როდესაც ანამ სახლის ზღურბლის გადმოაბიჯა, ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს ხანგრძლივი გრიპი გადაიტანა,მუხლებში სისუსტეს გრძნობდა და მიუხედავად ამისა მაინც იღიმოდა
-(ანნა) დამიან! მე წყალს გადავივლებ და დავწვები რატომღაც სუსტად ვგრძნობ თავს.
-(დამიანი) კარგი თუ რამე დაგჭირდა მე აქ ვიქნები.სიტყვა არ ქონდა დამთავრებული როდესაც ყავისფერი ხის კარები გაჭრიალდა და ქალბატონი ამანდა შემოვიდა.ეტყობოდა რომ ფეხი ერეოდა.
-(ამანდა) ანნა შვილო! როგორ ხარ?
ანნამ თითქოს პასუხს თავი აარიდა და კიბეებზე ასვლა განაგრძო
-(დამიანი)ქალბატონო ამანდა დღეს გადაღლილია და ხვალ დაელაპარაკეთ. ბიჭი შეეეცადა ქალის დარწმუნებას,მაგრამ ბოროტად შეხედა დამიანს და განაცხადა
-(ამანდა) ჩემი შვილია და როცა მინდა მაშინ დაველაპარაკები.მოდი შენ ნუღარ ჩაერევი.დიდი განწრობით დაადასტურა რა უფლებები ეჭირა მას სახლში და ანნას ოთახისკენ გაემართა ბარბაცით.
ანნა უკვე ხალათში იყო გამოწყობილი და აბაზანაში აპირებდა შესვლას,ფიქრობდა რომ ამგვარი რიტუალი დაღლილობას მოუხსნიდა.
-(ამანდა) ანა! როცა დედაშენს შენთან დალაპარაკება უნდა იქნებ ყურადღება მომაქციო
-(ანნა) რა გინდა ამანდა?წადი დაიძინე ალკოჰოლის სუნით ყარხარ.მკაცრად უთხრა და პირსახოცი მხარზე მოიგდო
-(ამანდა) რახანც ვერ მოვედი საავამდოყოფოში მაგის გულისთვის წუწუნებ ამხელა გოგო?
-(ანნა) არ ვწუწუნებ ამანდა.უკვე მივეჩვიე.ახლა ანა რატომღაც გაბედულად საუბრობდა
-(ამანდა) შენ უნდა თქვა დედა მიყვარსო?რა აღარ გავაკეთე შენთვის.ახლა თითქოს სინანული ადევს მხარზეო.

-(ანნა) მადლობა დედა რომ შენ შენი ბ*ზი დაქალები და საყვარლები არჩიე საკუთარ შვილს.იქნებ გაგხარებოდა კიდეც რამე რომ დამმართნოდა.ცრემლები მოსდიოდა და ხელებს აცა-ბაცა შლიდა.
ამანდამ მტკივნეულად ხელი ჩაავლო მაჯაში თავის ქალიშვილს - მეორეთი ესეთი რაღაც აღარ თქვა თორემ....
-(ანნა) თორემ რა? დამსჯი?როგორც ადრე? 15 წლის რომ ვიყავი და 3 დღე ოთახში ჩამკეტე,მხოლოდ იმის გამო რომ შენ გასასვლელ კაბაზე შემთხვევით ჟელატინი გადავასხი? არა ამანდა ამჯერად ეს არ გაგივა.ის პატარა გოგო აღარ ვარ.
ახლა ქალმა უფრო მწარედ დაუწყო მაჯაზე ხელის მოჭერა.
-(ანნა)მტკივა გამიშვი.ამოიხვნეშა და ცდილბდა მისი ხელი გაეწია
-(ამანდა) უნდა გტკიოდეს,არაფერი მოგივა.ამჯერად ქალს კანკალი აუვარდა და სახეზე ძველი მაკიაჟის ტუში იზილებოდა.
-(ანნა) შენ რა კაიფში ხარ?თვალები გაუფართოვდა და თითქოს პასუხი უკვე იცოდა და თავს აქნევდა
-(ანნა) გაეთრიე ჩემი ოთახიდან! დროზე! გოგონამ კანკალმა აიტანა და კარები მიუჯახუნა დედას.
