და იცით რაა?? მე მიყვარდა სანდრო გამყრელიძე.
ეს გრძნობა საიდან? არვიცი ვერ გეტყვით. ჩვენხომ სულ ვჩხუბობდით "ვკაწრავდით" ერთმანეთს გუშინდელის მერე საერთოდ უნდა მძულდეს და მე ვამბობ რო მიყვარს? არვიცი.. არვიცი რაუნდა ვიფიქრო, რაუნდა გავაკეთო ან საერთოდ როგორ უნდა მოვიქცე? ბიჭები? ბიჭები რას იტყვიან? არვიცი არასოდეს არ მყვარებია ვინმე რო მათი რეაქცია გამეგო. იქნებ გაგიჟდნენ და მეჩხუბონ? იქნებ გაუხარდეთ ან საერთოდაც მისი გადაყვარება მომთხოვონ? არვიცი რა.. ვიცი რომ ჩემთვის საუკეთესო უნდათ მარა არვიცი.. არვიცი არა..
დილით ისევ მე გამეღვიძა პირველს. კაი რაა.. რატო მეღვიძება მე ყოველთვის პირველი? არა მოიცა ვიღაცა გვაკლია.. ვიღაცა.. ვიღაცა.. სანდრო გვაკლია.ნეტა სადაა ეს ბიჭი?? ავდექი აბაზანაში შევედი და სარკეში რო ჩავიხედე კინაღამ გულმა დამარტყა. თავზე ყვავის ბუდე, თვალები ჩაშავებული, ტუჩებს კი ფერი საერთოდ არ ქონდათ. სასწრაფოდ აბაზანა მივიღე და მოვედი აზრზე დაბრუნდა ნიინი. ჩავიცვი და სანდროს მოსაძებნად გავედი. ოთახებში არსად არიყო. აივანზე ჰამაკში ჩაწოლილს ეძინა. ვაიმე რასაყვარლად ძინავს ღმერთო.. მარა გარეთ ძაან ცივა. ადიალა გამოვუტანე და დავაფარე. დაფარებაზე გამოეღვიძა და აბურძგნულმა შემიმხედა.
-რატო არ გძინავს?
-რავი გამეღვიძა და ვეღარ ვიძინებ.
-სხვებს ძინავთ?
-კი კი
-მოდი აქ
ჰამაკში ჩაიწია და ადგილი დამითმო. ნინი.. იაზროვნე რა უნდა გააკეთო. რომ მივუწვე რამე არ იფიქროს რო არ მივუწვე არ ეწყინოს. ოოო წყენინებას ისევ რამე რო იფიქროს მირჩევნია. თავი დავუქმიე და ფრთხილად მივუწექი.
-რალამაზია ხო?(სანდრო)
-ძალიან ლამაზია. განსაკუთრებით მთები. თეთრი მთები და შუაში მზე. სანდრო...
-ხო
-თბილისში როდის მივდივართ? -ხელები მომხვია ნიკაპი მხარზე დამადო და ჩუმად მითხრა
-რაიყო მოგწყინდა?
-არა არა.. უბრალოდ მაინტერესებს
-არვიცი როცა გვინდა, მერე ისევ სკოლა დაიწყება, მასწავლებლები, მერე დასვენებები იქნება და წყნეთში წავიდეთ სახლი მაქ. მერე ლადოსთან და რუსკასთან სოფელში მერე სადმე წავიდეთ საზღვარგარეთ და რავი... კაი წელი იქნება ძაან
-და ახალი წელი? სანდროს გავხედე მარა მალევე დავუბრუნდი ძველ პოზას
-უი ეგ სულ დამავიწყდა. არმიყვარს დიდად. რავი შევიკრიბოთ და ერთად შევხვდეთ
-არგიყვარს?-წამოჯდომა ვცადე მაგრამ ჰამაკი ისე შეირყა ძლივს შევიკავე თავი რო არ გადმოვარდნილიყავი-ჩემი საყვარელი დღეებიდან მეორეა. ისე მიყვარს ისე ისერო.. საჩუქრები, ნაძვის ხე , ფეიერვერკები ასაფეთქებლები. იცი ერთხელ ახალწელს როცა ესენი ჩბენთანნ დარჩნენ დილას დუდა ვერაფრით ვერ გავაღვიძეთ და ასაფეთქებელი შევუგდე ისე შეეშინდა რო რავი ლამის იტირა. აჰაჰაჰ როვიხსენებ დუდას სახეს ცუდად ვხვდები-ვაიმე ისვრიან ვაიმე "განვასახიერე დუდა თავისივე ხმით:
-ბავშვი ხარ
-კაი რა..
