რაგინდა ჩემგან? - ვთქვი და ნერვიულად გადავყლაპე ნერწყვი
- არაფერი უბრალოდ ჩემს კუთვნილ ცეკვას ველოდები - თქვა და მხრები აიჩეჩა
- მაშინ ჩემი იარაღი რათგინდა ან კარი რატომ ჩაკეტე? - ვკითხე წარბაწეულმა
- ამ იარაღით ცოტახნისწინ დამემუქრე და კიდევ მეკითხები რატომ? - ჩაიცინა - ხოლო კარები იმიტომ რომ არ გამექცე - თქვადა თვალები აათამაშა
- რატომ უნდა გაგეგცე? რამე უნდა დამიშავო? - სახეზე შიში დამეტყო აკბათ
- ნუ ღელავ - ისევ ჩაიცინა - უბრალოდ ცეკვა და მეტი არაფერი . ხვალ დილის 7საათამდე - თქვა მან
- ჯერ ღამის 12ია - ამოვიბუზღუნე
- 7საათი არცისე ბევრია - ისევ მხრები აიჩეჩა
- შვიდი საათი გაუჩერებლივ? - თვალებდაჭყეტილი მივაჩერდი
- გააჩნია კიდევ რას იზამ - ამაზე კი ტუჩები გაილოკა
- ახლა დავიწყო? - ისევ გადავატრიალე თვალები
- ნახევარ საათში მანამდე ლაპარაკი მინდა - თქვა და თითქოს ცოტათი მომეშვა
- კარგი - ესღა ვთქვი და ისევ ოთახის შუაგულში დავბრუნდი
- მე ნაილი მქვია შენ? - ეს თავდაჯერებული ღიმილი, მინდოდა მისვულიყავი და სახეში მაგრად გამერტყა
- კასანდრა - მოკლედ მოვუჭერი და სკამზე ჩამოვჯექი
- ასე მოკლედ და ცივად? - მანაც წარბაწეულმა მკითხა
- ხო ასე მოკლედ და ცივად - მეც გავიმეორე მისი სიტყვები და მას შევხედე და ტუჩები მოვბრუცე
- არგირჩევ ასე ლაპარაკს ჩემთან - თქვა და ჩაიცინა
- რატომ ვითომ? - მეც ჩავიცინე
- ყველას დამორჩილება შემიძლია - ისევ ჩაიცინა
- მამიიკოს ფულებით ? - მწარედ გავუღიმე და მის გაცოფებულ სახეს წამით შევხედე
- შეგიძლია ასეც დაარქვა , მაგრამ შენც ერთერთი მათგანი იქნები ვინც დავიმორჩილე - ჩაიჩურჩულა ბოლოს სიტყვები დად ისევ ის ცინიზმით გაჟღენთილი ღიმილი აიკრა სახეზე
- არც იოცნებო - ზიზღით წარმოვსთქვი ეს სიტყვები და ცოტა მაკლდა რომ გამერტყა
- მეამბოხე ხარ ძუკნავ - თქვა და ზიზღით ჩაილაპარაკა
- !! - ისევ დავუყვირე
- ჰეი ძუკნა ზედმეტები მოგდის - მანაც იგივე ინტონაციით გაიმეორა ჩემი სიტყვები
- ძუკნა არვარ - დავიყვირე და წამოვხტი
- აბა შენი აზრით ვინმეს მართლა აინტერესებს შენი უბრალო ცეკვა? - დაიყვირა და ამ სიტყვების გაგონებაზე ცოტა დამაკლდა რომ თვალებიდან ცრემლლები არ წამომსვლოდა მაგრამ კას ამდენი წელია არგიტირია !! ბავშვთა სახლის მერე არმიტირია და არც ვაპირებ ამ ნაბიჭვრის გამო ტირილს !! მასთან მივვარდი და ხელი მაგრად გავარტყი სახეში, მანაც იგივე გაიმეორა და მისი ორი უხეში მოძრაობით ორივენი საწოლზე აღმოვჩნდით. ნელნელა მაისურის გახდას იწყებდა მაგრამ შევაჩერე
- ნაილ არგაბედო - დავუყვირე და საწოლიდან გადმოვვარდი ამაზე კი მისი სიცილი გავიგონე
- იცი მინდა რომ გავბედო რა მე რაც მინდა იმას ყოველთვის ვიღებ - თქვა და სიცილი განაგრძო
