ყოველ დილით, აუცილებლად იფიქრებ რა გააკეთო, სასარგებლო, შენთვის. როგორ გაიკვალო გზა.
ცხოვრება რთულია, სწორედ ამიტომ ხელი უნდა გავუშვათ ოცნებას და რეალობისაკენ ვისწრაფოთ. რაოდენ რთული ან მარტივი არუბდა იყოს ეს.
წარსული აწმყო დამომავალი შენია და არავის შეაჩეჩოთ ხელში სადავეები. როდესაც გაიფიქრებთ რომ ცხოვრება ეღტფეროვანია გარეთ გადით და ხალხს შეხედე. ზოგი ყოველდღე მასწავლებლობს,ექიმობს, სტუდენტობას ან სულაც გარეთ დგას და საკვებს ეძებს. ამის შემდეგ კი გადაწყვეტ მათი ნაწილი ხარ რომელიც ბრბოს წარმოადგენს თუ საერთოდ არეკუთვნი მათ.
კიდევ აუცილებლას უნდა გჯეროდეთ რომ ბედნიერება არსებობს, და სადღაც ვიღაც ვიღაცისათვის დაიბადა.
როგორც ერიხ მარია რემარკმა თქვა: ,,ბედნიერება იმდენია უბრალოდ დაიხარე და აიღე".
იცი?რამიყვარს მინდორში ამოსული ყვავილები,რომლებიც დაიწუნეს სუნის,მაგრამ არა სილამაზის გამო.
იცი? რა?
-პატარები,რომელბმაც უნებურად იციან კოცნა და ჩახუტება. ისინი ხომ სიყვარულის ნაყოფები არიან.
კიდევ რა?
-მოხუცები, 80წლის ასაკშიც რომ შეგრძნობენ სიყვარულს და ერთმანეთის ხელი ძლიერად უჭირავთ.
ჩემთვის რომ ეკითხათ რომელ ფრაზას მივაჯღაბნიდი ცაზე, ეს იქნებოდა ,,ღიმილი უპირველეს ყოვლისა"
არ დავმალავ და ისიც პირველივე ღიმილით შემიყვარდა.
და თუ ვინმეს ცხოვრებაში არ გაუმართლა დაელოდეს დროს,რომელიც ბედნიერებას მოუტანს.
ცხვირსახოცი კი ცრემლებსაც ადვილად სწმენდს.