ასე ძალიან პირველას გამიხარდა ჩემი ძმის დანახვა. ვაკო და ბიჭები მოგვიახლოვდნენ.
-რახდება?-(საბა ვაკოს ძმაკაცი)
-არაფერი ბრატ. მოხდა რამე?-(ლუკას ძმაკაცი)
-რა გინდათ ამ გოგოებისგან?-(გიო)
-არაფერი ვლაპრაკობდით ვინ ხართ?-(ყავისფერთვალება)
-ჰაჰ, ამათთან ლაპარაკი არ ღირს ლიზი მარი წადით მანქანაში ჩაჯექით მოვალთ.-(ვაკო)
-მარი აქ დარჩება.-(სანდრო)
-ვერგავიგე?-(ვაკო)
-სანდრომ გასაგებად თქვა რომ გოგო აქ დარჩებოდა.-(ლუკამაც ამოიღ ხმა)
-შენ კაი კაცი ხარ ვიცი შენს შესახებ ბევრი რამ და ვაფშე თქვენი ბანდაც ვიცი რას წარმოადგენთ ლუკა.-(ვაკო)
-კაი რას ამბობ მეც კარგად ვიცი ვინ ხარ.-(ლუკა)
-ხოო? რაღაც არ გეტყობათ რომ იცით ჩემს შესახებ რამე. –(ვაკო)
-რაში გამოიხატება?-(ყავისფერთვალება_
-ამ გოგოებს რატო მიეკარეთ?-(გიო)
-ან ვაფშე რა გინდათ აქ რომ დამდგარხართ და საქმეებს არჩევთ გოგოებთან?-(საბა)
-არავინ არ არჩევს საქმეს და თუ ჩხუბი გინდათ იყოს ჩხუბი ჩვენ მშიშრები არ ვართ.-(სანდრო)
-ეგ ვიცით, მე თქვენთან ჩხუბი არასდროს არ მდომებია უბრალოდ ამ გოგოებს თავი დაანებეთ ბ*****ს უბანი სადაც არის გასწავლით. -(გიო)
-ოპაა აი ახლა კარგად მისმინეთ პირველი: ბ*****ს უბანს თქვენ ვერ მასწავლით რადგან ზეპირად ვიცი თბილისში რა სად არის. მეორე:ჩვენ არაფერი არ გვიკადრებია თქვენი დებისთვის და მესამე: ჩვენ ყველა ქალს პატივს ვცემთ.-(ვაკო)
-კაიკაი, მარი რაუნდოდათ ბიჭებს? რაზე ლაპარაკობდით.-(ვაკო)
სანდრომ მარის თვალები დაუბრიალა ამიტომ მხოლოდ იმისთქმა მოახერხა რომ უბრალოდ მოგვესალმნენ.
-რააა? ღადაობ გოგო? ვერ გაიგონე რომ თქვეს მოვიტაცოთ მარიო?-(უკვე ნერვები მომეშალა და ყველაფერი ვთქვი)
-რა? რატო უნდ მოიტაცოთ?-(გიო)
-რატომ იტაცებენ გოგოს ვაკო?-(ირონიულად ჰკითხა ლუკამ)
-ბევრი რამისთვის.-(ვაკო)
-ამ შემთხვევაში სიყვარულზეა ლაპარაკი.-(ლუკას ძმაკაცი)
-ხო არა? და ვის უყვარს ასე ძალიან მარი?-(ვაკო)
-მე. მე მიყვარს და სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარება.-(სანდრო)
-ჰოო? და მარიამ შენ გიყვარს ან მოგწონს სანდრო?-(ვაკო)
-საერთოდ ჩვენი გასარჩევი არ არის ეს საქმე სადმე წადით და ერთად მოაგვარეთ.-(მე)
-რასამბობ? რომ წამიყვანოს?-(წამოიყვირა მარიმ)
-მოდი ასე შვეთანხმდეთ ბრატ თქვენ კაი კაცები ხართ და ვიცი ზედმეტს არაფერს არ იზამთ. მარი და შენ წახვალთ სადმე ან თუ გინდა აქ დარჩით დაილაპარაკეთ თუ მარისაც უყვარხარ იყავით ერთად მოტაცება საერთოდ არ დაგჭირდება.-(გიო)
-და თუ არ უყვარს რა ქნას?-(ყავისფერთვალება)
-მაშინ უბრალოდ მეგობრული ურთიერთობა დაიწყონ და იქნებ მარისაც გაუჩნდეს რაიმე გძნობა სანდროს მიმართ თან სანდრო ცუდი ბიჭი არ ჩანს. რა არის ეს მოტაცება მერამდენე საუკუნეში ვართ.-(ვთქვი და დოინჯი გავიკეთე)
-მომწონს შენი ლოგიკა პატარავ.-(ლუკა)
-ეეე, ბიჭო.-(ვაკო)
-ვაკო წამო ერთი წუთი გავიდეთ.-(ლუკა)
ვაკო და ლუკა გვერდით გავიდნენ.


