ბიჭები საშინლად გაცოფებულები იყვნენ, გოგონებს უთვალთვალებდნენ, კიჭა ნინის სახლთან იდგა, დიტო და ლუკა საქმეებზე დარბოდნენ, გიო ანასასიას და მარის უთვალთვალებდა, მოკლედ მაგარი საგამომძიებლო დაჯგუფება შექმნეს.
–გოგოებო ნახეთ გარეთ კიჭაა მანქანით ვითომ გვითვალთვალებს?–ოთახში ახლად შემოსულმა ეკამ ფანჯრიდან გაიხედა.
–ვაიმე ამათ რა ეშველებათ–სულს ძლივს ითქვამდა ლიზი– წამო რაღაც მოვიფიქრე და გავუჩალიჩოთ.
–შენი გეგმა უკვე მხიბლავს–მხარი აუბა ნინიმ.
გოგონები კორპუსიდა ერთად გამოვიდნენ, გაჩერებაზე დაცილდნენ ერთმანეთს, ეშმაკურად გადახედეს ერთმანეთს, და სამივემ სხვადასხვა მარშუტი აირჩია. რას გრძნობდა კიჭა? სიბრაზეს, ბრაზს, ბოღმას, სამივეს თავის გადაპარსვით დაემუქრა და ნაცნობი ნომერი აკრიბა.
–ყველაფერი ისე გავაკეთე როგორც მითხარი–უკვე მერამდენედ იმეორებდა უკვე ბევრჯენ ნათქვამ სიტყვრბს იმეორებდა და სიგარეტის ნამწვავი სავსე საფერფლეში ჩაგდო–ნინის გავყევი ლიზი სახლში მივიდა, დარჩა, ავაკითხე კიდეც და ლიზი ვიკითხე–კიჭამ ისევ სიგარეტი ამოიღო და მოუკიდა-ნინიმ აქ ვრჩებიო, ლიზი საქმეზეაო, ცოტა ხანში მივაკითხე და ინგამ მითხრა უკვე წავიდნენო.
–სად წავიდნენ, ამის დედას....ცი.–ახლა ლუკამ ამოიღო სიგარეტი.
–შენ რა ეწევი?–გაკვირვებით გახედა გიომ–როდიდან?
–დღეიდან.
არა რა, ეს გოგოები ამათ შარს გადაკიდებენ და რამეს დამართებენ ამდენი ნერვიულობით.
.....................
რას აკეთებდნენ ამ დროს გოგოებიიი?
–ფანქარი მომაწოდე
–გაიწიე არ ვჩანვარ
–ეგ კაბა ჩემს სურათს არ უხდება, ეს ჩაიცვი
–თმები გაიშალე
–კედები გაიხადე
–თვალები უფრო მეტად შეიღებე.
ანასტასიას საძინებელი, საძინებელი ისეთი ლამაზი და ნაზი ნატქვამია რომ, ყველგან ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი ეყრა, ყველგან ყველაფერი არეული იყო, ვინ რას იცმევდა არავინ იცოდა, ნინი და ლიზი როგორც ტოველთვის ფეხსაცმელის გამო ჩხუბობდნენ ამას არ ჩაიცმევ ამას არ ჩავიცმევო.
ბოლოს ისევ ნინიმ გამარჯვა.
–ეს ჩემი საღამოა, ჩემი შინაბერობის ბოლო ღამე და ყველაფერი ჩემებურად უნდა იყოს.
–ნინი ხვალ ფეხე ვერ დავდგები და კედებით მოსვლა მომიწევს.
–ლიზი ჩაჩუა, ნუ მეპასუხები და მანერვიულებ. მეჯვარე მაინც არ იყო.
კარგი ოღონდ ამგენს ჩავიცმევ–უთხრა ლიზიმ და ლამაზი ბალეტკები აჩვენა.
–მე რა ვთქვი არავითარი დაბლები.–და ისე დაუბრია თვალები ლიზი მაშინვე დათახმდა–მხოლოდ იმიტომ რომ ხვალ შენი დღეა და მინდა ბედნიერს გხედავდე.
–ყოველთვის მე ვიმრჯვებ ხომ იცი?–მაცდურად გაუღიმა ნინიმ.
–ნინი ახლა დავრჩები და ლუკას დავურეკავ.
–არც გაბედო.
–ლიზი შენი ტელეფონი გაფრინდა– სარკეს ძლივს მოშორდა ანასტასია.–ტუმბოზე დევს.
–ვინ არის?
–შენი რომეო, სხვა ვინ?–ღიმილით ესროლა მარიმ საწოლზე მჯდომ ლიზის ტელეფონი–აჰა, დაიჭირე.
–ლიზი მოკლე პასუხები.–თვალების ბრიალით გადახედა ნინიმ. ნინის გამოხმაურებას მუჯლუგუნი მოყვა ლიზისგან.
–ერთი დამილურჯდეს–დაემუქრა ნინი, ლიზის მისთვის ყურადღება აღარ მიუქცევია, აივანს მიაშურა და უპასუხა.
