დაკარგული დრო (სრულად)

-ბევრი არ იფიქრო, გადახურდები -ირონიულად ჩაეცინა, ბუხარში, კიდევ ერთი შეშის ნაპობი შეაგდო და ზემოდან ბენზინი გადაასხა. ცეცხლი წამებში ავარდა ზემოთ, ადუღებული ჩაიდანივით დაიშიშხინა და საამოდ აგიზგიზდა. ახალმა შეშამ, მელოდიური ტკაცუნი დაიწყო, თანაც,

დაკარგული დრო (5, 6, 7, 8)

-მაინც რამდენ ხანს უნდა გყავდეს აქ ეს ტიპი? დარწმუნებული ხარ, რომ ვერავინ მიაგნებს? -ვინ იცის უკვე მერამდენედ გააჟღერა ფანჯრის რაფაზე, ლამაზად მოწყობილ ბალიშებზე უდარდელად ჩამომჯდარმა ლერამ ეს კითხვა, იქიდან ცელქი ბავშვივით ჩამოხტა და ტაილერს,

დაკარგული დრო (1, 2, 3, 4)

-ეს, ლერა ნიკოლსონია -ხის, თეთრ დაფაზე, ახალგაზრდა გოგონას სურათი ჭიკარტით მიამაგრა პოლიციის ოფიცერმა, ტაილერ უილიამსონმა და თანამშრომლებს, რომლებიც სკამებზე ნამძინარევი სახით ჩამომჯდარიყვნენ, გამჭოლი მზერა მოავლო პოლიციის განყოფილებაში, მხოლოდ

მოვა დრო და შეგიყვარდები

ეს ჩემი პირველი ლექსია და შემიფასეთ გთხოვთ ნუ განმსჯით ძან დდდ

დრო {დასასრული}

-ნუ მიბანძებ პირველ დღეს. -მხარზე უკბინა, შემდეგ თვითონ წამოხტა საწოლიდან და თვალ დახუჭული სანდროც წამოაყენა. ამჯერად თვითონ დააყენა ფანჯრის წინ, ზურგზე შემოახტა და კისერზე აკოცა. -გაახილე. -ტუჩზე იკბინა, თან ლოყა ლოყაზე მიადო

დრო {13}

-მოვუყევი უკვე და მეორედ მოყოლას აღარ ვაპირებ, პირიქით კარგი იქნება თუ არ გეცოდინება… ჰო, შენ ნამდვილად არ უნდა იცოდე. ასე რომ ჩემო სიყვარულო, მაკოცე და დავიძინოთ… ბებერი ხართქო რომ გეუბნები არ გჯერა,

დრო {12}

-თუ არ მოთოვა ხელოვნურ თოვლს დაგაყრი გპირდები. -თითებზე აკოცა. ისე ბუნებრივად იქცეოდა თვითონაც ვერ ხვდებოდა, ლიკა კი წყლიან თვალებს ვერ აშორებდა წყვილს. ისედაც ყოველთვის ხედავდა როგორ უყურებდა საბა ნუცას,

დრო {11}

-წავიდა. -თითები ყელიდან მკერდამდე ჩამოაყოლა, ოდნავ მიეფერა მოშიშვლებულ მკერდზე, შენდეგ კეფაზე მოკიდა ხელი და ტუჩებზე აკოცა. ერთ წამში მოაშორა პირსაწმენდი და წელზე შემოისვა.-სანდრო…-შჩჩ… -ზედ მის ტუჩებზე დაიჩურჩულა,

დრო {10}

-აუტანელი ხარ, როგორ მაცლი იმფორმაციას ისე რომ ვერც კი ვხვდები? ხომ შევთანხმდით ამ ფსიქოლოგობის გამორთვაზე?-გამორთულია გეფიცები. -მაშინვე ვამოაჩინა თეთრი კბილები, ნინასაც თვალები მის ტუჩებზე გაუშეშდა.-უბრალოდ ასეთი ვარ.

დრო {9}

-რა გადაწყვიტე? მომყვები პაემანზე თუ არა? -ტელეფონი ჰქონდა ყურზე მიდებული, თან ისე იღიმოდა თითქოს დაინახავდა ლილე.-არა! არ მინდა. -კარგი. -გათიშული ტელეფონი ჯიბეში ჩაიდო, მანქანიდან გადავიდა და სახლისკენ დაიძრა.