დამიანმა გაიგო ყველაფერი რაც ანნას თავს ხდებოდა და მის ოთახში წამის 100 ში იყო.
-(დამიანი) ანნა! კარები შეაღო და დაინახა როგორ ქვითინებდა გოგონა.
-(ანნა)დავიღალე დამიან! მინდა უბრალოდ მოვკვდე და დავისვენო.როგორც მცხვენია გვარად მილერი რომ ვარ და ასეთ ოჯახში ვცხოვრობ.ტიროდა,ტიროდა და არ ჩერდებოდა.
-(დამიანი)დაწყნარდი პრინცესავ,მოდი დაწექი,გაჯიუტება არც გაბედო თორემ გაგებუტები.თითქოსდა ამით ამშვიდებდა,ნელ-ნელა საბანს აფარებდა.როცა დარწმუნდა რომ უკვე ჩასთვილმა ოთახში შუქი ჩააქრო და გაუჩინარდა.
............................................................................................................................
ალიონია.უკვე თენდება,დრო ექვს საათს უჩვენებს.დამიანი ტყავის ქურთუკში და ჯისნსის შარვალში ტყეში დაბოდიალობს და ცდილობს მისთვის ამჯერად რაიმე პატარა მსხვერპლი იპოვოს.კურდღელი კარგი ვარიანტია დღის შიმშლის დასაკმაყოილებლად,მაგრამ უჩნდება სურვილი უფრო დიდზე ინადიროს,ჰო აქ არის პრობლემა ვერცერთი სისხლის მსმელი ვერ განსაზღვრავს დღის მსხვერპლის ზომას.
კარგია რომ აჯერად მისი მსხვერპლი ერთ კურდღელს უდრიდა.აქ ამ ტყის სიღრმეში ის წასახემესებლად და განსატვირთად მოვიდა,იცოდა რომ არავინ დაინახავდა და თითქოს თამამად სვავდა კურდღლის სისხლს ბოლო წვეთამდე.ეს ყველაფერი ყოველი დღის გარდაუვალი რიტუალია,რის შემდეგ დამიანი აილოკავს სისხლიან ტუჩებს და დაუბრუნდება თავის სამუშაოს,ეს მარტივია.

......................................................................................................................................
ანნამ ამ დილაზე ცოტა ნაადრევად გაიღვიძა.მზის სხივები ნაკლებად ურტყავდა ოთახს რაც არ მოსწონდა,ამიტომ გადაწყვიტა წამომდგარიყო და ფარდების გაწევის ხარჯზე შემოეშვა მზის სხივი.

ბარბაცით დაადგამდა ფუმფულა ვარდისფერ ხალიჩაზე თავისს სათუთ ფეხებს.ამასობაში საათს შეხედე იფიქრა სკოლაში ხომ არ დაგაგვიანდაო მაგრამ საათი 8 საათს უჩვენდებდა.მას კი სკოლა ათ საათზე ეწყებოდა.
ახლა მის ტანს აბრეშუმის შინდისფერი პერანგი ამშვენებს.თმა მაღლა აქვს აწეული და კუდზე საყვარლად აქვს შემოჭერილი კიდევ კიკინა.
დღეს საშინელი,არა უფრო უსაშინლესი გავეთილები ქონდა,ეს ფრანგული იყო რაც მას საშინლად აღიზიანებდა.მაგრამ მხოლოდ იმიტომ უხაროდა წასვლა რომ თავის მეგობრებს: ელისონს,ჯონს და მის საუკეთესო დაქლას ლიდია ტომსონს ნახავდა.დიდი ხანია უკვე არ უნახვას.
ლიდია თავის მშობლებთან ესპანეთში იყო წასული სანამ ჰელოუინი იქნება.ეს დღესასწაული მისი საყვარელი დღეა როგორც ყოველთვის მას ავალებენ მის ორგანიზებას ჩევენს სკოლაში რადგან ის უფროს კლასელთა კომიტეტის თავჯდომარეა.აქ ლონდონში მისი ფსიქოლოი ბებია ცხოვრობს და მასთან ერთად არის,მაგრამ როდესაც სწავლას დაამთავრებს ისიც გადავა ესპანეთში რაც ანასთვის სუსტ წერტილად ითვლება
ოჰ ჯონი მძიმე თემააა,ის სიმპატიურია მაგრამ არანაირი გრძნობა არ ყოფილა გარდა მეგობრობისა,სპორცმენია და დღეს სკოლაში ფეღბურთის გუნდის კაპიტანია.ძალიან მორცხვი და თავდაბალია რაც ანასთვის ძალიან ღრმა პატივისცემის საბაბად ხდება.