- ვერეღირსები - ისევ დავუყვირე
- რატომაც არა პატარავ - თქვა და თვალი ჩამიკრა
- გამაუპატიურებ ? - ვთქვი და თვალებში შევხედე
- ამას არვაპირებბ ... ან არ ვაპირებდი - თქვა და ისევ გაიცინა
- არა არ აპირებ! არც აპირედი და არც დააპირებ ! - დავუყვირე და მის სახეს შევხედე
- რომ მინდოდეს დამიჯერემანდ მასე უსაქმოდ არიდგებოდი - ახლა სახე დაასერიოზულა
- მივდივარ ! - დავიყვირე და ჩემს ჩანთას ხელი დავავლე
- ვერწახვალ ! დილის 7საათამდე ჩაკეტილი ხარ . ახლა კი შეგიძლია დაიწყო - თქვა წყნარად და ჩამოჯდა
- ცოტახნის წინ მითხარი შენი უბადრუკი ცეკვა ვის რაში შჭირრდდებაო და ახლა მეუბნები რომ დავიწყო? - წარბაწეულმა გავხედე
- სხვა რამ არ მოინდომე , და თან მე ამაში ფულს ვიხდი - მხრები აიჩეჩა და ვისკი დაისხა
- სანამ დავიწყებდე რბოლაზე რაგინდოდა? - მე
- უბრალოდ მიყვარს რბოლები - მანაც თქვა გულღიად
- გავიგონე რაც თქვი - მეც ჩამოვჯექი
- მგონი შენთვის დაჯდომის უფლება არმომიცია და მეორე რავთქვი? - მან კი თავისი ცისფერი თვალები მომანათა
- მგონი არც მე მიკითხავს შენთვის რამე , და მეორეც ის რომ ფსონი დადე ჩემზე - მეც ვთქვიდა მისი ვისკიანი ჭიქა ავიღე და მთლიანად მოვიყუდე
- ჰეი ჰეი .... ზედმეტები მოგდის - გაბრაზებული სახით შემომხედა მე კი ამაზე მწარედ ჩავიცინე
- იცი ნაილ შენნარი ბევრი მინახავს , გათამამებული მამიკოს შვილები - ვგრძნობდი როგორ მეკიდებოდა სასმელი და უფრო მეტი მოვინდომე მთელი ბოთლი ავიღე და მოვიყუდე მერე კი გავაგრძელე - ისეთები ვისაც გონიათ რომ სხვაზე რამით მეტნი არიან , ან სხვები მათი საკუთრება არიან . ბევრი დაიმორჩილეს ასეთებმა ბევრი !
- მაგრამ ვერა მე ! მე მეამბოხე ვარ, არასდროს ვნებდები და არასდროს ვჩერდები . მითუმეტეს შენნაირებს - ვთქვი და შემდეგი ყლუპი უფრო ხმაურიანად მოვსვი
- იცი მეც მინახავს ბევრი შენნარი თავქარიანი - თქვა და ბოთლი უხეშად გამომგლიჯა, შემდეგ კი მანაც ხმაურიანად მოსვა - ბევრიც მომირჯულებია , მაგრამ შენნაირი მეამბოხე არასდროს , მაგრამ სწორედ მე ვიქნები ის ფულიანი მამიკოს ბიჭი როგორც შენ მიწოდებ რომელიც შენ ყველაზე დიდ მეამბოხეს დაგიმორჩილებს და მოგარჯულებს ! - თქვა და თვალებში მტკიცედ შემომხედა
- ბევრმა ცადა , სამწუხაროდ არავის გამოუვიდა . მაგრამ რაიცი ნაილ ცდა ბედის მონახევრეაო ამბობენ- ჩავიცინე - და თან ახალბედებს უმართლებთ . სიმღერა დავიწყე და სრულიად დავივიწყე ნაილი. ნაილმაც იგივე გაიმეორა 4 ვისკის ბოთლი ჩავცალეთ მე და ნაილმა ბოლოს კი ალბათ ჩაგვეძინა
‪#‎მეორე‬ დილით
- კასანდრა ადექიი - დაიყვირა ნაილმა და შემაჯღრია
- რაჯანდაბა გინდა? - დამიმოვიხედე - ან მე რაჯანდაბა მინდა აქ?
