და ვფიქრობ,ყველაზე და ყველაფერზე,ძალიან არმინდა თუმცა მისკენაც გამირბის ფიქრები.ვფიქრობ თუმცა სასურველ პასუხს ვერ ვპოულობ,რატომ ვეზიზღები?რა დავუშავე?ცრემლები „ღაპა-ღუპით“ მდიოდა და ხომ მაშინ უნდა მოხდეს სასწაული,როდესაც მე ასეთ მდგომარეობაში ვარ,ხიჯაკაძე „გამეჩითა“.
- ქეთიიიუუუუს როგორახარ(მხიარულად შემომძახა დათომ თუმცა როცა ცრემლები შეამჩნია წამში დასერიოზულდა)-მოიცა შენ რა ტირი?რაგჭირს?რატო ტირი?
- არაფერია ისე უბრალოდ(მე)
- ისე უბრალოდ არ ტირიან,რატო ტირიხარ?
- ისეთქო(მე)
- ვინ აგატირა?(მითხრა და თბილად ამიკრა გულზე)
- არავინ(მე)
- ქეთუს შგიძლია მენდო,მითხარი რაგჭირს(დათო)
- მპირდები,რომ არავის არაფერს არ ეტყვი?(სლუკუნით ვუთხარი)
- გპირდები(დათო)
- პრინციპში სათქმლიც არაფერია(მე)
- აბა რაგატირებს?(დათო)
- დათო რასმერჩის?(მე)
- აჰაა გასაგებია,არაფერს უბრალოდ მიზანში ამოგიღო ხვდება,რომ მოგწონს და შენი გამწარება უნდა(დათო)
- არმომწონს(მე)
- თვალები გყიდიან ქეთუს(ღიმილით მითხრა და თავზე მაკოცა)
- ჰო მომწონს,დათოს ხომ არაფერს ეტყვი?(მე)
- არა ხო დაგპირდი(დათო)
- მადლობა(მე)
- მეც უნდა გთხოვო რაღაც(დათო)
- გისმენ(მე)
- მოკლედ თათია....აუ ხო ისა(დათო)
- თათია მოგწონს?(სიცილნარევი ხმით ვუთხარი საპასუხოდ კი საყვარლად გამიღიმა და თავი დამიქნია)
- და მე რაუნდა გავაკეთო?(მე)
- „დამაჯახე(სიცილით მითხრა)
- კარგი რამეს მოვიფიქრებ, კაი დათუ გვიანია უკვე სახლში უნდა ავიდე გნახავ ხვალ სკოლაში(მე)
- კაი მიდი(დათო)
ერთმანეთს თბილად გადავეხვიეთ და სახლში ავედი.
დილით,როგორც ყოველთვის მაღვიძარამ გამაღვიძა,თუმცა ადგომა სულ არ დამზარებია პირიქით წამოვხტი კიდეც როგორც კი ზუზუნი გავიგე.სწრაფად მოვიწესრიგე თავი,წინა ღამეს გამზადებული ტანსაცმელი ჩავიცვი და სკოლისაკენ გავშურე.თათია უკვე სკოლაში დამხვდა და ჩემდა გასაკვირად ხიჯაკაძეც და მარიგიანიც ადრე მოსულიყვნენ და რაღაცაზე „სასტიკად“ იცინოდნენ,პირველად დავინახე ასე მოცინარი მარგიანი და გამიკვირდა კიდეც ისეთი დაბღვერილია ხოლმე არმეგონა სიცილიც თუ იცოდა.
- პირველ სართულზე ჩამოდის თქვნი ხმა(ვთქვი და თათიას და ხიჯაკაძეს გადავეხვიე)
- მეგონა დღეს მაინც მექნებოდა კარგი დღე თუმცა ეს, რომ გაგეჩხირება თვალში რაღა კაი დღე გექნება ადამიანს(ჩაიბურტყუნა მარგიანმა)
- ყველა ვინც თვალში „გეჩხირება“ სახლში ვერ დავჯდებით შენს გამო ასე,რომ ან კლასში შედი ან სახლში იჯექი(მე)
- თვალში მხოლოდ შენ მეჩხირები(მარგიანი)
ყურადღება მისთვის აღარ მიმიქცევია და თათიასთან და დათოსთან ლაპარაკს შვყევი, ამასობაში ზარიც დაირეკა და კლასში შევედი.მარგიანის დღისგან განსხვავებით ჩემი დღე მართლაც კარგად დაიწყო,ისტორიაში 10^^.
- სერგი როდის ჩამოდის?მომნატრა ეგ დამპალი(მე)
- აუ არვიცი მეც ძაან მენატრება(თათია)
- აუუ როდის ჩამოვარა(((მაგან ხო შეგვჭამა თავისი სიურპრიზებით(მე)
- ჰორა,დღეს ჰო ჩემთან რჩებით?(თათია)
- დარწმუნებულიხარ რო არმოვლენ დღეეეს ბიძია და ბიცოლა?(მე)
- კიკი(თათია)
- კაი(მე)
- ანამ მე დაიკუნა მოვდივართოო(თათია)
- ვა კაია(მე)
ნახევარ საათში იკუნა და ანაც მოვიდნენ....
