ოო ჯანდაბა, საიდან იცის ჩემი სახხელი ვაი აი სად დამერხაა, გავიფიქრე გულშ გაბრაზებულმა, შემდეგ ლუკას და ლიზას შევხედე და გავცოფდი, ისინი კი მხოლოდ იდგნენ და ეცინებოდათ.
აი ასეთი ძმა და მეგობარი არ უნდა ინატროს ადამიანმა, ნახეთ მე რა დღეში ვარ და ესენი კიდე იცინიან, ალბათ გაიგო რომ დამიძახა ლიზამ ჩემი ნამდვილი სახელი და მაქედნ იცის, არა არა ოო ღმერთო ნეტავი გამაგებინაა.
-რა გაცინებთ-შევუღრინ მე
-არაფერი, გოგო ერთი წუთით დაგტოვეთ და რა დღეში ყოფილხართ თქვენ
-აბაა, ისე მარიამ მართალია ლუკა... უფროსი გვჭირდება აი მაგალითად ისეთი როგორიც ლუკაა
შევატყვე როგორ ესიამოვნა ლუკას ლიზასგან ეს სიტყვებნი რადგან ვგრძნობდი თუ როგორ უყვარდა. მალევე გავეცი პასუხი
--კარგით რაა ნუ მაიმუნობთ არაუშავს გააიგო და გაიგო, სახლის მისამართს კიდე რაც შეეხება...
-რაც შეეხება რა?-არ მაცადა ლიზამ
-რაც შეეხება და გამოგვყვა და ვსო რა.
ასე იყო თუ ისე მოკლედ ამ ამბავი გავატარეთ ისე რომ ბევრი აღარც გვილაპარაკია ამის შესახებ მაგრამ მაინც ვერ ვისვენებდი მაინტერესებდა რა უნდოდა იმ ბიჭს ჩემგან, ისე რამდენ ბიჭს მოვწონვარ მაგრამ არავიზე ვნერვიულობ ასე, არა ამრიამ არ შეიძლება ახლა ვინმე შეგიყვარდეს, შენ ხარ სკოლის მოსწავლე და უნდა იფიქრო მხოლოდ სწავლაზე და არაფერი სწავლის მეტი, სიყვარული აქ უკვე ნამდვილად ზედმეტია.
მოსაღამოვდა და გადავწყვიტე რომ რადგან საღამო იყო რაიმე ფილმი გვენახა, ლუკამ ჩიფსები და კოკა-კოლები ამოიტანა მე და ლიზამ კი გემრიელი სალათა გავაკეთეთ. მოკლედ ლიზა იმ დღეს ჩვენთან დარჩა და ძალიან გამიხარდა, ის დღე გავათენეთ საუბარში, ზოგჯერ ლევანიზეც კი ვფიქრობდი ხოლმე მაგრამ მალევე გამოვდიოდი იმ ფიქრებიდან. დილის 7 საათი იყო რომ ჩაგვეძინა ისიც დივანზე სამივეს, ვისი თავი სად იყო ვერ გაარკვევდით, და ასე 12 საათისკენ ვიღაცის ზარმა გამაღვიძა, ვიფიქრე არ ავიღებთქო მაგრამ მაინც მომიწია რადგან ხუთჯერ დარეკა, ტელეფონის ასაღებად ლიზას და ლუკას გაღვიძებც მომიწია რასაც ჩემი ლანძღვა მოყვა, ტელეფონს დავხედე და უცნობი ნომერი იყო, ვიფიქრე არ ავიღებთქო მაგრამ მაინც ვუპასუხე
-ოჰჰ გაიღვიძა ჩემმა მძინარა მზეთუნახავმა, როგორ ხარ ლამაზო?
-შეგეშალათ.
-არა არ შემშლია ჩემი სიხარულო, როგორ ხარ? ვარდები მოგეწონა?
-.........-ვერაფერი ვუპასუხე
-ეი მირანდუხტ აქ ხარ?
-ა კიი, ხო ისაა, ანუუ...
-ანუუ... ჩემი დაბნეული
-წესიერად იყავი შენ!!!-ტონს ავუწიე რასაც ლუკას გაკკვირვება მოყვა
-ბრაზიანიც ვყოფილვართო, კაი რა მარიამ, ისე რამეს თუ მოიგონებდი წესიერად მაინც გაგეკეთებინა რომ ვერ მივხვდერილიყავი.
