მე კი ისე დავემშვიდობე ლევანის რომ მის თვალში ცუდ გოგოდ არ გამოვჩენილიყავი და ასეც მოხდა. მივედით სახლში და მანქანიდან გადავდიოდით რომ ლუკამ მოგვაძახა
-თქვენ ადით მე რაღაც აქმე მაქვს და ამოვალ მალე
-კარგი არ დააგვიანო რაა და მერე რამე ფილმს ვუყუროთ-ვუპასუხე, ნათვამი არ მქონდა რომ ლიზამ მიაძახა
-აუუ გეხვეწები შოკოლადები და ჩიფსები ამოიტანე რა, ოღონდ ბევრი ბევრი უზომოდ ბევრი შოკოლადი, იმდენი რომ 1 კვირა მაინც მეყოს-თქვა და გიცინა, ლუკამ კი საკმაოდ უცნაური პასუხი გასცა
-კარგი ჩემი გოგო, მოგიტან იმდენს რომ 1 კვირა უდარდელად იყო და არაფერი ჭამო შოკოლადის გარდა- ჩემი გოგოო? ამაზე ლიზა გამწარდა, ვის ეძახის თავის გოგოსო და არ დააყოვნა პასუხის გაცემა
-შენი გოგო არ ვარ, მე ვარ თავისუფალი ადამიანი და არავის ვეკუთვნი, ამიტომ ნუ საუბრობ ისე თითქოს შენი საკუთრება ვიყო
-უკვე ჩემი ხარ მიგისაკუთრე
ლიზა ამაზე გამწარდა შემომიტრიალდა და მითხრა, შენ ადი მე ამ ვირს გავყვები და დაველაპარაკები იმაზე რომ არ შეიძლება რამე დაუკითთახად მიისაკუთრო.
-კარგი კარგი მიდი და მალე მოდით რა- ვთქვი და ლიზამ ამ საქციელზე გავიცინე, ლიზა კი მანქანაში ჩასკუპდა და წავიდნენ, ჩაჯდომისთანავე ლუკას ლაპარაკი მომესმა
-აი ჩემი ქერა მოვიდა, როგორ მიყვარს ჩემი ლამაზი გოგო.
მათი წასვლა და ტელეფონზე ზარი ერთიდაიგივე იყო, ავიღე და ვნახე რომ ნინი რეკავდა მეც სიხარულისგან თვალები გამინათდა და ვუპასუხე
-ხო დეე, როგორ მომენატრე როდის ჩამოდიხართ? რას შვებით მამა როგორაა? მომიკითხე, მალე ჩამოდით რაა
-კაი კაი მარიამ რა დაგემართა ჩამოვალთ აბა რასვიზამთ, მამაც კარგადაა მოგიკითხავ აუცილებლად.
-დეე როდის ჩამოხვალთ?
-იცი მარიამ რა არის? რაღაცა საქმეები გვაქვს აქ მოსაგვარებელი და არ ვიცით რაა არ გეწყინოს დაახლოებით 1 კვირაში გნახავთ ჩემო სიხარულო.
-აუუ დეე კაი რა...- ძალიან დამწყდა გული რადგან ჩემი საყვარელი ლევანი მომენატრა ჩემი მამა როგორ მიყვარს.
-მარიამ უნდა წავიდე ახლა და მერე დაგირეკავ გკოცნი.
-კარგი მეც დე, უი დედა...- სიტყვის დასრულება არ მაცადა ისე გათისა მე ც ალევე გადავურეკე
-ხო რა არის?
-დეე რაღაც უნდა გთხოვო
-ოღონდ ჰავაის კუნძულებზე ცხოვრება არა- ამაზე ორივეს გაგვეცინა მალევე ვუპასუხე
-აუუ დეე იცი რა არის... ლიზა რომ ეს 1 კვირა ჩვენთან დარჩეს გთხოვ რა
-კაი რა პრობლემა მაგას კითხვა რად უნდა ჰაჰა, კაი მარიამ მართლა უნდა წავიდე საქმეები მაქვს
-კაი მიყვარხარ.
ამ დროს კი სადარბაზოსკენ შევუხვიე როდესაც ვიღაცას მოვკარი თვალი მე მიყურებდა, რომ დამინახა რო გავვიხედე მაშნვე შავ მერსედესში ჩაჯდა და წავიდა, სამწუხაროდ დანახვა ვერ მოვასწარი. დიდად ყურადღება აღარ მიმიქცევია და სახლში ავედი, ლორდის ვაჭამე, მოვეფერე და ფილმების შერჩევა დავიწყე როდესაც კარზე ზარი იყო, არადა ასე მალე არ უნდა მოსულიყვნენ, კართან მივედი და ლიზა დავინახე, კარები გავაღე და რომ შემოვიდა უკან ლუკა მოყვებოდა, ლუკა კიარა მთელი ალპენ გოლდი, ლუკა საერთოდ აღარ ჩანდა ამდენ შოკოლადში, სულ დაემალა სახე... მე კი გაკვირვებულმა ლიზას შევხედე და ვკითხე
-რა იყო მაღაზია გაქურდა?
