დრო

ყველაფერი გაყვითლდა ირგვლივ… მოდის, მოფერადობს... ბუნებამ ყვითელი სამოსი მოირგო და თითქოს არაფერიო ისე დასცვივდა ხეებს ფოთლები. ყველაფერს ერთი ფერი აქვს, ერთი სუნი, ერთი იერი. გწავიმდა…

დრო

-არვიცი რავქნა, ან ლუკას რავუთხრა ან დედას, ან რა მოვიმოქმედო ღმერთოო… ვიჯექი და გაკვირვებულ მარიამთან და ტასოსთან ვწუწუნებდი.

დრო

საღამომ მშვენივრად ჩაიარა, რატი ჩემს გვერდით დაჯდა მალევე საერთო ენაც გამოვნახეთ და ბევრიც ვისაუბრეთ. გიორგის საკმაოდ კარგი მეგობრები ჰყავს, ყველა ძალინ თბილი და გულწრფელი ჩანს.

დრო

თვალები გავახილე ჩემს ოთახში ვიყავი, თავი საშინლად მტკიოდა, წამოდგომა ვცადე მაგრამ გვერდის საშინელმა ტკივილმა საწოლზე მიმაბრუნა.

დრო

მამა ჩვენი ახალი მეზობელი რატომ გწერს?- ძალიან მშვიდად ვკითხე უკვე მთვრალ მამაჩემს. უხერხულად გაიცინა მღელვარების გადასაფარად- მე-მე არაფერი რაღაცაში სჭირდებოდა დახმარება დაა- ენას ძლივს იბრუნებდა რომ რამდენიმე სიტყვა მაინც ეთქვა.

მიფრინავს დრო. გაუფრთხილდით დროს.

გამარჯობა. ცხოვრება არის ფერფლი და გოდება. მე ვტირი შენს მკლავზე, სიხარულისგან. რომ აქ ვართ. ჯერ კიდევ შეგვწევს ერთი ჰაერის ერთურთად გამოზოგვა, ჯერ კიდევ თბილნი ვართ (ცხელნიც კი!), და ქარი გვივლის აქეთ-იქიდან... სამუდამოა ამ სილაში ჩვენი თამაში!

დრო! ( ნაწილი 2) დასასრული

- როგორი განსხვავებაა მე და შენ შორის, მობეზრებულად აატრიალა თავი მაშოს სიტყვებზე მამაკაცმა, რომელიც ზღაპრებში ჩაუთვალა, - მართალია შენ სიბნელიდან ახლა გამოანათე საყვარელო და მე ისედაც ნათელში ვცხოვრობდი, ჭყანვით ახედა თუ არა რატიმაც ღიმილით

დრო! ( ნაწილი 1)

- მომენატრე მაშა, დაძაბულმა წაიღო ხელი მისკენ და მაშოც მომლოდინედ, ღიმილით უყურებდა, გადაღრლილ ნატანჯ სახეს, რომელსაც წვერიც ვერ მალავდა, თვალებში ეტყობოდა ყველანაირი ტანჯვა, გადაღლა, ცხოვრების უხალისო განწყობა და განადგურებაც - სიკვდილამდე

განა გინდა სხვა დრო ?

მესმის, ხან არ მესმის... ეს გრძნობები მგესლის. ეს ფიქრები მესვრის, ჩემი თავი მეც მზიზღს.

დრო მოვა *1თავი*

ცხოვრება ხანმოკლეა... როცა გვგონია რომ ამ ქვეყანაზე დიდხანს ვიქნებით შეიძლება ეს ფიქრები უეცარმა სიკვდილმა დაანგრიოს... ბევრი საუკეთესო ადამიანი დამიკარგავს ჩემს ცხოვრებაში... თითოეულის სიკვდილმა დამანგრია და მიწასთან გამასწორა... კი ხანდახან