სახლის კარი გამოვიხურე თუ არა ჩემს წინ ის მანქანა გაჩერდა გუშინ რომ დამეჯახა. მუშტი მოვიმარჯვე და საცემრად მივდიოდი როდესაც კარი გაიღო, მანქანიდან გადმოვიდა მაღალი ქერათმიანი ბიჭი ძალიან მუქი შავი თვალებით და გამიღიმა. ერთ ადგილზე გავშეშდი და მივაშტერდი. მერე ისევ ბრაზი მომაწვა....
- არა შენნ თავი ვინ გგონია. შენ დამეჯახე ხო? შე გარეწარო. იცი ხელი ეხლაც მტკივა. ეხლა ისე გცემ ფეხზე ვეღარ ადგები და მუშტი მოვუქნიე მან კი ხელი დამიჭირა და თავისკენ მიმიზიდა.
- მომისმინე ლამაზო, ბოდიში უკვე მოგიხადე, ტკბილეულიც გაჩუქე და რით დავიმსახურე ასეთი სიტყვები?
- ამაზე უფრო გავმწარდი ხელი გავაშვებინე და სილა გავაწანი.
- ეხლა უკვე ზედმეტი მოგდის ლამაზო, რა ჯიუტი ყოფილარ!
- ეგრე ნუ მეძახი!
- როგორ?
- აი ეგრე.
- ა... ლამაზო
- ნუ მეძახი თქო.
- ბოდიში ხო მოგიხადე?
- კი
- და რაღატო მეჩხუბები?
- ღირსი ხარ
- ჩაიცინა... რა საყვარელი ხარ
- არ მცალია მე ვიღაც იდიოტებოსთვის კარგად!
- უხეშიც ყოფილხარ. გინდა ნაყინზე დაგპატიჟებ?!
- არა
- კი
- არა თქო
- კი თქო
- არა
- სეირნობა გიყვარს?
- რატო მეკითხები?
- ახლა ფეხით გაგასეირნებ და უცებ ზურგზე მომიკიდა
- თავხედიც ყოფილხარ! დამსვი ეხლავე შე არამზადა, დამსვი თქო რო გეუბნები და ფეხებს ვაფართხალებდი.
- ნაყინი ხომ გიყვარს?
- დამსვი დროზე
- თუმცა რას გეკიტხები ნაყინი ხომ ყველას უყვარს
- სულ თავზე წაგისმევ მაგ ნაყინს დამსვი დროზე!
- შოკოლადის თუ ვანილის?
- დამსვი თქო
- დაჯექი. აჰა გამომართვი
- მივდივარ მე!
- მე არსად არ გიშვებ
- ეხლა ჩემს ძმას დავურეკავ და ნახავ შენ
- ვის დათოს?
- შენ რა იცი რა ჰქვია?
- ჩემი ძმაკაცია
- ..........