გიო ჩემი საძინებლიდან გავიდა, მე მოვწესრიგდი და ქვემოთ ჩავედი ბავშვებთან. ყველა ერთან იყვენენ და რაღაცაზე საუბრობდნენ
- რაარი გოგო სულ შენ როგორ უნდა გელოდებოდეთ მოვკვდით შიმშილით (სანდრო)
- კაი ერთი საჭმელი მზადრო იყოს არვნახავდი რას დამელოდებოდით.
ამაზე ყველამ იცინა მერე გოგოებმა საუზმის კეთება დავიწყეთ, ალექსანდრე სულ მემ მიყურებდა და იღიმოდა. ვისაუზმეთ თუ არა ბიჭები გაქცნენ სადღაც გვაქო წასასვლელი და ისე გოგოებს გვექნა ასალაგებელი. ჩვენც გვინდოდა სანმე წასვლა მაგრამ გვითხრეს ხვალ წავიდეთო, ხოდა ასე მოგვიწია მარტო დარჩენა. ჯერ მარისთვის არ მითქვამს არაფერი ნიას კი რაღაცეები ვუთხარი. მერე ყავა დავლიეთ და ფილმს ვუყურეთ. ბიჭებსაც დავურეკეთ და საღამოსთვის მოვალთო.
- აუ გოგო წამორა ცოტახანს გარეთ გავისეირნოთ? (ნია)
- ისე მეც მინდოდა მაგის თქმა (მე)
- კაი წავიდეთ დავათვალიეროთ სურამი (მარი)
მოვწესრიგდით და ფეხით გასეირნება გადავწყვიტეთ. ქალაქის ცენტრი ჩვენი სახლიდან ახლოს ყოფილა. 30- 45 წუთი დაგვჭირდა იქამდე მისვლისას. ძალიან ხალხმრავალიც არა მაგრამ ამდროს ბევრი ჩვენი ასაკის ახალგაზრდები მოძრაობენმ ამდროს ბიწები რეკავენ.
- გოგოებო როგორ ხართ? (თედო)
- თქვენსგან დავიწყებულები (ნია)
- ჩვენ არასდროს გვავიწყდები ხო იცი ნიიი (სანდრო)
- კაი ერთი (მარი)
- ისედა მართლა სად ხართ? (გიო)
- მოვიწყინეთ და სასეირნოდ გამოვედით (მე)
- სად ხართ (ალექსანდრე)
- რავი აქ მემგონი სურამის ცენტრია და ვსეირნობთ აწი მალე დავბრუნდებით
- ისე უნდა გვითხრათ ხოლმე რო გადიხართ სანმე
- თქვეენ ხო გვეუბნებით
- კაი კაი და მალე დაბრუნდით სახლში ჩვენ მოვალთ 2 საათში ალბათ
- კაი კარგად.
დავემშვიდობეთ და ისევ განვაგრძეთ. ბევრი ბიჭი გვიყურებდა მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდით მერე ნაყინები ვიყიდეთ და სკამზე ჩამოვჯექით. ადგომას ვაპირებდით უკვე ისე 3 ბიჭი მოვედა ჩვენთან.
- პრივეტ გოგოებო.(პირველი)
- პრივეტ - უღიმღამოდ ვუთხარი მე და ყურადღება არ მიმიქცევია
- არგინდათ ერთა გავისეირნოთ (მეორე)
- უკვე საკმაოდ ვისეირნეთ (მარი)
- ოუ რა მკაცრები ხართ? (მესამე )
- მე არვიცი შენ მკაცრ რას უწოდებ მაგრამ შენთვის რომ ჯობია შენით წახვიდე ეგ კარგად ვიცი (მე)
- რატო არგინდა რო გავისეირნოთ (მეორე)
- მემგონი შენთან მხოლოდ ბრმას მოუნდება სეირნობა (ნია)
ამაზე ერთმანეთში გაიცინეს და ისევ ჩვენ დაგვიწყეს ყურება. მე გოგოებ გადავხედე და თვალით ვანიშნე წავიდეთქო მაგრამადგომას რომ ვაპირებდით ბიჭებმა ხელი ჩაგვავლეს და გაგვაჩერე. ამდროს მოთმინების ფიალა ამევსო და ბოლო ხმაზე ვუყვირე.
- ხელი გამიშვი ახლავე, თავს რამდენის უფლებას აძლევ? გოგოებიც ჩემს დღეში იყვნენ და ამდროს ვიგრძებით თუ როგორ მოგვშორდა სამივედა ძირს ეყარნენ ესენი ჩევნი ბიჭები იყვნენ. წამოდითო იმხელა ხმაზე დაიყვირა ალექსანდრემ და თედომ მე თქქვითონ გამიკვირდა.
- ანასტასია ჩემთან დაჯდემა მოტოციკლზე- თქმა ალესანდრემ და არავინ შეპასუხია
- ისე ჩემი აზრი არ გაინტერესებთ?
- არა- მხოლოდ ეს მითხრეს და მე ალექსანდრესთან ერთად ვიჯექი. დიდი სისწრაფით მოსწყდა ადგილს ხმა არამოუღია. ბოლოს სადღაც გააჩერა და გადმოვიდა
- გოგო თევნ სულ გაუფრინეთ? ხო გითხარით მალე დაბრუნდითქო? რატო არ გესმის ნათქვამი? - ასე ყვიროდა ცოტახანს მე კი გაკვირვებული ვუყურებდი ბოლოს ვერ მოვითმინე და მეც ყვირილი დავუწყე
- შენ არგაქს უფლება რომ ასე მიყვირიო გესმი? მერედა ჩვენ არაფერი დაგვიშავები ვიჯექით და წამოსვლლას ვაპირებდით ისე ისინო მოვიდნენ და თავზე დაგვადგნენ და მესამე სასეინოდ მარტო არწავიდოდით რომ მარტო არ დაგეტოვებინეთ.
თვითონაც ასე იდგა და მიყურებდა, ბოლოს ძალიან ახლოს მომიახლოვდა და ასე მიყურებდა ჯერ მე მერე კი ჩემს ტუჩებს
- ძალიან საყვარელი ხარ როდესაც ბრაზობ ეგ მითხრა და მოტოზე დაჯდა- მოდი დაჯექი უნდა წავიდეთ
მეც არაფერი მითქვამს გაკვირვებული ვიყავი. მივედით თუ არა სახლში მოტოდა სასწრაფონ გავაღე კარები და შიგნით შევვარდი

^^
აბა ესეც 13 თავი როგორია? იაქტიურეთ რა თქვენი აზრი დაწერეთ კომენტარებში. ისე მე ერთი სული მაქვს ეს დავასრულო რად ახალი ისტორია მაქვს მოფიქრებული. მიყვარხარტ <333