ცივი თვალები (მეხუთე თავი)

ღრმად ჩაისუნთქა, გეგონება, რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანის თქმა სურდა. გეგონება არა, სურდა... და მე ამ სათქმელის ისე შემეშინდა, პატარა ბიჭივით დავიბენი - ჩვენს შორის არაფერი მოხდება. ძალიან კარგი ხარ, მართლა. შენი დანახვა მიხარია, შენთან საუბარი

ჩემი გემის ნაპირები (თავი მეხუთე) +18

ახლაც ამ დაძაბულ სიტუაციაშიც კი ბედნიერად გრძნობდნენ თავს ყველა იმ სახლში მყოფი. ძალიან ლამაზი იყო სვანეთი, ლამაზი იყო მისი ყველა დეტალით, თეთრი კაბა ჩაეცვა, მთების კალთებზე ლამაზად დაეფინა და კოშკებიც ამაყად იდგა თითქოს, იცოდნენ ამ ქვებმა და

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეხუთე)

- ნენე, დაგვდებ პატივს და ამოიღებ ხმას? - მოთმინების ფიალა აევსო ძარღვებდაჭიმებულ ჩეჩეს, ჯერ უმცროსი დის, შემდეგ ონისეს თვალებში რომ ეძებდა პასუხებს და არ უსწორებდა ისიც ჯიუტად. - ვნახე, - ექოსავით გაისმა გაუბედავი ხმა. - ვინ ნახე? - დაეძაბა ხმა

მეორე სუნთქვა მეხუთე თავი

- ეგოისტი ხარ ლუნა. საშინლად ეგოისტი. - ზიზღისგან ტუჩები უცახცახებდა. - შენ კი გამოუსწორებელი ცინიკოსი და თავხედი კაცი ხარ. - ღვარძლიანად თქვა და კარი უნდა გაეღო, რომ გაახსენდა დემეტრეს მისი კარი ისევ ჩაკეტილი ჰქონდა.

მომკიდე ხელი - თავი მეხუთე

სადარბაზოში შემწვარი ხორცის გემრიელი სურნელი ტრი-ალებდა და სასიამოვნოდ მიღიზიანებდა კუჭს. სახლში შესვ- ლისას დედა უჩვეულოდ გახარებული და აგზნებული დამხვდა. -მერი! -ჰო. -ნახე, როგორი იდეა მაქვს!

ჩვენ (თავი მეხუთე)

დადიანის დანახვაზე სახე გამეყინა,სიტყვა ვერ ამოვღერღე, სასიამოვნოდ გამცრა ტანში,ნუთუ მომენატრა? არ ვიცოდი ეს რა გრძნობა იყო,ვერ ვხვდებოდი.

შხამიანი ყვავილი/თავი მეხუთე

სანდრო გაცხარებული შევიდა სახლში და მისი ოთახი თავდაყირა დააყენა, ამის შემსწრე სამსონი მიუახლოვდა სანდროს და ეკითხება თუ რას ეძებს?!.. სანდრო კი პასუხს არ სცემს. :რას დაამსგავსე ოთახი?!... გესმის შენ თუ კედელს ველპარაკები?

მხეცი/თავი მეხუთე

უკვე შუა ღამე იყო, სადარბაზოსთან კი არავინ ჩანდა, ბადრის ძილი ერეოდა... ამაზე კი თემო ღიზიანდებოდა, რადგან ხმის გამცემი აღარ ეყოლებოდა ამიტომ იქვე ახლოს მაღაზიიდან მოიმარაგა თხილეული და ჩიფსები რომ გამოეფიხლებინა მეწყვილე და მარტოს არ ემორიგევა.

... შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეხუთე თავი)

სექტემბრის მზიანი და თბილი დილა გათენდა. ძალიანს ველოდი ამ დღეს. დაგეგმილ ტურში მივდივარ. გავემზადე, ტაქსი გამოვიძახე და ნახევრად მძინარე გავეშურე

კიდევ ერთხელ(თავი მეხუთე)

ბოლოს სტუმრები გააცილეს, ემოციურად დაღლილმა ოთახის კარი შეაღო, და გაეღიმა, როდესაც საკუთარი და დაინახა საწოლზე გაშოლტილი, პატარა სწორი ცხვირი შეჭმუხნოდა, დრო და დრო მოიქექებდა კიდევაც, გვერდით მიუწვა, თავზე აკოცა, და გაირინდა. გულში რაღაც გრძნობამ