- სიძუუკ რავახარ?(კინაღამ გაჭყლიტა იკუნა თათიამ)
- კარგად შენ?(იკუნა)
- მეცკარგად ანა შენ?(თათია)
- რავიკარგად(ანა)
- მოდი გეგის დავურეკავ და ამოვლენ ეგნიც(თათია)
- კაი მიდი(მე)
მალე გეგი,ხიჯაკაძე და მარგიანიც მოვიდნენ ნაღდად არ ველოდი თუ მოვიდოდა.იმ დღეს ბევრჯერ წავკბინეთ ერთმანეთს შემდეგ კი ჭორაობით დავიღალეთ და სიმართლე და მოქმედებას თამაში დავიწყეთ.ბოთლი დავატრიალეთ და დამდამდამ ყველა ველოდებით როდის გაჩერდება და ...... ჯანდაბა დათო მეკითხება მე.....
- სიმართლე თუ მოქმედება?(მარგიანი)
- სიმართლე(დაუფიქრებლად ვთვქი ამ თამაშის დროს რატომღაც არასდროს ვირჩევ მოქმედებას ალბათ გული მიგრძნობს წინ რა საშინელებები მელოდება)
- კარგი....(მარგიანი)
- ცოტამალე ორიწუთია ფიქრობ(მე)
- ძაან გევასები ჰო?(თავისთავში დარწმუნებულმა ჩაილაპარაკა და ჩაიღიმა)
- ჰომ შენ უხეშობაზე ვგიჟდები(მე)
- მეგონა უარყოფდი(მარგიანი)
- მე სიმართლე ავირჩიე ასე,რომ(მე)
შემდეგ გეგი და იკუნა,ანა და თათია,დათო და თათია,დათო და დათო, მე და გეგი,შემდეგ ისევ ჩემი და მარგიანის ჯერი დადგა ,თუმცა ამჯერად კითხვა მე უნდა დამესვა...
- სიმართლე(არც მიკითხავს ისე მომახალა)
- რას მერჩი?(უცბადვე მივახალე)
- უკაცრავად?(მარგიანი)
- რავერგაიგე? რასმერჩითქო სურო მeბღვირები(მე)
- ჩემს ნერვებზე „დაცოცავ“ იმას აკეთებ რაცც არმევასება ასე,რომ იცოდე ეხა და თვალში აღარ გამეჩხირო ხომ გასაგებია(მარგიანი)
- ზედმეტი მოგდის(ხიჯაკაძე)
- არაუშავს დათო,მეწავედი არ მინდა თვალში გავჩხირო ვინმეს(მე)
- ოთახში შევედი და ცრემლებმაც იხეთქეს თვალებიდან საწოლზე მივწექი და ფიქრში ძალაუნებურად ჩამეძინა.
ამ დღიდან 8 დღე იყო გასული დილით საშინელმა ხმამ გამაღვიძა,რისი ხმა იქნებოდა თუ არა მაღვიძარასი მეც ავდექი,მოვწესრიგდი და სკოლაში წავედი. გამთბობელთან განუყრლი სამეული იდგა მარგიანი,ხიჯაკაძე და თათია.სიცილ-კისკისით გავემართე მათკენ.
- რახდება?რაღაც აჟიტირებული ხარ(ხიჯაკაძე)
- ხვალ დაბიდუბიმააქვს(სიცილნარვი ხმით ვუთხარი და კიდევ ერთხელ გავეკრიჭე)
- ვახ ბერდები გოგო?(გაიკირიჭა დათოც)
- ჰომჰომ ვბერდები ხვალ გელოდებიი დათუნია იიცოდე (ლოყაზე ვაკოცე ხმაურით და კლასში შევედი)
„ზლოზინით“ გავიდა 7 გაკვეთილი და სახლში „წავცუცნულდი“.გაზაფხული იყო და დღემ იმატა,თუმცა მაინც მალე დაღამდა და დასაძინებლად მოვმზადე.

