დილას ჩვენით გავიღვიძეთ,ადგომა მინდოდა მაგრამ ვინ გაცდის ისე ვყავარ მიხუტებული საბას.საათს დავხედე და თორმეტი ხდებოდა.ცოტა შევიშმუშნე თავის დაძრომა მინდოდა.
-რას ფართხალებ ლიზუ?! _ამოილუღლუღა მძინარემ.
-აუ გამიშვი რა _გადავხედე და გამეცინა,დიდი ტუჩები უფრო გადიდებოდა.
-მოიცა რა მეძინება.
-შენ დაიძინე და მე გამიშვი _ვიშმუშნებოდი მაგრამ აზრი?მიანც არ გამიშვებდა.
-გაკოცებ და წადი!ოღონდ მოდი მერე. _ თვალებ გახელილმა მითხრა.მეც დავიხარე და ვაკოცე.
-ეხლა გამიშვი. _წამოვდექი და სააბაზანოში შევედი,შხაპი მივიღე.მალე გამოვედი.სარაფანი გადავიცვი და ქვემოთ ჩავედი, სადაც ბავშვები საუზმობდნენ.
-დილამშვიდობის _ღიმილით მივესალმე ყველას,ისინიც მომესალმნენ და საბას გვერდით დავჯექი.
-ლიზა დღეს მივდივართ ხომ? _გიგა მომიბრუნდა.
-კი ვისაუზმოთ და წავიდეთ. _დედას სასაფლაო იგულისხმა.მალე მოვრჩით და ყველა ერთად წავედით.გზაში თეთრი ვარდები ვიყიდეთ.მივედით და ყველაფერი გამახსენდა რაც მას უკავშირდებოდა.მისი გარდაცვალების დღე,ეს ყველაზე მტკივნეული დღე იყო ჩემს ცხოვრებაში.მტკიოდა!სიზმარი მეგონა,მეგონა რომ გავიღვიძებდი და დედა ისევ აქ იქნებოდა.ყვავილები დავდე,მის ქვას ხელი გადავუსვი, უბრალოდ რას არ მივცემდი რომ ერთხელ მაინც მენახა.ალბათ ვნახავდი მაგრამ როდის?!ცოტა ხანს ვიდექით მერე საბა ანა გიო და მარიამი წავიდნენ და მე და გიგა დავრჩით.აღარ შემეძლო ამდენი ამეტანა მეც ხომ ადამიანი ვარ.სახეზე ობოლი ცრემლი ჩამომიგორდა.გიგას გავხედე ისიც ტიოროდა.აბა როგორია ოთხი წელი დედა არ ნახო,შენი მთხელი ცხოვრების აზრი.უფალმა ის ხომ ანგელოზად მოგვივლინა,ანგელოზად რომელიც ყველაფერს გვასწავლიდა და მას "დედა" დაარქვა.უკვე ვსლუკუნებდი გიგა მოვიდა და მომეხვია.
-კარგი ლიზი დაწყნარდი _ვერ ვწყნარდებოდი.გიგა გამუდმებით თავზე ხელს მისმევდა.
-გთხოვ ლიზა გაჩერდი ელეს არ მოეწონებოდა ეს.მოდი წავიდეთ_არაფიერი არ მითქვია მეც მას გავყვევი.პირდაპირ სახლში მივედით არაფერის თავი არ მქონდა ბავშვებს ვუთხარი დავიძინებ და ჩამოვალ-თქო.საბა რისი საბა რო არ წამომყოლოდა.
-აღარ იტირო რა_მოვიდა და მომეხვია.
-არა_შეძლებისდაგვარად გავუღიმე.
-მოდი დაიძინე ან ერთად დავიძინოთ_ლოგინზე დავწექით საბამ წელზე ხელი მომხვია რაღაცეებს მელაპარაკებოდა.მეც ძილი გამიქრა და მისკენ გადავბრუნდი.
-ჩემები როდის გაგაცნო?(საბა)ლოყაზე მაკოცა.
-რავი დღეს ან ხვალ.
-კარგი_მაკოცა.
-ამიღწერე როგრები არიან რა_პატარა ბავშვივით ვუსმენდი.
-ესეიგი მყავს დედა-ეკა ნადირაძე,ჩვეულებრივი ქალია მოფფუსფუსე,კიდე მყავს მამა-რეზი ყიფიანი ისიც ჩვეულებრივია ორივე 40 წლისაა.კიდე მყავს და-ნუცა 16 წლის არის,სეყვარებული არ ყავს,ხანდახან იკეტება ხოლმე,რაც მაღიზიანებს,ვიღაც უყვარს და იკეტება.ბავშობაში არ იყო ეგეთ.
-მერე რა ჩვენ დავეხმაროთ და გამოვა.გაიხსნება მეც ეგრე ვიყავი ხოლმე.
-ხოო ვნახოთ,ხვალ გაგაცნობ კაი?
-კარგი.მარაზიებშიც უნდა გამომყვე რაღაცები რომ ვუყიდო.
-ოჰ თვს ვიწონებთ?
-დაახლოებით_ვუთხარი რა ეხლა მე ვაკოცე.მალე დაბლა ჩავედით მარიამის ქცევებზე მეცნინებოდა არაა უფრო გიგაზე სულ რაღაც უნდებოდა ხან ბანანიო ხან შოკოლადიო მოკლედ არადა მარიამი აწვალებდა გიგა კიდე გაგიჟებული იყო ჩვენ ვცინოდით.
-იმედია შენც ასე არ გამაწვალებ._მიჩურჩულა საბამ.
-ჰმმ..ეჭვიც არ შეგეპაროს_გამიცინა და ყელში ვაკოცე.ასე მხიარულად გავატარეთ საღამო.ოთახებში დავიშალეთ.ამჯერად პირველი სააბაზნოში საბა შევარდა.მე მამიკოს დავურეკე.
-მამიი რას შვები(მე)
-მე რას ვშვები გოგო?! მოსაკლავი ხარ რატო არ მირეკავდი ჰა?
-ოოო რავი რა ხდება მაეთ?
-რავი.არაფერი ამბავმა აქაც ჩამოაღწია იცი?
-რა ამბავმა?
-რა და ის რომ ლიზა ახვლედიანი და საბა ყიფიანი ქორწინდებიანო.
-ამ ხალხ მეტი საქმე არ აქ?
-ის ვაჟბატონი რას შვება?!გიგა.
-რავი ცოლთან ერთად არის აქ,რო ცამოხვალ ნახავ იცი რა საყვარელი გოგოა.ხუთი თვის ორსულია.
-ხო ვიცი სკაიპით მყავს დანახული.
-კაი წავედი მაა.
-ჭკუითთ.გგკოცნი მალე ჩამოვალ_მამას გავუთიშე და მეც დავწექი ბანობის თავიც არ მქონდა.საბაც მალე გამოვიდა.დაწვა და როცორც ყოველთვის მომეხუტა.მე გადმოვბრუნდი ვაკოცე და ვითომც არაფერი მოჩვენებით დავიძინე.
-ცუღლუტი ლიზა!_გაიცინა.
-ცუღლტი საბა.გუშინდელი არ დამვიწყებია საქმროვ_ლოყაზე ვაკოცე და დავიძინეთ.
___________________________
ვიცი რომ პატარაა მაგრამ ბოდიში რაა,მეტი ვერ მოვახერხე.ველი შეფასებას კრიტიკას.მოგწონთ?ეჭვი მეპარება რაღაც..ჰოო და მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ.