თედოს წასვლის შემდეგ ნიას დავურეკე და ყველაფერი მოვუყები მერე ბავშვებმაც დამირეკეს მითხრეს რომ საღამოს ამოვიდოდნენ ჩემთან , დარჩებოდნენ და დილით ერთად წავიდოდით დასასვენებლად..
შემდეგ მამას დავურეკე
- მა როგორ ხარ? მომენატრეე
- მეც ძალიან პატარავ. მამიკოს ანგელოზი ხარ.
- რასშვები მა? ხო კარგადაა ყველაფერი?
- კი მაგრამ ხომ იცი საქმეები აქ უნდა დავრჩე ერთი თვე.
- ცუდია მაგრამ არაუშავს შენც რ მოიწყინო. ისე იცი დასასვენებლად მივდივართ ხვალ
- მართლა მა კაია. სად მიდიხართ?
- არვიცი ზუსტად. ბათუმში წავალთ ან სურამში
- კაია მა. ფული გჭირდება?
- არა რო დამიტოვე ეგ მაქ.
- კაი აბა მა ჭკვიანად შენ იცი ბავშვები მომიკითხე.
- კაი მა კარგად გაკოცე...
როგორცკი დავემშვიდობე დედასთან წავედი. ძალიან მომენატრე ისე რო არვიცი, ისე არ წარმომიდგენია სხვანაირად როგორ შეიძლება არგენატრებოდეს ისეთი ადამიანი, ისეთი ქალი, როგორიც დედაჩემი მარიამი იყო. საოცრება, ულამაზესი უკეთილესი . ალბათ ყველაზე მაგარი დედა. ცოტახანს ვიჯექი მასთან ბოლოს ფეხით წამოვედი, ცოტახანს მინდოდა გამესეირნა. უცევ გონებაში ისე ალექსანდრე ამომიტივტივდა. მისი სიტყვები. ნეტა მართლა ასე ფიქრობს როგორც ის საღამოს მითხრა? არვიცი. ბოლოს ტაქსი გავაჩერე და სახლისკენ ავიღე გეზი. ლიფტიდან ამოვდიოდი ისე დავინახე ჩემს კარებთან თავმოყრილ ბავშვებს. ნია და მარი იატაკზე დაყრილ პარკეზე იჯდნენ. გიორგი და თედო კიბებზე იჯდნენ ერთი ტელეფონს თამაშობდა მეორე სიგარას ეწეოდა, სანდრო კი კარებზე ისე აკაკუნებდა ლამის ჩამოეღო. ყველაზე სასაცილო ხუთივეს სახე იყო, ვნახ თუ არა სიცილი ამიტყდა.ამდროს ხუთივემ ერთად დამიწყო ჩხუბი
- გოგო სად იყავი?
- ხო იცოდი რო მოვდიოდით?
- გასაღები მაინც დაგეტოვებინა მეზობლისთვის?
- აუ მოსაკლავი ხარ რა!
- კარგით რა მორჩით ახა.
არავისთვის არ მომისმენია ისე კარები გავაღე მარამ მაინც დავამატე.
- იცით რა სასაცილოები იყავით? სიცილით ვუთხარი . ხუთივე მზად იყო რომ ვეცემე მაგრამ ბოდიშის ნიშნით ავუწიე ხელები.
ოთახში დავეწყვეთ თუ არა სუფრის გალაგება დავიწყეთ. ვახშმობისას თედო თვალებით მეკითხებოდა რა ვქნათო, ამიტომ უნდა დავლაპარაკებოდი
- თედო ერთი წუთი გამომყევი რა სამზარეულოში დახმარება მინდა.
- მოვდივარ. შემოვიდა თუ არა კითხვები დამაყარა თავზე
- აუ ანასტასია რა ვქნათ? დღეს ვუთხრა? რომ არ მაპატიოს? მარი ძალიან მიყვარს მარამ გიო? აუუუუ
მე მეცინობოდა მაგრამ მაინც ვამშვიდებდი.
- კარგი რა თედო. ეგრე ნუ ნერვიულობ. იქ რომ ჩავალთ მერე დაველაპარაკოთ რა და მორჩი სისულელეებს.
- შენთვის ადვილი.
მე სამზარეულოდან გავედი და ისიც გამომყვა.
- მარი რამე ხო არგინდა დახმარება? რა გჭირდებოდა? (გიო)
- არაფერი ონკანს უჭირდა . თურმე მილი იყო ოდნავ ამოვარნილი.
- აა გასაგებია.
- ისედა სად მივდივართ?
- რავი გოგოებო თქვენნ სად გინდათ?(სანდრო)
- მემგონი სურამი ჯობია. (ნია)
-მეც ვეთანხმები.(მარი)
მოკლედ ყველანი დავეთანხმეთ და გადაწყდა რომ უნდა წავსულიყავით სურამში. ამდროს ჩემდაუნებურად ალექსანდრეზე ვიკითხე
- გიო ალექსანდრე სადაა? ის მოდის?
- რავი რაღაც საქმეები მაქო. კი ისე მოდის . ზეგ ჩვენთან ერთად იქნება. მის აგარაკზე მივდივართ
- რააააა?
- ხო რაიყო რამე პრობლემაა?
-არა არაფერი რა უნდა იყოს
ცოტახანს ვიჯექით და ვსაუბრობდით ბოლოს კი ოთახებში გადავანაწილე ხუთივე და დავიძინეთ.

^^
ესეც შემდეგი თავი. უფრო დიდი მინდოდა მაგრამ არაქტიურობთ და არდამიდია ასე რომ ისიც ვიცი რო დავიგვანე მაგრამ რა ვქნა? ცოტა იაქტიურეთ რა