ზუზუნი,ზუზუნი,ზუზუნი, არვიცოდი ასე თუ გამახარებდა ოდესმე ეს „სასიკვდილე“ ზუზუნი.ჰომჰომ იმიტომ მიხარია,რომ დღეს 10მარტია,ჩემი დაბადების დღე,სწრაფად ავდექი და სააბაზანოში შევიკეტე თავი მოვიწესრიგ შემდეგ კი ტანსაცმლის შერჩევას შევუდექი.მუქი მწვანე მუხლს კარგად აცდენილი ოდნავ გაშვებული კაბა,თეთრი მაისური,ამავე ფერის კედები,კაბის ფერი თხელი კაბის სიგრძის ჟაკეტი ჩავიცვი,ზედ ჩემი საყვარლი შავი ტყავის კურტკა მოვიცვი და სკოლაში წავედი.ნელ-ნელა ავიარე 4 სართული და კლასთანაც მალე მივედი.სიჩუმე იყო არადა ყოველდილით აურზაურია ჩემს კლასში გამიკვირდა თუმცა ვიფიქრე ჯერ არმოსულანთქო და კარი შვაღე.კარის შეღება და ბავშვბის „ღრიალი“ ერთი იყო.
- გილოცაააააავ(ბავშვბი)
ყველა მეხვეოდა.კლასი ისე ლამაზად იყო მორთული რომ რავიცი აი ძალიან ლამაზი იყო მართლა,მივხვდი რომ ეს ყველაფერი ჩემი ერთ-ერთი კლასელის ნინის გაკეთებული იყო,ყველაფრისთვის ძალიან დიდი მადლობა გადავუხადე და ისე ჩავეხუტე კინაღამ გავჭყლიტე. კლასი ისე ლამაზად და საყვარლად იყო მორთული რო აი არვიცი.ჭერი გადაჭედილი იყო ფერად-ფერადი ბუშტებით,დაფაზე კი ეწერა „ქეთიუს გილოცავ დაბადების დღეს გვიიიყვარხარ“ და ბევრი გულები,ისე მომეწონა კინაღამ სიხარულის ცრემლებმი გადმომცვივდა თვალებიდან.სკოლაში საინტერესო არაფერი მომხდარა გაკვეთილები თითქოს არ გაწელილა.სახლში რომ მივედი ეგრევე საღამოსთვის ტანსაცმლის გამზადება დავიწყე,სამეცადინოსთვის ყურადღება არც მიმიქცევია საპატიო მიზეზი მქონდა ასე რომ...
და აი დადგა ნანატრი წუთი და გამზადება დავიწყე. შავი გიპიური ტოპი,მუხლს კარგად აცდენილი ფოსფორისფერი კაბა,ასევე ფოსფორისფერი louboutin-ები ჩავიცვი.შავი chanel-ის ჩანთა დავიჭირე,შავი მოკლე ტყავი მოვიცვი და ანას ოთახში შევიჭრი.
- მზად ხარ?(მე)
- კი(ანა)
- კაი წავედით მაშინ(მე)
- იკუნამ მე მოგაკითხავთო და ორი მანქანით რაგვინდა(ანა)
- კაი(მე)
2 წუთში იკუნაც მოვიდა და ქვევით ჩავედით.გვრიტები ერთმანეთს მოესიყვარულნენ,შემდეგ კი მეც შემიმჩნის.
- ქეთუუს გილოცაავ,ს შენ(მითხრა და პატარა ყუთი გამომიწოდა)
- მადლობა საყვარელო რა საჭირო იყო(მე)
- წავედით?(იკუნა)
- წავედით(ანა)
კლუბში მალე მივედი ყველა მისული დამხვდა.ჯერ იყო მოლოცვები რამე-რუმე,მერე კი „გაჯაზება“ დავიწყეთ აი მართლა ძალიან მაგრად გავერთეთ,სახლში გამთენისას 4 საათზე დავბრუნდით.დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა.თავი წამოვწიე თუმცა ამაოდ ისევ ბალიშზე „დამივარდა“.საშინლად მტკიოდა თავი თუმცა რაღაცნაირად მინდოდა სკოლაში წასვლა,თბილად ჩავიცვი და სკოლაში წავედი.კლასში შევედი და საოცარი სანახაობა დამხვდა,ისინი ვინც წინაღამით კლუბში იყვნენ ჩემ დაბადების დღეზე ყველა ლიკანის ბოთლით იჯდა მერხთან და „ვაი დედა არუნდა დამელია ამდენი“-ს გაიძახოდნენ.
- ვაქეთი მოხვდი?(ნინი ჩემი კლასელი)
- კი მისკდება თავი(მე)
- აჰა დაიჭი(ნინიმ ლიკანის ბოთლი მც მესროლა)
მეც დავიჭირე და ჩემი ადგილი დავიკავე.