–ხო ლუკ–ლამის ტელეფონი ჩაადნა ლიზის ხელში და ისე გაიღიმ თითქოს ლუკა დაინახავდა ლიზის.
–როგორ ხარ ჩემო მწიფე შემოდგომავ?
–კარგად, ნინის ხელში როგორ ვიქნები, ახლაც ორი წუთი მომცა და უნდა გავთიშო. შენ როგორ ხარ?
–კარგად, ბიჭებთან მივდივარ , თქვენ რას აპირებთ?
–ტელეფონი უნდა გამოვრთო, რომ გაგითიშავ პატარძლის ბრძანებაა, მერე ყველანი მის განკრგულებაში ვართ, არ ვიცი სად წავალთ–ურცხვად იცრუა ლიზიმ.
–ლიზი ეგ ყველაფერი არ მომწონს.
–კარგი , უნდა წავიდე, ხომ იცი მიყვარხარ. თავს გაუფრთხილდი.
–ჩემი მწიფე შემოდგომა ხარ შენ.
–არგი წავედი თორე გადამაგდო ნინიმ აივნიდან.
–ლიზი
–ხო
–არ დაგავიწყდეს ჩემი ცხოვრება შენ რომ გეკუთნი–სრული სერიოზულობით უთხრა ლუკამ და პასუხს არც კი დაელოდა ისე გაუთიშა ტელეფონი.
ლიზი გოგონებთან დაბრუნდა, ყველანი მზად იყვნენ, ოთახში მარი შემოვარდა.
–ტაქსი უკვე მოვიდა წავედით.
–ყველაფერი ჩადეთ?–იკითხა ანასტასიამ და ჩანთა გახსნა შესამოწმებლად.
–მანდ ყველაფერი არ ჩაეტია, აქაც ჩავდე–უთხრა ეკამ და მეორე ჩანთა დაანახა.
–კარგი წავედით ჩუმაად გავიპარეთ.

……………………….
–სად წავიდოდნენ ბიჭო თითქმის ყველაგან შემოვიარეთ და ყველგან ვიყავით–ოთახში მოუსვენრად დადიოდა დიტო.–სად დაბოდიალობენ, ამის დედა –––––, ათი საათია უკვე
–რა ვიცი შე ჩემა–ისევ ახალი სიგარეტი აიღო ლუკამ და ის იყო უნდა მოეკიდა, ოთახში აქოშინებული კიჭა და სახე წაშლილი გიო შემოვარდნენ, გიორგი ლამის კარები შემოგლიჯა.
–ჩემო ცუნცულა–სახეზე ღიმილ აკრულმა კიჭამ, დიტოს თეძო ჩაუგდო და კარი სწერვასავით, წინ დოინჯ შემორტყმულმა თვალი ჩაუკრა და– მივაგენით ძედკი.
–რააა?– ბოლო ხმაზე დაიღრიალა ლუკამ და დიტომ.
–ხო, კიკეთში არიან ანასტასიას სახლში–სახედალაგებულმა გიორგიმ მიმართა ორივეს–დროზე ადექით მივდივართ.
–იმედია რასაც ვფიქრობ ისე არ იქნება–გემრიელად შეიკურთხა დიტო.–და ნუ მენაზები ქუჩაში დამდგარი ვით– მუშტი მოუქნია კიჭას.
–ამას ცოლი მოყავს თუ პანაშვიდზე მიდის?– გვერდზე გახტა კიჭა– გეჟო, ღამისთვის დამიზოგე ენერგია.
–ალექსანდე არ ვარ შენ ხასიათზე და ლუკა დროზე გავდივართ– და სამზარეულოში მყოფ ლუკას გახედა.
–მოვდივარ.
...............................................................
გოგონები რას შვებოდნენ? დაღლილ დაქანცულები ზოგი იატაგზე იჯდა, ზოგი მდივანზე, ზოგი სკამზე და მაგიდაზე შემოეწყოთ ფეხები, ლიზი და ნინი სუნთქვის დარეგულირეებას ცდილობდა.
–ნეტავ როგორი გამოგვივა ხვალ?–სიჩუმე დაარღვია ნინიმ
–ისეთი როგორიც ჩვენ გვინდა–უთხრა თეომ და ნოხიდან წამოდგა–ჩვენ წავალთ და ხვალ შევხვდებით.
–თქვენი არსებობა როგორ დავმალოთ ან როგორ ვაცნობოთ ბიჭებს?
–ნუ ნერვიულობთ ყველაფერი მოგვარდება–ჩაერია ეკა– მთავარია ხვალამდე თქვენი აქ ყოფნის არსებობა არ შენიშნონ, თორე ყველაფერი წყალში ჩაგვეყრება.
–ვერავინ ვერაფერს გაიგებს, ბიჭებმა არ იციან სად ვართ, ამიტომ დამშვიდდი და ჯვრის წერის შემდეგ შევხვდებით ერთმანეთს–როგორ ეტყობოდა რომ ლიზიც ნერვიულობდა.