თუ საშოპინგედ მიდიხარ აუცილებლად უნდა წაიყვანო ელისონი თან, რადგან ის, ამ საქმეში პროფესიონალად ითვლება.მის გარეშე წვეულებები არ იმართბეა.ყველა ბრენდირებული მაღაზია იცის და სულ წუწუნებს რომ ძალიან მსუქანია.ბიჭების ყურადღებას ყოველთვის იქცევს თავისი ჩაცმულობით.მამა ქირურგია და თავისი კლინიკა აქვს,დედა უბრალო დიასახლისია.ამიტომ ოჯახური იდელია მშვენიერი აქვს.
..............................................................................................................................................................
აი მხოლოდ ეს სამი მიზეზი იყო რისთვისაც იმ საშინელ სკოლაში მიდოდა.ანა მოსწყდა ამღვრეულ ფიქრებს,რატომღაც მაჯაში მტკივნეულად წიწკნიდა რაღაც,როდესაც დაიხდა დალურჯებული ქონდა,ამან ამოატივტივა გუშინდელი დღე და ისვ ღრმა ფიქრს მიეცა.ჯერ ადრე იყო კიდევ მოასწრებდა ცოტახანი გამოძინებას და ისევ ჩახტა ლოგინში....
..............................................................................................................................................................
-ანა! დაიძახა დამიანმა,როგორც ნადირი ეცემა თავის ნანადირევს ისე ეცა ბიჭიც ანას ოთახს.
-დამიან?უხერხულად შეიშმუშნა გოგონა რადგან მხოლოდ ლიფით და ტრუსით იდგა აბაზანის კარებთან

-(დამიანი) უი ანა ბოდიში არ ვიცოდი,თავი მოიკატუნა იმის მცდელობაზე რომ ვითომ სულ არ სიამოვნებდა მისი ნახევრად შიშველის ყურება.
-(ანნა)გაიხედე რა დამიან! უცბად ჩავიცმევ და დაგიძახებ.სიცილი წასკდა გოგონას და არც ბიჭი დარჩა ღიმილის გარეშე.
-(დამიან) კარგი არ გიყურებ.მტკიცეტ განაცხადა მან მაგრამ თვალს ისევ აპარებდა გოგონას.
ანნამ მოკლე ჯინსის შორტი,ოდნავ მაღალ ქუსლიანი ტუფლი და თეთრი მაისური აირჩია.ჰოოო მას შორტი ძალიან უხდებოდა,ის ხომ ასეთი ტანწერწეტა იყო.დიდი სიმალაზით არ გამოირჩეოდა მაგრამ ბიჭები მაინც მონუსხულები რჩებოდნენ მისგან.გრძელი დასწორებული თმა მხრებზე ქონდა ჩამოფენილი და ვარდისფერი ტუჩს საცხი წაისვა.მართლაც შეეტყო დამიანის მზერას რომ ანნა იდეალურად გამოიყურებოდა.
-(ანნა) ჩემო პირადო მცველო თანახმა ხარ წავიდეთ მოსაწყენ სკოლაში?
-(დამიანი) კი რათქმაუნდა მზად ვარ გემსახუროთ,მაგრამ ერთი პირობით.თქვა და ცოტახანი საეჭვოდ გაჩუმდა
- (ანნა) რა პირობით?
-(დამიან) დღეს საჭესთან შენ დაჯდები
-(ანნა)აუუ რა მაგარია დამიან.ვგიჯდები შენზე.იცონებონ რომ შენაირი ძმა ყველას ყავდეს.
ამ გოგოში ყველაზე მეტად ერთი თვისება მოსწონდათ.მალე ავიწყდებოდა გულისტკენა და წყენა,იღიმოდა და ყველას უქმნიდა კარგ ატმოსფეროს.
-(დამიანი)იცი მე არ ვურჩევდი იოცნებობ.უღიმღამოდ ჩაიცინა და ხელი გაუყარა,თითქოს საკურთხეველთან მიყავსო.როგორც ყოველთვის სახლში ისევ არავინ იყო ყველას თავისი საქმე ქონდა.