- აუ დღეს პრეზენტაცია გვაქ,ლიზიკო მოგვკლავს(ისევ ნინიმ დაიწყო ლაპარაკი)
- ოო მაგარი ეგ თქვენი პრეზენტაცია(თათია)
- კაი რაღაც გამოგვივა(დამაიდებლად ვუთხარი ნინის და შეძლებისდაგვარად გავუღიმე)
პრეზენტაციამ კარგად ჩაიარა „დაჟე“ შექება და ათიანებიც „შევიტყაპუნეთ“.სკოლიდან თათიასთან წავედი,რადგან დედამისი და მამამისი არიყვნენ სახლში და ჩვენს განკარგულებაში იყო ყველაფერი.ძაან ბევრი ვიგიჟეთ მერე დავიღალეთ და ბიჭები ვნახეთ,თუმცა მალევე ამოვედით სახლში თან სასუსნავები ავიტანეთ.ოთახი ჩავაბნელეთ და საშინელებათა ჟანრის ფილმი ჩავრთეთ თავიდან არაფერი თუმცა აი შუაში უკვე ერთმანეთს ვახტებოდით ისე გვეშიოდა და ამდროს კარზე ბრახუნი გაისმა თან კომპიუტერის კრანსაც რაღაც საშინელი არსება მოახტა რამაც გული უფრო „გადაგვიცივა“ და ერთხმად შევკივლეთ,შემდეგ 5 წუთი ვბჭობდით ვინ გააღებდა კარებს ბოლოს კი გადავწყვიტეთ და ერთად წავედით.
- ვინარის?(ხმის კანკალით იკითხა თათიამ)
- მე(გაიმტკნარა ვიღაც)
აღარ დაგვიწყია იმის გარკვევა რომელი „მე“ იყო,მეზობელი გვეგონა ამიტომ კარები გავაღეთ და.....ჰოი საოცრებავ სერგი ლონდონიდან დაბრუნდა.წამის მეასედში შევახტი და ისე მაგრად მოვხვიე ხელები ხვლებაც კი აუტყდა,შემდეგ კი თათიამ ძირს გამადენია „ზღართანი“ და თვითონ შეახტა სერგის.
- აუ სერგუუუ როგორ მოგვენატრეეე(ვუთხარი და ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე)
- მეც მომენატრე შე წრუწუნა(ბავშვობიდან წრუწუნას მეძახნენ რატომღაც)
- სერგიიი ჩემი ბიიიჭიიიი(ახლა თათია ჩამოეკიდა კისერზე)
გვიანობამდე ვილაპარაკეთ სამივემ შემდეგ კი დასაძინებლად წავედით.დილით სერგიმ გაგვაღვიძა და ფეხზე „აგვყარა“ გაიღვიძეთ სკოლაში გაგვიანდებათო,ჩვენც ავდექით და თავი მოვიწესრიგეთ შემდეგ კი სამზარეულოში გავედით და ყავა დავლიეთ.
- თუგინდათ მე გაგიყვან სკოლაში(სერგი)
- მაგაზე უარს გეტყვით?(კისკისით ვუთხარი)
- კაი მაშინ წავედით(სერგი)
აი ძაან საყვარელი ფერარი ყავდა სერგის,ისეთი მე რო მომწონდა.სადარბაზოდან გავედი თუ არა ეგრევე მანქანაში ჩავხტი რათქმაუნდა წინ DDD თათია კი ბუზღუნ-ბუზღუნით ჩაჯდა უკან. ისეთი სიჩქარით „მივქროდით“ რო 5 წუთში დანიშნულების ადგილას ვიყავით. ზარის დარეკვამდე დიდი დრო იყო ამიტომ სერგიც გადმოგვყვა რასაც გოგონების „ჩამოვარდნილი“ ყბები მოყვა, ისეთი სიმპატიური ბიძაშვილი მყავდა რო აი არვიცი, მარტო ის კიარა ჩვენც „შეწუხებული“ ვყავდით გოგოებს „გამაცანი რა“, „აუ ნომერი მომეცი რა სერგისი“ და მსგავსი ფრაზებით. მართლაც სიმპატიურია მაღალი,დაკუნთული,შავი თმები და აი ძალიან ძალიან საყვარელი და ლამაზი მწვანე თვალები.რამდენი გოგოც გაივლიდა ჩვენს გვერდით ყველას სერგიზე რჩებოდა თვალები.მისგამო დაქალებიც კი ჩხუბობდნენ,ვამაყობდი ასდეთი „სიმპაწიჩნი“ ბიძაშვილი რომ მყავდა.მალე სკოლაშიც შევედით რადგან ზარის დრო იყო.
45 წუთი უსასრულოდ გაიწელა,დადადადამ აი ზარიც დაირეკა და გარეთ გავედით.ბიჭებიც გამოვიდნენ გარეთ და ჭორაობა დავიწყეთ.(ჰომ მართლა გეგიც ჩვენს სკოლაში გადმოვიდა).
