***
საღამოს ვახშმის შემდეგ სუფრა გოგოებმა ავალაგეთ
- აუ ისე დაინახე ეს რო ცხენიდან ჩამოვიდა ზურიკომ მაშინ შეკრა წარბები ეხლაც არ გაუხსნია
- მოეწონე ლიზუნა ჩვენს მთიელს
- არა რა მოვეწონე კარგით რა სისულელეა
- ა დედამთილიც მოდის- გოგოება სამზარეულოში ვჭორაობდით როცა დალი შემოვიდა და თბილად გაგვიღიმა ჭორაობაში ჩაგვება და თავისი გათხოვების და მოტაცების ამბავიც მოგვიყვა მერე მისაღებში ბიჭებთან გავედით
- თქვენ გოგოებო არ გყავთ შეყვარებულები- რადგან მაიკოს ბეჭედი ეკეთა მას კითხვა აღარ ჭირდებოდა ჩემსკენ და სალომესკენ გადმოიტანა ყურადღება

- ნუ მეც მყავს ია ისეთ პონტში შერჩელი კი მარა არმგონია მასაც იგივე ნაირად ვყავდე
- თქვენ ბიჭებო ჩემო ზურაბივით რომ დადიხართ მარტო ამ უსშველო სამყაროში ცოლები არ მოგყავთ
- ჯერ ადრეა თან რაღაცეებია გასარკვევი შორსაა ჩემთან ეგ ამბავი(დემე)
- შენ ანდრო?
- აი მე და ლიზუს გვინდოდა ჯვარი დაგვეწერა მაგრამ თავი ვერ მოვაბით- ისეთი ვუბწკინე გვერდში ეჭვიმაქვს ნაწლავებამდე შევატანე თვითონ რა ქნა?! ამ უგრძნობელმა და ლოყაზე ხშირი წვერი მომიხახუნა და მაკოცა
- ხვალვე გავაფრთხოლებ მღვდელს და ჯვარს დაგაწერინებთ რათ უნდა ამას ამდენი ფიქრი
- არ შეწუხდეთ სადაც ამდენი ვიცადეთ ახლაც დავიცდით- ვიუარე თავის ასარიდებლად, და მეტი დამაჯერებლობისთვის შევიფერე...
- ხვალ დაგწერთ ჯვარს
- შენ ზურაბ ? ვერ იპოვე ის ღირსეული ? -უთხრა სიცილით კაკიმ (მაიკოს ქმარმა )
- ჯერ ადრეა- ჯიუტად ჩაილაპარაკა და წარბებს უფრო მოუჭირა
***
- ანდრეა სალაპარაკო გვაქ
- ჩვენ გოგოებთან გვალთ-კარი როგორკი გაიხურეს, მზერა ჩემკენ გადმოიტანა და ფეხზე წამოდგა
- რა მოხდა?
- შენ ვაფშე აზრზე ხარ?სრულ ჭკვაზე ხარ გეკითხები?
- ხო მერე
- რატო ატყუებ ხალხს ?
- არ ვატყუებ! რაც ვთქვი საჭირო იყო
- ნუ გამაგიჟებ ხვალ რომ ჯვრისწერა იქნება ამაზე არ ფიქრობ- ძარღვი დაებერა ყელთან და შუბლთან ხელები მომუშტა და ჩემკენ წამოვიდა
- მითხარი რა გინდა! გამაგენინე აქ გინდა დარჩენა? კიბატონო თუ ასე გინდა ასე იყოს
- ეგ საერთოდ რა შუაშია? ტყუილო საჭირო არ იყო!
- საჭირო იყო თქო და ესეგი საჭიროა !
-რას ლაპარაკობ ?
- შენი აზრით ეს კითხვა ზოგადად დასვევს ხო ? უბრალოდ საუბრის წამოსაწყებად ? არა ლიზუ არა არ ყოფილა ეს შენ რომ ფოქრობ ისე... ასეთი მიამიტობა არ შეიძლება. მე, რომ არ მეთქვა ჩემი საცოლეა თქო იცი ვისი ცოლი იქნებოდი? არა არ იცი, იმიტო რო მაგას არცკი წამოიდგენ, ვერ შეიტან ეჭვს. ვიცი რა, ვიცი რო შენც მაგრად გევასები, პროსტა ამაყი, რომ ხარ ეგ გიტეხავს და მეც მაგრად მტეხავს... მეც დავიღალე, ეს რო არ ყოფილიყო ოდესღაც მაინც ვაპირებდი ამის გაკეთებას დიდიხანს გელოდე მეც მინდა რომ შენც გიყვარდე და ამას მეუბნებოდე ან უბრალოდ მაგრძნობინებდე მე მაინც ვგეძნობ და იმ თითო ოროლა გამოპარული გძნობის წყალობით მიდგას სულ რა... ძაან ბევრი გელოდე ამდენი რომეოს არ უცდია ჯულიეტასთვის აღარაფერს ვამბობ იმ გადაყლაპულამბებზე! ხვალიდან ჩემი ცოლი იქნები და მორჩა აქ ეს თემა..-გაოცებული და ცრმელებ მომდინარი ვუყურებდი- ნუ ტირიხარ ! ღიმილი უფრო მევასებ - ცერა თითით მომწმინდა ცრეემლები და თვალებზე მაკოცა - წახი ეხა და დაიძინე გვიანია უკვე იცოდე დილით დასიებული თვალები არ დამანახო გაიგე ?- თავს ძაღლის კუდივით ვაქიცინებდი მერე კარი გამიღო მეც გამოვედი
******
იმ ღამე იმდენად ემოციური გამოდგა არაფერზე ფიქრის თავი არ ქონდა და მშვიდად ჩაეძინა...