- თავი მისკდება - თქვა და გვერდით მომიწვა
- გაეთრიე ! - დავუყვირე და წამოვხტი
- ჩაცმული ხარ , ანუ არაფერი მომხდარა - თქვა და ამოისუნთქვა თითქოს შვებით, კიდევ კარგი თორემ ეცოდინებოდა რომ ქალიშვილი ვიყავი და ამაზე სულ დამცინებდა
- კიდევ კარგი - ამოვიბურტყუნე და ჩაცმას შევუდექი
- კასანდრა ფრენკ შენთან ერთი შემოთავაზება მაქვს - თქვა და თავი დახარა - 1თვე ჩემთან იცხოვრე და ამაში 100000$ გადაგიხდი - თქვა და თვალი გამისწორა
- იმდენი დალიე რომ მეძავი გგონივარ? - წარაწეულმა ვკითხე
‪#‎თავი‬ 3
- იმდენი დალიე რომ მეძავი გგონივარ? - წარაწეულმა ვკითხე
- არა ვიცი ვინც ხარ უბრალოდ ასე მინდა - ის
- ასე გინდა?? შენ ჩემი ყიდვა გინდა? არა უფრო სწორედ ქირაობა? - გავიცინე მწარედ და ჩანთის ძებნა დავიწყე
- სხვა გზა არგაქვს კას , ან ნებით შენით ან ძალით ჩემით - თქვა და გაიცინა
- ვერგიტააან !!! - დავიყვირე , შეჩვეული ვიყავი დამცირებას მაგრამ ჩემს ქირაობას არავის შევარჩენდი
- მოკლედ იმ საცხოვრებელში აღარ გაგაჩერებენ გამოგაგდებენ. ჩემი 1ზარი და ვეღარსად წახვალ დადარჩები ქუჩაში , მაგრამ თუ დამთანხმდები და წამოხვალ 1თვე მდიდრულ სახლშ იცხოვვრებ და დატკბები ამით შემდეგ კი შენს 100,000ს წაიღებ და წახვალ ბედნიერად . მაგრმ მაინც ჩემთან მოგიწევს ცხოვრება ოღონდ ძალით
- ყველაზე ამაზრენი ადამიანი ხარ !! - დავიყვირე და ცრემლი მოვიწმინდე
- დღეს საღამოს 10ზე გამოგივლი - თქვა და თავიდან ბოლომდე ამათვალიერა
- რაუნდა გავაკეთო? - ამოვისლუკუნე
- უნდა იცეკვო -ამ სიტყვებმა დამაეჭვა მაგრამ მაინც მომეშვა გულზე
- კარგი ამაზე თანახმა ვარ - ვთქვი და ცრემლი ისევ მოვიშორე
- მაგრამ სახლიდან ვერგახვალ 1თვის განმავლობაში ჩემი ნებართვის გარეშე !!