-(ანნა)დამიან დიდი ხანია გიცნობ.თითქმის ღრმა ბავშოიდან და არაფერი ვიცი შენზე.ძმა ან და გყავს?
-(დამიანი)კიი ძმა.ამაყად თქვა და გზას განაგრძობენ რომელიც მანქანისკენ მიდის.
-(ანნა)სად არის ეხლა?
-(დამიანი)ცოლი ყავს და საფრანგეთში ცხოვრობს
-(ანნა)კარგია,გავხართ ერთმანეთს?
-(დამიანი)კიი საკამოდ
-(ანნა)არასროს არ ჩაოდის?ერთხანს შეწყვიტა გოგონამ სიარული და ბიჭს მიაშტერდა
-(დამიანი)ათასში ერთხელ და ისიც მალე მიდის ხოლმე არ უყვარს აქაურობა
-(ანნა)შემდეგში რომ ჩამოვა მოიყვანე თავისი ცოლით და გამაცანი კარგი? ძალიან ემოციურად თქვა და ლამის ისევ კიბეებზე აუცურდა ფეხი
-(დამიანი)გოგონი გირჩევნია ფრთხილად იყო,სიცილი აუტყდა
-(ანნა)მაინც არ გამეცი პასუხი,მაგრამ კაი წავიდეთ.მანქანაში ხმაურით ჩაჯდნენ და წავიდნენ.
.................................................................................................................................

-თვრამეტი წლის რომ გავხდები ნეტა ვინმე მიყიდის მანქანა? მოწენით თქვა გოგონამ
-(დამიანი)კი მე გიყიდი,ვიცი როგორ გინდა,მაგრამ ჯერ კარგად უნდა ისწავლო ტარება.
-(ანნა)კარგი რა ნუ სულელობ მე შვენივრად ვატარებ..უკვე სკოლის ავტოსადგომზე იყო მისული როდესაც დაინახა ჯონი ისე ეჩხუბებოდა თავის ძმაკაც ტაილერს.
-უკვე მერამდენედ?შეწუხულია უკვე ანნა
-(ანნა)კარგი მე აქ გამიჩერე,მივალ და გავიგებ რატომ ჩხუბობენ.როგორც ყოველთვის ისევ დამიანი აშველებდა ხოლმე ამიტომ მოულოდნელი არაფერი ყოფილა...
-(ანნა)კარგი მე მანქანას დავაყენებ და ავალ კლასში...ბიჭი ჯერ კიდევ გაუჩერებელი მანქანიდან გადახტა.
-რა გიჯია გაიფიქრა დამქანცველად გოგომ.უკვე მიაყენა მანქანა და გასაღებით მანქანას როცა გეტავდა მოულოდნენლად გასაღები ხელიდან გაუვარდა.
-(უცნობი)ღმერთო ჩემო რა მოუქნელი ხარ..თქვა ვიღაცამ მანქანის მეორე მხარედან მისი სახე კარგად არ ჩანდა.
-(ანნა)უკაცრავად ვინ ხარ?თავი აწია გოგომ და ინტერესით შეხედა მანქანის მეორე მხარეს.
-(უცნობი)მოდი აქ და შენთვითონ დამინახე.გოგონამ აღარც დააყოვნა და ნელ-ნელი ნაბიჯებით მიიზლაზნებოდა მანქანის მეორე მხარეს.თითქოს თავს უკვე ხედავდა,ხო თავს რომელსაც დიდი შავი მზის სათვალეები და კეპკა ამშვენებდა.
-(ანა)ვინ ხარ? კიდევ უმეორებდა კითხვას და არ ჩერდებოდა.როდესაც საკმაოდ მიუახლოვდა გოგონა უცნობს,მან იხელთა და შებოჭა თითქოს სადმე მიათრევდა.გოგონას სასტიკად აუჩქარდა გული და უყვიროდა
-(ანნა)გამიშვი კრეტინო...........ბავშობიდან საკმაოდ ბევრს ვარჯიშბს კრივში ამიტომ იოლად არ დანებდა,როგორც ჩანს უცნობი უფრო ძლიერი აღმოჩნდა, მაგრამა არც გოგო ჩამოუვარდებოდა.