-სადიყავი?(გიო)
-სადაც რაიყო? (მე)
-სადიყავი თქო
-მეგობრებთან ერთად
-იმ გუგასთან ხო?
-მერე?
-ის რო მეორეჯერ აღარ დაგინახო მაგასთან ერტად
-ოჰ ორჯერ ნანახ ბიჭს უნდა ვუსმინო? და შენი საქმე არაა
-არა ხო?
ხელი ჩამკიდა და ეს სიცხიანი გარეთ გამიყვანა
-რას შვები გადაირიე? დამსვი დეგენერატო. მომისმინე იცოდე ცუდად გავხდები ვერვარ ისედაც კარგად. გიორგიიი
მარა ვინ მისმენდა. საბოლოოდ სიცხემ თავისი გააკეთა და მოვითენთე. თავი მხარზე ჩამოვადე და ლაპარაკის თავი აღარ მქონდა. ჯერ შემომხედა ცუდად ხოარააო მარა მერე დაწყნარდა და სახლში ამიყვანა რომელიც როგორც ჩანს მისი სახლი უნდა ყოფილიყო იმიტორო ჩემი ფანჯარა ძალიან კარგად ჩანდა. ერთერთ ოთახში შემიყვანა და დამსვა. ისეთი მოთენთილი ვიყავი დაჯდომის თავიც არ მქონდა ვიდექი ესე გაშტერებული.
-მოვალ ორ წუთში წყნარად იყავი.
ოთახიდან გავიდა მე კი არ ვიძვროდი.
***სანდრო***
ღამე სახლში რო დავბრუნდი არაფრის თავი არმქონდა დავდე თუარა ბალიშზე თავი ეგრევე დამეძინა. დილით რო ავდექი წელი მაგრად მტკიოდა. ალბათ გავცივდი. მოვწესრიგდი და ბიჭებს დავურეკე
-რასშვებით
-ვკვდებით ბრატ ვკვდებით (დუდა)
-სადხართ
-ბარში
-მოვალ ორიწუთი დამელოდეთ.
-ვეცდებით. მანქანით მივედი და როგორც კი შევედი შევამჩნიე სამივეს მონგრეული სახეები და გამეცინა
-რაგაცინებს შე***
-სახეები გაქვთ ახეული
-შენ ბიჭო რო მიხვედი დაიძინე და ჩვენ მერე დავლიეთ
-მართლა? კიდეკაი არ გამაღვიძეთ თორე ჩემი ხელით მოგკლავდით.
-არ არა ვერ გაგაღვიძეთ.
-კაი წავალ მე მოგიტანთ რამეს დამელოდეთ არმოკვდეთ მანამდე.
-აუ მიდი რა ნინის გაუარა გოგოები მოვლენ და ნინი არ იღებს
-კაი კაი.
ნინის სახლთან რო მივედი კარები ღია დამხვდა და ადიალა იქვე ძირს ეგდო. ტელეფონზე დავურეკე მარ აქ ქონია დარჩენილი. ნეტა სადაა? ბიჭებს დავურეკე და ძებნა დავიწყეთ ბოლოს გოგოებმა ალბათ სადმე წავიდა დაველოდოთ ცოტახანი და თუ არ გამოჩნდა მერე რამე ვქნათო. ჩვენც შევედით სახლში და დავიწყეთ ლოდინი.
წუთები გადიოდა მეკი აზრადაც არ მომსვლია რომ სადმე ჩამოვმჯდარიყავი. ოთახი მოვათვარიელე და საწოლი რო დავინახე პირდაპირ ზედ დავეხეთქე. ახლაღა შევამჩნიეაივანი. მივედი შესამოწმებლად მარა დაკეტილია. კარების ხმა გვიგე და ისევ საწოლზე დავბრუნდი. მოიტანა საჭმელი და წყალი
-აი ჭამე თორე ცუდად გამოიყურები
-შენხელში აბა როგორ ვიქნები
-როგორც მახსოვს ვერ ლაპარაკობდი
-აუ წამიყვანე რა სახლში დამიწყებენ ეხლა ისინი ძებნას და შეეშინდებათ.
-ვერ წაგიყვან აი წამალი და დალიე.
-გიო..
-რაიყო
-გეხვეწები აივანი მაინც გამიღე ჰაერი რო შემოვიდეს.