მაშ ასე არა?? ახლა გაიგებ ვინაა კასანდრა ფრენკი !შენთვითონ აირჩიე ეს ნაილ ახლა კი დატკბი შენი ცხოვრების გამწარებით! - ჩემთვის გავიფიქრე და აცრემლიანებული თვალები მოვიწმინდე
- მაგრამ ერთი შენიშვნა ნაილ - თავი მტკიცედ ავწიე და მის ცისფერ თვალებს შევხედე
- გისმენ პატარავ - თქვა და ტუჩზე იკბინა
- 1თვე სახლში არ გამოვიკეტები, მაგის იმედი არგქონდეს. მთელი დღე შენთან ვიქნები ღამე კი წავალ - ვთქვი და თავი ოდნავ დავხარე
- არა , არმაწყობს, ასე შევთანხმდეთ დილის 11საათიდან შეგიძლია წახვიდე მაგრამ 10საათზე სახლში იქნები , თუ გაწყობს მთთელი ღამე ცეკვა მაშინ ასე იყოს - თქვა და დაუნდობელი სახე მიიღო
- კლუბი? - თვალებდაჭყეტილმა ვკითხე
- როცა საჭირო იქნება ერთად წავალთ - თვალი ჩამიკრა
- და კიდევ ერთმანეთის ცხოვრებაში არვერევით !! მხოლოდ ღამე როცა საქმე, შეთანხმებასთან მივა - ესღა ვთქვი და თმა ავიწიე
- კარგი , წადი სახლში ... ნუ სადაც ცხოვრობ და აიღე ყველაფერი რაც გჭირდება საღამოს 9ზე გამოგივლი - თქვა და ისევ მბრძანებლურად, და როგორც ყოველთვის ცინიზმით გამიცინა
- აა და კიდევ რბოლები? - რბოლა ჩემი ცხოვრება იყო და არვაპირებდი ერთი ნაბიჭვრის გამო მისთვის თავი დამენებებინა, ასევე ჩემი მეგობრები .
- მანდაც ერთად წავალთ, მეც მიყვარს რბოლა მითუმეტეს მაშინ როცა შენ მონაწილეობ - თქვა და წარბები აათამაშა, ოოო როგორ ვერგიტან ნაილ!! მისი გვარიც კი არვიცი
- შენი გვარი მაინც იქნებ მითხრა? - თვალები გადავატრიალე
- ჰორანი პატარავ , ახლა კი შენი წასვლის დროა - თქვა და ჩანთა გადმომიგდო
- ნახმვამდსი - უკმეხად მივაძახე და კარები მთელი ძალით მოვაჯახუნე, მალევე გავიგე კარის ჩამოვარდნის ხმა და ცოტა გამეცინა, მე არვიყავი ნაზი გოგონა, მე ვიყავი შეჩვეული ქუჩურ ცხოვრებას, და გზებს რომლითაც თავის გადარჩენა იყო შესაძლებელი, ბევრი ბიჭიც მყავს ნაცემი. ესეც თავის დაცვის მიზნით. სახლში ლამის სირბილით მივედი , სახელური ჩამოვწიე თუარა ლარა დავინახე რომელიც ვიღაც ბიჭს კოცნიდა, ცოტაღა აკდათ სხვა რამემდე.
- უკაცრავად ხელს თუ გიშლით - ვთქვი და გავიცინე
- კარგი, ჯონ წადი გთხო საღამოს გნახავ - უთხრა მასთან მწოლ მწვანეთვალება ბიჭს, მანაც გაუღიმა და წავიდა , თან ხელით ანიშნა რომ დაურეკავდა
- მთელი ღამე სადდაიკარგე? - თქვა და ხმას აუწია
მეც ავდექი და ყველაფერი მოვუყევი , მოულოდნელობისგან მასაც იგივე რეაქცია ქონდა რაც მე რამოდენიმე საათის წინ . მალევე ყველაფერი ჩავალაგე და ლარა და ჯეიმსს გამოვემშვიდობე. ზუსტად 10სააათზე . მეც მალევე ჩავირბინე კიბეები და მისი სახის დანახვაზე თვალები გადავატრიალე. ის თავაზიანად გამიძღვა მანქანისკენ თითქოს ძალიან ზრდილობიანია. მალევე შავი ლამბორჯინის კარი გააღო და შიგნით მომათავსა
- აბა რავქნათ პატარავ წავიდეთ სახლში? - ისევ ეს ცინიკური ღიმილი როგორმინდა მეორე იარაღი რომელიც ჩემოდანში მიდევს ამოვიღო და ზედ შუბლზე დავახალო
- როგორც გინდა - ვთვი და ისევ თვალები გადავატრიალე
- დღეს რბოლაა და მივდივართ - ამ ამბავმა თითქოს გამახარა
- ვინები მონაწილეობენ? - ახლა უკვე ინტერესით ვკითხე
- მე და ჰარი სტაილსი , ჩემი მეგობარი - მისი ეს სიტყვები და ჩემი პირის დაღება ერთი იყო
- მრბოლელი ხარ? - გაოცებით ვკითხე
- შენწარმოიდგინე და კი - ჩაიცინა - მე ყველა მხრივ ნიჭიერი ვარ
- მაგასაც ვნახავთ - ახლა მე ჩავიცინე სარკასტულად
- აქ არასდროს მინახიხარ რბოლაზე - ინტერესიანი თვალები მივაპყრე
- ეს ნიუ იორკია, მე კი ლოს ანჯელესში ვცხოვრობდი - თქვა და გაიცინა
- აამ კარგი - ესღა ვთქვი და სამარისებული სიჩუმე ჩამოვარდა
მალევე ნაილმა მანქანა 3სართულიანი, მდიდრული შავი სახლის წინ გააჩერა. ეზო ცარიელი იყო, ეტყობოდა სახლს რომ მხოლოდ ნაილი ცხოვრობდა . ბასეინი არცისე დიდი იყო, ეზო კი მოუვლელი . სახლის კართან დიდი კავკასიური ნაგაზი იყო მოკალათებბული, და ჩვენს დანახვაზე ჩვენსკენ გამოექანა . ნაილი გადამეფარა და ნაგაზს ჩახუტა ისიც მალევე დამშვიდდა და თავის ადგილს დაუბრუნდა.
