ძალიან შემეშინდა , არმინდოდა იმის გაგება რომ ვერ მაპატიებდბენ და უკვე დამივიწყეს. ზუსტამ ამიტობ გადავწყვიტე წამოვსულიყავი. ცრემლები თავისით მომდიოდა. ჩანთა და ჟაკეტი ავიღე , და ჩუმად წარმოვთქვი სიტყვები
- უბრალოდ მაპატიეთ.
სწრაფი ნაბიჯებით წამოვედი. მაგრამ გიორგის ხმა დამეწია. აი ყველაზე მეტად რისი მეშინოდა. ვინარის გიორგი. გიორგი ჩემთვის ყველაფერი.გიორგი ჩემი ძმაა, მეგობარი , მამა, ისაა ვინც ყოველთვის დაგიდგება გვერდში და ის იქნება ვინც შენ იმ წამში ყველაზე მეტად გჭირდება.რათქმაუნდა სანდრო და თედოც ყველაზე მნიშვნელოვანნი არიან ჩემთვის მაგრამ გიორგი სულ სხვა.
- ანასტასია ასე უცებ მიდიხარ (გიო) მისი მკაცრი ხმა გაისმა, ეს გულზე უფრო მაგრად მომხვდა მაგრამ პასუხი არ გავიცი და ისევ გააგრძელა
-ანნა, იცი შენ არგაქვს უფლება. არგაქვს უფლება ჯერ როგორც გინდა და რაცგინდა ის გვითხრა, მერე გაუჩინარდე, ახლა კი გამოჩნდე და ისე წახვიდე რო არც მოგვსალმებიხარ. და კიდევ
- გეყოს გიო ვერხედავ რო ცუდადაა (მარი) საუბარში ჩაეჭრა მარი ძმას .
- მარიამ მაცა უნდა დავამთავრო. ხო რასვამბობდი . და კიდევ ახლა კი არგაძლევ იმის უფლება, ისე წახვიდე , რომ არ ჩაგვეხუტო და არ გვითხრა რო მოგენატრე და გიყვარვართ. აბაცე ოდნავ ჩაეცინა ტვითონ გიოს. გაინტერესებს ამდროს ტასო რას გრძნობდა? დაახლოებით გეტყვით. გრძნობდა ულევ , უსაზღვრო ბედნიერებას, და გრძნობდარომ უნდა გაეგრძელებინა სიცოცხლე მეგობრებისთვის.
- კიდევ დიდხანს გელოდოთ- ოთხივემ ერთად შეყვირე ტასოს რომელიც ბედნიერების ზენიტში იყო
და უცებ მობრუნდა და სირბილით წამოვიდა მეგობრებისაკენ და ოთხივე არა ხუთივე გულში ჩაიკრა.
- ძალიან ძალიან მენატრებოდით. მიყვარხართ ძალიან. თვენს და მამი გარდა არავინ მყავს.. მაპატიეთ .- ლუღლუღებდა ანასტასია
-კაი რა რა პატიება. იცი როგორ მომენატრე ჩემო პატარავ ( თედო )
- აუ ტასსს მეც ძალიან ( მარი ) - ეუბნებოდა მარი და ისე ეხუტებოდა რომ თითქმისგაჭყლიტა. და ბოლოს სანდრო
- ჩემი ჩემი ხარ და არასდროს არმოგცემ წასვლის საშუალება.
- მეც ძAლიან მიყვარხართ.. (ტასო)
მოკლედ ისხდნენ ასე და ეხუტებოდბებ ერთმანეთს. უნდოდათ მონატრებული დრო აენაზღაურებინათ.
- აუ გოგოებო არგინდათ კლუბში წავიდეთ და ავღნიშნოთ ჩვენი გოგოს დაბრუნება ( თედო)
- ანუ მაგარი აზრია წავიდეთ ( მარი)
- კი კაი აზრია. (ნია)
- იცით მე, მე დედის გარდაცვალების შემდეგ არ ვყოფილვარ და არც მიდა წასვლა. ჯერ კიდევ მიჭირს
- ტასოოოოო. გეყოს ეს გლოვა გესმის. აღარ შეიძლებაამდენი ტირილი, არ შეიძლება ამდენი სევდს ჩადება იმ შენს პატარა გულში (გიო)
- მართალია ანა რა გიო. ეგრე არშეიძლება. ( თედო)
- ვიცი მაგრამ..
- არავითარი მაგრამ. შენი აზრით დედაშენს გაუხარდებოდა ასე რომ ენახე. ჩვენ ვიცით მარიამი როგორი ქალი იყო და ვიცით რომ გიჭირთ მაგრამ მარი ახლავე მივდივართ შენს სახლში, იცმევ და მმივდივართ კლუბში. გასაგებია?
- აუუ ბავშვებო
- ა ნ ა ს ტ ა ს ი ა ( ხუთივემ ერთად შესძახა ტასოს)
- კარგით ხო წავიდეთ
ჯერ ნია და მარი მოწესრიგდა. შემდეგ ტასოს სახლში წავიდნენ, სახლში დათო დახვდათ. ტასოს მამას ძალიან გაუხარდა მისი ასეთი გადაწყვეტილება. ძალიან უყვარდა ტასოს მეგობრები და ბოლომდე ენდობოდა . ანასტასიამ ძლივს მოძებნა ისეთი კაბა რომლის ჩაცმაც შეიძლებოდა კლუბში. ძალიან ლამაზი იყო ისეთი რომ თვალს ვერ მოაშორებდი, მაგრამ არანაკლებ ლამაზები იყვნენ მარი და ნია.
- ბიჭებო დღეს გაგიჭირდებათ ამ გოგოების გაკონტროლება. (დავითი)
- ხო აბა რა ასეთი ლამაზი გოგოები ვინმემ რომ მოგვტაცოს ? სიცილით ტქვა თედომ
- ბევრი ბიჭიც გაილახება - გიოს ამ ნათქვამზე ბვერი იცინეს და კლუბში წავიდნენ.
მართლებიც იყვნენ ბიჭები შევიდნენ თუ არა ყველა ბიჭი გოგოებს უყურებდა. ბიჭების რეაქციაზე კი გოგოებმა ბევრი იცინეს. ანასტასია თავს ცოტა უხერხულად გრძნობდა მაგრამ როცა დალია ბევრი იცეკვა, გაერთო და იცინა. ბოლოს როდესაც ბართან იდგა გრძნობდა რომ ვიღაც დაჟინებით უყურებდა მაგრამ ყურადღება არ მიუქცევი. უცებ ვიღაცამ ყურთად უჩურჩულა. თავიდან თავისი მეგობრები ეგონა მაგრა როდესაც განსხვავებული , მაგრამ მაინც ნაცნობი ხმა გაიგო ცოტა გაუკვირდა
- ვიცეკვოთ
- არმინდა- მოკლედ მოუჭრა ისე რომ უკან არც მიტრიალებულა, და აი უეცრად თავის სიფრიფანა ხელზე იგრძნო უცნობის ძლიერი ხელი და ძალიან სწრაფადსაცეკვაო მოედნის ცენტრში იდგნენ. თავის დაძვრენა სცადა მაგრამ ამაოდ. ნელი ვალსისი ხმა გაისმა და ცეკვა დაიწყეს. ჯერ არცკი შეუხედავ უცნოდი ბიჭისთვის.
- პატარავ ხომ არ გაგიჭირდა დასვრილი ტანსაცმლის გარეცხვა?
და აი როდესაც გაიგო ირონიული ხმა მიხვდა თუ საიდან ეცნობოდა მისი ხმა. ამდროს თვალებში შეხედა და იფრო დარწმუნდა რადგან მისი ლურჯი თვალები დაინახა.
- არა არ გამჭირვებია, მაგრამ შემდეგში თუ შენი დახმარება დამჭირდება აუცილებლად გეტყვი.
- მე სანდრო მქვია
- კარგია.
- შენ სახელს არმეტყვი ?
ამაზე ხმა არ გაუცი.
უცნობსაც ხმა არ ამოუღია უბრალოდ ცეკვავდნენ. ერთი სული ჰქონდა და აი დამთავრდა თუ თავი დაიძვრინა მისგან და მისი მეგობრებისკენ აიღო გეზი.
- რა ტასიკო ხო არ გაწუხებენ (თედო)
-არა თედ.
ისევ გრძნობდა იმ მწველ მზერას მაგრამ არ აქცევდა ყურადღებას. ბიჭებმაც გოგოები გაიცვნეს და მათთან ერთად გადაიკარგნენ. გოგოებიც ცეკვაში იყვნენ გართული. ტასო ბართად იჯდა და კოქტეილს წრუპავდა.
- პრივეტ ლამაზო არგინდა ვიცეკვოთ
- არა. მოკლედ მოუჭღა მაგრამ უგუნურ და მთვრალ ადამიანს ხომ ვერ გააგებინე
- კარგი რა პატარავ და უცებ ხელი დაავლო და ცეკვა დააწყებინა. ტასო ცდილობდა გათავისუფლებულიყო მისგან მაგრამ ამაოდ. უეცრად ნაცნობი ხმა მოესმა
- გოგომ მემგონი გითხრა რომ არნდა ცეკვე
- ბიჭო შენ არავინ გეკითხება და არც მას
- ბოლოჯერ გაფრთხილებ ხელი გაუშვი თორემ
- თორემ რა ...
და ამ დროს სანდრომ ვეღარ მოითმინა და მუშტი უთავაზა უცნობს. ანასტასიას ხელი დაავლო და გარეთ გაიყვანა, არა გაიყვანა მსუბუქი ნათქვამია გაათრია. და მხოლოდ ერთი წინადადება უთხრა
- შენს მეგობრებ უთხარი უფრო მეტი ყურადღება მოგაქციონ.
პ.ს. როგორია? იმედია ცუდი არ გამოვიდა? თქვენი აზრი გამოხატეთ კომენტარებში. მადლობა ვინც კითხულობთ