-კაი ოღონდ არ დაგავიწყდეს რო 5 ზე ვართ
კარი გამიღო და სანამ გავიდოდა შემომძახა
-მე გავდივარ და იცოდე აივნიდან გადახომა არც გაბედოო
როგორცკი გავიდა აივანზე გავედი. გადახტომის საშუალება არიყო. მარა გვერდითა აივანი შედარებით ახლოსაა და შევძლებ გადაძრომას. დაველოდე სანამ წავიდოდა და წამალი დავლიე.
ფეხების კანკალით გადავძვერი მეორე აივანზე მარა რად გინდა დაკეტილი დამხვდა. შემდეგი აივანი კი შედარებით შორსაა. მარა აქ დარჩენას მირჩევნია ვცადო. მივძვრებოდი და თან ვფიქრობდი თუ როგორ ცუდად ვიყავი საღ გონებაზე ხო ამას არასოდეს ჩავიდენდი. უკვე ბოლოში ვიყავი როცა თაბრუ დამეხვა, მაგრამ მოვასწარი ხელის ჩაჭიდება და გადავედი აივანზე. კარები ღია იყო მეც შევედი და ვიღაცა გოგოს კივილმა ყურები გამიხეთქა. შემდეგ მიხვდა რო საშიში არ ვიყავი და დაწყნარდა მეც მოვუყევი რაც მოხდა და წყალი ვთხოვე მანაც მომიტანა. კარგი გოგოა მარიამი, კეთილი თან სახლში წაყვანაც შემომთავაზა, დაგეხმარებიო. მეც დავთანხმდი და სახლიდან გავედით. ჩემს სადარბაზოსთან რო მივედით გამომ შვიდობება დააპირა მარა მე ვთხოვე რო ამოსულიყო და ამომყვა. სახლის კარები ისევ ღია დამხვდა. იქნებ საერთოდ არავის გავახსენდი? იქნებ არც კი მოსულან რო გაეგოთ როგორ ვიყავი.? მაგრამ სამზარეულოდან გამომავალი დუდა რო დავინახე გული ახტა დახტა. დუდამ ჯერ შემომხედა მარა მგონი ვერ შემამჩნია და გაიხედა, მარა მერე ისევ შემოტრიალდა გამოექანა და ისეთი სიმძლავრით ჩამეხუტა რო კინაღამ დავარდი. მერე სხვებიც ვნახე და მარიამი გავაცანი. არაფრის მოყოლას არ ვააპირებდი სანამ თავი არ დამაფიხცეს. მეც ვერაფერი ვეღარ გავაკეთე და მოვუყევი რაც მოხდა ოღონდ ცოტა ტკბილად.
მერე დამეძინა.
***სანდრო***
ნინიმ რო მომიყვა ძალიან გავმწარდი, მარა თავი შევიკავე არ მინდოდა ძალიან მენერვიულებინა. მარა ვიცოდი რო ჩემი ხელით მოვკლავდი იმ ნაბ***. ნინის რო დაეძინა მარიამს გავყევითდ ა ვნახე სად ცხოვრობდა. ჩვენ რო მივედით მაშინ მივიდა როგორცჩანს ისე ვცემე ისე რო ძლივს მაჩერებდნენ, მერე კი ადრენალინი შემომაწვა დაარაფერი მახსოვს
***ნინი***
დილით მახსოვს რო ავდექი შედარებით კარგად ვიყავი აშკარად იმოქმედეს გოგოების მოცემულმა წამლებმა.
-რუსკაა!!!
-რაიყო
-აუ მშია რაა
-ნახე რა ჯერ არ ამდგარა
-კაი რა მაჭამე რამე
-მოდი მოდი
ვჭამე კარგად. ესენი კიდე ისეთი სახეებით მიყურებდნენ აშკარად რაღაცა მოხდა
-რამოხდა იტყვით?
-რაზე ამბობ (ნუცა)
-ისეთი სახეები გაქვთ აშკარად მოხდა რაღაცა
-ააა არაფერი (რუსკა(
-ხოიცი რო ტყუილები არგამოგდის
-ოო კაი ხო ოღონდ შემირდი რო არ ინერვიულებ. იცოდე რო ჩვენები კარგად არიან არაფერი არჭორთ დღეს ვნახე აქ ივნენ
-ის ნახეს ხო?
