დილით ჩემდა გასაოცრად ტლეფონის წრიპინმა გამაღვიძა, არც დამიხედია ისე ვუპასუხე.
- გისმენთ(მე)
- როგორ ხარ პრინცესა?დაჩი ვარ(დაჩი)
- დაჩი რა გინდა?რას მერჩი? რატო მიმწარბ ცხოვრებას?პირველად ცხოვრებაში მაღვიძარამ არ გამაღვიძა და შენ რაღა გეტაკა ამ დილაუთენია(შეწუხებული ხმით ველაპარაკებოდი და საწყალ როჟებს ვკერავდი თითქოს მხედავდა)
- არაა დილაუთენია 10 საათია(დაჩი)
- რაა? ღადაობ ხო?სკოლაში დამაგვიანდა(მე)
- კაი აღარ წახვიდე გამოიძინე ეხა პირველისთვის ისევ უნდა გაგაღვიძო ბააი(დაჩი)
რაღაცის თქმას ვაპირებდი თუმცა აღარ დამაცადა ისე გამითიშა ტელეფონი, მეც სხვა რა გზა მქონდა ადგომა მეზარებოდა და ისევ ძილი შევიბრუნე.

***
- და მე რა უნდა გავაკეთო?(მე)
- გოგო შენ გაქებს ყველა და მაგას მე მეკითხები?(დაჩი)
- კაი მოკლედ ე.ი. მე უნდა დავურეკო რაქვია?(მე)
- ნინა ნინა(დაჩი)
- ჰო დავურეკო ნინას და შეხვედრა ვთხოვო ხო?(მე)
- ჰო ყოჩაღ(დაჩი)
- და რო ვნახავ რავუთხრა დაჩის უყვარხართქი?(მე)
- არა არა ეს არმინდა ტვინი გაანძრიე და რამე წესიერი მოიფიქრე რა(შეწუხებული სახით მითხრა დაჩიმ და ვინაიდან ძაან შემეცოდა ტვინი გავანძრიე)
- დათვი(გაბრწყინებული თვალებით წამოვიყვირე)
- რა დათვი(გაკვირვებული მიყურებდა დაჩი)
- მოკლედ მისამართი იცი?(მე)
- კი(დაჩი)
- ყვავეილები უყვარს?ან რომელი ან რაფერის იცი?(მე)
- კი ლურჯი ვარდი(დაჩი)
- ჰოდა დღეს საღამოს კარებთან დიდ დათუნიას და ლურჯი ვარდების თაიგულს დაუდებ გასაგებია?(მე)
- ვაიმე ჯიგარიხარ იმენა ჩემი დაიკო ხარ მიყვარხარ აი მადლობები და მადლობები(აღფრთოვანებული ლაპარაკობდა დაჩი)
- კაი მოგვარებულია ეს დღეს მარა ყოველდილით ერთადერთი ლურჯი ვარდი უნდა დაუდო კართან წერილთან ერთად მაგალითად დილამშვიდობისა პრინცესა რავიციმე შენ თვითონ მოიფიქრე(მე)
- აიი მაგარი ძმა ხარ რა(დაჩი)
- უი მართლა დღეს ბავშვები კაფეში ვიკრიბებით ხო წამოხვალ?თან გაგაცნობ ყველას(მე)
- ოკსი დოკსი საღამომდე წავე ეხა დათვი უნდა ვიყიდო(დაჩი)
- საღამომდე(მე)

***
-მის ქვემოთ გელოდებით(დაჩი)
- მოვფრიინავ(გადავიკისკისე და გავუთიშე)
ჩქარა ჩავირბინე კიბეები,მანქანამდეც ხტუნვა-ხტუნვით მივედი და მანქანაშიც შევხტი.
- რა გჭირს შენ? რაღაც აჟიტირებული ხარ(დაჩი)
- ჰორავიცი, რაქენი შენ?(მე)
- ვიყიდე დათვი და ვარდები და დავუდე კართან ვეღარ დავუცადე საღამოს და (დაჩი)
- კარგია(მე)
ამ ლაყბობა-ლაყბობაში კაფემდეც მივედით.
- ჰეიი სატსტავ როგორ ხართ?(მე)
- პრიივეწიკ ძმაო შენ რავახარ (გეგა)
- რავი ტო, უი მართლა ეს დაჩია ჩემი ძმა და მეგობარი, დაჩსონ გაიცანი თათია,გეგა და დათო ერთი სვანი აკლია (მე)
- სასიამოვნოა(დაჩი)
- ჩვენთვისაც (ერთხმად წარმოთქვეს ბავშვებმა)
ჭორაობაში ვიყავით გართულები და ბოლო ხმაზე ვკისკისებდით მარგიანი რომ შემოგვიერთდა ზედმეტად დასტოინი სახით.
