პირველი ღამე - 5
"მამიკო !" გავუგზავნე და მის ბედნიერ სახეს რომ შევეჩეხე მივხვდი რომ არანაირი შეცოდმა არ დამიშვია ამ მესიჯის გაგზავნით ... და საერთოდ ახლა დავფიქრდი იმ ღამეზე და იცით რა ? მივხვდი რომ ასეთი მაგარი შეცდომა არადროს დამიშვია ... ფიქრებიდან თოკას ხმამ გამომიყვანა რომელიც ნანკას დაკერვას ცდილობდა -ისე ალბათ ძალიან ძნელია ხო ექთნობა ? -საკმაოდ - ირონიულად გაუღიმა და მზერა ტელეფონზე გააჩერა -მერე წამო შენც - უდარდელად აიჩეჩა მხრები და ფრიად საინტერესო იდეა დააბრეხვა -შენ მარჩინე მერე - მისი სწერვული ტონი თოკას უფრო ახელებდა და ესეც გაასმაგებული ძალებით ცდილობდა გოგონას მახეში "გაბმას" -ბაზარი არააა ტო -ეჰ ... -გაები ჩიტო ? - (გიო) ამ ხმამ ისე გადამახარხარებინა კინაღამ ზღართანი მოვადინე იატაკზე ... ელენემ ისეთი სახით გადახედა გიოს ამაზე უარესი სიცილი წამსკდა და კაცი შვილმა ვერ გამაჩერა -ამას ხო არ აკანკალებს ? (ელენე) - დაეჭვებულმა გამომცდელი და კითხვის ნიშნიანი მზერა მოგვავლო ყველას -აუ კიი ტო მოდი ჩამეხუტე იქნებ გავთბე ... (გიო) -აუ ეს ორი ძაან გავს ერთმანეთს თუ მე მეჩევენება ? - სიცილით გადმოგვიჩურჩულა ნანკამ მე და ელენეს რამაც ჩვენი სიცილიც გამოიწვია -არა არ გეჩვენება გვანან რაც ერთი ის მეორე - სიცილით ვუპასუხე და მზერა გაბრაზებულ ელენეზე გადავიტანე რომელიც გიოს სასაცილოდ უბღვერდა -აუ სიამის კატას გავხარ ეხა შენ დობას ვფიცავარ - სიცილით მიამსგავსა სიამის კატას გიომ ელენე და ამით უფრო დიდი დაჯღანვა მიიღო ელენესგან -აჰაჰაა რა იუმორის პატრონი ხარ შენ ხომ არ იცი რაა -ნახე ნახე მეტი რო ვეღარაფერი მოიფიქრა -გორილა ! -მახინჯო ქაჯო ! - ოპ ! ოპ ! აი ვსოო ... გიოს დაერხა ... ეს არ უნდა ეთქვა ელენეს ისე ჩამოუგოდა ჯერ 1 ცრემლი მერე მეორე რომ თვითონაც ვერ გააცნობიერა რა მოხდა ... გიომ დამნაშავესავით ჩახარა თავი ვით რა დამნაშავე არ იყო თუ რა ? ... ხო და როგორც კი დიანახა ელენე როგორ წამოხტა და როგორ გაიქცა მეორე სართულის ვერანდისკენ მაშინვე უკან აედევნა ... ცირკი ნომერი 2 ... თოკა და ნანკა ... დაიწყო ... აჰაჰჰა ... -აუ ნანკა ტოო ცოტა მოიხოდე რანაირად ზიხარ რაა ... თოკა არც კი ცდილობდა ნანკას სერიოზულად დაკერვას თორე ამას თავისი შესაძლებლობების მეოთხედი მაინც რომ გამოეყენებინა ახლა ნანკა ასე მშვიდად კი არ იჯდებოდა არამედ იფრენდა ... თანაც ... მეცხრე ცის ზემოთ ... -კარგი სიხარულო აბა რა ვქნათ ? -ოჰო შეხედე დავევასე და მკერავს ეხლა - სიცილით გაჰკრა ხელი გაგის რომელიც "ეულად" იჯდა ჩვენს სასტავში ... -მზე რა მთვარეც შენს დანახვაზე ამომდის ხომ იცი -ნეტა სხვა რამეც ჩემს დანახვაზე ამოგდიოდეს ... ჩაახველა და ისე დაიჩურჩულა თვითონ ძლივს გაიგო ... -რა ? ჩაეკითხა გაურკვევლობაში მყოფი ნანკა -არაფერი ვიცითქო ანუ - უცებ გადაასწორა თავისივე ნათქვამი და კმაყოფილი ღიმილით ჩამოუჯდა გვერდით ნანკას სადაც ცოტა ხნის წინ ელენე იჯდა - შენ ნანა გქვია ხო ? -ხო ... მშვიდი ტონით ესაუბრებოდა რაზეც თოკა უფრო ცდილობდა საუბრის წამოწყებას და გაგრძელებას -მერე ნანკა რა პონტში დაირქვი ნანიკო ? ან ნანუ ? ნანუკა ? ნანჩო ? -ისა ბიჭი და შენ რა გქვია ? - ისეთი სიცილი წამსკდა რო არ ვიცი რო არ მცოდნოდა რომ ნანკა ფრიად აღბრთოვანებული იყო თოკათი დაიჯერებდი რომ იმენა მაგრად "ეკიდა" როგორც ჩურჩხელა ძაფზე არა მე შედარებებშიიიი ძააან ... -თოკა -თორნიკე თოკო თოკჩო და თოკჩა რატო არა ? თოკიეც კარგია ... - მხრები აიჩეჩა და ირონიულად ჩაიღიმა ნანკამ რითაც თოკას ცალ ყბად ჩაცინება დაიმსახურა -აუ ესე დამევასა და მაგიტომ რაა ... -ხო და მეც დემევასა და იმიტომ რაა ... -მერე გეთქვა ბარტყო -შენი ბარტყი ტყეში დარბის თქო რომ გითხრა ძაან სოფლელად ჩამთვლი? -ჩაგთვლი რაა ... - ისევ ჩაახველა და თავისთვის ჩაილაპარაკა -ბატონო ? -კი თქო ანუ რა ... -ხო და შენი ბარტყი ტყეში დარბის მაშინ -ბარტყი დაფრინავს და არა დარბის ... - სახე დამანჭა უკმახოფილოდ თოკამ -რა მნიშვნელობა აქვს - მხრების ჩეჩვით ჩაილაპარაკა ნანკა თოკა ნანკას შეეშვა დაიწყო თავისებურები ეხლა ... ნანკა უკვე ნერვებზე იშლება იმიტომ რომ თოკა მას ზედაც აღარ უყურებს ეს კი უფრო აღიზიანებს ამასობაში კი აივანზე დაწყვიტეს ერთმანეთი ელენემ და გიომ "აივანზე" როგორც კი ელენეს დაეწია მაშინვე შეჯორა გოგონამ -რა გინდა ? -რატო გამექეცი ჩიტო? -გაგაჩიტებ და გაგაფრენ ამ ვერანდიდან ეხა შე თავხედო ! -ვაიმე რატომ მიბრაზდები ჩიტუნიი -გიო ახლავე ააცი და მოძუძგე აქედან თორემ საკუთარ ქმდებებზე პასუხს აღარ ვაგებ ! -რას მეუბნები მაინც რას იზამ ? თან და თან გიო ელენესკენ იწევდა და გამომცდელად უყურებდა ელენე კიდე ბრინჯივით დაიბნა როგორც კი თავი გიოსთან ასე ახლოს დაიგულა -მ... მე ... იცოდე დაგარტყამ ... აუ რა სისულელე დააბრეხვა ცუდად ვარ ! ჰაჰაჰა მუცელი მტკივა ... -შ... შენ ვიცოდე დამარტყამ ? ... აბლუყუნებაში ელენეს მიბაძა და გაეცინა -გიო რა გინდა ? -განახო ? -კი ! -ნამდვილად გინდა ? -კი ! -კარგი ! მისკენ მიიწია და ნაზად შეეხო ტუჩებზე მაგრამ ვაი ეს სინაზე რად უჯდებოდა მან