მაგრად ჩაგეხუტებოდი და შენს სურნელს ხარბად შევისუნთქავდი,
შენს თვალებს ურცხვად მივაშტერდებოდი და უსასრულობის მორევში ჩავიძირებოდი
შენს ნაზ კანს შევეხებოდი..
შენს აბრეშუმივით თმაში მოურიდებლად შევაცურებდი ხელს და
დავაცხრებოდი შენს მარწყვისებრ ტუჩებს...
იქამდე დავტკბებოდი შენით, სანამ ჩვენი ტუჩები არ დაბუჟდებოდნენ და
ფილტვები უჰაერობისგან გულმკერდიდან ამოვარდნას არ დაიწყებდნენ...
შენს თვალებში დანახული უსასრულობა თავბრუს მახვევს...მაბრუებს...
თავხედი ბავშვივით მოურიდებლად მისი ტკბობით საშუალებას მაძლევს...
შენი სურნელი გაზაფხულის სურნელს მეტოქეობს და ამის სულაც არ ერიდება...
შენი გულწრფელი ღიმილი მათრობს და თავდავიწყების ფსკერამდე მიმაფრენს...
მთის კიდეზე ვდგავარ და შენი წარბები ჩემს კანს გრილი ნიავივით ეკუკლუცება...
ეთამაშება და ბუმბულივით დაფარფატებს მასზე...
გეძებდი და გიპოვე...
გნატრობდი და მაინც გნატრობ...
ვერ ვძღები შენი მათრობელა ტუჩებით...
ვერ ვძღები შენი მორევივით თვალებით...
ვერ ვძღები შენი სუსხივით წარბებით...
ვერ ვძღები შენი გაუმაძღარი ალერსით...
ფიქრები ამირიე...
ჩემს დღეებში საუკუნოდ დარჩი... ჩემს წამებში ოცნებებად ჩარჩი...
წახვედი და უდარდელად გაქრი...
მჭირდები ისე, როგორც ჩიტს ფრენა...
მენატრები ისე, როგორც არვინ არვის...
ახლა შენი ერთი ჩახუტება, ჩემთვის თავიდან დაბადება იქნებოდა...