ჩემი დილა იწყებოდა ბექა სვანით და მთავრდებოდა ბექა სვანი,ვინ იყო ასეთი ეს ბიჭი ჩემ ცხოვრებაში რო ესე უეცრად შემოიჭრა...ვინ იყო?რა უნდოდა.სიმართლე გითხრათ ამ ბიჭის გაცნობა ძალიან მინდოდა...არვიცი რატო მან უბრალოდ ძალიან დამაინტერესა უნივერსიტეტში ვიყავი ლექციაზე ლექტორმა რომ დამიძახა და გარეთ გამიყვანა
-რახდებამას?
-მთხოვესრო ლექციიდან მომეხსენით ქვევით გელოდებიან
-გასაგებია...მადლობა
ვევით ღავირბინე და ოი საოცრებავ...ბექა დამხვდა
-რამე ხდება?
-არა არაფერი დათომ მთხოვა ჩემთან ამოიყვანეო
-გასაგებია
ჩავჯექი მანქანაში,გაგიკვირდებათ და მთელი გზის მანძილზებექა ცდილობდა საუბრის წამოწყებას...რაც ძალიან მიკვირდა
-რახდებოდა უნიში?
-არაფერი
-დღეს ბაჩოსთან წყნეთში ამოდიხარ?
-კი
-მარტო თუ ვინმესთან ერთად?
-არგადამიწყვეტია
-წამოხვალ ჩემთანერთად?
-არამგონია
-....
მიკვირდა რახდებოდა ჩემსთანს? დათოსთან ავედით თუარა ბაჩო ხოხვით მომვარდა როგორც ყოველთვის მაიმუნნობდა -აუანუკაა ხომოდიხარ დღეს?არმოდიხარ ანუკაა!!
მივარდებოდა მუხლებში და იცინოდა
-კაირაბაჩო არმოგბეზრდა?
-დაანებე თავი არააბაჩო სასაცილო *ვაუ მხარიამიბა ბექამ
საღამო იყო მინდოდა ძალიან ლამაზად ვყოფილყავი ჩავიცვი საკმუთხედიშორტებ...უკან წაგრძელებუული მაიკა ოდნავ მაკიაჟი გავიკეთე თმები გავისწორე და ქვევით ჩავედი ვიცოდი ვინმე დამხვდებოდა ვინმე რა მეგონა ბექა იქნებოდა მაგრამ შევცდი...
-სუხი?ჰეი შენ აქ რასაკეთებ?
-ანუკაა *მოვიდა და ჩამეხუტა
-აქ საიდან?როდის ჩამოხვედი?
-გუშინჩამოვედი და აიდღესუკვე...
-ჰაჰა არღალატობ შენაგავო პონტებს ხო?
სუხი ძაან სტარნი ტიპიიყო სანამ კარგად გავიცნობდი სულ მეგონა რო მასთან საერთოენას ვერასდროს გამოვნახავდი მაგრამ მართალია სანამ ადამიანს კარგად არ გაიცნობ მაქამდე არ უნდა შეაფასო,მის ხასიათს რო ვუყურებ ხშირად ჩემი თავი მახსენდება...აუტანელი ხასიათების მქონე ბიჭია როცა ხასიათზეა ისე თბილად მოგექცევა თითქოს მთელ მსოფლიოს ურჩევნიხარო და თუ ხასიათზე არ არის ისე გაგივლის გვერდზე გამარჯობასაც კი არ გეტყვის
-აუტო როგორ მომენატრა აქაურობა,ბავშვები და ვაფშეტა შენ როგორ მომენატრე ხოარიცი
ახლოს მოიწია და მაგრად ჩამეხუტა
-ჩემი უჯმური ბიჭიც მოსულა...ამოვიოხრე და აციმციმებული თვალებით შევხედე
მანქანაში ჩავჯექით და როგორც ადრე ისე მოხდა ყველაფერი სიმღერა ბოლო ხმაზე ფანჯრიდან გადაყოფილი ტ ავი ყვირილი გეგონება წელიწადი გავიდა რაც ეს არ გამიკეთებია...არადა სულ რაღაც 6 თვეა სულ რაღაც?6 თვე ხომ ძალიან ბევრია ადამიანის მოსანატრებლად.მინდოდა სულ დათოსთან სუხისთან და ბაჩსთან ერთად ვყოფილიყავი ერთი დიდი ოჯახი იყო ამდენი ერთად...საოცრებაიყო როგორც ადრე ყველა შეკრებილი იყო დათოს ბაითში ელენე,ნინი,სუხი,ბაჩო,დათო კიდე უამრავი ბავშვი ზოგი უბნელი
ზოგიც კი სკოლელი
ზოგი ვაფშე ისეთი მასტიიყო მოსული აი დღემდე რო არსად გაჩითულად
აქ ყოველთვის იკრიბებოდა სასტავების რამდენიმე სახე
სკოლელები
უბნელები
ნათესავები
და ბოლო...