ჩემი ვარაუდი გამრთლდა სახლშ არავინ იყო, სახლში შევედით თუარა თვალში მომხვდა, ფოტოსურათები ნაილის ბავშობიდან ამაზე სიცილი ამიტყდა
- რაგაცინებს? - შემომიბღვირა
- ბავშვობაში გოგოს კაბები გეცვა? - ვთქვი და ისევ სიცილი გავაგრძელე.მან კი დამაიგნორა და ჩანთები ძირს დაყარა.
- შეგიძლია წამოიღო - თქვა და ისევ გამიღიმა
- ნამდვილი ჯენტლმენი ხარ - მეც გავუღიმე
- ვიცი, მესამე სართულამდე შეგიძლია ათრიო შენი ბარგი - თქვა და ჩემს ერთ საცოდავ ჩანთაზე , რომელსაც წლებმა კვალი დაუტოვა, მხოლოდ ეს ჩანთა იყო ერთადერთი რამ რაც ბავშვობიდან დამრჩა. ალბათ ამ ჩანთას ბარგს ვერდავარქმევდით, მაგრამ მასში იდო ყველაფერი რაც გამაჩნდა. მესამე სართულამდე ნაილი მღეროდა მე კი მივყვებოდი .
- ეს ოთახია - ბოლოს კი ერთი ოთახსიკენ მიმითითა, მალევე შევედით საკმაოდ დიდი ოთახი იყო , ლამაზად მაგრამ სადად გადაწყვეტილი ძალიან მომეწონა და მალევე შევედი
- მადლობა მაინც გეთქვა - თქვა და თვალები გადაატრიალა
- მადლობა რისთვის რომ მიქირავე? - არც მე დავაკელი
- ხო კარგი -თქვა და გავიდა
- 10წუთში დაბლა ჩამოდი მივდივართ - დამიძახა კიბეებიდან
- კარგი - მეც მივაყვირე
როგორ მეზიზღებოდა უკვე ეს ბიჭი, ნერვებს მიშლიდა თავისი ცინიკური სიცილით და იმის შეხსენებით რომ „მიქირავა“. 10წუთი მალევვე გავიდა და ისევ ამომმყვირა
- წავედდიიით - ის
- კარგიიიიიიი - მეც მთელი ხმით დავუჩხავლე
მალევე ჩავედი, ყოველგვარი სიტყვის გარეშე გავედით სახლიდან და მანქანაში ჩავსხედით , 10წუთი უხმოდ ვიჯექით ბოლოს კი ნაილმა ხმა ამოიღ
- რამდენი გინდა რომ დაგიმატო? - თქვა და ტუჩი მოიკვნიტა
- რაში? - ინტერესიანნი თვალებით შევხედე
- იმაში რომ ჩემთან დაწვე - თქვა, შემომხედა და ტუჩი გაილოკა

ესეც ორი თავი ჩემგან <3 იმედია მოგეწონებათ და ისიამოვნებთ <3 მიყვარხართ