-აქამდე რატო არ მითხარი?- ეხლა ისე უნდა ითამაშო მონიკა თითქოს რამე სერიოზულ როლზე ხარ დასამტკიცებელი არ შეშინდე არ შედრკე არ გაგეცინოს, შემოვუძახე ჩემს თავს და მიბნედილი თვალებით გავხედე
-არაუშავს, მე მეგონა დღეს არაფერი მომივიდოდა
-რამე რო მოგსვლოდა მერე?.- ვაიმე სუფთა წუნკალა ძაღლის სახე აქვს ცოტაც და ავფრეთქდები
-არაფერი არ მომივიდა ხო ხედავ, წყალს მომიტან?
-კი კი.- წამოხტა და სირბილით გავიდა გარეთ, ახლა სანამ ამოვა ცოტა ხანს ვიხითითებ აი ასე ნიკოლოზ ნაცვლიშვილო ჯადოქარიო ჰო ? ჰოდა იყოს ჯადოქარი, ტაში შემოვკარი და ლოგინში გავსწორდი, ზენარის გამოუცვლია თეთრეული არა რა რა ჯანზეა ეს ქალი
-აი მოგიტანე.- ფიქრებიდან ნიკას ხმამ გამომიყვანა
-მადლობა, აუ ყინულები არ ჩაყარე?.- ტუჩებ აბზუებულმა ვკითხე
-რა? ჰო ყინულები?
-საშინლად ცხელა თან წყალს ყოველთვის ასე ვსვავ
-კაი მოგიტან.- ვოტ ვოტ, ნიკოლოზ... ელვის სისწრაფით დაბრუნდა უკან და ყინულის ნატეხებით სავსე ყუტი მოიტანა
-მადლობა.- ერთიცალი ყინულის ნატეხი ავიღე და ჩავაგდე, მერე ნიკოლოზის რეაქციას დავაკვირდი როგორ მოედო ალი მთელ სახეზე, აჰა 1-0 გიგებ ნაცვლიშვილო.

