-ბატონოო? ვინ გაგაცნო ერთი ლიზა აბა გაიხსენე
-კაიჰო- გაიცინა და კარები გაიკეტა ლიზას კი მტელ სახეზე ღიმილი ეკრა მის დანახვაზე მეც სიცილი ამიტყდა.
ლუკა წავიდა მე და ლიზა კიდე სამზარეულოში ვიყავით და რაღაც გემრიელობებს ვაკეთებდით, ლიზასი რა გითხრათ მაგრამ მე კი მიყვარს ლუკას მეგობრები და ძალიან აკრგადაც ვარ მათთან ერთად, თითქმის მაგათი გაზრდილი ვარ სულ ჩვენთან იყვნენ ხან მე ვიყავი მათთან და ერთად ვატარებდით დროს. ლიზას კი იმიტომ არ ევასება ეგ სასტავი რომ ძალიან ბაბულიკი ტიპები არიან, ერთ-ერთი მათგანი ლიზას კერავდა რაზეც ლუკა ეჩხუბა, აბა როგორია შენი ძმაკაცი კერავს გოგოს რომელიც სიცოცხელეზე მეტად გიყვარს, ამ ფიქრებიდან ტელეფონის ზარმა გამომიყვანა, კკი გა ვიფიქრე თუ ლევანია გახუგლიჯავ თავსთქო მარა კიდევ კარგი არ ყოფილა თორემ მართლა შემომაკვდებოდა
-ხოო დე როგორ მომენატრე...
-მეც მარიამ, როგორ ხართ აბა? ლუკა როგორ არის? ხო უჯერებ?
-ჰაჰა კი ვუჯერებ დეე, კარგად ვართ, ლიზა ჩვენთან დარჩა გუშინ და დღესაც აქ რჩება, ხო ლიზა?
ლიზამ ყოყმანით მაგრამ მაინც დამიქნია თავი
-ძალიან კარგი, მე და მამა მალე ჩამოვალთ ცოტა საქმე დაგვრჩა და მალე გნახავთ, ახლა უნდა წავიდე საქმეებია და ისე თუ დამირეკავ ხოლმე კარგი იქნება არ ვიკბინები
-ჰაჰა კაი მიყვარხარ ნინო.
-მეც ჩემო სიხარულო.
ტელეფონი გავთიშე და მეორე ზარი იყო ახლა ლუკა რეკავდა
-ხო ლუკიტო
-მარიამიტო..
-რა არის ხოარ მოხდა რამე?
-აუუ რაღაც უნდა გითხრა
-ამოღერღე რას მაწვალებ-ლიზა ინტერესიანი დიდი დაჭყეტილი თვალებით მიყურებდა რაზეც გამეცინა-ჰაა დროზე თქვი რა ხდება
-მოკლედ ხო მოდიან ძმაკაცები და მაგათაც მოყავთ რამოდენიმე ბიჭი
-უჰჰ მაგაზე ნერვიულობდი? წამოიყვანონ მერე რაც ბევრი ვიქნებით მით უკეთესი...
-არა, არა, საქმე იმაშია რომ... ანდაც კარი რომ მოვა შენთვითონ ნახავ.
-ვინ მოვა ლუკა!
-არავინ ისეთი ნახავ შენთვითონ ჩემო ლამაზო.
-ეე ბიჭო თქვი დროზე ვაა.
-მარიამ გავბრაზდები იცოდე!!! მოვა და ნახავთქო
-ჰო კაი
გავუთიშე და ლიზას მივუტრიალდი რომელიც მზერით მკლავდა და ბოლოს თქვა
-ჰაა დროზე რამე ხოარ მოუვიდა, როგორ არის
-როგორ დაფეთდი რა არის
-დროზეთქო!
-არაფერი მაგისი ძმაკაცები ხომ მოდიან და კიდევ ვიღაცეები მოვლენ
-აჰა სასტავი კიდევ იზრდება, რა კარგია
-ოო კარგი რა ლიზა რა დაგემართა, ჩვენ ოთახშ ავალთ და ვსო რა
-აუუ მარიამ ჩემთან რომ გავიდეთ? ძალიან გთხო რა არ მინდა ამათთან
-ლიზა ხომ იცი როგორი რეაქცია ექნება ამაზე ლუკას
-აუუ კარგი ხოო-გამებუტა და დამეჭყანა, მე კი მივედი და ჩავეხუტე ისეთი საყვარელი იყო, რა ლამაზი სარძძლო მყავდა, ჩემი ცქნაფა.
