-ალავიძე! (ბელა ალავიძე გახლდათ)
-დიახ მაიორო!
-რა მოხდა?
-დაიმსახურა.
-ველური ხარ გოგო?
-თუ დამჭირდა მეტიც
-შენ აქ გასართობი ცენტრი ან კლუბი ხო არ გგონია? რა მოხდათქო გეკითხები და პასუხი გამეცი!
-ღირსი იყო მაგ ნაბ****აი, მოსვენებას არ ძლევდა.
ჯარს გამოეყო ერთი ჯარისკაცი.
-შენ გკითხე რამეე?!!!!
გამწარებულმა დაიყვირა მაიორმა.
-დამიანე მე მივხედავ.
გაისმა კაცის სასიამოვნო და სანდომიანი ბარიტონი. თავდაცვის მინისტრი, ბელას არ სჯეროდა, არა ნამდვილად ის იყო, მინისტრი ბელას მიუახლოვდა და თვალებში ჩახედა, რამოდენიმე ხანი უყურდა, ბელა ისე ამაყად და თავდაჯერებულად უყურებდა თვალებში 47-48 ჭლის კაცს ვითომც აქაც არაფერიო.
-ამაყი, თავდაჯერებული, მიზანდასახული, ძლიერი, ველური, ჯიუტი,გაგიჭირდება დამიანე.
-ბევრი მომირჯულებია ბატონო მინისტრო.
-არა ეს გოგო რჩეულია და დამიჯერე შენი სისუსტეც. გულახდილათ უხდა მინისტრმა მაიორს. შემდეგ ბელას მიუბრუნდა.
-აქ სიამაყე არ გამოგადგება შVილო, მეთაურის ბრძანება უნდა შეასრულო.
დაუფარავი დანანებით და მსუხარებით უთხრა
-შენნაირი სილამაზე აქ დასაკარგად ცოდუა, მაგრამ რახან ასე გადაწყვიტე გაუძლებ, ამას შენი თVალები ამბობენ.
-მაგასაც ვნახავთ. გაიფიქრა დამიანემ. და დასჭექა.
-ალავიძეე!!!!
-გისმენთ მაიოროო!
-ტალახში ჩაწექი. ხელით ტალახით სავსე ორმოს მიანიშნა.
-ბელა უყოყმანოდ გაემართა ორმოსკენ, მან იცოდა რა ელოდე ჯარში და ერთი წამითაც არ უნანია, სინანულის გრძნობა რომც გასჩენოდა, იმდენად მიზან დასახული იყო თავისას მაინც ბოლომდე გაიტანდა.
-მოიცა.
ორმოსთან მისული შეაჩერა დამიანემ.
-ქურთუკი გაიხადე, თმა გაიშალე და ისე, უფრო კარგად შეიგრძნობ ტალახის სასიამოვნო შეხებას.
ირგვლივ მყოფტ ზიზგისგან ხორკლებმა დააყარათ მთელს ტანზე.
ბელას თვალი არ მოუშორებია მაიორისთვის, ჯერ ქურთუკი გაიძრო, მერე თავზე დამაგრებულ კოსას ხელი მოჰკიდა და წამის მეასედში მისი გრძელი წელამდე მბზინვარე თმა რომელსაც წუთური ფერი ჰქონდა, მის ტანზე დაიყარა. მაიორი დაიბნა, ხო ხო დაიბნა როც ა მის სრულყოფილ თმას და ასევე სრულყოფილ სხეულლს შეხედა მაისურში რომ გამოკვეთოდა ალავიძეს, არა მარტო მაიორი, მთელი ჯარი დაიბნა მინისტრის გარდა, ის მას შეჰყურებდა როგორც საკუთარ შვილს და უხაროდა რომ კიდევ არსებობდნენ ძლიერი ქალები.
-რა გემართება დამიანე? -ფიქრობდა ის. -ეს გოგო უნდა გძულდეს და მეტი არაფერიი, შენ უნდა ეცადო ის წავიდეს!!! შენ ის ვერ დაგასუსტებს.
ძალას ჰმატებდა საკუთარ თავს.
ბელა ჯერ ტალახში ჩაჯდა და მერე მთლიანად გაწვა, ამ დროს ჯარს კიდევ გამოეყო იმავე ჯარისკაცი რომელმაც ამ რამოდენიმე წუთის წინ ბელას დაცვა სცადა,
-ეს უსამართლობაა!!!
დაიყვირა ჯარისკაცმა.
-რა იყო შენც მსურველი ხარ? შეგიძლია შეუერთდე.
ჯიბრით მიახალა დამიანემ.
ჯარისკაცმა ქურტუკი გაიხადა და თვალის დახამხამებაში ბელას გვერდით აღმოჩნდა



====
-რას აკეთებ გაგიჟდი?
-ეს უსამართლობაა.
-მერე შენი აქ ჩაწოლით რამეს გააკთებ?
-მხარში მაინც ამოგიდგები, მარო არ ხარ,
-მე არავინ მჭIრდება და სუსტი არ ვარ ამ თამაშს რომ ვერ გაუძლო.
-რატო ხარ ველური?
-შენც მოგენატრა ცემაა?
-არა იმას ისეთები ჩაუტარე ნამდვილად არ მინდა იგივე გამოვცადო.
-ხო და მოკეტე რაა...