- ზდაროვა (ერთი საწყალი ზდაროვა ისე მოგვიგდო არც კი შემოუხედავს ჩვენთვის)- ვა ახლი ბიჭი?
- ხომ ეს დაჩია ჩემი მეგობარი, დაჩი გაიცანი ეს ის სვანია(მე)
- სასიამოვნოა(დაჩი)
- ჩემთვისაც(მარგიანი)
- ქეთსონ წავედი მე ჩემი და ჩამოსულა თურმე და(დაჩი)
- და სად იყო?(მე)
- ლონდონშ იყო სასწავლებლად(დაჩი)
- კაი მიდი ხვალ გამაგებინე თუ რამე (მე)
- კაი კარგად ბავშვებო(დაჩი)
- კარგად (მე)
- აუ წავედი რა მეც სერგის ძმაკაძები ყავს დედაჩემი კიდე სახლში არაა და ვინმემ ხომ უნდა მიხედოს(თათია)
- კაი წამო გაგიყვან(ხიჯაკაძე)
- წავედით ჩვენც(ადგა მარგიანი და თვალით მანიშნა გამომყევიო_
- კაი(მეც არ გავჯიუტებულვარ და ფეხზე წამოვდექი)
- კაი ტო ყველა იესე მტოვებთ? რა უნამუსობაა(გეგა)
- გამოიირე მერე ვინმე (გადავიკისკისე და კაფე დავტოვეთ)
წყნარი მუსიკა ჩართო ხმას არცერთი ვიღებდით თუმცა სიჩუმე მე დავარღვიე ...
- ისე ამ ბოლო დროს აღარ გეჩხირები თვალში?(მე)
- საიდან ეს დასკვნები?(დათო)
- რავი მეორედ მიგყავარ უკვე სახლში, დაჟე ჩემთანაც იცეკვე გუშინ და ბოლოს კოცნით დააგვირგვინე(მე)
აღარაფერი უთქვამს საყვარელი ღიმილით გადხმომხედა და ისევ გზას გახედა. ისეთი ღიმმილით გამომხედა ჯერ რო არ გაუღიმია ასე ისეთი საყვარელი იყო კინაღამ ჩავეხუტე, ისე საყვარლად ჩატეხა ცალი კუთხე რო აი არვიცი .... ჩუმად მივუყვებოდით ქუჩებს ხმას არცერთი არ ვიღებდით მხოლოდ წყნარი მუსიკის ხმა ისმოდა, მაგრამ აი ჩემს სახლს რომ გავცდით მერე ამოვიღე ხმა.
- სად მივდივართ?(მე)
- გავიგე დღეს მარტოა სახლშიო და ვიფიქრე ცოტას გავისეირნდებით(დათო)
- კაი(მე)
საბოლოოდ მთაწმინდაზე ავედით ულამაზესი იყო ღამით იქ ყოფნა, ვუყურებდი ულამაზეს ხედს და ვტკბებოდი.
- ლამაზია არა?(მითხრა და ზურგზე ამეკრა)
- ჰოომ(ძლივს ამოვიბლუყუნე ერთი სიტყვა ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა სუნთქვაც კი შევწყვიტე)
- ისუნთქე პატარავ(ირონია არ დააკლო ნათქვამს)
- რას ცდილობ?(შემოვბრუნდი და თვალებში ჩავაშტერდი)
- არაფერს პატარავ (დათო)
- სახლში წამიყვანე(მე)
- კარგი (დათო)
ხმას არცერთი არ ვიღებდით, ვუყურებდი როგორ „მირბოდნენ“ ხეები და ვფიქრობდი .... არ მესმის რა უნდა ჩემგან თუ თვალში ვეჩხირები რატომ ეჭვიანობს ჩემზე, რატომ მეხუტება და რატომ მკოცნის, ალბათ ცდილობს თავი შემაყვაროს და გამოდის კიდევაც ....
- ჰეი გადასვლას არ აპირებ? თუ ასე ძალიან მოგწონს ცემთან ყოფნა?(დათო)
- იდიოტი(ჩავიბურტყნე და მანქანიდან გადმოვედი)
მან კი ისევ ისე საყვარლედ ჩატხა ცალი კუთხე და მანქანა ადგილს მოწყდა.

