♣♣♣
უნივერსიტეტში ლექციები ძალიან საინტერესოდ მიმდინარეობდა. ყურებდაცქვეტილი ვუსმენდი ყველაფერს. უნივერსიტეტიდან გამოსული გარეთ ერეკლე დამხვდა ძალიან გამიკვირდა რა უნდოდა.
-გამარჯობა,ანო
-გამარჯობა!
-როგორ ხარ??
-კარგად...
-აქ რა გინდა???
-სადღაც უნდა წაგიყვანო!
-მეე? კი მაგრამ,რომ ვმუშაობ??
-არაუშავს,ერთი დღეე გააცდენ
-გადმოდი...მითხრა და მანქანის კარები გამოაღო
-აქ რა გვინდა?
-შედი!
ისეთი მკაცრი იყო ერეკლე,რომ შეგეშინდებოდა მაღაზიებში მომიყვანა,მაღაზია სავსე იყო ლამაზი ტანსაცმლით.
-გამარჯობათ,ლამაზი კაბები და ფეხსაცმელები გვინდა! უთხრა კონკულსანტს და მეც მას გავყევი...
3 კაბა შევარჩიე შავი,ლურჯი და ვარდისფერი.სამივე ერთმანეთზე ლამაზი იყო.რათქმაუნდა,ფეხსაცმელებიც სათანადო.მართალია არვიცოდი სად ან ვისთან მივყავდი მაგრამ ეს პროცესი ჩემთვის უცხო იყო.
-წავედით!
-სად წავედით?
-ჯერ სახლში,მერე მე ვიცი სადაც!
-ერეკლე შეგიძლია ამიხსნა რახდება...
-ანო,ძალიან გთხოვ ბევრი კითხვების გარეშე!
♣♣♣
ერეკლე აღტაცებას მიეცა როცა ანო დაინახა.გოგონა ისეთი ლამაზი იყო,რომ გულგრილს არავის არ დატოვებდა!
უხმაუროდ დატოვეს სახლი.ორივე ჩუმად ისხდა მანქანაში.ერეკლე ხანდახან გააპარებდა ანოსკენ თვალს.
-მაინც ვერ მივხვდი სად მიგყავარ! გოგონამ ვეღარ მოითმინა და ერეკლესკენ გაბრუნდა
ერეკლემ დაამუხრუჭა და ანოს გადახედა
-შეგიძლია გაჩუმდე ფუ ამის დედაც!
-რამეს ვითხოვ? რატომ ან სად მიგყავარ? გოგონა უკვე ცრემლებს ყრიდა
გოგონასთან მივიდა და ცრემლები მოწმინდა.
-ძალიან გთხოვ მაპატიე ანო! ძალიან მალე უკან დაგაბრუნებ!
-რაა??
-არ მესმის
-უბრალოდ შემპირდი,რომ მაპატიებ
გოგონას სახე ხელებს შორის მოიქცია და შუბლზე აკოცა.
-გთხოვ შემპირდი
მამაკაცის ხმაში მწუხარება იგრძნობოდა
-გპირდები!
-ჩაჯექი მანქანაში...
♣♣♣
მანქანა ძალიან დიდ სახლთან გაჩერდა.ნია ცახცახებდა,არიცოდა რატომ მაგრამ ნერვიულობდა.
რაიცოდა რისთვის გაწირა ერეკლემ?!
-გადმოდი...
აცახცახებული გადმოვიდა გოგონა და ერეკლეს გვერდით ამოუდგა.მაინც ვერ მიხვდა რა ხდებოდა.
-ესეიგი ეს არის ჩემი სარძლო? ოთახში შემოვიდა გახარებული ალექსანდრე
ძალიან კარგი დღეს ნიშნობა იქნება!
-რაა? უცბად წამოიძახა ანომ.მისი გონება მხოლოდ იმას ხარშავდა გონება ,რომ ვიღაცის ცოლი უნდა ყოფილიყო,აი თუ რატომ სთხოვა ერეკლემ პატიება.ერეკლეს შეხედა ,მამაკაცის თვალებში საშინელი ბრაზი,ზიზღი და მწუხარება იყო.
-წამოდი ერეკლე...ჩემი შვილიც გამოვა და ერთმანეთს დაელაპარაკებიან ვუთხარი ყველაფერი
♣♣♣
-გამარჯობა!
-გამარჯობა დაფეთებული ვუთხარი ჩემსკენ წამოსულ მამაკაცს...
-მამაჩემს ყურადღებას ნუ მიაქცევ,ყველას თავის ნებაზე ატრიალებს მათშორიც მეც და ამიტომ ხარ აქ!
-რატომ უნდა ვიყო შენი ცოლი? ამოვიტირე და სავარძელში ჩავჯექი
-იმიტომ რომ მას უნდა!
-მეე? მე რატომ არ მეკითხებით,რატომ მინგრევთ ცხოვრებას?
