მე ბარბარე ვარ ,22 წლის.ვცხოვრობ ქუთაისში .დიდი ოჯახი მაქვს.მამასთან და დედასთან ერთად ვცხოვრობ.მამას კახა ქვია და 25 წლისაა.ის ბიზნესმენია და საკუთარი ფერმა აქვს.დედა ულამაზესი მყავს ხათუნა 40 წლისაა.კიდევ 3 და მყავს,ჩემს შემდეგ ნიაა,მერე ნინო,და ბოლოს მარი.მე მინდა მამაჩემის ბიზნესი გავაგრძელო და უნივერსიტეტში წასვლა გადავიფიქრე.ნიაც აქ ქუთაისში სწავლობ,იცოდა თბილისს ვერ მიეჩვეოდა და ჩვენთან დარჩა.ნინო სკოლაში აქ სწავლობს,ასე თქვა მეგობრებს ვერ დავტოვეო ხოლო მარი თბილისშ სწავლობს.ისე ძალიან მენატრება მაგრამ ეგ არაფერი ხშირაად ჩამოდის ხოლმე აქ.
როგორც უკვე განვაცხადე მე მინდა მამას ბიზნესს გავყვე ,ამიტომ მამას მამულში ვეხმარები ხოლმე და ასე ვთქვათ მათი სანატრელი ვაჟის როლს ვასრულებ :დ
ერთხელ მამულიდან მოვდიოდი რომ თავსაფარი ქარმა წამართვა .მამული გზის პირას გვაქ .თავსაფარი შორს გზისკენ გაფრინდა.ის ჩემი საყვარელი თაქვსაფარი იყო ამიტომ ასე არ დავტოვე და მისი დაბრუნება გადავწყვიტე.ძლივს წვალების შემდეგ ისიც მოვიპოვე მაგრამ როცა გავიხედე დავინახე ჩემსკენ მოსიარული~ე მანქანა.მე მშიშარა არ ვიყავი და დიდად არც შემშინებია.მანქანამ პირდაპირ ჩემს ფეხებთან დაატორმუზა.მე გვერდზე გავედი.დიფირქრე ან ბოსიშს მომიხდიან ან რამე თქო მაგარამ შენც არ მომიკვდე.ყველაზე მეტად იმან გამაოცა რომ მანქანაში 2 ჩემი ხნიუს მამაკაცი იჯდა და ასეთი უზრდელები თუ იყვნენ არ მეგონა.აი რა იცის ქალაქსი გაზრდამ.მე მაშინვე მივხვდი რომ ისინი ქალაქიდან იყვნენ რადგან ისინი აქ ოპირველად ვნახე.ლანძღვა-ლანძღვით მივაღწიე სახლამდე ძალიან გაბრაზებული ვიყავი.ჩემს ოთახში შევედი და შხაპი მივიღე რომ გამოვდიოდი ნია დამხვდა ისეთი გაბრწყინებული იყო აშკარად მივხვდი აქ რაღაცა ხდებოდა.უცებ ჩავიცვი და დავუწყე გამოკიტხვა.
- რაო ნიაკო ვიღაცა შეყვარებული არისო(დაცინვით გადავედი შეტევაზე)
-ოხ ბარბარე,კაი რა არ მიცნობდე მაინც რა შეყვარებული უუუუფ
ოოო,აი აქ კი მივხვდი რომ შეყვარებული იყო
-კაი,რა ნიაკო მე რო გიცნობ მაგიტო გეუბნები ისეთი გაბრწყინებული გაქვს თვალები ვინმე იფიქრებს მთელი სამყაროს განათება აქვს გადაწყვეტილიო :დ
-ოოხ.სიყვარულის არ ვიცი მაგრამ რომ გენახა არა სიმპატიური ძმები ჩამოვიდნენ....
-ოო,ნიაკო აქ რაღაც ცუდი დატრიალდება როგორც ვატყობ...
აამდენ ლაპარაკში ჩაგვეძინა.
დილით ადრე ავდექი და მამულისკენ წავედი.აი იქ რაც დამხვდა გულზე ცუდად მომედო.აი ის ტუტუცი ბიწები იყვნენ და მამაჩემს ესაუბრებოდნენ .მამამ კი სიხარულით მახარა რომ ისინი ჩვენი კომპანიონები იყვნენ რაც დიდად არც მე მესიამოვნა.



პ.ს.ეს ჩემი პირველი ისტორიაა და იმედია მოგეწონებათ
თქვენი აზრები გამანდეთ კომენტარებით.
შეცდომებისთვის ბოდიშს გიხდით