***
2 კვირა გავიდა იმ დღის შემდეგ, 15 აპრილი იყო, ოთხშაბათი თუმცა სკოლაში არ წავსულვარ არც მე და არც თათია, მარტო ვიყავი სახლში და ვენებურად უნდა გვეგიჟა.
- ისადა კარს გამიღებ თუ?
- თუ
- კაი გაჩე რა ტიპი ხარ
- რა გინდა გოგო ამდილაითენია აქ ხაშია?
- 1 საათია და შენ მითხარი პირველზე გელიო და კარს თუ გამიღებდი რავი
- ჯანდაბა სენ მოვდივარ(გავუთიშ და ტელეფონი სადღაც ჯანდაბაში მოვისროლე)
3 ფილმს ვუყურეთ,შემდეგ ვიმღერეთ ვიცეკვეთ, შემდეგ კი ომი დავიწყეთ, მთელ სახლში დავრბოდით და ბალიშებს ვურტყავდით ერთმანეთს, ომი კი ზარის გაბმულმა წკარუნმა შეგვაწყვეტინა.
- თათია მოდი
- რახდება
- კართან დამხვდა (ვუთხარი და ხელში ჩემი საყვარელი ძაღლი BOO შევათამაშე)
- ვაიმე არ არსებობს ვინ უნდა იყოს?
- აზრზე არ ვარ(ვუთხარი და მხრები ავიჩეჩე)
- კაი ვინც არუნდა იყოს ოცნება კი აგისრულა და (გაბადრული სახით თქვა თათიამ და ძაღლს თამაში დაუწყო)
- საღამოთი არ გავასეირნოტ?
- კი აბა ისე როგორ

***
- თათი რაშვები?
- რავი ვიცვავ და გამოგივლი
- კაი მიდი ჩავიცვავ მეც ...
უცბად წამოვდექი საწოლიდან და კარადას მივადექი .... ყველაფერი ავურდავურიე, თუმცა მალევე ვიპოვნე სასურველი ტანსაცმელი. ნაცრისფრი სპორტულები და თეთრი ზედა ჩავიცვი ასევე თეთრი კედები ამოვიცვი ძაღლს და თლეფონს ხელი დავავლე და სახლიდან გავშპი.
ბევრი ვისეირნეთ მე და თათიამ თუმცა მერე მოგვწყინდა და ჩამოვჯექით თან ჩვენ საყვარელ შოკოლადს ვჭამდით.
- აუ ბიჭბს დავურეკოთ რა მომწყინდა
- აუ ხო რა მიდი
თათიამ ყველას გადაურეკა და 10 წუთშიც ყველა ჩვენთან გაჩნდა გეგას გარდა რაღაც საქმეზე იყო და ....
- ვა ახაალი ძაღლი?
- ჰომ დღეს ომი რომ გვქონდა მე და თათიას მაშინ დამიტოვეს კართან
- საინტერესოა ვინ დატოვა - მრავლისმთქმელი სიტყვებით ჩაილაპარაკა ხიჯაკაძმ და შეუმჩნევლად გააპარა თვალი მარგიანისკენ თუმცა მე რა გამომრჩება
- აზრზე არ ვარ ვინ დატოვა მაგრამ ჩემი ოცნება კი აასრულა
- ცოტახანი რომ ეს პრინცესა მოგტაცოთ პრობლემა ხომ არ იქნება? - საყვარლად გაღიმა და თათიას ხელი გაუწოდა.
თათიამაც თანხმობის ნიშნად ხელი ჩაკიდა და ფეხზე წამოდგა მე კი „ამ რეგვენთან მტოვებ“ თვალებით შევხედე თუმცა ერთი კარგად გადაიკისკისა და გაგვეცალა..
- წავედი მე
- რა გეჩქარება?
- ანა მელოდება
- მარტო ხარ სახლში
- საიდან იცი?
- მე ყველაფერი ვიცი რაც მინდა
- და ჩემზე ინფორმაცია რათ გინდა?
- შოკოლადი გინდა?
- არა ბევრი მომივიდა დღეს ისედაც ... კითხვას თავს რატომ არიდებ?
- ამის დედასშევ**ი ვაფშე ვერაფერს ვერ ხვდები ხო? - უკვე ყვირილზე გადავიდა
- ტონს დაუწიე .... რას უნდა მივხვდე? ყოველდღე სხვადასხვას მიმტკიცებ, არვიცი რა ვიფიქრო, გძულვარ თუ .... მოკლედ წავედი მე - წამოვხტი და იქაურობას გავეცალე.

***
3 დღე სახლიდან არ გავსულვარ არც სკოლაში დავდიოდი მხოლოდ დაჩის ვეკონტაქტებოდი, თუმცა სახლში რადგან ისევ მარტო ვიყავი გადავწყვიტე ცოტა დაგველია.
