ამ ყველაფრის შემდეგ სკოლაში სიარულს ჩვეულებრივად ვაგრძელებდი, ხშირ შემთხვევაში არავინ არაფერს მეუბნებოდა, მხოლოდ სანდროს ვეკონტაკტებოდი..
ერთ-ერთი გოგო იმ ჩხუბიდან ჩემს სკოლაში დადიოდა, მუდამ თავს მარიდებდა, ერთხელ საპირფარესოში სიგარეტის მოსაწევად შევედით, ისიც იქ იყო..

-ლიკა მოიცადე
-რა მოხდა?
-არაფერი თავს რატომ მარიდებ?
-არგარიდებ უბრალოდ გაკვეთილი მეწყება და არმცალია.. აუცილებლად დაგელაპარაკები რომ მოვიცლი კარგი?
-კარგი! შენი ნომერი მომეცი და რამოდენიმე დღეში დაგირეკავ..

ბევრი იყოყმანა, მაგრამ ნომერი მაინც გავიგე.. გაკვეთილების შემდეგ მიახლოვება ვცადე, ისევ გვერდზე გაიწია და მის მეგობარს დაუწყო ლაპარაკი..

-აუ სანდრუშ ლიკა მარიდებს თავს და ვერ ვხვდები რა ხდება!
-გამოცდები აქვს და შეიძლება მართლა არცალია..
-ხო მაგაზე არმიფიქრია..
-ისევ დაეძებ ქრისტინეს მკვლელს?
-კი სანდრიკ... არმოვისვენებ სანამ არვიპოვი.. დედას და მამას არაფერს ვეტყვი, არც პოლიციას, მთავარია მე ვიპოვო..
-მე ვფიქრობ რომ დაუსჯელი არუნდა დარჩეს
-გაჩუმდი! ეგ მევიცი რასაც გავაკეთებ.. მანამდე ძებნა განვაგრძოთ..

რამოდენიმე დღეში ლიკა კოლიდორში დავინახე, თავის დაქალს ეუბნებოდა, რომ რაღაცის ეშინოდა, ამბობდა ვიღაც ბიჭი მავიწროვებსო.. ამის გაგების შემდეგ კაფეში დავპატიჟე, სკოლის შემდეგ წავიდეთ თქო, ბევრი იფიქრა მაგრამ დამთანხმდა..
3-ის ნახევარზე მაი სფეის-ში ვიყავით..

-რამოხდა რატომ დამიბარე ალექს?
-არაფერი ისეთი, უბრალოდ მაინტერესებდა ვინ გავიწროვებს, დღეს შენი და შენი დაქალის საუბარს მოვკარი ყური და...
-ა ისეთი არავინ ჩემი ძმა მიხედავს რომ ჩამოვა საქართველოში..
-აი მანამდე მე მოგხედავ, მითხარი ვინაა
-არავინ ალექს მართლა არავინაა
-აბა რას ნიშნავდა თქვენი საუბარი
-არაფერს დაივიწყე კარგი?
-ჰმ, კარგი..

სახლში მივაცილე და სანდროსთან ავედი..რაღათქმაუნდა არ დამივიწყებია , უბრალოდ თავი მოვაჩვენე, რომ აღარ მაინტერესებდა..

-ლიკას შევხვდი დღეს კაფეში
-ვააა აღარ ხუმრობ ძმაო! მერე?
-ვცადე გამერკვია ყველაფერი მაგრამ უშედეგოდ, მაინც გავარკვევ!
-რატომ დაიჟინე რაში გაინტერესებს?
-იმიტომ რომ ლიკა ჩემთვის მხოლოდ მეგობარი არაა! მეგობარზე მეტია სანდრუშ,, გესმის ახლა? არვიცი რას ვგრძნობ, უბრალოდ ეს მეგობრულ სიყვარულზე მეტია მეტი...
-მაგრა გაქ გარეკილი!
-ვიცი ბრატ ვიცი..

სახლში ავედი, ვცდილობდი მეცადინეობისათვის გული დამედო, მაგრამ მხოლოდ ქრისტინეს მკვლელის პოვნა და ლიკას შემწუხებელი მიტრიალებდა თავში..
-ალექსანდრე არ შეჭამ?
-არა დე არმშია, პროექტის დასრულება მინდა
-კარგი შენი ნებაა..


2 საათში საფლავზე ავედი, ჩემი დის კულონი წავიღე და მიწააზე დავდე, დავიფიცე კიდე ერთხელ, რომ ყველაფერს გავარკვევდი, კულონი დავტოვე, ასევე ჩემი გულიც, როდესაც ამ ადგილზე მივდიოდი ჩემი გული მუდამ აქ რჩებოდა, ყელში ბურთი მებჯინებოდა,რომელსაც ცრემლების უეცარი წასკდომა შეეძლო, მენატრებოდა, და მჭირდებოდა,მიყვარდა ჩემი პატარა დაიკო..

მეორე დღეს ლიკასთან მივედი და ჩავეხუტე, ვკითხე როგორ იყო, რამე ხომ არ აწუხებდა, ისიც თბილად მექცეოდა, ამ დროს კი ჩემს გულს არვიცი რა ემართებოდა..
ლიკას მეგობარს ვკითხე იმ ბიჭზე რომელიც მას ავიწროვებდა, ,დაიბნა, ხელები გაუოფლიანდა, შეკრთა, გაყვითლდა, გალურჯდა, ცისარტელას ფერები დაედო.. ბოლლოს კი მითხრა არააფერი მე მაწუხებს ერთი და მან მასწავლა როგორ მეთქვა ჩემი შეყვარებულისათვის, ესაა და ესო..
ამან დამაეჭვა,რადგან გუშინ ლიკამ მითხრა ჩემი ძმა ამპრობლემას მოაგვარებსო.. კითხვაზე "ვინ აწუხებს?" ორივეს სხვადასხვა პასუხი ქონდა.. ამის შემდეგ უფრო მეტად მომინდა გამეგო რა ხდებოდა სინამდვილეში.. ახლა ორი საფიქრალი მქონდა.. ლიკა და ქრისტინას მკვლელი.. საქმე რთულდებოდა მაგრამ მე ხომ მისმა სიკვდილმა გამაძლიერა, იმაზე მეტ ტკივილს ვერავინ მომაყენებდა რაც მისი დაკარგვისს ვიგრძენი.. ასერომ ყველაფერი უნდა გამომეძია და სიმართლემდე მივსულიყავი..........

პ.ს მოგწონთ? გავაგრძელო? იაქტიურეთ რა..