–ეკა იქნება თვალები და ყურები, მე და ლიზი ვერანაირად ვერ შევძლებთ თქვენთან დაკავშირებას, არამგონია ეს რომელიმემ მოვახერხოთ. დიტო და ლუკა გვერდიდან არ მოგვშორდებიან.–სასიამოვნო ღიმილი გადაეკრა სახეზე ნინის.
–ნეტა დიტოს სახე მაჩვენა მე რომ დამინახავს, და რას იტყვის?–გოგონებს მიმართა სოფომ.
–კარგი წავიდეთ–სამზარეულოდან გამოვიდა მარიამი–ტაქსი მოვიდა სოფო.
–თქვენ რას იზამთ?–გოგოებს მიმართა სოფომ.
–ჩვენ დავრჩებით და ქორწინების წინა ღამეს დავუსველებთ ნინის–ხარხარებდა ანასტასია.
–ტასო ხომ იცი რომ ვერ დავლევ–თვალები დაუბრიალა ნინიმ–ხვალ თვალებ ჩაშავებული ვერ ვივლი, და ვერ ვიქნები, თავის ტკივილი შემაწუხებს.
–სამწუხაროა რომ დარჩენა არ შეგვიძლია–დანანებით თქვა თეომ, შემდეგ გოგოებს მიუბრუნდა– უნდა წავიდეთ, ხვალ შევხვდებით.
დარჩნენ გადარეულები, მარიმ და ანასტასიამ ოთხი ბოთლი სასმელი, რამდენიმე სალათი და ტკბილეული დაალაგა მისაღების მაგიდაზე.
–მე ვერ დავლევ მართლა.–ისევ დაიწყო ნინიმ
–მხოლოდ ორი ჭიქა და ვსო–უთხა ლიზიმ–მეც შენს გვერდით უნდა ვიჯდე არ დაგავიწყდეს.
მერე რა იყო? ერთი ჭიქა, ორი ჭიქა, მესამე, მეოთხე, მეხუთე. მერე მუსიკა ბოლო ხმაზე და თავზე დამხობილი სახლი. ეკასა და ლიზის განსხვავებულები, და სიმთვრალეში აღიარებული:
,,გიორგი მიყვარს“
ამას მოყვა შეძახილები და ფაქტი იმისა რომ ხვალინდელი ქორწილი აღარც კი ახსოვდათ. ცეკვავდნენ, რა ქუსლები რის ქუსლები ვის ეცვა ფეხზე, საგანგებოდ გაკეთებული მაკიაჟის კვალიც კი არ აჩნდათ. მუსიკა ისევ ბოლო ხმაზე, აზრზე კი მხოლოდ ზარის ხმამ გამოიყვანათ.
–ანასტასია ვინ უნდა იყოს?–წამსვე გამოფხიზლდნენ გოგოები.
–მუსიკას ჩაუწიეთ, მოწესრიგდით–გასცა ანასტასიამ განკარგულებები–მე გავალ ვნახავ ვინ არის,– უთხრა გოგოებს და ბანცალით წავიდა კარის გასაღებად და თან გზად იცმევდა შემდეგ გოგოებს მიმართა–ხომ არ მეტყობა რომ მტვრალი ვარ?
–არა ტას, სრულიად ფხიზელი ხარ, უთხრა ლიზიმ და ეკასთან ერთად ლამის გადაბჟირდა.
–მდივანზე მაინც დაჯექით, რა იცით ვინაა–შეუბღვირა ტასომ, იატაზე მჯდომ ეკას და ლიზის, ნინი და მარი მდივანზე იყვნენ მისვენებულნი.
–ვინ უნდა იყოს თუ არა ვინმე ბებო რომელიც შევაწუხეთ, ჩვენი ნაზი მუსიკით–გაუცინა ლიზიმ და კიდევ შეავსო ჭიქები, ერთი ეკას მიაწოდა, მანაც მაშინვე ჩამოართვა, მარამ ეკას ჰაერში გაუჩერა ხელი, თვალებ გაუშტერდა, ლიზიმ მის მზერას გააყოლა თვალი და არც მას დაემართა უკეთესი.
–იმედია მეჩვენებიო და თვალები დახუჭა– იმის დასამოწმებლად ნამდვილად ეჩვენებოდა თუ არა.

....................................................

ბავშვებო, მკითხველნო მაპატიეთ რომ ამდენი ხანი გალოდინეთ, ვიცი რომ უყურადღებო ვარ და იმედებს გიცრუებთ, მაპატიეთ მაპატიეთ... პირობას გაძლევთ რომ მეტს არ გალოდინებთ, მალე დავამთავრებ შევეცდები, შევეცდები კიდევ შემოგთავაზოთ ახალი თავი თორმეტის მერე, ცოოტა პატარა მაგრამ მაინც ხომ იქნება. მითხარით რას გრძნობთ, რას ფიქრობთ, რას მოელით.
ელე ჩემო ლამაზო, კირა, შოკოლადის კრუასანო, ანნე, დადუ, ტალახაძე133, პრეტტიგირლ. ნინე, .... მაპატიეთ თუ ვინმე დამრჩით, შემდეგში არ გამომრჩებით. და ეს ის თავი არაა რაც მინდოდა.