***

საღამოს საქანელაზე ვიჯექით მე და ანასტასია, ნიკამ ბავშვები იმ ზემოთხსენებულ გიორგისთან წაიყვანა
-მზეზე მართლა ასე მოგდის?
-აუ რაღაცას გეტყვი და არ თქვა გთხოვ უბრალოდ ნიკას დილანდელ დაცინვას ვერ ვაპატიებ.- სიცილით გამომხედა და თვალებში ამოვიკითხე რო არსად არაფერის მთქმელი არ იყო
-გისმენ?
-მოკლედ დღეს ჯერ წყალი გადამასხა, მერე დამცინა მერე ისევ წყალში მაყვინთავა, და ა.შ შენც ხო დაინახე, ხოდა ახლა აგებს პასუხს, ვატრუალებ ჩემს ნაცვლად
-აუ რა გიჟი ხარ, თუმცა მეც რო გამომადგეს მასე არა?
-ხო იცი არა ჩემი სიტყვა კანონია მაგისთვის
-აუ რა მაგარია, მოიცა ეხლავე მოვალ.- ტელეფონზე დაურეკეს და მოშეორებით გავიდა, ასე 5 წუთში უკან დაბრუნდა შეწუხებული სახით
-რამე მოხდა?
-უნდა წავიდე, გთხოვ ნიკას დაურეკე ბავშვები ჩამომიყვანოს მე ბარგს ჩავალაგებ
-რა მოხდა ასეთი? არ წახვიდე რა
-სამსახურშია რაღაც პრობლემა
-ნიკა წავიდეს ხო საერთოა
-არა ჩემ ნახევარში მოხდა რაღაც დარღვევა რო არ ჩავიდე, ფულს დავკარგავთ მამაჩემის მერე ძლივს ავამუშავეთ ისედაც
-აუ რა ცუდია, მიდი წადი და დავურეკავ მე.- ტელეფონი მოვნახე ჯიბეში და ნიკას ნომერი მოვძებნე
-ნიკა უნდა ჩამოხვიდე და ბავშვები ჩაოიყვანო
-რა მოხდა?
-ანასტასია თბილისში მიდის სამახურიდან დაურეკეს და უნდა წავიდეო
-რაა? მოვდივარ მოიცადე.- ტელეფონი ალბათ ჰაერში გათიშა და 10 წუთში სახლში იყო, ბავშვები დაღონებულები ჩანდნენ, ტასომ ძლივს ჩალაგა ბარგი და ნიკას მანქანა გამოართვა, ყველას დაგვემშვიდობა და წავიდა, შემეცოდა თავისუფალი დრო არ აქვს საწყალ გოგოს
-ცუდია რო წავიდნენ.- საქანელაზე დაღოონებული ჩამოვჯექი და გვერდით ნიკაც მომიჯდა
-ჰო, გინდა გავისეირნოდ?
-აუ კი, მარა ცოტა თავი მტკივა.
-წამალი დალიე?
-კი ზენარიმ ნიმესილი დამალევინა
-ჰო, წამო მაშინ გაგივლის
-აუ იქ იმ ბაღში წავიდეთ ბალზე?
-წამო.- გაიცინა და ხელი მომკიდა, ისეთი ცხელი იყო ამ სიცხეში კიდე ეს, კინაღამ მართლა შემიწუხდა გული, ბლის ხეებთან ასე 10 წუთში მივედით, ისეთი ლამაზი იყო ეს ადგილი მაღალი ხეები და დაბლა მწვანე ბალახი, ბალახზე გავგორდი და მაღლა დავიწყე ყურება
-ბალახე ნუ წვები, შეილება გველი იყოს ან ხვლიკი, რამე საზიზღრობა- თან ვითომ ეშინოდა საზარელი სახე მიიღო, მაგის არ ვიცოდი მაგარმ მე რო ელვის სისწრაფით წმაოვხტი და ზედ მივახტი ეს კი მართალი იყო
-მართლა აქამდე რატო არ მითხარი გული გამისკდა, აუ წავიდეთ რა არ მიდა რამემ შემჭამოს
-აბა ბალი მინდაო
-აღარ მინდა
-კაი რა ნუ გეშინია გველმა რა უნდა გიყოს, თუ არადა ჩემთან ერთად რის გეშინია
-სწორედ იმის რო რა გადაგიტრიალდება თავში და იმ გველით გამომიდგე.- მთლეი ტანი მიცახცახებდა და შეშინებული ვტრიალებდი
-კაი რა ნუ ბავშვობ.- ერთი ნახტომით ავიდა ბლის ხეზე და იქიდან მიყურებდა
-ზემოდან უფრო ლამაზი ხარ ვიდე მანდ
-ოჰ, მადლობა, მარა დროზე ჩამოდი რა
-შეგეშინდა?
-აუ იდიოტი ხარ მეშინია აბა რა გველები ვაიმე.- სახელი ვახსენე და ისევ შემაკანკალა, თუმცა ვინ უსმენდა მონიკა გიგაურს ნიკას მაიკა გამოეწია და როგორც პატარაობაში უბეში აგროვებდა ბალს, მალევე ჩამოვიდა
-წამო წავიდეთ თორე დღეს რამე არ დაგემართოს შენ, ისე უნდა იცოდე რო საღამოს გველი გარეთ არ გამოდის.- ამაზე მთლად ავენთე
-რაა ანუ მომატყუე
-ჰო, მე ბალი ვჭამე ჰა ცოტაც წამოგიღე, ნეტა ნახო რა საყვარელი ხარ შეშინებული
-აუ მართლა გინდა რო მოვკვდე მე?.- იმისგან რო შეშინებული აღარ ვიყავი ყელში გაჩხერილი ბურთი გასკდა და ცრემლებით ამევსო თვალები, მარა მაინც მალევე შევიმშრალე ახლა ამზე დამცინებდა
-კაი რა გაერთე ცოტა
-ნეტა წავყოლოდი ტასოს
-აუ, კაი რა.