- ბავშვებო წინადადება მაქვს(გეგი)
- გისმენთ აბა(მე)
- მოკლედ სვანეთში მაქ სოფელი რა და ჰო არ წავსულიყავით?(გეგი)
- დედაჩემი თუ გამომიშვებს მოვდივარ(მე)
- სერგი თუ გამომიშვებს მეც მოვდივარ(თათია)
- სერგიც წამოვიდეს.....მარა ვინაა სერგი?(გეგი)
- ჩემი ძმა(თათია)
- ჰოდა წამოვიდეს ჩვენ დაველაპარაკებით,ბიჭბი მოდიან გუშინ მოვილაპარაკეთ ყველაფერზე,შენ ჩერეზ იკუნადან გამოოგიშვებენ(გეგი)
- ანუ იკუნაც მოდის?(მე)
- შენიდაც(გეგი)
- ვა კაია(მე)
საღამოთი დათო’ები,გეგი,იკუნა,ანა და მეც თათიასთან ავედით სერგიშ პონტში.მოკლედ ბევრი ილაპარაკეს და გადაწყდა კვირას დილით სვანეთისაკენ მივეშურებით,რათქმაუნდა სერგიც მოდის აბა ისე რომელს გაგვიშვებდა,დედაჩემი იკუნას ენდობა თან სერგიც რომ მოდის იოლად დაგვტანხმდა და ჩვენც უპრობლემოდ მივდივართ.სკოლის ამბები გეგის ბიძამ მოაგვარა სამინისტროში მუშაობს თურმე და არებიც არ დაგვეწერება სკოლაში ასე, რომ ყველაფერი უპრობლემოდ მოგვარ და.
გათენდა კვირა დილაც. 7 საათზე „წამოგვყარეს“ ფეხზე ამ ვირებმა ადექით ისედაც დიდიხანი მოგვიწევს მგზავრობა და ძაან არ დაგვაღამდესო.სხვა რაგზა გვქონდა ჩვენც ავდექით და ნახევრად მძინარები „ჩავლასლასდით“ მანქანამდე. თათია,ანა და იკუნა სერგის მანქანით წავიდნენ ისეთი ვიწრო მანქანა იყო რო მე ვეღარ ჩავეტიე და დავრჩი მწშრალზე, ხიჯაკაძე და კიდევ ვიღაც სამი გოგო თუ არ ვცდები გეგის ბიძაშვილები გეგის მანქანით წავიდნენ. მე კი იმს სატანასთან მომიწია ჩაჯდომა რაც გავაპროტესტე თუმცა ამაოდ.
- მე ამ სატანასთან ერთად არ წამოვალ(მე)
- ჯერ ერთი სიტყვები, მერე მეორე შენ წაყვანას არცმე ვაპირებ(მარგიანი)
- დათო გეყოფათ,ქეთი დროზე მანქანაში(ხიჯაკაძე)
„ჯუჯღუნით“ ჩავჯექი მანქანაში და ასევე „ჯუჯღუნით“ შევიკარი ღვედი.
- აუ ნუ შეჭამე გოგო ტვინი,შენ გგონია მეხალისება შენთან ერთად მგზავრობა?(დათო)
- მემაპატიეთ(მე)
ასე დამთავრდა ჩვენი დიალოგი. ცოტახანში გულისრევის შეგრძნება მქონდა (საერთოდ მწყენს მგზავრობა), თუმცა ხმას არ ვიღებდი. არვიცი რატომ მაგრამ უცებ დათომ ჩემკენ გამოაპარა თვალი და აღშფოთდა
- რაგჭირს?(დათო)
- არაფერი(მე)
- რა არაფერი გოგო სახეზე ფერი არ გადევს(დათო)
- არაფერია გამივლის(მე)
- რა არაფერია გოგო ვერახარ შენ მითხრა და მანქანა გააჩერა)
- რატო გაჩერდი?(მე)
- რაგჭირს?(დათო)
- არაფერითქო(მე)
- გოგო რაგჭირსთქო ამის დედას შე**ი ამოიღე ხმა(უკვე ყვირილზე გადავიდა)
- როდიდან გაღელვებს თუ როგორ მდგომარობაში ვარ?(მე)
- ეს ვინაა ტო(დათო)
- ეხა კარგად ვარ, წავიდეთ, წეღან უბრალოდ გული მერეოდა,მგზავრობა მწყენს და...(მე)
უხმოდ დაქოქა მანქანა და გზა გავაგრძელეთ. შიგადაშიგ გამოაპარებდა ხოლმე თვალს, რაც ძალიან მიკვირდა.
- კარგად ხარ?(დათო)
- კი(მე)
ესეც დიალოგის დასასრული. ძალიან დიდი მანძილი იყო კიდევ დარჩენილი სანამ სვანეთში მივიდოდით და დაღლილს ჩამეძინა. რომ გამეღვიძა ჯერ კიდევ გზაში ვიყავით, დათოს თავისი მანტო დაუფარებია თურმე ჩემთვის რამაც ღიმილი მომგვარა.
