-ერეკლე აქ სამსახურისთვის ვარ! და ამ თემაზე ლაპარაკი არ მინდა...
ნიშნის მოგებით გადავხედე ერეკლეს და იქვე სკამზე დავჯექი
-კარგი როგორც გინდა მაგრამ ამაზე ლაპარაკი არ აგცდება!
-ერეკლე
-გისმენ ანო!
-აღარ მინდა წარსულის გახსენება.უბრალოდ დავივიწყოთ რაც იყო ვითომ არც ვიცნობთ ერთმანეთს!
-არ მესმის შენი
-რაარგესმის მე შენ არ მიცნობ მე უბრალოდ გასაუბრებაზე მოვედი!
-ჭკუიდან რატომ გადაგყავარ ანო?! უკვე გაბრაზებული ღრიალებდა ერეკლე
-აა მე გადამყავხარ ჭკუიდან? აბა რას ელოდი ერეკლე მოვიდოდი და მუხლებში ჩაგივარდებოდი?
-ხომ გთხოვ,რომ მაპატიო გავიგე,რომ ნაძირალასავით მოვიქეცი!
-ეს არ იყო მხოლოდ არაკაცური საქციელი.ფულზე გამყიდე! მაგრამ შენ რაუნდა გელაპარაკო მე ვიყავი პატარა და გამოუცდელი!
-რას მთავაზობ?
-ან საქმიანი ურთიერთობა ან შემიძლია ცხოვრება ისე გავაგრძელო თითქოს არც გიცნობ!
-კარგი ჰოო! თანახმა ვარ
გამარჯვებული სახით გავხედე და ფეხი ფეხზე გადავიდე...
ცოტა ხანი ვისაუბრეთ.რაღაცეები მკითხა მეც ვპასუხობდი.შეკითხვები,რომ ამოიწურა ბოლოს მითხრა:
-ხვალ 9საათზე აქ იყავი
-კარგი ბატონო ერეკლე
-ანო!
-რაიყო?
-ფორმალურობა,რომ საჭირო არაა ეხლა ეგ ამახსნევინე!
-ნახვამდის ხვალ 9ისთვის აქ ვარ!
სკამიდან ავდექი და კაკუნით წავედი კარებისკენ...
გარეთ,რომ გამოვედი მერე ვიგრძენი რაც მოხდა...ღმერთო ერეკლე! არ მჯერა.უფრო სიმპატიურია ვიდრე იყო.მხოლოდ ამ მომენტისთვის ღირდა ყველაფერი.ჰაერი კარგად ჩავისუნთქ და მანქანისკენ წავედი.სახლში,რომ მივედი ნატა იქ არ დამხვდა.მეც მოშიებული
ვიყავი და გადავწყვიტე,რომ რაიმე გამეკეთებინა.ბოლოს ჩემი საყვარელი პიცა გამოვაცხე და სალათ-ოლივია გავაკეთე.კიდევ პატარ-პატარა სალათები დღეს ხომ ჩემი სამსახური უნდა აგვეღნიშნა...
♣♣♣
-ყველაფერს ვფიცავარ ისეთი შეცვლილია ძლივს ვიცანი!
-შეცვლაში რას გულისხმობ ვიზუალს?
-ყველანაირად,რომ ნახო როგორი ლამაზია.საშინლად შეიცვალა აღარ არის ის პატარა გამოუცდელი გოგო უცხოებს,რომ ენდობა
-რაგითხრა? (ლუკა)
-ის,რომ მოლოდ საქმიანი ურთიერთობაა უნდა..
-არაუშავს გადაუვლის (ჯაბა)
-აბა რას იზამს! ჩვენი ძალი უნდა იყოს (ნიკა)
-ძაანკარგ ხასიათზე ვარ (ერეკლე)
-იქნები, შენი გოგო იპოვე და!
-თან როგორი!
-გიყვარს??
-უკვე მეგონა,რომ აღარ მიყვარდა მაგრამ დღეს რომ დავინახე მთელ ტანში ჟრუანტელმა დამიარა...