ჩვენ
ბოლოსდაბოლოს ბექა სვანიც კი იყო მოსული მის დანახვაზე ჟრუანტელმა დამიარა არვიცი რისი ჟრუანტელი იყო ეს ახლოს რომოვიდა სუნთქვა შემეკრა მოვიდა უბრალოდ დაჯდა ისერო ზედაც კიარშემოუხედია არავისთვის მარტო ზდაროვაო და დაეხეთქა
მთელისაღამო ავიწყვიტეთ ნინი და ბაცო სვავდნენ ცეკვავდნენ აზყვეტილები ყვნენ ვეღარ დავაბით სრული ამსიტყვის მნიშვნელობით მეკიდე მეკიდა რასიფიქრებდა ჩემზე სვანი ვცეკვავდი ვსვამდი ბოლო ნერვის გათიშვამდე ვსვამდი მთეელისაღამო ვცეკვავდით მედა დათო მერე შევიცვლებოდით და მედა სუხი ვცეკვავდითხოლმე მონატრებული გარემო მონატრებული სასტავიდა მეგობრები ამაზემაგარი რაუნდაიყოს.
ბოლო ჭიქა როდავლიე უკვე მივხვდირო ძაან ზედმეტიიყო და საპირფარეშოში შევედი არმინდოდა ვინმეს შეემჩნია ძაან გალეშილიროვიყავი და ისედავდიოდი თითქოს წვეთი არმქონდა დალეული ნუ მემეგონა ესე,რო შევტრიალდი ბექა მიყურებდა და იცინოდა მისმა სიცილმა გამომაფხიზლა რაიყო ასეთი თმაზე ხელს როგადაისვამდა და ის ხვეული თმა რო უფრიალდებოდა,იმენა შოკი იყო ვეღარ გავჩერდი უკვე მიორმაგდებოდა თვალთახედვა და საპირარეშოში შევვარდი.სახეზე წყალს ვისხამდი გამოფხიზლებას ვცდილობდი უკნიდან ნაცნობი სუნთქვა რომომესმა...შეტრიალება არმინდოდა უბრალოდ არმინდოდა მეშინოდა იმმის თუ ვინდამხვდებოდა იქ მაგრამ მომიწია
-აა შენხარ?
-სხვას ვინმეს ელოდებოდი?
-...
-სხვა ვინმეს ელოდებოდითქო? მგონი კითხვა დაგისვი
-ვის უნდა ველოდებოდე
და თავის არიდება დავაპირე ხელში რომაგრად წამავლო ბექამ და იქვე კედელთან ამტუზა
-ჰეი მეტკინა
და ხელი მოვაშორებინე
-არუტქვიათ შენთვის ამდენი დალევა რო არ შეიძლება?
-განავინმეს აინტერესებს შენიაზრი?
-და შენი?
....
-სახლში წადი
-არმინდა
-სახლში წადითქო
უკვე მიღრიალა ეს ისბიჭი არიყო წეღანჩემს სიარულზე როიცინოდა ეხლაკიდე მიყვირის თითქოს მამაჩემი იყოს,ვიცოდი ეხლარო მისთვის დამეჯერბინა ძალიან არასწორ შთაბეჭდილებას დავტოვებდი არმიყვარს ეგეთი მასტები ბიჭის ჭუაზე რო დადიან ამიტო შეჭინააღმდეგება დავიწყე
-არატო მგონი ვერ გაიგე
მანდ უკვე დავინახე როგორი ჩაქცეული თვალებიქონდა კედლიდან უკვე კარებზე გადაინაცვლა და მთელი ძალით მიმაბჯინა კარებს,სიმართლევთქვა შემეშინდა მართლა შემეშინდა,ძალიან ახლოს მოიწია თმა გადამიწია ისე ახლოს მოიწია მის სუნთქვასაც ვგრძობდი ვგრძნობდიმთელი არსებითმაგრამ უეცრად უკან გაიწია და ბოლო ხმაზე მიღრიალა
-გადი!!!!!!
არც დავფიქრებულვარ ისე გავედი ჩანთას ხელი დავტაცე და კარისკენ გავიწიე
-სადმიდიხარ?
მომესმა უკან დათოს ხმა
-სახლში
-ჯერ ძაან ადრე არარის?თან ესე?წაოდი წაგიყვან
-არმინდა არა
-წამოდითქო
მანქანაში ჩავჯექით მთელიგზა ხმა არ ამომიღია რათქმაუნდა მიხვდა დათო რომრაღაც მჭირა ლაპარაკობდა...მაგრამ ვინუსმენდა?გაშტერებული ვიყავი დღევანდლისგამო არვიცოდი ესრაიყო მაგრამ ერთი რამ დაზუსტებით ვიცოდი ბიჭი რომელიც სულ რამდენიმეჯჯერ მყავს ნანახი მგონი მიყვარდა
მგონი კიარა მიყვარდა არმინდოდა საკუთარითავისთვის მეღიარებინა მაგრამ ესე იყო.

___________
ძალიან კიდაიგვიანდა,მაგრამ რავი მოგწონთ?
შემიფასეთაბა