-ნუღელავ ეს ყველაფერი დროებითია...
♣♣♣
-აი შენი 2000$ მართლა ძალიან კარგად შეასრულე დავალება,ასეთ კარგ გოგოს არ ველოდი
-შეიძლება რაღაც გკითხოთ ბატონო ალექსანდრე...
-მკითხე!
-რატომ იყო ეს ყველაფერი ასეთი სასწრაფო.
-„გადადებული საქმე ეშმაკისაა“
„მეშენ განახებ გადადებულ საქმეს“ გავიფიქრე და ოთახიდან გამოვედი...
-ერეკლე გაგაცილებ! მითხრა ალექსანდრემ და კარებისკენ წამოვიდა...
ბოლოჯერ შევხედე,გული ჩამწყდა,ლაჩარი ვარ ჩემს თავს ამას არასდროს არ ვაპატიებ! არ დაგტოვებ ამ საზიზღარ კაცთან ანო!
♣♣♣
დღეები,დღეებს მიყვებოდა.ანოს მონატრება კი გაუსაძლისი გახდა.სამსახურიდანაც წამოვიდა,მამამისის კომპანიაც გამოისყიდა,ეხლა ისღა დარჩა,რომ ცხოვრებით დატკბეს მაგრამ რა უშლის ხელს? ანო! როგორ ენატრება ეს პატარა გოგო.როგორ მალე დაიკავა მის გულში ადგილი.როგორ უნდა ზედ აიკროს მისი ფარატინა სხეული და ის თვალები დაუკოცნოს.
დილას ისევე როგორც ადრე,საშინელ ხასიათზე გაიღვიძა.რომ ისაუზმა ახალ ამბებს გადავხედავო ტელევიზორში კი ისეთი რაღაც გაიგო ყურებს არ უჯერებდა...
♣♣♣
როგორ მინდოდა ჩემი ქორწილი ბედნიერებით სავსე ყოფილიყო მაგრამ რას ვიზამთ. მხოლოდ ხელი მოვაწერეთ შემდეგ კი. ალექსანდრემ მოსაწყენი წვეულება გამართა.როგორ მძულს ეს კაცი.
მჯერა,რომ ერეკლე აქედან წამიყვანს. მაგრამ ნუთუ შემიძლია ვაპატიო ის რაც მან გამიკეთა?! მაგრამ მე ხომ მას პირობა მივეცი. არვიცი რავქნა...ყოველდღე ატყუებს გიორგი მამამის,რომ ერთად გვძინავს მაგრამ თითსაც არმაკარებს.ყოველდღე მთვრალი ბრუნდება.ხელში ლამაზი,ქერა გოგონას სურათი უკავია და ტირის.მივხვდი რატომაც არის ასე.ალბათ მამამისმა არ მიცა ნება ბედნიერი ყოფილიყო.არამგონია დედამიწაზე ამკაცზე საზიზღარი არსება დაიარებოდეს.თავის შვილსაც კი ცხოვრებას უმწარებს და არ აძლევს ბედნიერების უფლებას.
♣♣♣
მზიანი დილა გათენდა,მეც ჩემ ბედ შეგუებული ავდექი და ფარდა გადავწიე,რომ მზის სხივებს სივრცე გაენათებინათ..გიორგი პერანგს იკრავდა თან ტუმბოზე დადებულ ფოტოს დასცქეროდა.ისეთი ნაღვლიანი და ცრემლიანი თვალებით უყურებდა რომ ნებისმიერს აეტირებოდა
-დილამშვიდობისა!
-არამგონია მშვიდობიანი იყოს მაგრამ დილა მშვიდობისა
-გიორგი! შეიძლება რაღაც გკითხო?
-გისმენ ანო.
-ის გოგონა ვინ არის?
-ვის გულისხმობ??
-სურათზე,ის გოგონა ვინარის?
-არმინდა ამაზე საუბარი.
-კარგი..ნაწყენმა ამოვილაპარაკე და აბაზანაში შევედი.შუა ნებივრობის დროს საიდანაც მოახლეს განწირული ყვირილი შემომესმა.დაფეთებულმა ჩავიცვი ტანსაცმელი და გარეთ გამოვარდი.
პ.ს მადლობთ ვინც მომყვებით.მემგონი საინტერესო უნდა გამოვიდეს! ძალიან,ძალიან,ძალიან მახარებს თქვენი კომენტარები! ეხლაც ნუ დაგეზარებათ ვისაც მოგწონთ დააკომენტარეთ.შევეცდები ყოველდღე დავდო ეს ზუსტად 600 სიტყვა მეტს უბრალოდ ვერ ვწერ...ვცდილობ შეცდომები არ დავუშვა და თუ მაინც მაქვს მაპატიეთ (ვიცინი)
პ.ს.ს ფოტოზე ერეკლეა ^_^!