მოკლედ, მოსაღამოვდა, ლუკამ რაღაცეები ამოიტანა და რაც მთავარია ტონა შოკოლადები ამოგვიტანა კერძოდ მე და ლიზას, კიდევ სასმელები და ჩიფსები, მე და ლიზას უკვე საქმე მოგვცა და გვითხრა რომ ბიჭები ამაღამ აქ დარჩებოდნენ და ფილმი უნდა შეგვერჩია რომ დრო კარგად გაგვეტარებინა, ლიზას კი უცნაური ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე, თან რაღაცა უხაროდა თან წყინდა, მოკლედ რას გაუგებ ამ გოგოს. ფილმი შევარჩიეთ და მოვიდნენ ლუკას ძმაკაცები, ისე სულ 4 არიან და ამ ოთხიდან ყველა განსხვავებუილა, პირველი გიორგი შემოვიდა, ის ძალიან მხიარული ტიპია, ყველაფერზე ღადაობს, სულ ყველაფერზე, ერთხელ გამოცდაზე ჩაიჭრა და დედასთან მივიდა და სიცილით უთხა, მაგრამ მეორე ცდაზე კიდევ კარგი ჩააბარა, გიორგის დათო შემოყვა, დათო სრულიად სხვანაირია, ზედმეტად რომ არ გადადის სიცანცარეში და ძალიან დასტოინი რომ არის, ბოლოს კი შემოვიდა ყველაზე ჭკვიანი ნიკა, მას რაც არ უნდა კითხო ყველაფერზე აქვს პასუხი, ამასთან დასტოინიც არის და ხუმარაც, მაგრამ ამ ოთხს რაცც აკავშირებს ერთმანეთთან ის არის რომ ოთხივე მაგარი ბაბნიკია, ამიტომაც ლუკა გავაფრთხილე თუ ლიზას აწყნინებდა იმ მხრივ რომ სხვა გოგოსთან დაინახავდა ლიზა, მაშინვე მივაკლავდი ჩემივე ხელით. ბიჭები სუფრას მიუსხდნენ და მე და ლიზას დაგვიძახეს მე მაშინვე გავედი ლიზა კი არ შემოსულა, რაზეც ლუკა გაბრაზდა, შემდეგ მითხრა რომ შემომეყვანა და როდესაც გავედი ჰოპ სადაა ლიზა, შემდეგ ჩემს ოთახში შევედი და ვნახე რომ საწოლზე იჯდა მუსიკებს უსმენდა და ვიღაცას ემესიჯებოდა.
-გოგო რა გინდა აქ? წამოდი გეძახიან, სიცხვილია გავერთობით, აქ უნდა იყო მთელი ღამე?
-აუუ არ მინდა რაა, მითუმეტეს შენ იცი რა მოხდა ნიკასთან, იმის მერე ჩემი მტერი მივიდეს იქ
-ლიზა ახურებ, მიდი დროზე გამოდი-ხელი მოვკიდე და წამოვიყვანე
-ეე გოგო მაცადე ჩავიცვა მაინც
-კაი მიდი, მე გამოვიცვლი მანამდე ამ შარვალს თორემ დამტანჯა
-მიდი
მოკლედ გავდიოდით და უცხო ხმა შემომესმა, მე და ლიზას გაგვიკვირდა გასულებს მაგიდასთან ნიკა, დათო, ლუკა, გიორგი და ერთი უცნობი ისხდნენ, უცნობს ხელი ჩამოვართვი და შკოლადის ასაღებად გავედი, ამ დროს კი ხმა შემომესმა
-შოკოლადები გიყვარს?-მაშინმვე მივხვდი რომ უცნობი იყო
-კი ძალიან, ვის არ უყვარს.
-მერე რომ გასუქდები?
-მე არ გავსუქდები არ იდარდო შენ
-ყველა ეგრე რომ ფიქრობს ამიტომაც არიან ამხელები.
ამ დროს მისი შუაზე გახლეჩვა მინდოდა, რადგან ნერვებს მიშლიდა, ჯერ ლევანი ახლა კი ეს ვიღაცა, არადა რა სიმპატიური იყო, ქერა და ცისფერთვალება, მისი ღიმილი კი მკლავდა, პასუხი მაშინვე გავეცი რაზეც საკმაოდ უცნაური პასუხი მივიღე
-მე ყველა არ ვარ, დაიმახოვრე!
