დადიანის ქალი! - 13 თავი

მდინარეზე ბანაობდა, როდესაც სამი არაადამიანი დაესხა თავს, ორი მათგანი მის დაჭერას ცდილობდა, მესამე კი მასზე ძალას ხმარობდა. იმ საბედისწერო დღიდან, სანამ გაითიშებოდა მხოლოდ ტკივილი კიდევ ერთი რამ დაამახსოვრდა.

დადიანის ქალი! - 12 თავი

ტელეფონზე რეკვა აუტეხა, მაგრამ უშედეგოდ, შემდეგ ყველასთან გადარეკა, ბიჭები ეგრევე სახლში მიცვივდნენ, უბრალოდ წარმოიდგინეთ იქ რა ამბავი იყო ყველა სადღაც რეკავდა ყვირილი, ალექსანდრეს გინება.

დადიანის ქალი! - 11 თავი

რამდენიმე ჭიქა ვისკის შემდეგ, კლუბის თვალიერებას შეუდგა, წესიერად არც შეუხედავს ისე ეტაკა ვიღაცას.

დადიანის ქალი! - 10 თავი

ეხლა იგრძნო ანაბელმა ის რაც წლების განმავლობაში აკლდა, ოჯახის გვერდით დგომა. რამდენიმე წამი ასე იყვნენენ. მათი მყუდროება ნიტას ჩახველებამ დაარღვია. - აუ ძაან ბოდიშით რა, მაგრამ ლაზარე ანასტასიას ვერ ვაჩერებ შენთან ერთად თამაში უნდა. - მერე სადაა?

დადიანის ქალი - 8 თავი

- ანაბელ გთხოვ დამშვიდდი. - აკაკი ჩაეხუტა - ყველაფერი კარგად იქნება. - ხომ, თავიდან დავიწყებთ ცხოვრებას მათ გარეშე - ლაზარეც მიეხუტა. ეხლა იგრძნო ანაბელმა ის რაც წლების განმავლობაში აკლდა, ოჯახის გვერდით დგომა.

დადიანის ქალი! - 7 თავი

- სულ შეიშალე ხომ? - დიახ, შენ შემშალე. - შენ მაქამდეც არ გაკლდა მგონი - სიცილით უთხრა. - ანუ მაქამდეც არ მაკლდა არა? - დიახ!

დადიანის ქალი! - 6 თავი

ანაბელი გემრიელად მიირთმევდა თან ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა, ალექსანდრემ ვეღარ გაუძლო და ეგრევე ეძგერა ტუჩებზე, უხეშად და მომთხოვნად კოცნიდა, ბოლოს ჰაერი აღარ ეყო და ამის გამო შეწყვიტა. - სულ შეიშალე ხომ? - დიახ, შენ შემშალე.

მე _ ქალი

დაბადებიდან, ანდა უფრო დაბადებამდე, მე დამყვა ბედი, უცნაური, გასაოცარი.

დადიანის ქალი! - 5 თავი

- ალექსანდრე... - გისმენ. - არ აწყენინო. - ძალით არა მაგრამ შემთხევით შეიძლება ყველაფერი მოხდეს. - მართალია. - ხვალამდე. - ხვალამდე.

დადიანის ქალი! - 4 თავი

- კიდევ შევხვდებით ალუქს! - ალუქს - ვეღარ შეიკავა სიცილი. - გეყოფა! - ბოლოს თვითონაც აჰყვა სიცილში - ანუ ალუქსი? - კარგი გეყოფა, ეგ კაბა მოკლეა! - თუ არ გინდა ხალხში ალუქსი დაგიძახო უნდა მიყიდო. - პატარა შანტაჟისტი, კარგი ამჯერად გაიმარჯვე