- მალე ჩავალთ?(ნამძინარევი ხმით ვკითხე და თვალები მოვისრისე)
- კი(მშრალად მიპასუხა)
- ჩაიცვი შეგცივდება(ვუთხარი და მანტო გავუწოდე)
- არმცივა დააბრუნე იქ სადაც იყო(დათო)
- არმინდა მადლობა,ჩაიცვი შენ სიცივეა
ვუთხარი თუმცა ისეთი როჟით გამომხედა ხმა აღარ ამომიღია და ისევ მე გადავიფარე. ვუყურებდი როგორ გარბოდნენ ხეები თან დათოს საქცილებზე ვფიქრობდი, ხან გულს მტკენს ხან კიდევ ისე თბილად მექცევა რო აი არვიცი,ფიქრში გართულს ჩამეძინა, რომ გავიღვიძე ვიღაცის მკლავებში ვნებივრობდი. თუმცა თვალები არ გამიხელია, თვალები მაშინ გავახილე როცა ლოგინში ჩამაწვინა ჩემმა პრინცმა, თუმცა ვეღარ მოვასწარი გამეგო ვინ „იჯელტმენა“, რადგან უკვე გასული იყო ოთახიდან. რომ გავიღვიძე 7 საათი იყო, თალები მოვიფშნიტე და ნელ-ნელა ზამოვიზლაზნე საწოლიდან, თავი მოვიწესრიგე ტანსაცმელი გამოვიცვალე და ქვევით ჩავედი, ბავშვებთან. ქვემოთ მხოლოდ მარგიანი იყო და ტელეფონს ჩასჩერებოდა.
- ბავშვები სად არიან?(მე)
- სხვაგან (მარგიანი)
- ასე კონკრეტულადაც არგინდა(ვუთხარი და ისევ ოთახში შემოვბრუნდი რაუნდა მეკეთებინა ამ ხისთავიანთან).
მალე ბავშვებიც მოვიდნენ და მეც ქვევით ჩავედი.
- სად იყავით?(მე)
- გარეთ რაღაცები დავათვალიერეთ(გეგი)
- აუუ მეცმინდოდა რატო არ გამაღვიძეთ?(მე)
- ვაჟბატონმა უფლება არ მოგვცა(სამზარეულოდან თავი გამოყო ხიჯაკაძემ და საპასუხოდ თავში მსუბუქი ჩარტყმა მიიღო მარგიანისგან).
- კაი არაუშავს ხვალაც წავიდეთ(გეგი)
- კაი(მე).ბავშვებმა რაღაც ფილმი ჩართეს თუმცა იდიოტობა აღმოჩნდა მალევ გავთიშეთ და ჭორაობა დავიწყეთ.
რომ დავწექი 12 საათი იყო თუმცა კარგად გამოძინბული ვიყავი და ვეღარ დავიძინე. ტელეფონს და ყურსასმენებს ხელი დავავლე და აივანზე გავედი,პუფშიი ჩავჯექი, ხედს გავხედე და სიმღერების მოსმენა დავიწყე. დაახლობით 10 წუთის შემდეგ მხარზე ხელის შეხება ვიგრძენი და ფრთხილად მივატრიალე თავი უკან ხელში კი მარგიანი შემრჩა.
- რასაკეთებ აქ?(მმითხრა და სიგარეტს მოუკიდა)
- ვერდავიძინე და ... (მე)
- შედი ან ჩაიცვი რამე გაცივდები (მარგიანი)
- ვა როდიდან განაღვლებს ჩემი ჯანმრთელობა? (მე)
- გოგო რო გეუბნები გაიგე (მარგიანი)
- არმცივა(მე)
- შედი ოთახში, დაწექი და დაიძინ(მარგიანი)
- არმძინება(მე)
- ნუ მამეორებინებ გოგო შედი რო გეუბნები (მარგიანი)
- აუუ არმინდა(მე)
ისეთი თვალებით შემომხედა კინაღამ გული გამისკდა ამიტომ აღარ შევწინააღმდეგებივარ და ბუზღუნ-ბუზღუნით წავედი ოთახისკენ. დავწექი თუმცა დაახლლოებით 1-2 საათი „ვწრიალებდი“ შემდეგ კი ავდექი და ისევ აივანზე გავედი თუმცა ამჯერად ხედით დატკბობა ვამჯობინე. პუფში გაუნძრევლად ვიჯქი და ულამაზეს ხედს გავყურებდი, საათს რომ დავხედე დილის 06:00 აჩვენებდა თუმცა არცკი მეძინებოდა. ვუყურებდი როგორ ამოდიოდა მზე, როგორ თენდებოდა და ვტკბებოდი ამ სილამაზით. ცოტახანში სამზარეულოში გავედი და ყავა გავიკეთე შემდეგ კი ისევ ჩემს ადგილს დავუბრუნდი. 12 საათზ ბავშვებიც გამოლაგდნნ ოთახებიდან.
