ერთი კვირა ძალიან გაიწელა. დღისით ვმცადინეობდი და წიგნებს ვახლიდი თავს, საღამოს სამსახურში მივდიოდი, ღამე ისევ ვმეცადინეობდი... და ასე დაუსრულებლად სანამ არ გავიდა ის საშინლად გრძელი კვირა. ბოლოს როგორც იქნა გამოცდის დღე დადგა, რომლისაც ასე მეშინოდა. გამოცდა ჩავაბარე თუმცა ახლა შედეგებზე დავიწყე ნერვიულობდე.
ნეტა 100% ავიღო, ვფიქრობდი გულში.
-სახლთან მივედი და ზარი დავრეკე.
კარი უცხო გოგომ გამიღო, რომელსაც მოკლე ბიჭის პერანგი შემოეცვა და თეძოები ძლივს აეფარა.
-ვინ ხარ?-მკითხა გაწელილი სიტყვებით.
--ნუთუ სახლი შემეშალა?-გავიფიქრე თუმცა გარედან სახლი რომ შევათვალიერე მივხვდი ჩემი ფიქრები სწორი იყო. მთელმა ამ კვირამ ისე დამღალა სახკლი ამერია. მართლაც თვალებს ძლივს ვახელდი ახლა მოლოდ დაძინება მინდოდა.
-მაპატიე სახლი შემეშალა.
-ოკ-და კარები მოაჯახუნა.
ზოგი რა უხეშია-გავიფიქრე და გავუყევი სახლის გზას.
სალხლის კარი წელსზევით შIშველმა სანდრომ გამიღო, ნავრჯიშები , დაკუნთული სხეული ქონდა.
-რა ჰქმენით ქალბატონო ანა?-მკითხა ირონიით.
-ნინა სად არის- მისი კითხვა გავატარე რადგან გამოცდებზე ლაპარაკი კიდევ უფრო ვნერვიულობდი.
- მეგობრი დაბადებისდღეზე წავიდა და გვიან დაბრუნდება.-უცებ ჩამოარაკრაკა.
-ცუდია.
-რატომ? შეგვიძლია გავერთოთ?
-მართლა და შენთანერთად როგორ უნდა გავერთო- ვკითხე ირონიულად
-საიდან შენ ამდენ ირონია, როგორ და მშვენივრად ფილმს ვუყუროთ მაღაზიიდან რაღაცეებს ამოვიტან და შენ ფილმი მოძებნე.
-მმმმ.... კკარგი, მაშინ ვუყუროთ.... გიჟური პარასკევი
-კარგი როგორც გინდა.
სანდრო შოკოლადებით, ჩიფსებით და კოკა-კოლებით დატვირთული ამოვიდა მაღაზიიდან, მე ამასობაში ფილმი ჩამოვტვირთე. დივანზე კომფორტულად მოვკალათდით, პლედები მივიფარეთ და ფილმი ჩავრთეთ.
ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა, მისი მზერა მწვავდა და თან მაღიზიანებდა. როცა შევხედავდდი თავს ატრიალებდა ისე თითქოს არც კი შემოუხედავს ჩემთვის. თუმცა როცა უკვე საბოლოოდ გამაღიზიანა მისმა მწველმა მზერამ, თვი უცებ მივატრიალე და ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეეჯახა.


-სანდრო რატომ მიყურებ ასე?-ვეცადე მშვიდად მეკითხა, თუმცა გაბრაზება მაინც შემეპარა ხმაში
-მეე?
-სხვა ვინმეს ხედავ შენგარდა აქ?
-ისა უბრალოდ სასაცილო სახე გაქვს.
ჰმ... მე მაქვს სასაცილო სახე? შენ მაცადე მე თუ არ გაგამწარო.
-შენ კი ძალიან საშიში, აი ისეთი საშინელებათა ფილმებში რომ აქვთ ბოროტ...-გამაწყვეტინა

-მეე?
-ხო შეენ.
მაცადე მე შენ თუ არ მოგარჯულო ცანცარა გოგო. უცებ ამიტაცა და თავის კალთაში ერთი ხელით ჩამისვა.
-სანდრო გამიშვი
- ნწუ
-სანდრო
-არა მეთქი
-რატო?
-იმიტომ, ბევრს ტლიკინებ!
-მეეე?-ვკითხე გაოცებით
-ხო შენ!
რომ მივხვდი რომ ვერაფერს გავაწყობდი, დავემორჩილე და თავი მხარზე დავადე და უცებ ჩამეძინა. თუმცა ძილშიც ვგრძნობდი სანდროს თითებს ჩემს თმაში.
როცა გავიღვიძე სანდრო ლოგინში მაწვენდა.
-სანდრო, ნინო არ მოსულა?
-არა, დარეკა მეგობართნ ვრჩებიო.
-ცუდია
-რატომ?
-იმიტომ რომ სახლში შენთან ერთად უნდა ვიყო მთელი ღამე.
-მარტო კი არ უნდა იყო უნდა დაიძინო კიდეც.
-სანდრო...
-ჩუმად!
-მეე...
-ჩუმად მეთქი-და ჩემს ბაგეებს ვნებიანა წაეტანა. მოწყურებული მიკოცნიდა ხან ქვედა და ხან ზედა ტუჩს.
- ჰეი იდიოტო შენ პირველი კოცნა მომპარე!
- გემრიელად გადაიხარხარა და მითხრა- მერე რა, ასე ვნებიანად ვერავინ გაკოცებდა პირველად ჩემს გარდა. და როცა ჩემს გაბრაზებულ სახეს შეხედა მკითხა- არ მოგეწონა?
-არა!- ვუთხარი ჯიუტად, თუმცა როგორ არ მომეწონა ლამის ხელებში ჩავადნი მაგრამ ჩემი ხომ უნდა გამეტანა.
-რა არა გოგო, ლამის აქვე დადნი.
ტანსაცმელი უცებ გაიძრო და ჩემს საწოლში კოხტად მოთავსდა.
მე გავაალ აბაზანაში გამოვიცვლი და მოვალ.
-რისი გრცხვენია? გამოიცვალე რა აქვე.- ასე არა?! გავიხადე ტანსაცმელი, ბიუსჰალტერიც მოვიძრე და გამჩირვალე შავი საღამური გადავიცვი. თუმცა ჩემი ეს საქციელი მალევე ვინანე, როცა სანდროს ვნებისგან ანთებული თვალები დავინახე, ერთი კი გავიფიქრე ეს რამ მაქნევინა თქო, მაგრამ მერე მივხვდი ამ გამჩირვალე საღამურში დიდხანს თუ ვიდგებოდი შეიძლებოდა ეს ღამე სავალალო მდგომარეობით დასრულებულიყო, და ლოგინში შევწექი. მალე ორივეს ჩაგვეძინა, მის ხელებ მოხვეულს მთელი ღამე ტკბილად მეძინა.




დავბრუნდი, ეს დღეები ვერ მოვიცალე ამიტომ ვერ დავწერე და ბოდიში, ახლაც არ მცალია, თორე კიდევ მეტს დავწერდი.

რას ფიქრობთ კაია? გაიმეტეთ რამდენიმე წამი და დაწერეთ კომენტარებში თქვენი აზრი. მადლობა ვინც კითხულობთ.