- გეეგუ რაშვები?
- რავი უსაქმურად ვზივარ შენ?
- მიდი ეხა შენ ბავშვბს გაუარე და ჩემთან ამოდით ცოტა დავლიოთ
- ეს უკვე მომწონს 15 წუთში მანდ ცართ
- ოქეი
შემდეგ დაჩის დავურეკე თუმცა უარით გამისტუმრა ნინას უნდა შევხვდეო...
სანამ ბავშვები მოვიდოდნენ პიცა გავაკეთე და კიდევ რაღაც სალათები. ცოტახანში ბრახა-ბრუხი ატყდა ეს გადარეულები ისე აბრახუნებდნნენ კარზე ყურები გამისკდა.
- ზარის შესახებ გცოდნიათ რამე?
ყველა კისკისებდა მარგიანის გარდა, თუმცა როცა შემოვიდა ისევ ისე საყვარლად გამიღიმა და დივანში ჩაესვენა.
- ტასიიკო მომეხმარე რა გაწყობაში
- წამო
- რა მოხდა გუშინ დათოსთან?
- არაფერი უბრალოდ გავისეირნეთ
- მეტი არაფერი?
- მეტი რაგინდა
- რავიცი
- მარგიანთან რახდება? დაგრუზულია აქ წამოსვლაზეც ძლივს დავითანხმეთ
- ვიჩხუბეთ გუშინ
- თქვენ სულ ჩხუბობთ - ჩაილაპარაკა და პიცა სასტუმრო ოთახში გაიტანა
გვიანობამდე ვსვავდით არ მინდოდა ბევრი დამელია თუმცა ერთს მეორე მოყვა მეორეს მესამე მესამეს მეოთხე, მეხუთე,მეექვსე,მეშვიდე და ბრახ როდის ან როგორ დავიძნე არ მახსოვს... დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს მეთვითონაც გამიკვირდა როგორ აღმოვჩნდი ჩემს ოთახში ასე პატარაობაში მომდიოდა ხოლმე დივანზე დამეძინებოდა დილას კი ჰოპ და საძინებელში ვარ .... ნელა წამოვიზლაზნე იმის მიუხედავად რომ ძაან ბევრი დავლიე ვაფშე არ მტკიოდა თავი .... ჩემს ცხოვრებას მოვეფერე და სააბაზანოში შევედი, ცხელმა შხაპმა მომასულიერა .... შავი ელასტიკი, ჩემი საყვარელი ზედა ჩავიცვი კურდღის ყურებიანი და ჩუსტბიც ასეთივე და ოთახიდან გავედი. ისეთ სასაცილო პოზებში დამხვდნენ ბავშვები დაძინებულები რომ კინაღამ გავიგუდე სიცილით მეთქი გავაღვიძებთქო თუმცა თავში ისეთმა იდეამ გამირბინა რომ ...
სამზარეულოში შევირბინე და ქვაბბი ავიღე გამოსვლას ვაპირებდი, როცა ჩემი საყვარელი ხმა გავიგე ვერც კი შევამჩნიე თუ იქ იყო.
- დილამშვიდობისა ბაჭიავ
- დილამშვიდობისა - ისევ გამოსვლას ვაპირებდი,თუმცა ამაოდ ისევ შემაჩერა მისმა ბარიტონმა
- რას აპირებ?
- დაიცადე რამოდენიმე წამი და გაიგე
სამზარეულოდან გავედი და რახა-რუხი ავტეხე უცბად წამოყო სამივემ თავი და გაკვირვებულები აცეცებდნენ თვალებს რა მოხდაო მე კი სიცილით იატაკზე ვიწექი.

***
ასე გადიოდა დღეები,კვირეები, სიცილ-კისკისში, ხარხარში, ჩხუბში, სიყვარულში და რავი ... ხომ მართლა დაჩი და ნინა ერთად არიან თურმე ამ გოგოსაც ყვარებია და აწვალებდა ჩვენ დაჩიკოს ... 16 ივნისი იყო სკოლა წინა დღეს გვქონდა დამთავრებული კაფეში ვიჯექით მე თათია დათო, დათო, გეგა, ნინა და დაჩი და რაღაც თემებს განვიხილავდით არდადეგებთან დაკავშირებით.