- ქეთუუუს (გეგი)
- გეეეგუუუს (სიცილნარევი ხმით ვუპასუხე)
- რაგინდა ამდილაუთეენია მანდ(გეგი)
- ვტკბები (მე)
- აქ ყოფნა მზის ამოსვლისას საუკეთესოა, რაღაც საოცარი სილამაზეა(გეგი)
- ჰომ გეთანნხმები ულამაზესია(მე)
- მოიცა შენ რა მზის ამოსვლას უყურე? (გეგი)
- ჰომ მთელიღამე აქ ვიჯექი(მე)
- როგორც მახსოვს ბოლოს ოთახში დაგტოვე(სიტყვა ჩააკვეხა მარგიანმა)
- ჰომ მარა 2 საათის „წრიალის“ შემდეგ ისევ აქ გამოვედი(მე)
- ჰო გითხარი ოთახში იყავოთქო?(მკაცრი ტონით მესაუბრებოდა მარგიანი)
- ვერ დავიძინე და რამექნა(მე)
დაბღვერილი სახით შემომხედა და სამზარეულოში წავიდა. ვისაუზმეთ შემდეგ კი სვანეთი „დავლაშქრეთ“ ულამაზესი იყო ყველაფერი. სახლში დაღლილი მივდი,როგორც კი სახლში შევედი ეგრევე დივანზე მივესვენე.
- რაგავაკეთოთ?(ხიჯაკაძე)
- მე და ანას ჯვარი დაგვწერეთ და ვიქეიფოთ ანა რასიტყვი? (სიცილით მოგვაწოდა სასიამოვნო იდეა იკუნამ)
- კაი აზრია (თათია)
- აუფ მომინდომა ბიჭმა ჯვრისწერა, ქეიფი თუ გინდა არაა აუცილებელი ჯვრისწერა(მკვლელი როჟით შეხედე იკუნას ჩემმა დამ)
- კაი ტო ვღადაობ რას მებღვირები(უთხრა და ხმაურით აკოცა ლოყაზე)
- აუ წავედი მე მძინება(მე)
- ასე ადრე ტო (ხიჯაკაძე)
- ჰომ წუხელ ვაბშე არ მძინებია და მეძინება სასტიკად (ვუთხარი და თვალები მოვიფშვნიტე)
ოთახში შევედი პიჟამოები ჩავიცვი და ლოგინში შევწექი და მალევე ჩამეძინა.

პირველი საათი იყო რო გავიღვიძე ყველას ეღვიძა უკვე და რაღაცაზე გაცხარებით რაზეც გეგი სიცილით „იხეოდა“
- რაზე ჭორაობთ?(მე)
- ვა ძილისგუდა ამდგარა(ანა)
- რაზე ჭოპრაობთ?(გავუმეორე ისევ კითხვა)
- რავი ტო პოლიტიკაზე ჩხუბობენ (სიცილით მიპასუხა გეგიმ)
- მოგცლიათ რაა, აუ მაჭამთ რა რამე მშია(მე)
- მიდექი და ჭამე(ანა)
- თათია მაჭმევს ჰომ? (მე)
- მეტისაქმე არ მაქ(თათია)
- ოო რა ღორები ხართ მშია (ვუთხარი და სამზარეულოში შევედი)
შუა დღე იყო არაფერს ვაკეთებდით,ყველა ტელეფონში ვიყავით ჩაჩხერილები უცებ კი მარგიანი გამოვიდა სიტყვით.
- ხვალ მივდივართ(მარგიანი)
- აუ ასე მალე?დავრჩეთ რა ცოტახანს კიდე(მე)
- რა მალეა 1კვირაა უკვე აქ ვართ(მარგიანი)
- 2დღეც რა(მე)
- არათქო და მორჩა(ის შემომხედა ხმა ვეღარ ამოვიღე)
- ჩვენ 3დღეში მივდიოდით ეგრე გადავწყვიტეთ გუშინ(სერგი)
- ჰო რა დავრჩეთ ცოტახანს რაღაა 3 დღე(გეგის ბიძაშვილი თიკა)
- ჰო რა დავრჩეთ(ანა,თათია,იკუნა,გეგი,დათო,თიკა, მარი, ნინი(თიკას დაქალები))
- ჩვენ მივდივართ თქვენ დარჩით თუ გინდათ(მარგიანი)
- მე სერგისთან ერთად წავალ შენ წადი(მე)
- ამაშუკელი აღარ გავიმეორებ წადი ეხლა ბარგი ჩაალაგე და დილით მზად დამხვდი(მარგიანი)
- უჯიშო(ვთქვი და კიბეებს ავუყევი)ტანსაცმელს ვალაგებდი თან ვფიქრობდი რატო უნდოდა ჩემი წაყვანა...1 საათი ვალაგებდი ზუსტად ჩემოდანს ამასობაში დაღამდა კიდეც და ქვევით ჩავედი.
- მოდით მზადააა(სამზარეულოდან გამოგვძახა ანამ)
ყვლა ფეხზე წამოიშალა ჩემ გარდა.