-რაიყო არ მოგწონს პატარა რო ხარ>
-არა
-კარგი პატარა..
-სანდროო.. (ჩაეცინა)
-ხო კაი კაი მოვრჩი "პატარა" ჩუმად ჩაილაპარაკა და მეც ვითOმ ვერ ფაბიგე ხო ვამბობ იცის როგორ მომიშალოს ნერვები. ვიწექით ცოტახანი ესე და გავცქეროდით ულამაზეს ხედს როცა ეზოში მანქანა გაჩერდა, მანქანა? მანქანა კი არა რაღაც საოცრება იყო, "საოცრებიდან" ლუკა და ოთო გადმოვიდნენ სულ ჩალურჯებულები იყვნენ საწ....ბი ალბატ მაგრად მოხვდათ. მარა აი საჭის მხრიდან გადმოსულმა გამაოცა. ბიჭი იყო??... დაცემა ვერ გეტყვით პროსტა (მარა სანდროს ვერჯობდა:))) რა გარეგნობა, რა ჩაცმულობა, რა მიხრამოხვრა ვერ გეტყვით პრსოსტა. მაგრამ შევამჩნიე რო აშკარად არ იცნობდა ამ ორს. თან სადღაც სხვაგან წავიდა მოიცა მოიცა.. ეს ხო ლიზას კოტეჯია. ვსო სულ წამიხდა ამ ბიჭზე წარმოდგენა მაგრამ მაინც რო არ შემშლოდა თავი წამოვყავი და თვალი გავაყოლე.
-რაიყო ვინმე დაინახე>
-არა (ეხლა სულ არ მინდოდა ამას ლუკა და ოთო ენახა)
-აბა?
-არა უბრალოდ ძაღლმა გაირბინა და ძაან მომეწონა
-გიყვარს ძაღლები?
-ძაან
-ძაან ძაან?
-ძაან ძაან ძაან (გავიცინე)
-მართლა ბავშვი ხარ
-....
-რაძაღლიიყო?
-ჰასკი
-ხო ჰასკი მეც ძაან მიყვარს. კაი წამო წამო ავაგდოთ ისინი თორე გაუბერავენ შუადღემდე
-ერთი წუთით. რაღაცარო გკითხო მიპასუხებ?
-გააჩნია რა
-გუშინ..(არდამამთავრებინა რაა)
-მაგაზე არა
-არა უბრალოდ..
-არათქო და ვსო-აი ვერვიტანდი ასეთ სანდროს უჟმურს და მკაცრს.
-ხო კაი კაი უუ.. (გავიბუძღნე)
-კაი არ გაიბუტო ეხლა
-გაგებუტე
-მართლა ორი წლის ხარ ნინი
-მოდი ჯეირანი სურვილებზე თუ მოგიგე მიასუხებ
-მოდი მარა თუ მე მოგიგე მაშინ ერთი სურვილი მექნება.
-კაი ხო.-მოკლედ ორი ხელი ჯეირანი ვითამაშეთ პირველში მომიგო
-ოო არმაწყობს ერთიც რა გთხოოვვ-ყელო გამოვწელე
-ხო კაი მიდი-აი მეორეში კი მოვუგე
-კაი მიდი მკითხე ეხლა
-მოკლედ არმაინტერესებს გუშინ იქ რა მოხდა რა უქენით რა უთხარით და ეგეთი რაღაცეები უბრალოდ ერთი უმნიშვნელო კითხვა მაქ. რო წამოხვედით ისინი სად დატოვეთ.
-ტელეფონები ყველაფერი წავართვით და ბიჭებმა კოტეჯში დაუტოვეს და ისინი დავყარეთ ქუუჩაში
სახეზე შიშმა გადაირბინა
-არგესიამოვნა ხო? ზუსტად მაგიტო არ მინდოდა შენთვის რო მეთქვა
-ააა ანუ არ ქონდათ არც ტელეფონი რო ვინმესთის დაერეკათ?
-არა კაი წამოდი ეხლა და იცოდე არავის არაფერი არ უთხრა
ანუ მართალი აღმოვჩნდი ზე ბიჭი არ იცნობდა ლუკას და ითოს ალბათ რო მოდიოდა გზაში დაყრილები ნახა და წამოიყვანა. ბავშვები ძლივს გავაღვიძეთ იმდენი ვეჯაჯგურეთ რო რავი. ბოლოს სანდრო გავიდა სამზარეულოში და ისეთი რაღაცეები გააკეთა რო აიი ვააუუ იყო მართლა.