- დასვენებას სად აპირებთ? - მობეზრებული ხმით ჩაილაპარაკა გეგამ
- ზღვაზე და სოფელში ალბათ - ასეთივე ხმით მიუგო თათიამ
- მომენატრებით - სიყვარულით წარმოთქვა ხიჯაკაძემ და ასევე სიყვარულით სავსე თვალებით გადახედა თათიას
- იდეა მაქვს - გაბრწყინებული თვალებით წამოვიძახე და ბავშვებს მივუბრუნდი - ყველა სვირში წავიდეთ ერთად ვიქნებით და მაგარ დროს გავატარებთ
- ეე ხო - აღფრთოვანებულმა წამოიძახა თათიამ
მოკლედ ყველაფერი გადაწყდა და 5 დღეში სვირშიდაც გავგაზეთ.
- ქეთი დროზე ჩამოდი ძირს თორე გეფიცები დაგტოვებ - მარგიანი გაგიჟებული ჩაყვიროდა ტელეფონში
- ამდენ ჩემოდანს ჩამოტანა არ უნდა? აქეთ ძაღლიც ჩამოსაყვანიც მყავს მაცადე რა - არც მე დავაკელი ტონს და ტელეფონი გავუთიშე.
3 წუთში მანქანასთან ვიდექი და მარგიანის გაბრაზებულ როჟას ვუყურებდი
- ზუსტად 2 წუთია რაც აქ ვდგავარ დებილივით და შენსა გაბრაზებულ როჟას ვუყურებ იქნებ მიხვდე და ბარგი საბარგულში ჩააწყო?
- ზაღლს მანქანაში არ ჩავსვავ - ზედმეტად მტკიცე და კატეგორიული იყო მისი ტონი
- რაა? აბა რა ვუყო?
- ანა რო წამოვა სვირში წამოიყვანოს
- აუ კაი რა გთხოვ
- არა - მტკიცედ ჩაილაპარაკა და ბარგის ჩალაგებას შეუდგა
- გთხოვ
- არა
- ძაან გთხოვ
- არა
- უფრო უფრო ძაან გთხოვ რა - ვუთხარი და ლეკვისთვალებით შევხედე
- არათქო
- 1 სურვილზე
- მაინც არა
- 3-ზე?
- მაკოცე და კი
- მეტი საქმე არ მაქ
- მაშინ იდექი ძაღლთან ერთად აქ წავედი მე
- კაი მოწი ლოყა
- კარგი მაგრამ შენთისვე აჯობებს ძაღლი დატოვო?
- რატო?
- ხომ არ დაგავიწყდა 3 სურვილი მაქვს ვეცდები მწარ სურვილები მოვიფიქრო
- ოხ მომინდომა ან ერთი აირჩიე ან მეორე
- ქეთი ან ... - აღარ ვაცადე სიტყვის დამთავრება ლოყაზე ვაკოცე და მანქანაში ჩავხტი
- ღვედი შეიკარი
- თუ დამაცდი ....
- რომელი საათია?
- 8 დაიწყო?
- არ გეძინება?
- ცოტა
- მიდი დაიძინე - მითხრა და სიგარეტს წაუკიდა
- აუ გთხოვ არ მოწიო რა - ვუთხარი და ლეკვისთვალებით შევხედე
- რატო? -მიოთხრა და სიგარეტი ეგრევე მოისროლა ფანჯრიდან
- ცუდად ვხდები სუნზე მგზავრობისას მითუმეტეს .... გთხოვ რა
- კაი გადავაგდე ხომ ხედავ დაწყნარდი - მითხრა და მე რომ მიყვარს ისე გამიღიმა
ცოტახანში ჩამეძინა, მხოლოდ მაშინ გამაღვიძა დათომ როცა სახლში მივედით.
- ბებოოო - იმხელაზე დავიყვირე მთელმა სოფელმა გაიგო მგონი - ბებიიკოო როგორ მომენატრე ჩემი საყვარელი ბებიია - ნახევარი საათი ვეხუტბოდი მგონი ძლივს გამაგდო თათიამ რო თითონაც ჩახუტებოდა.
- ბეეეე -ახლა თათია მივარდა და კინაღამ გაჭყლიტა
ბებიაჩემს ბავშვები გავაცანით,შემდეგ გვაჭამა და ოთახებში დავნაწილდით.
- აუ რამე ვქნათ რა - მოწყენილობისგან დაღლილმა თქვა გეგამ
- აუ მე უნდა დავიძინო
- მეც - თათიაც დამეთანხმა და უკან ამედევნა
- მეცმოვდივარ -მხარი აგვიბა ნინამაც
- ჯოკერი რო მოვცხოთ სანამ გაიღვიძებენ? - ახალი იდეა წამოაყენა ხიჯაკაძემ
- ბაზარიარაა - დაეთანხმა დაჩიც.