- შენ არ მოდიხარ?(ხიჯაკაძე)
- აუ არა არ მშია(მე)
- კაი ტო რაპონტია წამო ჩემიხათრით რა(ხიჯაკაძე)
დათოს ხათრი ვეღარ გავუტხე და გავყევი. ვივახშმეთ შემდეგ მელოდრამას ვუყურეთ და ჩვენ-ჩვენს ოთახებშიც მალე დავნაწილდით.
ღამით საშინელმა ჭექა-ქუხილმა გამაღვიძა,ძაან შემეშინდა და საწოლში მოვიბუზე. არადა არ წყდებოდა ეს საზარელი ხმა. ავდექი ჩემი ფუმფულა ხალათი მოვიცვი და მისაღებში გავედი.დივანზე ვიჯქი მობუზული და ვფიქრობდი,უცებ ხმა რომ მომესმა და გულგახეთქილმა მივატრილ თავი უკან.
- აქ რაგინდა?(მარგიანი)
- აუ რავი ისა...(ვლუღლუღებდი ვიცოდი დამცინებდა ამიტომ)
- რა ისა რაგინდა აქ?(მარგიანი)
- შემეშინდა ჭექა-ქუხილის და(მე)
- სულელიხარ(მარგიანი)
მოვიდა და გვერდით დამიჯდა.
- და აქ სადამდე უნდა იჯდე?(მარგიანი)
- რავი სანამ არ გადაიღებს ალბათ(მე)
- სულელი ნუხარ წამოდი ოთახში(მარგიანი)
- რომეშინია?(ვუთხარი საწყლად)
- შენთან ვიქნები დანამ არ დაიძინებ წამო(მარგიანი)
- კაი წამო(მე)
- მიდი ეხა დაწექი, თვალები დახუჭე და დაიძინე(მარგიანი)
- შენ არ გეძინება?(მე)
- არა მიდი დაიძინე დილით ადრე უნდა გავიდეთ(მარგიანი)
- კაი(ვუთხარი და თვალები დავხუჭე)
ძაან ვეცადე თუმცა ჭექა- ქუხილის ხმაში ვერ ვიძინბდი მიუხედავად იმისა,რომ დათოც ჩემთან იყო.
- რაგჭირს გოგო რა ვერისვენებ(სიცილით მითხრა დათომ)
- საშინელი ხმა აქ(მე)
- აუ რასულელი ხარ(მითხრა და გვრდით მომიწვა)
- აქ რაგინდა(ვუთხარი და გვერდით გავიწიე)
- უნდა დაგაძინო(მარგიანი)
- ნუხარ დებილი ადექი(მე)
- კაი ტო კი არ შეგჭამ, მითუმეტეს საბანის ზემოდან ვწევარ(მარგიანი)
- კაი ჰო ჯანდაბას შენი თავი (მე)
- გიმღერო გინდა?(მარგიანი)
- არა უფრო ვეღარ დავიძინებ (სიცილნარევი ხმით ვუთხარი)-კაი მიდი მაჩვენე რაშეგიძლია აბა.
ვუთხარი და დაიწყო და მართლაც რაღაც საოცრად თბილი და ტკბილი ხმა ქონდა,ჩავიფერფლე.სიმღერას რომ მორჩა ტაში შემოვკარი.
- ვა საღოლლ მეგონა იყროყინებდი(მე)
- კაი მიდი დაიძინე ეხა(მარგიანი)
- იავნანა მიმღერე(ვუთხარი სიცილით)
- კაი ტო ღადაობ? (მარგიანი)
- არა მიმღერე და ხმას აღარ ამოვიღებ.
სხვა რაგზა ქონდა სიმღერა დაიწყო თან თმებზე მეფერებოდა.სიმღერას რომ მორჩა საფეთქელთან მაკოცა „ტკბილი ძილი“-ო ჩამჩურჩულა ყურში და გაიტრუნა.
დილით მარგიანმა გამაღვიძა.
- ადე მალე გავდივართ(მარგიანი)
- ცოტახანი მაცადე გთხოვრა(მე)
- არა ადექი რამდენიხანია გაღვიძებ(მარგიანი)
- კაი გადი ვდგები(მე)
ავდექი თავი მოვის~წესრიგე ჩავედი და მისაღებში გავედი,ყველა გამზადებული იჯდა დივანზე და როგორც ჩანს მე მელოდებოდნენ.
- თქვენც მოდიხართ?(მე)
- ჰო ბარემ წამოვალთ ჩვენც(იკუნა)
- კაია(მე)
- კაი გავედით(მარგიანი)
ბიჭებმა მანქანებში ბარგი ჩააწყეს და თბილისისაკენ გამოვეშურეთ.
------------------------------------------------------------
მართალია პირველ თავზე არდაგიწერიათ კმენტარები, თუმცა მაინც გადავწყვიტე მეორე თავი ამეტვირთა, იმედია ეხლა მაინც დააკომენტარებთ, ვეელოდები შეფასებას