არსებულად გაქრა ყველა ნატვრა თან წაიყო ყველა საარსებო ოცნებები ერთ ერთ ვარსკვლავს კვალ აქვს მნათობი სხივი უკვალოდ გაქრა ოცნებების საიდუმლოებანი ქურდი იპარავს გრძნობებს პოეტი რითმავს აზრებს მაინც დაფიქრდა ვარსკლავი ნატვრის არსებულ რითმებზე
“მე მომწონს ეს შავი თვალები ასე რომ მიმზერს,რომ ვდნები. მომწონს ეს შავი თვალები ასე რომ მწვავს და მაბრმავებს. მაგიჟებს მე შენი თვალები, ასე რომ მცქერის, მაწამებს. მაგიჟებს შენი ქურდი თვალები ასე რომ მიპყრობს და
ყველაზე გულწრფელი და გულახდილი ქურდი.... დავდივარ და ვიპარავ აპრილის წვიმებს... ვიპარავ ყველაფერს და ნელ–ნელა ვაწყობ გულს... ზღვას ნაპირი მოვპარე... ცოტა სითბო და სიყვარული მოგპარე... დღეს მაინც რომ მეყოს....
შემომეჭერი უცაბედად ცივი ქარივით, რომელიც სითბოს თავისთვის და ჩუმად ინახავს. მე შემიძლია დავიფიცო დედის ღიმილი, რომ მე შენგვარი გამოხედვა არსად მინახავს. შემომეჭარი უცაბედად როგორც თოლია, რომელსაც მთელი გალაქტიკა მისი