7 საათი იყო რომ გამეღვიძა, ავდექი თავი მოვიწესრიგე და ბიჭბის ოთახში შევედი
- ვა პრინცესამ გაიღვიძა? - შემომცინა ხიჯაკაძემ
- შენსას ჯერ კიდევ ძინავს - ვუთხარი და თბილად გავუღიმე
- წავედი მე ნინა უნდა გავაღვიძო
- დაიცა მეცმოვდივარ თათიას გავაღვიძებ
- გეგა სადაა? - ვკითხე ჩემთან ერთად დარჩენილ მარგიანს
- გარეთაა აბოლებს
- კარგი - ვუთხარი და ფანჯარასთან მივედი
- აქ სადმე ახლოს მდინარე არაა?
- კი დაახლოებით ნახევარი საათის გზაა
- მერე წავიდეთ
- ხვალ რა გთხოვ
- კაი მარა დღეს სახლში ვიჯდეთ?
- არა რატო გააღვიძონ იმათმა გოგოები და გავიდეთ გარეთ
- და გარეთ რავაკეთოთ
- ბავშვები ჩამოვლენ და ამოვლენ და რამე გავაკეთოთ
- კაი და სად იკრიბებითთ ხოლმე?
- ამხელა მაღაზიას ვერ ხედავ?
- მაღაზიაში იკრიბებით ხოლმე?
- დღე როცა სიცხეა კი ღამით გარეთ ვზივართ და რაღაცებს ვთამაშობთ.
- ოქეიოქეი
ცოტახანში კივილი გაისმა ორ ხმაში დაფეთებული სახით შევხედე მარგიანს და გოგოების ოთახისკენ გავიქეცი მარგიანი მიხვდა რაც ხდებოდა მისთის ჩაიცინა და თავისი საქმე გააგრძელა. ოთახში რომ შევედი გაწუწული ნინა და თათია დამხვდნენ და სიცილი ამიტყდა, ბებიაჩემიც გულგახეთქილი შემოვარდა ოთახში თუმცა როცა სიტუაციას გაეცნო გულდამშვიდებულმა დატოვა ოთახი.

***
მორე დილით სერგი დაგვადგა თავზე და ახლა იმან აგვაწიოკა თუმცა ამჯერად სამივე და ამაში ყველა ბიჭი მონაწილეობდა.
- უნამუსოები საზიზღრები დამპლები დეგენერატები - სველ პიჟამოებს ვიცვლიდი და თან ბიჭებს ვლანძღავდი ანალოგიურად იქცეოდნენ ისინიც.

4 საათი იყო მარგიანი რომ მოვიდა ჩემთან და სიტყვით გამოვიდა
- ხო დამპირდი ხვალ მდინარეზე წავიდეთო
- მეერე?
- მერე წავიდეთ დავიწვი - საწყალი თვალები შემომანათა და გვერდით დმაიჯდა
- ხომ არ შეგახსენო დილით რა ქენი?
- უფ ეგ ყოველდღე იქნება - თვალი ჩამიკრა და გამშორდა
- კაი მიდი მოემზადეთ მე გოგოებს ვეტყვი და წავიდეთ
- კაი
გამზადებულები ვიყავით და მანქანისკენ დავიძარით ...
- ბები წავედით ჩვენ
- სად მიდიხართ შვილო?
- მდინარეზე ბე
- მერე აქამდე არ უნდა გეთქვათ ჩაგიცხობდით ხაჭაპურებს უხ თქვენ რა გითხარით დეიცადეთ ნახევარი საათი და წადით მერე ჩავაცხობ უცებ
- არ გვინდა ეთერი ბებია არ შეწუხდეთ - თბილად გაუღიმა დაჩიმ
- მოგშივდებათ შვილო რას ქვია არ გინდა
- ჰო მიდი ეთერიკო გელოდებით - სერგიმ თვალით გვანიშნა დაჯექითო და ჩვენც წუწუნისმიუხედავათ „ბრძანება“ შევასრულეთ.
ნახევარ საათში ყვე;ლაფერი მზად იყო ჩვენც მანქანაშ ჩავსკუპდით და ჰერი-ჰერი მდინარისაკენ. ნახევარ საათში კი მდინარესთანაც მივედით გადავედით თუ არა მე ნინა და თათია მანქანიდან დაახლოებით 50 წყვილი თვალი მოგვაშტერდა მეტი თუ არა. ნუ რაც მართალია მართალია ლამაზები მართლა ვიყავით და სერგის ბევრჯერ დავუცვივართ კიდეც. ბიჭების ამ რეაქციაზე ჩვენი ბიჭები საშინლად გაბრაზდნენ და გაბრაზებული სახით მოავლეს თვალი იქაურობას რის შემდეგაც ყველა თავის საქმეს დაუბრუნდა.