------
დამიანე საშინლად ეჭვიანობდა, ხო არ მოგესმათ ეჭვიანობდა და თვითონაც ვერ გაეგო რატომ. ის ხომ ქალებისგან ყოველთვის განებივრებული იყო, სიმპატიური ცისფერთვალება მაღალი დაკუნთული, თანაც მაიორი, ეს გოგო კი ზედაც არ უყურებს, თანაც ესეთი ძლიერი ქალი ჯერ არ უნახავს, მაგრამ არაუშავს აუცილებლად გატეხავს მის ძლიერ სულს და აუცილებლად გააგდებს ამ აკადემიიდან.
-გეყოფათ!! შეგიძლიათ ამოხვიდეთ.
-მადლობთ.
ირონიულად გაუღიმა ალავიძემ.
-გოგოო!!! მაგ ირონია სახლში გამოიყენე გასაგებია?
_გასაგებია.
გაუმეორა მაგრამ ისევ ირონიულად.
-მწყობრში მოეწყვეთ.!!
ჯარი დალაგდა. ბელამ შეამჩნია რომ მინისტრი წასულიყო.
--ხვალ მინისტრთან ერთად დადებთ ფიცს, სამხედრო ფიცს. გასაგებია???
-გასაგებია!!!
იგრიალა ჯარმა.
-შეგიძლიათ წახვიდეთ, ხვალიდან უკვე ფორმა გეცმებათ. არ დავინნახო ვინმე ფორმის გარეშე, ან რაიმე სხვა დეტალით, თუნდაც საათით რომელსაც ასე საგულდაგულოდ ეძებდა დღეს ალავიძე ფოიეში.
ჯარმა ხითხითი ატეხა.
-გასაგებიააა???
-გასაგებია მაიორო.
-ეხლა გამომყევით საერთო საცხოვრებელს გაჩვენებთ.
ჯარი უკან გაჰყვა მაიორს, ბიჭების და გოგონების ოთახები პირდაპირ იყო.
-ეს გოგონებისაა, მაიორი გოგონებს წინ შეუძღვა, როცა ალავიძემ შეამჩნია ერთ-ერთი ბიჭიც ცდილობდაა მათ ოთახში შესვლას წინ აესვეტა.
-რამე დაკარგე რიგითო?
-რა არ შეიძლება შემოვიდე?
-არა და დაიმახსოვრეთ გოგოების ოთახში ვერც ერთი თქვენგანი ვერ შემოვა.
-რატო ტოო?
-გაგიმეორო?
-აუ ხო კაი გავიგე ეეე ნუ ბრაზდები ფისო. აუ ისე მარწყვივით ტუჩები გაქვს,
-მართლაა?
-ჰო ჰო დიდი სიამოვნებით დავაგემოვნებდი.
ბელას კარგი იდეა მოუვიდა თავში.
-ბატონო მაიორო!
გასძახა დამიანეს.
-გისმენ რიგითო,
მოუბრუნდა დამიანე.
-აქ ბიჭებისთვის ქალები არ არის განტვირთვისთვის??? თორე ცუდ დღეში არიან და არ მინდა კიდევ რომელიმე ვცემო.
გოგოებმა ბოლო ხმააზე დაიწყეს ხარხარი, მას ბიჭებიც აყვნან, მაიორმა სიმწრისგან სიცილი რომ ვეღარ შეიკავა უკან გაბრუნდა და მარცხენა ტუჩის კუთხე შეუმჩნევლად ჩატეხა.
-კიდე ვინმეს ცემ და კარცერში ამოგხდება სული!

მკაცრი ტონი შეინარჩუნა მაიორმა.
-ვეცდები.
-რა გოგო?
-ვეცდებითქო.
-შენ ვინახარ?
-ალავიძე ბელა 18 წლის სასიამოვნოა.
-გოგო ცინიზმი სახლშითქო. თავხედი გოგო ხარ.
-არა უბრალოდ ჩემთვის სამყარო ჩემ ირგვლივ ტრიალებს,
-შენ ირგვლივ მარტო მე ვიტრიალებ გასაგებიაა???
დამიანე თავის ნათქვამზე დაფიქქრდა და მხვდა ეჭვიანი შეყვარებულივით გამოუვიდა, კი არ გამოუვიდა იეჭვიანა და გადააკეთა
-ჯარში თქვენ ირგვლივ მარტო მე ვტრიალებ და არა სამყარო,
-გასაგებია ბატონო დამიანე.
-შენთვის მაიორი.
-გასაგებია მაირო ეს ოთახი ხო ჩVენია?
-კი
-ხო და დაგვტოვეთ უნდა დავისვენოთ და მერე დავლაგდეთ.
-გოგო ნუ ტლიკინებ!
-ვცდილობ.
დაეკრიჭა ალავიძე.
მაიორი გავიდა ბიჭების ოთახში და კარი გაიხურა.


-----
-დიდი სიყვარული დაიწყო (ლიკუნა)
-რა დიდი სიყვარული გოგო?(ბელა)
-არაფერი არა დაიკიდე, გაეკრიჭა ლიკა
-კარგი დავისვენოთ რა დავიღალე.(ტიკა)
-ნუ წუწუნებ რაა(ბელა)
-აიუ შენ უგრძნობი ხარ?(ნატა)
-არა უბრალოდ წუწუნი არ მიყვარს და არ ვწუწუნებ ხოლმე, ვერც სხვის წუწუნს ვისმენ,
-მის ძლიერება გადაიხითხითეს გოგოებმა.
ბელამაც გადაიხითხითა. გოგოები საწოლზე მკვდრებივით მიესვენეს
-გოგოებოო(ბელა)
-ჰო (ნატა)
-მიყვარხართ.
-ჩვენც (ლიკუნა)
_ძილინებისა (სალო)
---------------------------------------------------------------------------------------------იმედია მოოგეწონათ ესეც დიდი თავი <3 გკოცნით მიყვარხართ .