გამთენიას ვიღაცამ ლიზას ჯანჯღარი დაუწყო . გოგონამ ამოიბურტყუნა რაღაც და გვერდი იცვალა
- ადე რა ლიზ დაგაგვიანდება-სალომეს შუათითი აუწია მაგრამ (დღეს ყველაფერი ეპატიებოდა)
- ქორწილი გაქ ქალბატონო თორე მე მალე ისედაც გავიჩითები ჩემ ქორწილში- ბოლო სიტყვები ჩურჩულით ჩაილაპარაკა ეჭვი არ შეპარვია რომ ლიზას შეიძლებოდა გაეგო მაგრამ ეჭვი გაუქრა წარბაწეულ და ცალი თვალის მომზირალ ლიზას რომ გადააწყდა .
- სწრაფად აეგდე - თითქოს არაფერიო ისეთი ტემბრით განაგრძო სალომემ
- ქორწილი არ იქნება
- ღადაობ?
- არა !
- ანდრია აღარ შეგეხვეწება !დედას ვფიცავარ მართლა უტვინო თუ არ იყო.
- კაბის გარეშე არ გავთხოვდები თეთრი კაბა მინდა!- ეგონა შეეშვებოდა და ძილის გასაგრძელებლად თვალები დახუჭა..
- გაქ კაბა და მიზეზებს ნუ ეძებ- თვალები ზანტად გაახილა იმის სათხოვნელად რომ ძილის უფლება მიეცა აფორიქებულ დაქალს.
- ეს რა?... ვაი.. ლამაზია ...მომწონს...- ენა ებმოდა მოზღვავებული ემოციისგან და სიტყვებს ვერ აბამდა
-აეგდე თუარა გისროლე ღორებთან- ლიზა ფეხზე წამოფრინდა და კაბის მიზომებას მოჰყვა....
***
გარეთ გამოსულს მაშინვე ბინდი მოხვდა თვალში, მზის სხივები ახლა იწვერებოდნენ
- რომელი საათია კი მაგრამ?!- აღშფოთება და გაოცება აღებეჭდა პატარძალს სახეზე
- 6 წუთები აკლია
- ასე ადრე რატომ მივდივართ- კითხვებს უსვამდა დაღმართზე ცხენით მიმავალ ანდრიას რომელზეც აკრული ცდილობდა თავი შეემაგრებინა ჩამოვარდნისგან ასაცილებლად.
-მერე სხვა სოფელში მიდის მოძღვარი და ადრე მოგვიწია...-აღმართის ავლის შემდეგ ეკლესიაში შევიდნენ ირგვლივ სიჩუმეს მხოლოდ მოძღვრის მიერ ნათქვამი სიტყვები არღვევდა...
ლიზას ლამაზი თეთრი დაშვებული კაბა ეცვა ძალიან საყვარელი იყო კოსად შეკრული თმა და ჩამოშლილი თმის ღერები საფეთქლებთან... მსუბუქი მაკიაჟი რომელიც ხაზს უსვამდა მის სილამაზეს.. ანდრია? ჩემი ანდრია აღარ იყო, ლიზას ანდრე იყო. მაგრამ არა სულაც არ მწყდება გული „ჩემი ოქრო ჩემთან“ და ოქროები ერთ მუჭაში...ასე იყვნენ ახლა ისინი ჩემთან ჩემი მონეტები ოქროს მონეტები ...
ზუსტად 6:00 წუთზე დაიწყეს ჯვრისწერა და გარეთ გამოსულებს მზე უკვე აწვერილი დახვდათ თუმცა მაინც ციოდა ლიზას როგორც ყოვეთვის გაყინული ხელები ჰქონდა , მაგრამ უკვე არრ ვნერვიულობდი გამთბობიც ყავდა,,,
ანდრიამ გულზე მიიკრა და საფეთქელთან აკოცა..
-ანდრი?!-თავი ზემოთ აწია და თვალებში მიაჩერდა მერე შებრუნდა და მაგრად ჩაეხუტა...
-შენი ჩახუტება უკვე თემაა-უკვე მმეორედ კოცნიდნენ ოღონდ ახლა ეს ანდრიას ინიციატივა იყო, მაგრამ ორივეს სურვილი...
***
მადლობა ვინც კითხულობდი ვისაც მოგწონდათ არ მოგწონდათ....
ყველას ძალიან დიდი მადლობა, და ბოდიშით რომ დრო წაგართვით გალოდინეთ, ან გული დაგწყვიტეთ, იმედი მაქვს დასასრული მოგეწონებათ...