- არ გინდა გადმოვხტეთ?
- არმინდა სიკვდილი ჯერ
- რაიყო გეშინია?
- ამ მდინარეში იმხელა ქვებია ისე ძლივს შევდივარ და რა გადმოვხტე
- ჩემი სურვილია
- რა ? რათქვი?
- ჩემი სურვილითქო
- მეშინია
- ჩაგეხუტები
- მაინც მეშინია
- კაი რა წამო მოგეწონება - ხელი დმავლო და გერედწოდებული კლდისაკენ წამიყვანა არად სულ არ იყო ძაან მაღალი უბრალოდ ქვბის მეშინოდა.
- მზად ხარ?
- აუარმინდა რა -ლკვის თვალებით შვხედე თუმცა ამაოდ ....
დათომ ხელები მომხვია და სკუპ მდინარეში გული კინაღამ გამისკდა, მთელი ძალით დათოს მკლავს ვებღაუჭებოდი.
- აჰა რაიყო ხა აქ საშიში?
- რა?გამისკდა გული? - ისე მეშინოდა ვკანკალებდი
ცოტახანი ვილაპარაკეთ შემდეგ კი წიოკი ატყდა გავიხედე და რას ვხედავ ხიჯაკაძემ თათია წყალში „მოისროლა“ და გულიანად ხარხარებს.
- ვერ გადამირჩები ხიჯაკაძე
- აუ ბავშვებო წავიდეთ რა
- რა გჭირს შენ? - უცნაური ხმით მკითხა დაჩიმ
- არაფერი მცივა წავედით კაი?
- კაი წავიდეთ
მთელი გზა დათოს ვყავდი ჩახუტებული და თმაზე მეფერებოდა, როგორც კი სახლში მივდეით მდინარის საშინელი სუნი გავიცილე და საწოლში შევწექი.
შუადღის 3 საათზე გამეღვიძა და რას ვხედავ თვით მარგიანი მიზის თავთან და თმებზე მეფერება, ამ სცენის დანახვისას გულში სითბო ჩამეღვარა და თბილად გავუღიმე.
- გაიღვიძე ბაჭიავ? - მითხრა და მერომ მიყვარს ისე გამიღიმა ...
- როგორც ხედავ
- როგორ ხარ?
- უკეთესად
- ბოდიში
- რისთვის?
- გუშინდელისთის არ უნდა დამეძალებინა
- არაუშავს
- კაი მიდი ჩაიცვი და გამო გარეთ გავალ მე
- კაი
ნელა წამოვზლაზნე საწოლიდან თავი მოვიწესრიგე ჩავიცვი, თმა ავიკოსე და გარეთ გავედი.
- ვა მძინარე მზეთუნახავს გაუღვიძია - შემომცინა გეგამ
- ამას რა ჭირს? - თვალით ვანიშნე ხიჯაკაძეს თათიაზე
- გუშინდელზეა გაბრაზებული
- არაუშავს გადაუვლის ...
ასე გადიოდა დღეები, კვირეები თან ჩემი დაც შემოგვემატა ყოველდღე მდინარეზე დავდიოდით ღამ-ღამობით კი „ბირჟაზე“ გავდიოდით და ვერთობოდით ... ხომ მართლაც ხიჯაკაძე და თათია
ერთად არიან ისე საყვარლად აუხსნა სიყვარული ....
კოცონის გარშემო ვიჯექით ბავშვები და ვმღეროდით გიტარაზე ხიჯაკაძე უკრავდა და უცბად დაკვრა შეწყვიტა რასაც ოდნავ შეზარხოშებული ბავშვების „ჭიჭყინი“ მოყვა.
- რატო გაჩერდი? - იკითხა თათიამ
- მოკლედ არვიცოდი როდის მეთქვა და როდის მეთქვა მარა ვეღარ ვძლებ უშენოდ - საწყალი სახით ლაპარაკობდა და თან თათიას უყურებოდა - თათია ვიცი რო შენც ხვდები და ყველა მოკლედ მიყვარხარ და არ მაინტერესებს შენ რას არ უნდა ფიქრობდე მაინც ჩემი იქნები ცხოვრების ბოლომდე - მონოლოგი დაასრულა ხიჯაკაძმ და თათიას ჩაეხუტა თან ისე რომ ლამის ნეკნები ჩაულეწა.