***

შუაღამისას ყვირილი ავტეხე, რადგან ჩემს გვერდით იყო ნიკოლოზის ოთახი ვიცი რო შემოვიდოდა და ახლა ამს ენახა, მაინც ვერ ვიძინებდი და გამართობდა
-რა მოხდა
-აუ ნიკა გველები იყვნენ ველები აი იქ და იქ გეფიცები დვაინახე აი აქ იყვნენ ერთი ლოგინზეც იყო
-რა რა დაგემართა სიზმარი ნახე?
-არა მართლა იყვნენ აი აქ გთხოვ ნახე რა.- საწოლის ქვეშ დაიხარა, მერე ფარდა გასწია ბოლოს, ლოგინზე ხელების ფათური და ვერაფერი რო ვერ აღმოაჩინა გვერდით მომიჯდა
-მართლა ნახე?
-კი
-კაი, მიდი დაიძინე აქ ვიქნები მე.- შუქი ისევ ჩააქრო და გვერდით მომიჯდა, მე მისკენ მივიჩოჩე მხარზე მივადე თავი და კმაყოფილმა დაძინება დავიწყე.
დილით მეგონა წასული იქნებოდა უკვე ლოგინზე ხელი გადმოვყავი ტელეფონის მოსაძებნად, თუმცა უი, ახლა თავიც წამოვყავი და მძინარე ნიკოლოზს წავაწყდი, ძილის დროს ამ ბიჭს შესაჭმელი აქვს ტუჩები, წამოვჯექი და ვუყურებდი როდის გაახელდა თვალებს, თუმცა სჯობდა არ გაეხილა ისეთი კარგი იყო, დაკვირვებების დროს აღმოვარინე რო ლოგინის კიდეზე ეძინა და გამეცინა, თან შემეცოდა ხელით ოდნავ გავანძრიოე და დაფეთებული წამოხდა "გველების" მოსაძებნად
-რა... რა მოხდ?
-არაფერი, უბრალოდ ლოგინის კიდეზე გძინაავს და ცოდო ხარ
-აა ჰო.- გადავრჩიო გაიფიქრა და ჩემკენ ჩამოიჩოჩა, თან რაღაცნაირად მიყურებდ ჩემთვის ვფიქრობდი მონიკა ამას თუ რამე ასტკივდა უნდა გაასწრო თქო
-იცი რა მაინეტერესებს?
-გისმენ?
-მაშინ ჯემალილიკოს რატო არ დათანხმდი
-ისევ ცუდი წარმოდგენა გაქვს ჩემზე
-არა ეგ რა შუაშია უბრალოდ, ამდენი ფული აქვს არაფერს არ მოგაკლებდა
-შენი აზრით, მე ნიას მაგას გავუკეთებდი, რო გაეგო ან მე იმდენი თავმოყვარეობა არ მაქვს რო მამისტოლ კაცთან არ დავწვე
-ჰო კაი ნუ მიბრაზდები, ისე ჩვენში რო იყოს კაცთან რამდენი ხანია არ წოლილხარ?- ამ თავხედს უყურე რა
-და რაში გაინტერესებს ეგ?
-რავი ისე
-2 წელია არავინ მყოლია._ ამის თქმა და ნიკას ხარხარი ერთი იყო, ამაზე უკვე ამასხა და ბალიში დავადე თავზე გასაგუდად, თუმცა ვირივით ჯანი აქ ამ სამგლეს ერთი ხელის აკვრით მომიშორა და თითონ დამადო ახლა ბალიში...


-ახალი თავი, დიდად გმადლობთ რომ კიტხულობთ, მიყვარხართ ყველა