ხომ იცოდა ? ბოლოდ მაინც ვეღარ მოითმინა და ველურულად დაეწაფა გოგონას ბაგეებს ... -უშენოდ აღარ შემიძლია ! (ელენე) თავის და გაუცნობიერებლად დასცდა მის ბაგეებს ეს სიტყვები და თავი ლოყებ აალებულმა დახარა რაზეც გიოს გულიანად გაეცინა -ჩემო პატარა არც მე ! (გიო) ისე გემრიელად ჩაეხუტა კინაღამ შემოეგუდა ხელში ... -მერე რას მაწამებდი სადისტო ! - მუცელზე მწარედ უჩქმიტა და სიცილით დახია უკან აივნის მოაჯირს ხელით დაეყრდნო და ღიმილიანი სახე მიაპყრო მის წინ მდგომს -ცოტა ხო უნდა მოგშლოდა ნერვები ? აბა ესე რა მუღამი აქვს - მხრები აიჩეჩა და გოგონას ბაგეებს ვნებიანად წაეტანა -მიყვარხარ ! -მეც! ასე ბედნიერი სახეებით და ჩახუტებულები დაეშვნენ პირველ სართულზე სადაც ლაპარაკში და სიცილში გართული თოკა და მისი უყურადღებობით გაბრაზებული ნანკა დახვდათ ამაზე ერთმანეთს გადახედეს და ერთმანეთს გადაუჩურჩულეს ... -ოსე გაგის ერთი კარგი გოგო არ ავუგდოთ ? -რა იყო შენ ააგდე კარგი ბიჭი და გულუხვობას იჩენ ? -რა წაკლა ენა გაქვს ! - გვერდზე სიცილით უჩქმიტა ახარხარებულ გიოს -ააა მეტკინა გოგო ! -მოგიხდება ! -თუ შემოგცხე ახლა ! -ოკეი რაა ... (ელენე) სიცილით მივიდა ანკასთან და თავზე აკოცა """ კიბეებზე ჩამომავლებს ბედნიერი სახით დავხდდით ყველანი რომ დავინახეთ ჩახუტებული და ახლად გამოჩეკილი "წყვილი" გულში სითბო ჩაგვეღვარა ... მათი დანახვის დროს პირველი რაც თავში მომაფიქრდა "ეშველათ" და ეგაათქოო ... ბავშვები მალე დაიშალნენ სახლში მხოლოდ მე და რატი დავრჩით ... -იცი დედამ მითხრა ორსულად რომ ვიყავი შენზე სულ გიმღეროდი და სიმღერებს გასმენინებდიო ალბათ მაგიტომ გაქვს კარგი სმენა და ხმაო ... იქნებ ჩვენ შვილსაც ვუმღეროთ და მოვასმენინოთ სიმღერები ? რა იცი იქნებ მომავალი ვარკვლავი მიზის მუცელში ? ... ღიმილით გადავხედე ჩემს გევრდით მჯდომს და ხელი ნაზად გადავისვი მუცელზე -მიდი უმღერე აბა ... ღიმილით მითხრა და მიმითითა უმღერეო ... მეც დავიწყე სიმღერა ... ვუმღეროდი იავნანას ჯერ არ დაბადებულ შვილს და ვბედნიერდებოდი ... ბედნიერებამ პიკს მაშინ მიაღწია როდესაც რატის ხელები მუცელზე ვიგრძენი სიმღერას მოვრჩი და ახლად ამღერებულ რატის გაფართოებული თვალებით შევხედე -ხო ვიცი რომ მე არ უნდა ვუმღერო თორემ ჩემნაირი უნიჭო დაიბადება - გაიღიმა და ხელები უფრო თამამად აამოძრავა ჩემს მუცელზე -შენ ... შენ შესანიშნავად მღერი ... - აბლუყუნებული ვცდილობდი სუნთქვის დარეგულირებას რომლის აჩქარებაც მისმა შეხებამ და მისი ხმის "სიმღერის" მოსმენამ გამოიწვია ... -მადლობა - თბილად დამისვა მეორე ხელი ლოყაზე და თვილი მზერით გამითბო სხეული ... -იცი მგონი ძილის დროა ... ამოვილუღლუღე და ტავი ინსტიქტურად მის მხარს დავადე მომენტალურად ჩამეძინა მაგრამ ვგრძნობდი როგორ მიღიმოდა ჩემი "ქმარი და შვილის მამა" როგორ ამიყვანა ხელში და შემიყვანა ჩემს ოთახში და მიმაწვინა საწოლზე როგორ მომიწვა გვერდით და შემომხვია ხელები ... ისე ტკბილად ჩამეძინა ვერც კი გავიგე ... თამამად შემიძლია ვთქვა რომ ასე ტკბილად ცხოვრებაში არ მძინებია ... მთელი ღამე კისერში ვგრძნობდი ვიბლიანის ცხელ სუნთქვას რაც ჩემი გულის გაასმაგეულ ძგერას იწვევდა ... დილას რომ გავიღვიძე საწოლზე ლანგარი დამხვდა ერთი ჭიქა ფორთოხლის წვენით და გვერდით შოკოლადიანი კრუასანებით ლანგარზე წერილი იდო სადაც ეწერა "ეს ჩემს ფისოებს გემრიელად მიირთვით" ყველაზე დიდი ბედნიერება ? საყვარელ ადამიანთან ერთად ერთი სასთუმალის გაყოფა ... ყველაზე დიდი სიხარული ? სხეულში ორი გულის ძგერა ... ყველაზე დიდი გრძნობა ? სიყვარული ... და მე ახლა მივხვდი რომ ჩემს გულს გრძნობებს და და თვითონ მე მაგრად დამერხა რადგან როგორც გიო იტყოდა "გავები ჩიტუნა მაგრამ ამ შემთხევევაში ფისუნა ... რადგან მე რატი ვიბლიანი შემიყვარდა ... შემიყვარდა როგორც ჩემი შვილის მამა ... როგორც ჩემი მომავალი ქმარი ... და რაც მთავარია როგოც მამაკაცი ... როგორც ადამიანი ... შესანიშნავი პიროვნება და მოსიყვარულე ქმარი ... მამა ... მაბედნიერებდა მაბედნიერებდა იმის წარმოდგენაც კი რომ ერთად დავდიოდით პარკში ვასეინებდით ჩვენს შვილს და ვჭამდით ნაყინს ... მაბედნიერებდა იმის წარმოდგენაც რომ მისი სახელი უბრალოდ ხვდებოდა ჩემს ყურთა სმენას მაბედნიერებდა ის ფაქტი რომ ის უბრალოდ იღიმოდა მთელი გულით იღიმოდა ჩვენს გამო ან თუნდაც უბრალოდ სხვა მიზეზის გამო ან უბრალოდ უმიზეზოდ ... მაბედნიერებდა მისი დანახვა ... მისი შეხება ... მომწონდა მის დანახვაზე და შეხებაზე დავლილი ჟრუანტელი ... აჩქარებული ვერ დაწყნარებული და გაგიჟებული გული ... მდუღარე სისხლი და სიყვარულით სავსე თვალები რომლითაც მას მე ვუყურებდი ... მაბედნიერებდა ის რომ მე მასთან ვიყავი რადგან რატი ვიბლიანი მე მთელი არსებით მიყვარდა ! ბავშვებო პატარა და შეცდომებით გატენილი თავისთვის მზად ვარ კრიტიკა მივიღო ... საშინლად ვგრძნობ თავს ჩემი ლეკვი ფაფუ გააჩუქეს ჩემებმა ... და საშინლად მოწყენილი ვარ ... შევეცადე ყველაფერი გრძნობით დამეწერა ... ძალიან მიყვარხართ ... |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