-რას გულისხმობ?
-რას და ახლა შენი სახლის ქვემოთ ვარ თუ გადმოიხედავ დამინახავ კიდევაც.
-საიდან გაიგე მისამრთი ან ჩემი ტელეფონის ნომერი ანდაც საერთოდ სახელი
-ჰაჰაჰა, შენ გეგონა ასე მარტივად მომატყუებდი პრინცესა?
-დამანებე თავი!!!
-კაი ნუ ბრაზობ რა დაგემართა.
-არაფერიც არ დამემართა ძალიან მოსაბეზრებელი ტიპი ხარ- ისე დამაინტერესა მართლა აქ იყო თუ არა და ამიტომაც გადავიხედე, შავი მანქანა დავინახე სადაც ლევანი იყო მიყურებული, აუუ რა სიმპატიურია მარიამ ნახე შეგიძლია კიდევ ერთი ბიჭი ატარო შენს ნებაზე, ამ ფიქრებიდან გამოვედი და ლუკას და ლიზას შევხედე რომლებიც რარაცაზე იცინოდნენ და მათ თვალებში სიყვარულის გრძნობას ვხედავდი, ამ ფიქრებიდან ლევანის ხმამ გამომიყვანა
-მოსაბეზრებელი ტიპი ვარ ხო? დაფიქრდი სანამ მიპასუხებ
-მმმ...
-დაფიქრდი!!!
-კი ძალიან და ტონს დაუწიე გასაგებია?
-კარგი-მის ხმაში ირონია იგრძნობოდა- მაშინ ახლავე ამოვალ და კარები გააღე უნდა მოგიტაცო ლამაზო
-აი ამიტომაც ხარ მოსაბეზრებელი-ვთქვი და კარებზე ვიღაც იყო ამიტომაც მალევე ვკითხე ლევანის-კაი ღადაობ? ეს შენ არ კარებზე?
-კი დროზე გააღე და ნუ მაბრაზებ ხოლმე
-არა არ გავღებ-კარებთან მივედი და გავიხედე მართლა ლევანი იყო დიდი დათუნიით ხელში ამ ნათქვამს დავაყოლე-მოიცა ეგ დათვი ვის?
-აბა თუ მიხვდები?
-აზრი არ ააქვს მაინც არ გაგიღებ გასაგებია?
-არის სერ- კიდევ ვიყურებოდი გარეთ და დავინახე როგორ გაბრუნდა თან ტელეფონიც გამითიშა და აი აქ ვიფიქრე რომ ვსო მარიამ რაღაცა ცუდში გაყავი თავი.
შემდეგ კი მივტრალდი უკან და დავინახე ლუკას და ლიზას სახეები რომლეიც მომჩერებოდნენ და აინტერესებდათ თუ ვიტყოდი რამეს, სიჩუმე კი ლუკამ დაარღვია
-მარიამ ხო იცი თუ რამეს შეგიძლია მითხრა, თუ ძალიან მოგაბეზრა თავი მაშინვე ჩამოგაშორებ მაგრამ არამგონია ეს დაგჭირდეს.
-არა რა სისულელეა, ძალიან მოსაბეზრებელი კი არის მაგრამ რარაცნაირიაა რა, ადილად ატარებ შენ ჭკუაზე, აბა რას ვაპირებთ? არ გშიათ?
-აუუ კი რა მიდით რამე მოამზადეთ-ისევ ლუკამ წამოიძახა
-ოჰჰ- არ მაცადა ლიზამ- მიდი და მოამზადე თუ კარგია, შენ მზარეუები გგონივრთ?
-არა უბალოდ გოგოები ხართ და მაგიტომ გითხარით თან დღეს ჩემი ძმაკაცები მოვლენ და ხომ უნდა დავახვედროთ რამე- ამ სიტყვებზე შევატყვე ლიზას რომ ძალიან არ ესიამოვნა რაღაცა და შემდეგ თქვა
-იცი მე წასვლა მომიწევს, მოგეხმრები მარიამ და მერე წავალ კარგი?
