პირველად როცა დავინახე თითქოს მისმა ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენამ ჩემს ცხოვრებას ფერადი ფერები შეჰმატა...
პირველად რომ დაგინახე, მაშინ მივხვდი თუ როგორი ტკბილი ყოფილა ცხოვრება...
შორიდან ვუყურებდი და მის კიდევ მრავალჯერ ნახვას ვნატრობდი...
შენი სახის თითოეულ ნაკვთს ვიმახსოვრებდი,იმის შიშით,რომ კიდევ ვერ გნახავდი...
რაც უფრო ვაკვირდებოდი და რაც უფრო მეტ რამეს ვიგებდი მასზე,მით უფრო მეტად მინდოდა მასთან ერთად ყოფნა...
მე ვიყავი ადამიანი,რომელიც მის მომწვანო მოცისფრო თვალებში იძირებოდა...
ის არ არის ერთი პიროვნება...
მხიარულია მაგრამ ბრაზიანი...
საყვარელი მაგრამ ჯიუტი...
მომღიმარი მაგრამ მკაცრი...
ის ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთი მანათობელი სხივი არის,რომელმაც გაანათა ჩემი სამყარო...
ვგრძნობდი თანდათან მიყვარდებოდი,თითქოს დავმუნჯდი და ვეღარ ვსუნთქავდი...
ყველაფერს მისი ხმა აქვს...
ყველაფერს მისი სუნი ასდის...
მაგრამ ვერაფერი ვერ იღიმისი მასსავით...
კი,სწორედ მაგ ღიმილმა დამარეტიანა და ხმა ჩამიგდო...
ჩემი ყველა ფიქრი შენ გეძახის...
შენ გადამარჩინე...
შენ ფრთები შემასხი...