-არა, აბა თუ გამოიცნობ
-ჰმმ... ნიძლავი მოუგე?
-გეტყობა რომ კარგად მიცნობ, ხო ნიძლავი მოვუგე
-ჰაჰა რაში.
-აბა ამასაც თუ გამოიცნობ
-ეე მითხარი რა გთხოვ ნუ მაწვალებ
-კაი ჰოო...-ლიკამ დამთავრება აღარ აცადა
-აბა ვინმე გამომართმევს შოკოლადებს?
-კი კი ახლავე- მივედი და მაგიდაზე ჩამოვალაგე ამდენი შოკოლადი.
-საიდან და- ამოიოხრა და საუბარი დაიწყო ემმა დაღლილმა ძმამ- არ უნდა გეთქვა ასე კარგად რომ ისროდა ბურთს კალათში?
-ჰაჰაჰაჰა- სიცილი ავტეხე- გოგო მაგაზე დაენიძლავე?
-დიახ -ამაყად მითხრა ლიზამ- ათიდან ათივეს ჩავაგდებთქო და არ დამიჯერა, მითხრა რომ ამის შანსი არ იყო და მეც დავუმტკიცე თან 50 ალპენ გოლდიც მოვიგე
-ლუკა არ იცოდი რომ ლიზა კალათბურთზე დადიოდა? სირცხვილი ნწნწ-ვუთხარი ირონიული ღიმილით.
-ოოო ეღადავე ლიზას მე გიყიდეთ ალპენ გოლდები და დანარჩენი თქვენ იცით, ფილმს მე ვარჩევ!!!
-კაი რაც გინდა ის აარჩიე- ვთქვი და შკოლადების გახსნა დავიწყე როცა კარზე ზარი იყო
-მიდი რა ლუკა გააღე
-კაი ახლავე- მითხრა რა ისევ ფილმების არჩევა გააგრძელა მე კი გაბრაზებულმა ვუთხარი
- ოო შენ ხო კაცს არ გამოადგები რა
მივედი კართან და გავაღე ვიღაცა კაცი იდგა ყვავილებით ხელში და მარიამ ბერიძეს კითხულობდა მეც ვუთხარი რომ მე ვიყავი და ხელი მოვაწერე ფურცელს, ყვავილები გადმომცა მაგრამ არ უთქვია ვისგან იყო, მხოლოდ ის მითრხა ნელ-ნელა ყველაფერს გაიგებო. მეც გაკვირვებულმა დავკეტე კარები და შგნით შევედი იმხელა ვარდებით რომ ჩმი სახე არ ჩანდა, აი ზუსტად ისე ვიყავი როგორც ლუკა 5 წუთის წინ ოღონდ მე ყვავილებს დავეფარე.
-რა არის გოგო ეს?- გაკვირვებულმა შემომხედა ლიზამ, მეც ირონიულად ვუპასუხე
-რა არის ვერ ხედავ?
-ოო ვისგანაა
-რავიცი მე- ამ ყველაფერს უკა გაშტერებული უყურებდა ბოლოს ადგა და მოვიდა
-აიი ნახეთ რაღაცა წერილია-წერილი აიღო და გაიქცა თან გახსნა დააპირა მე კი ვუყვირე
-ლუკაა რ გაბედო!! იდიოტო- უკვე გვიანი იყო მაან კითხვა დაიწყო
-ჩემს ლამაზ მირანდუხტს ლევანისგან-მხოლოდ ეს ოთხი სიტყვა? და ასეთი დამაბნეველი? შემდეგ კი როდესაც გამახსენდა თვში ხელი შემოვირტყვი და გავბრაზდი ახლა მივხვდი ვინ იყო ის ვინც მითვალთვალებდა შემდეგ კი ლუკამ კითხვა გააგრძელა
-დროებით მარიამ.
ოო ჯანდაბა, საიდან იცის ჩემი სახხელი ვაი აი სად დამერხაა, გავიფიქრე გულშ გაბრაზებულმა, შემდეგ ლუკას და ლიზას შევხედე და გავცოფდი, ისინი კი მხოლოდ იდგნენ და ეცინებოდათ.