დილაადრიან მზის სხივებმა გამაღვიძა, თვალების ფშვნეტით ავდექი და სააბაზანოში შევედი,სარკესთან დავდექი,საკუთარ თავს მივაჩერდი და ლაპარაკი დავუწყე...
-არც ისე ცუდი ცხოვრება გაქვს ნათია,მაგრამ არც გადასარევი,მშვენივრად გამოიყურები,თუმცა შენი და გათხოვდა და მგონი მალე დედაშენიც გათხოვდება,დედაშენიც... ოხ დედა,დედა... დღეს მამას საფლავზე უნდა წავიდე!
მძიმედ ამოვისუნთქე, საკუთარ თავთან ლაპარაკი შევწყვიტე,სარკეს მოვშორდი და შხაპის მიღებას შევუდექი,როდესაც აბაზანიდან გამოვედი და მოვწესრიგდი ჩავიცვი და მისაღებში გავედი.
-სად მიდიხარ? (დედა-ეკა)
-როდის მერეა რაც ჩემი ცხოვრებით ინტერესდები? (მე)
-ნუ სულელობ! შენ ჩემი შვილი ხარ და 25 წელია შენი ცხოვრებით ვარ დაინტერესებული!(დედა-ეკა)
-გეთანხმები 25 წლის ვარ, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ამდენი ხანია ჩემზე ზრუნავ,ხოლო რაც შეეხება კითხვას:სასაფლაოზე!(მე)
კარი გავიხურე ჩემს წითელ მერსედესში ჩავჯექი და გზას გავუყევი.
რაც შემეხება მე, მე ნათია ვარ 25წლის, დაოჯახებული როგორც მიხვდით არ ვარ და არც ვინმე მეგობარი მამაკაცი არ მყავს, მამა გულის ინფაქტით დამეგუპა 3 წლის წინ როცა დედამ ჩხუბის დროს მიახალა გღალატობო, მყავს 27წლის და ის 1წელია რაც გათხოვდა და ეხლა ფეხმძიმეთაც არის.. მე და დედაჩემი ანუ ეკა ერთად ვცხოვრობთ მაგრამ ეკა თითქმის სახლში არასდროს არაა..არც ვინტერესდები სად დადის.
მანქანა სასაფლაოს ეზოსთან გავაჩერე და ჩამოვედი, მამაჩემის საფლავს მივუახლოვდი და ჩამოვჯექი, გვერძე სფლავთან საკმაოდ სიმპათიური კაცი იყო რომელმაც ჯერ გამომხედა და გამიღიმა შემდეგ კი ჩემსკენ დაიწყო სვლა.
-თქვენი ვინ არის? (უცნობი კაცი) თვალებით მიმითითა საფლავზე
-მამა. თქვენი? (მე)
-მეუღლე (უცნობი კაცი)
-რა სამწუხაროა, რამდენი ხანია რაც დაიგუპა? (მე)
-6წელია, სიმსივნეთი.(უცნობი კაცი) ჩაფიქრებულმა მიპასუხა და თითქოს ძალით გაიღიმა
-გაუმართლა ესეთი ქმარი რომ შეხვდა რომ არ ივიწყებს..(მე)გიმილით ვუთხარი
-დიდი მადლობა (თვითონაც ღიმილითვე მიპასუხა(უცნობი კაცი) ამ დროს ტელეფონზე დაურეკეს
-ხო (უცნობი კაცი)
-...... (ტლ)
-სასაფლაოზე (უცნობი კაცი)
-......(ტლ)
-კარგი სიხარულო (უცნობი კაცი) ტელეფონი გაუთიშა და ისევ მე მომიბრუნდა
-უკაცრავად (უცნობი კაცი)
-არაფერიაა (მე)
-ბავშვები იყვნენ, მაგათთვის ვსუნთქავ,მათზე ძვირფასი არავინ მყავს(უცნობი კაცი)
-თქვენ ბავშვები გყავთ? რა კარგია, რამდენი? (მე)
-ერთი გოგო, ერთი ბიჭი, გოოგ უფროსია 17წლის, ბიჭი13ის.(უცნობი კაცი)
-ბავშვების მოვლა არ გიჭირთ ?(მე)
-არა, მათი დედა რომ ცოცხალი იყოყ ჯერ კიდევ მაშინ ყავდათ ძიძა ეხლაც ქალბატონი ლელა უვლის მათ..(უცნობი კაცი)
-აა,ძალიან კარგია დედასავით ეყვარებათ.(მე)
-ამდენი ხანია ვსაუბრობთ და თქვენი სახელიც კი არ ვიცი..(უცნობი კაცი)
-ნათია, ნათია სამადაშვილი (მე) ღიმილით გავეცი პასუხი
-მე გოგა ბარათელი.ძალიან სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა მაგრამ არასაასიამოვნო ეს გარემოა (გოგა)
-გეთანხმებით..კარგით მე უნდა წავიდე მოხარული ვარ თქვენი გაცნობით.(მე)
-მისამართს და ტელეფონის ნომერს მოგცემთ, გვესტუმრეთ სახლში როცა მოგესურვებათ,აი გამომართვით. (გოგა) და ბარათი გამომიწოდა
-მადლობთ,ყველანაირად ვეცდები, კარგად იყავით.(მე)
-დროებით ნათია.(გოგა)
გავუგიმე და მანქანისკენ წავედი, მანქანაში ჩავჯექი და იქაურობას წამში მოვწყდი, მანქანის მართვა კარგად ვიცი და ძალიან მიყვარს.





ვიცი პატარა თავია მაგრამ ჯერ მაინტერესებს, კარგია გავაგრძელო? დღეში ორი თავი რომ დავდო ხოლმე თუ აზრი არ აქვს???...