ლუკას თვალით:
ლუკა დევდარიანი 17 წლის თბილისიდან.
დილით სკოლაში გავიგე რომ ახალი მოსწავლე გვყავდა 11 კლასელი როგორც წესი ყველა ახალი გოგო ცდილობს ჩემს შებმას მაგრამ ლიზის არცკი შეოუხედავს ჩემთვის. რატომღაც დავინტერესდი და გავიგე რომ მარიამის ჩემი ძმაკაცის გოგოს მეგობარი ყოფილა. სანდროს მარიამი 1 წელია უყვარს და სულ შორიდან აკვირდება ახლა გადაწყვიტა ეთქვა თავისი გძნობების შესახებ. ლიზი ბაგრატიონი 16 წლის ქერათმიანი და ცისფერთვალება. ძალიან ლამაზი და ჯიუტი გოგოა. მარიამის და სანდროს სიყვარულის შესახებ გვაქვს საუბარი. ლიზი ფიცხია მაგრამ მაინც ძალიან მომწონს. ვაკო გვერდით გავიყვანე და ვუთხარი.
-ჩვენ არ ვართ ცუდი ხალხი მითუმეტეს კაი ბიჭის დებს არასდროს არ ვაწყენინებთ. ნუ აუკრძალავთ ჩვენთან შეხვედრას გოგოებს თორე ორივე დავზარალდებით.-(მე)
-ხომ ვთქვი რომ მარის შეეძლო სანდროსთან შეხვედრა მეტი რა გინდათ?-(დაიბნა ვაკო)
-შენს დაზე გეუბნები.-(მე)
-ლიზიკოსგან რაღა გინდათ? გევასება?-(ვაკო)
-მევასება?(მე)
-აბა ასე უცებ როგორ შეგიყვარდებოდა ტო? –(ვაკო)
-არა, მართლა ძაან მომწონს რა.-(მე)
-კაი ძმა იცოდეთ ხელს არ გიშლით რააა... და გამაფრთხილეთ ხოლმე რამე ნაბიჯის გადადგმა რომ მოგინდებათ რომ მერე არ ვინერვიულო.-(ვაკო)
-კაიხარ, მადლობა.-(მე)
-რისი მთავარია გოგოები იყვნენ კარგად მათ სურვილის წინააღმდეგ არ წახვიდეთ.-(ვაკო)
-არა, არაკაცები ნამდვილად არ ვართ.-(მე)
-ვიცი ვიცი.-(ვაკო)

ლიზის თვალით:
უიმეეე, რას ლაპარაკობენ ამდენი ხანია რა. მომტყდა ფეხები ერთი საათია ვდგავარ აქ. -_-
ძვლის გვიკადრეს და ჩვენსკენ წამოვიდნენ.
-კარგი ახლა გოგოები დაღლილები არიან და სახლში წავიყვან საღამოს მოაკითხე თუგინდა მარის.-(ვაკო)
-კაი.-(სანდრო)
წავედით მანქანისკენ შემოვტრიალდი და ბიჭებს ხელი დავუქნიე.
-კარგად ბიჭებოო.-(საყვარლად გავუღიმე ყველას და წამოვედი)
მარის მთელი გზა ხმა არ ამოუღია გადავწყვიტე დღეს მასთან დავრჩენილიყავი თან მისები სოფელში არიან და მარტო არ იქნება.
-მოვედით მარ.-(გიო)
-მეც დავრჩები მარისთან და ხვალ ფეხით გავივლით სკოლამდე.-(მე)
-კაი, თუ რამე დაგჭირდებათ დაგვირეკეთ იმწამსვე.-(ვაკო)
-კაი. პაკააა.-(ჩვენ)
სადარბაზოში შევედით და ლიფტი გამოვიძახეთ.
-მარიამ გჯერა რომ ისინი ასე უცებ დანებდნენ?-(მე)
-კაი, რა ხომ გაიგონე როგორ ლაპარაკობდნენ. გაუგეს ერთმანეთს.-(მარი)
-ხორავი.-(მაინც არ მჯეროდა რომ სანდრო ასე მალე დანებდა)