ამ ამბავს მხიარული შეძახილები მოჰყვა ყველას ძალიან გვიხაროდა და ჩვნც მეტი რა გვინდოდა ეს ამბავი ხომ უნდა აგვეღნიშნა ჰოდა სერგიმ უცებ გამოაცუნცულა ჭიქები და არაყი. მარგიანმა ერთი გადმომხედა სევდნარევი ღიმილით და ოთახში წავიდა მეძინებაო განაცხადა.

***
ერთობლივი გადაწყვეტილება მივიღეთ და ბათუმში წავედით დასასვენებლად.
- ქეთი, ნინა, ანა, თათია ადექით დროზე - განწირული ხმით ყვიროდა გეგა
მეც შუსტრათ წამოვხტი, ჩავიცვი, თმა აივიწე და ზუსტად 15 წუთში მანქანაში ვიჯექი ...
- ვა შენ რა შუსტრი ყოფილხარ - სიცილით მითხრა მარგიანმა
- ჰოომ აბა იმათ კი არ ვგავარ კიდე რომ წვანან
- გაგიჟდებიან ბიჭები ... ჰო მართლა შენ ჩემთან გადმოსკუპდები გასაგებია? - დაამატა მცირედი პაუზის შემდეგ
- ჩემი დის მანქანაშიც კომფორტულად ვგრძნობ თავს
- შენი დის მანქანით დაჩი ნინა და გეგა მიდიან
- სერგის მანქანაში გადავჯდები რა პრობლემაა
- თათა და დათო ჯდებიან ისედაც ვიწრო პანქანაა ჰოდა შენ აქ ჯდები
- ნუ დარდობ შენ მოვხერხდებით რამენაირად
- აღარ გამამეორებინო - თვალები დამიბრიალა და გამეცალა მეც სხვა რა გზა მქონდა ვიცოდი მაინც თავისას გაიტანდა ჩემი ბარგი მის მანქანაში გადავათრიე და წინ დავსკუპდი.
ნახევარ საათში ყვლა მანქაანაში ვიყავით გადანაწილებული ბებიას დავემშიდობეთ და გეზი ბათუმისკენ ავიღეთ.
დილის 7 საათი იყო რომ გამოვედით სახლიდან, თუმცა ჩემდაგასაკვირად საერთოდ არ მეძინებოდა ...
- არ გეძინება?
- არა
ესიყო და ეს მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია, მგზავრობა საშინლად დამღლელი იყო ამიტომაც როგორც კი ჩავედი მაშინვე ოთახში შევვარდი და დავიძინე.
- ქეთიი გაიღვიძე რაა - ამაოდ ცდილობდა ჩემს გაღვიძებას ნინა
- აუუ მაცადეეთ რა
- ადე რა შენ გელოდებით ზღვაზე გავიდეთ მიდი რა
- გადით თქვენ მე არ მინდა
- არ მოდიან ბიჭები უშენოდ
- მე რაში გჭირდებით ვაახ
- ოოო კაი - ბუზღუნით დატოვა ოთახი ნინამ.

6 საათი იყო რომ გავიღვიძე, თავი მოვიწესრიგე და მისაღებში გავედი საიდანაც ბავშვების მხიარული ყიჟინა ისმოდა.
- ვახ მძინარე მზეთუნახავს გაუღვიძია
- თქვენ ვის დააძინებთ იმხელაზე კისკისებდით
- აღარ გეყო? - წამით გადმომხედა მარგიანმა და ისევ ტელეფონს ჩახედა
- უკაცრავად?
თუმცა პასუხი აღარ გაუცია ნატაშკამ დაურეკა და აივანზე გავიდა.

მეორე დღეს, საღამოთი, დაახლოებით 8 საათზე მარგიანმა გამოაცხადა ცოლი მომყავსო... ყველა გაკვირვებულები მივაშტერდით, ყელში უზარმაზარი ბურთი გამეჩხირა, ცრემლები მახრჩობდა თუმცა ამას თვით მარგიანს როგორ დავანახებდი, სწორედ ამ დღეს დავკარგე იმედი რომ რამე იქნებოდა, თუმცა რა უნდა ყოფილიყო მე და მარგიანი? სასაცილოა.....
- ვიინ მოგყავს? -ძლივს ამოღერღა გეგიმ
- ნატაშკა.
--------------------------------------------------------------
ვაფშე არავის არ მოგწონთ? //// სულ ტყუილად ვდებ ჰომ? /// ბოლო თავიია და ამაზე მაინც დაწერეთ კომენტარები .... მიყვარხართ ♥