-კი
-სადაა
-ტრამვატოლოგიურში
მეც ჩავიცვი და წავედი. პალატაში რო შევედი ისე იყო ნაცემი პატრონი ვერ იცნობდა
-ნაბ*** ხარ, მეორეჯერ ხელია არ დამადო თორე ეს სიტუაცია სანატრელი გაგიხდება. ბედი შენი რო ჩემებს არაფერი არ ჭოირთ თორე აქვე მოგკლავდი.
საბანი გადავაძრე, ბალიში გადავუგდე, და საწოლი ძალიან ცუდ პოზაში დავუყენე. თვითონ ყველაფერი მოტეხილი ქონდა და ვერ მოძრაობდა
-კაია ხო როცა არაფრის გაკეთება არ შეგიძლია. ხოდა ზუსტად ეგრე ვიყავი გუშინ. -ვუთხარი და გამოვედი.
ამ საშინელი დღეების შემდეგ ლადომ ასეთი აზრო მოგვაწოდა
-არგინდათ ჩემთან სოფელში ავგაზოთ?
-აუ კი რა მაგარი იქნება თან როგორ მომენატრა მზიას ხაჭაპურები (ნუცა ) მზია ლადოს და რუსკას ბებიაა.
-ხოდა ავიდეთ ოღონდ ორი დღით მერე მე გამოცდები მაქ (რუსკა)
-მერე ვერ გადაატანინებ ?(დუდა)
-ვერა ისედაც გუდაურში რო ვიყავით შენი ხათრით გადამატანინა დირექტორმა
-ამის ხათრით რატო (გუგა)
-ვევასები დირექტორს. ისე მაგარი ქალია (დუდა)
-ოო კაი რა..
-კაი მორჩით ეხლა აბარგდით და წავედით.
სახლში მივედი და ჩანთა ჩავალაგე. მაინც 22 დეკემბერია და თბილი ტანსაცმელები ჩავაწყე, მალე ბიჭები მოვიდენენ და ქვემოთ რო ჩავედი 2 მანქანა დამხვდა ერთი დუდასი და მეორე სანდროსი. დუდასთან უკვე იჯდნენ: ნუცა, კატო და ლადო
სანდროსთან : მე გუგა და რუსკა
გზა მაგრად გაიწელა რა აღარ ვქენი მუსიკებს მოვუსმინე, ვილაპარაკე მარა მაინც ძილი მინდოდა, ფანჯარას ტავი მივადე და დავიძინე. რაღაც მძიმეს ვგრძნობდი, რაღაც ძალიან მაწუხებდა. თითქოს ლოდი მედო ზემოდან. თვალები რო გავახილე და გუგა რო დავინახე ჩემზე გაწოლილი წამიერად მისი მოკვლის სურვილი გამიჩნდა
-გუგაა..
-ოჰ გავიღვიძეთო? (სანდო)
-გამაღვიძა. რამსიმძიმეა რა..
-მაგის გაღვიძება ჩვენც ვხცადეთ მარა არ გამოგვივიდა (რუსკა)
-გამასწორებინე რაა.
-ვერ ვწევ
-ოოო გუგა (ვიყვირე)
-მმმმ..
-მმ კიარა ადექი რა გავიჭყლიტე.
-ოოო
ხელები უფრო მომხვია მარა ეზხლა მე ვიყავი გუგაზე აყუდებული ამიტო პრეტენზია აღარ გამოვთქვი და მოვკალათდი.
-ოჰ კაია?(გუგა)
-გადასარევი
-გვრიტებო არ დაიძონოთ მივალთ ორ წუთში
-არააუშავს ბატონო გუგა თქვენ მაინც არ მოიცვალოთ ადგილიდან
-კაი კუს
-კუს რაღაა
-არაფერი კუს
-ოოო
-ნუიბუტები

პირველ რიგში უუუუუუდდდდდდიიიიიდდდდეეეესსსსიი ბოდიში დაგვიანებისთვის. უბრალოდ ქალაქიდან გასული ვიყავი და ფიზიკურად ვერ ვდებდი. სამაგიეროდ კარგი იდეები შემომაწვა და იმედია დავწერ. ეს თავი არაა იმ კარგი იდეებიდან :) დიდი მადლობა რომ კითხულობთ <3