-ვაიმე ამას რა ეშველება (ნიკა)
-არ უნდა გაგვაცნო სარძლო?
-ხვალ ხო მოდიხართ და გაგაცნობთ რა კომპანიაში...
♣♣♣
უკვე მესამე ჭიქაზე ვიყავი.ბიჭები დამცინოდნენ ეს დაგვითრებაო...
-აბა კარგი უფროსი გყავს? უფროსის გახსენებაზე ჭიქა კინაღამ ხელიდან გაუვარდა...
-კი კარგი უფროსია!
-თურამეა აქ ვართ! სიცილით მითხრა ნიკამ რაზეც ნატამ თვალები დაუუბრიალა
(ნატა&ნიკა შეყვარებულები არიან)
მე ნიკა,ნატა,თიკო,სალი,გიორგი და ნუცა დიდხანს „ვქეიფობდით“ ბოლოს დატოვეს ჩემი სახლი და დავრჩი მარტო ჩემს გრძნობებთან და ფიქრებთან.
აივანზე გავედი და სკამზე ჩამოვჯექი ვუყურებდი მთვარეს და ვიხსენებდი ჩემს ყოველ დღეს.
ყველაფერი თავიდან გავიხსენე.ბავშთა ახლში გატარებული წლებიც მახსოვს.ისიც როგორ ამიყვანა შვილად მაკომ.ბუნდოვნად მაგრამ მაინც მახსოვს.როგორ გავთხოვდი უცნობზე და აი აქ ვარ! აქ ვზივარ და მთვარეს ვუყვები ყველაფერს.თან ერეკლეზე ვფიქრობ.მიყვარს როგორ მიყვარს ყველაფრის მიხედვით მაინც მიყვარს.ყველანაირ გრძნობაზე მეტია ეს სიყვარული რასაც მის მიმართ ვგრძნობ.თვალებზე ცრემლებმა დაიწყეს დენა.მლაშე სითხე იღვრებოდა ჩემს ლოყებზე.უკვე შემცივდა და შიგნით შევედი.საათზე დავიხედე ჯერ მხოლოდ 10 საათი იყო.
ცოტა ხანი დაძინება გადავწყვიტე.საშინელმა კარების ბრახუნმა გამაღვიძა.ჯერ მეგონა,რომ მესიზმრებოდა მაგრამ რომ არ შეწყდა ავდექი საათს დავხედე ღამის პირველი საათი იყო.
„ვინ არის ამ შუაღამეს“ გაბრაზებულმა გავიფიქრე და კარები გავაღე.იქ კი ერეკლე დამხვდა.ისეთი ვნებიანი თვალებით მიყურებდა აბა მიდი და არაკოცო.
-აქ რა გინდა ერეკლე? დამაჯერებლად ვუთხარი და მაისური შევისწორე..
-ყველა სტუმარს ესე ხვდები? ხელით გამწია და ოთახში შემოვიდა... მთელ სახეზე გავწითლდი ახლა მივხვდი რა მდგომარეობაში ვიყავი..
-კითხვაზე არ გიპასუხია!
-ანუ აქ რა მინდა?? ერეკლე მომიახლოვდა და კედელთან მიმწვდია წელზე ხელი შემომხვია და ტუჩებზე დამეძგერა.ისეთი სინაზით და ვნებით მკოცნიდა,რომ განაბული ველოდებოდი მის მოქმედებას.არც ის წყეული ქორწილი და არც ჩემი გაბრაზება აღარ მახსოვდა.სიამაყე ჯანდაბაში მოვისროლე და მეც კოცნაში ავყევი...
-ჩემი ვნებიანი გოგო...ტუჩებთან დამჩურცულა და კოცნა გააგრძელა მეც თმაში ხელი შევუცურე და ზედ ავეკარი...
პ.ს ესეც მეხუთე თავი.იმედია მოგწონთ! ძალიან მახარებს თქვენი კომენტარები.ამ ისტორიის წერა ძალიან მსიამოვნებას და მიხარია,რომ თქვენც გიხარიათ წაკითხვა!