-როგეკითხა კვერცხის გატეხვაც არ იცოდი (მე)
-ეხლა ხო დარწმუნდი რო ვიცი
ტავი დავუქნიე და დიდი ლუკმა გავიქანე პირში
-ნელა გოგო არ გაიხრჩო (რუსკა)
ამის თქმა და ჩემი ხველების ატეხვა ერთი იყო. დუდა წყლის დალევას აირებდა რო სანდრომ გამოგლიჯა ხელიდან და მე და მომცა მეც გადავიყუდე და მოვრჩი მარა ეხლა წყალი გადამცდა და მაგაზე დავიწყე ხველება რის გამოც ბევრი მუჯლუგუნი მომხვდა ზურგში
-აუ ეს რა ხიფათიანია პროსტა(სანრო)
-აბა რას ვამბობ ამის მარტო გაშვება არსად არ შეიძლება (დუდა)
-კაი მორჩით ეხლა კარებია (მე) რუსკამ გააღ და სახეზე მივხვდი ვინც იქნებოდა. ისე კრა ხელი ლიზამ არც კი შეუხედავს
-ეე გოგო ფრთხილად(ლადო)
-ეე ძამიკო არინერვიულო. მოკლედ ბიჭებო ვიღაც მინდა გაგაცნოთ ჩემი მეგობარი გიოო.. და შემოვიდა ზე ბიჭი თვალი მოგვავლო გაიღიმა და ამათვარიელ ჩამათვარიელა. მერე მოვიდა დაჯდა და გაგვეცნო სათითაოდ ცუდი ბიჭი არ იყო მაგრამ მე მაგრა არ მომეწონა სულ მე მიყურებდა თვალებში და ხმას არიღებდა, მე ვცდილობდი თვალი ამერიდებინა მარა ვერ ვუძლებდი მხურვალე მზერას და რო გავხედავდი ირონიულ ღიმილსაც ვხედავდი მის სახეზე. როგორც მივხვდი ლიზა ეხლა ამას ეტენება ხანთავს დაადებს ხან მკლავზე ჩაეხუტება ხან აკოცებს. კაი გასაგებია მეც ჩავხუტებივარ ვინმეს მკლავზე მარა ესე არა შეაწუხა იმენა ბიჭი. რაც მთავარია ბოღმით სკდებოდა მე რო მიყურებდა და მეც უფრო და უფრო ვცდილობდი მის ყურადღების მიქცევას რაც ბიჭებს არ გამოპარვიათ. როცა წავიდნენ და მარტო დავრჩით ყყველანი აივანზე გავედით და იქმოვთავსდით მე და სანდრომ ისევ ჰამაკი დავიკაეთ მაგრამ ამჯერად ვიჯექით მერე აღმოჩნდა რო რუსკა ფეხზე იდგა და სანდრომაც ადგილი დაუთმო. მე კი მახსენდებოდა ლიზას ბოღმიანი სახე და ხანდანხან ჩავიცინებდი ხოლმე
-რაჭირს ამას?(დუდა)
-მგონი შეყვარებულია გოგო.. (ლადო)
-მოიცა რა.. (მე)
-კაი დავიჯერო არ მოგეწონა გიო??
-არა
-პირდაპირი პასუხები სხვაზე მეტყველებს (ნუცა)
-ოოოო მაცადეთრა!!
-ხო აცადეთ ეხლა გიოზე ფიქრი (კატო)
გამექანე კატოსკენ ისიც გაიქცა და ესე დავრბოდით და თან მესმიდა სანდროს კომენტარები
-გეუბნებით რა ორიწლის არისთქო. -მარა ვინ უსმენდა გავექანე და კატო პირდაპირ საწოლზე დავახეთქე და დავიწყეთ სიცილი. ამ სიცილ სიცილში და იმათ უაზრო კომენტარებში დაღამდა კიდეც და წავედით დასაძინებლად. ნუ წავედით რა წავედი იმათ ფილმის ყურება უნდოდათ. უკვე ძილბურანში ვიყავი როცა ვიღაც მომიწვ ალბათ რუსკაა თქო გავიფიქრე და გადავეშვი ჩემს სიზმრებში
ესეც შემდეგი თავი. რატომ აღარ აქტიურობთ? მსიამოვნებს თქვენი კომენტარების წაკიტხვა უფრო მეტ სტიმულს მმატებს. ღირს გაგრძელება?