-ვიცი რომ არ ხარ, ეგ აქამდეც ვიცოდი და ასე იქნება სამუდამოდ.
ხმა ვეღარ ამოვიღე რადგან არ ვიცოდი ეს რას ნიშნავდა, არა რაღაცას კი მივხვდი მაგრამ ჯობდა ხმა არ გამეცა, იქვე მაგიდასთან დავჯექი უცნობის პირდაპირ, ჩემ გვერდით ლუკა იჯდა, მის გვერდით კი ლიზა, რომელსაც უხერხული ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე. უცნობი თვალს არ მაშორებდა, მეც მას ვუყურებდი და მაინტერესებდა როდის გაიხედავდა მაგრამ მგონი ეს არასოდეს მოხდებოდა, ძალიან საყვარელი ბიჭი იყო, სიტყვებით აღუწერელი.
-მე თორნიკე მქვია-ხმა არ ამომიღია ისე ვუყურებდი მას, ისიც თვალს არ მაშორებდა. ჩუმად ვიყავით ყველა, ალბათ ყველას აინტერესებდა როგორ წავიდოდა ჩვენ ორს შორის ურთოერთობა, მალე კი კვლავ გაიმეორა
-მე თორნიკე მქვია- მე ისევ ჩუმად ვიყავი და შემდეგ გამაგრძო-ალბათ დაყრუვდი- კვლავ ჩუმად ვიყავი ის კი არ ჩერდებოდა და განაგრძობდა-უცხოებს არ ელააპრაკები? მაშინ როგორღა გაგიცნობ? მგონი ვერასოდეს შევძლებ შენთან ლაპარაკს-ეს კი უკვე ედმეტი იყო ამიტომაც გადავწყვიტე გამელანძღა რასაც საკმაოდ უცნაური რეაქცია მოყვა
-ამაზრზენი ხარ, ძალიან საშინელი ადამიანი, არ ვიცი რატომ მაგრამ ფაქტია რომ ასეთი შტაბეჭდილება დატოვე ჩემზე, შგიძია მითხრა გოგოებს რა სიხშირით იცვლი? დღეში 3 გოგო? აა უი შემეშალა მგონი 4 თუ 5, ხომ ასეა? რატომ უნდა მოეწონოს გოგოს შენნაირი ბიჭი? ჰა ლიზა რას იტყვი? მოგეწონებოდა ასეთი ბიჭი? რაც გინდა გერქვას, მე სახელი ა მიკითხავს მგონი, რადგან არ მაინტერესებს შენი სახელი გაიგე?
ყველა სასოწარკვეთილი მიყურებდა და ბოლოს ლუკამ მითხრა- რა გჭირს რა აგრესიული ხარ?
-არაფერიც არ მჭირს- ამ დროის განმავლობაში თვალი არ მომიშორებია თორნიკესთვის, არ იცი ეს მართლა ზიზღის თუ მისი სიმპატიურობის გამო მოხდა-უბრალოდ რაღაცნაირი ტიპია ეს ჩვენი თორნიკე
-ანუ მე ვარ ამაზრზენი ხო? მიპასუხე ისე რომ კარგად დაფიქრდი-ასეთ სიტუაციაში დღეს უკვე მეორედ ვარ ჯანდაბა
- კი საკმაოდ ამაზრზენი ხარ
-ხოდა ნახე როგორ შეგყვარდება ეგ ამაზრზენი რომლისთვისაც თვალი არ მოგიშორებია უვე 5 წუთია, ჭკუას დაკარგავ მასზე და ყველაფერს ისე გააკეთებ როგორც ის იტყვის, მალე გაგახსენებს ეგ ამაზრზენი ამ სიტყვებს რაზეც გაგეცინება, ხომ გაიგე პატარა?
-რაღაც არმგონია, იცი რატომ?
-აბა გისმენ
-ყველა ასე მელაპარაკება, მიზანს კი ვერცერთი აღწევს.
-მე ყველა არ ვარ დაიმახსოვრე, ხომ გაიგე?
წინადადება დასრულებული არ ქონდა და კარებზე ზარი იყო -მე კი კვლავ არ ვაშორებდი თვალს ჩემ ამაზრზენს.