-კარგი მარა სად მიდიხარ კარგი რაა, ესენი თავისთვის იქნებიან და ჩვენ ოთხში გავიდეთ გთხოვ იყავი
ლუკას არ ესიამოვნა ლიზას საქციელი და გაკვირვებულმა იკითხა:
-რატომ მიდიხარ? ჩემი მაკაცები არ მოგწონს?
-არა ეგ რა სისულელეა უბრალოდ სამეცადინო მაქვს ხომ ხვდები რაა
-მერე და ეგ რა პრობლემაა ახლავე გადი და გამოიტანე წიგნები, ერთად იმცადინეთ, ან რა საჭიროა წიგნების გამოტანა მარიამიც ხო იგივე პრგორამას გადის?
ლიზამ თავი უხერხულად იგრძნო და შემდეგ ჩუმად თქვა
-კარგი.
-ხო რაა ეგრე არ ჯობია? დღესაც დარჩი არ გინდა?- ლუკამ მე შემომხედა და თვალი ჩამიკრა შემდეგ კი განაგრძო-თან შემს ძმაკაცებს გაგაცნობ, ადრე თუ გვიან მაინც ხომ მოგიწევს გაცნობა და რა აზრი აქვს.-ლიზას გაუკვირდა და იკითხა
-ადრე თუ გვიან მომიწევს? რატომ?
-იმიტომ პატარა ლამაზმანო რომ შემიყვარდი, საკუთარ თავზე მეტად მიყვარხარ და მოგიწევს ჩემს მეგობრებს შეეჩვიო, გაიცნო და ჩვენთან ერთად იყო, რადგან მიყვარხარ და ჩემთან იქნები სამუდამოდ ხომ გესმის?- მე და ლიზა პირდაღებულები ვუყურებდით ლუკას რასაც ლუკას სიცილი მოყვა, ხან მე მიყურებდა ხან ლიზას- გაიგე?-კითხვა გაიმეორა
-..............-ვერაფერი უპასუხა ლიზამ ბოლოს კი ძლივს ამოღერღა რასაც კინაღამ ჩემი ინფაქტი მოყვა-იცი... ამმ... როგორ გითხრა...
-ჩვეულებრივად და ზედმეტი რაღაცეები გარეშე.
-კარგი შევეცდები- ძლივს თქვა ლიზამ, მე კიდე გული მიფანცქალებდა და მათ ვუყურებდი- იცი მეც იგივეს ვგრძნობ შენს მიმართ.
მე და ლუკა კი მართლა გამოშტერებულები ვუყურებდით ლიზას, ჩემი ტვინისთვის ამდენი ახალი ამბავი არ შეიზლება რით ვერ გაიგეთ ხალხო? ამ ინფორმაციის გადასახარშად რამოდენიმე წუთი დამჭირდა და როდესაც გონს მოვეგე დავინახე რომ ლუკა და ლიზა ერთმანეთს ეხუტებოდნენ და იცინოდნენ მე კი ვიეჭვიანე და დავუყვირე
-კარგით გეყოთ, ლუკა შენ არ თქვი მეგობრები მოვლენო? ხოდა მოდი ლიზა მომეხმარე რაიმე გავაკეთოთ... ლუკა მიდი ამოიტანე რაღაცეები და შოკოლადებიც ამოაყოლე
-კი მაგრამ გუშინ არ მოვიტანე იმდენი შოკოლადი? სად წაიღეთ? -მე და ლიზა გავწითლდით და ლიზამ უთხრა
-იცი შემოგვეჭამა, ცოტა კი არის მაგრამ აბა ეგ რას ვეყოფა ამხელა ფილარმონია გოგოებს?
-კარგით ხოო ამოვიტან, მარიამ სად არის ჩემი მანქანის გასაღები?
-არ ვიცი სადმე იქნება ნახე რაა.
-ო კარგი ხო, შენ ხომ კაცს არ გამოადგები
-ბატონოო? ვინ გაგაცნო ერთი ლიზა აბა გაიხსენე
-კაიჰო- გაიცინა და კარები გაიკეტა ლიზას კი მტელ სახეზე ღიმილი ეკრა მის დანახვაზე მეც სიცილი ამიტყდა.