სანდროს თვალით:
ჰაჰ, როგორ დაიჯერეს რომ ასე მალე დავნებდებოდი. მაინც ჩემთან წავიყვან მარიამს და სულ მთელი ცხოვრება ჩემთან იქნება.
-რაზე ფიქრობ?-(მითხრა გუგამ)
-როგორ მოვიტაცო მარი.-(მე)
-შენ სულ გამოშტერდი? ხომ ვთქვით რომ გოგოების სურვილის წინააღმდეგ არ წავიდოდით?-(ანდრო)
-მარიამს არცკი ვევასები ტო და რატო დამთანხმდება ურთიერთობაზე.-(მე)
-მისმინე ახლა სანდრექს ჩვენ არ ვართ არაკაცები და სიტყვის კაცები ვართ. დღეს მიაკითხავ მარიამს სადაც არის და დაელაპარაკები სთხოვ რომ იმეგობროთ მაინც თუ არ ევასები.-(ლუკა)
-და თუ არ დამთანხმდა მეგობრობაზე?-(მე)
-მაშინ ცოტახნით დაელოდები.-(გუგა)
-ჰაჰაჰაჰა, თქვენ მეღადავებით ხო?-(მე)
-არა.-(ლუკა)
-მიყვარს ხალხნო მიყვარს 1 წელია კუდში დავზდევ მომბეზრდა ახლოს მინდა მყავდეს.-(მე)
-მის ცრემლებს აიტან როდესაც მოიტაცებ?-(ლუკა)
-როგორმე გავაჩერებ მის ცრემლებს. თუ ჩემი ძმაკაცები ხართ დამეხმარებით.-(მე)
-მარის შეხვდი ნახე რას გეტყვის და შემდეგ ვიფიქროთ რას ვიზამთ.-(ლუკა)
ოთახში რობო შემოვარდა.
-გაიგე სად წავიდნენ?-(ლუკა)
-კი, უკან გავყევი და დავინახე მარის სახლთან ჩამოვიდნენ ლიზი და მარი.-(რობო)
-კაი ხარ ძმა.-(მე)

მარის თვალით:
სანდრო კაი ტიპია გარეგნულად მომწონს მაგრამ მე ისეთი ჯიუტი ვარ მაინც არ ვეტყვი რომ მომწონს. ახლა მე და ლიზი ვზივართ და საჭმელს მივირთმევთ.
-აუუ, მარ დღეს პარასკევია და ორშაბათიდან წავიდეთ მასწავლებლებთან ფლიიიზ.-(შემეხვეწა ლიზი)
-კაი ჩემო ცხოვრება როგორც შენ გინდა.-(მე)
-მიყვარხარ ბარტყოო.-(ლიზიკო ჩამეხუტა)
-მეც მეც ძალიან.-(მე)
-აუ, მითხარი რა არ მოგწონს სანდრექსა?-(ლიზი)
-ხო, რავი კაი ტიპია.-(ვუთხარი და გავიცინე)
-ღადაობ გოგო? ძალიან სიმპატიურია-(ლიზის თვალები გადმოუვარდა)
-აჰაჰა კაი ხო მომწონს.-(მე)
-მერე რას აწვალებ ბიჭი მოკვდა შენი სიყვარულით.-(ლიზი)
-მოკვდეს მერე... დღეს დაინახე ლუკა როგორ გაშტერდებოდა?-(მე)
-რა? ვის? მე? როდის? დაინახე? თვალებით იმენა მჭამდა თუ ხანდახან გამომხედავდა?-(ლიზი უცებ წამოხტა და კითხვები მომაყარა)
-ხოო სულ მოშტერებული იყო შენზე.-(მე)
-აუუ რამაგარიაა.-(ლიზი)
-გევასა ჩვენი ლუკა?-(მე)
-კი თან ძალიან ძალიან.-(ლიზი)
-მასაც მოეწონე უეჭველი.-(მე)
-არა კაცო რა მოვეწონე...მიყურებდა? მართლა მოვეწონე?-(ლიზი)
-მე ასე მგონია და რავი.-(მე)
-კაი წავედი მე ახლა სამზარეულოში მშია.-(ლიზი)
უცებ ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა უცხო ნომერი იყო.
‘გისმენთ’
‘ქვემოთ გელოდები ჩამოდი დავილაპარაკოთ’ ვიცანი სანდროს ხმა



გამარჯობა, ეს არის ამ გვერდზე ჩემი პირველი მოთხრობა და მიხარია რომ მოგეწონათ. გთხოვთ კომენტარებში დაწეროთ რას ფიქრობთ ამ მოთხრობასთან დაკავშირებით. მოგწონთ თუ არა? რატო მოგწონთ?