როდესაც ლიკამ სკოლაში რეგულარულად სიარული განაგრძო ვეღარ დავმალე და მასთან ახლოს მივედი..

-როგორ ხარ ლიკა?
-რავი არამიშავს შენ?
-აუ რავი ტო. რაღც უნდა გითხრა
-რამოხდა?
-მიყვარხარ..
-მეც ალექს, მაგრამ არვიცი მეშინია..
-რისი?
-არვიცი მართლა ვერ ვხვდები რისი..
-ანუ ერთად ვართ?
-ჰო ეგრე გამოდის..

ვცდილობდი მისთვის სითბო და მზრუნველობა ამის შემდეგ არმომეკლო, სიახლოვეს უფრო ვგრძნობდი, მიყვარდა, მასაც ვუვარდი, ესეც სრული ბედნიერება...

1 კვირაში სანდროს დედამ წვეულება მოაწო და როგორც საპატიო სტუმრები მე და ლიკაც მივდიოდით, ნუ ჩვეულებისამერ დაყოლიება გამიძნელდა მაგრამ იმდენი ვეხვეწე დამთანხმდა კარგი წამოვალო..
მისვლის თანავე ყველა გვილოცავდა ერთად ყოფნას, შემდეგ საპატიო ადგილას დაგვსვეს და გამოგვკითხეს, როგორ გაიცანით ერთმანეთი და როგორ შეგიყვარდათო, ვერ ვხვდებოდი წვეულება იყო თუ მაია ასათიანის შოუ..
საქმე დალევაზე მიდგა, თითქმის ყველა ვსვამდით, გოგოები კი კოქტეილს მიირთმევდნენ რომელშიც ჩვენი თქმის ცოტა მაგრამ სინამდვილეში დიდი რაოდენობის ალკოჰოლი იყო..
ლიკამაც დაიწყო დალევა, მიუხედავად იმისა რომ ამბობდა როცა ვსვავ ვბოდავო.. თავიდან არაფერი ეტყობოდა, 6-7 ჭიქის შემდეგ გარეთ გასვლა მთხოვა, ფეხზე ძლივს იდგა, სკვერში დავჯექით და უეცრად ცრემლები წამოუვიდა..

-ცხოვრება რაგატირებს? რაგჭირს?
-არა! არუნდა ვიყო მე შენიი ცხოვრება..
-რა? რატომ? რამოხდა?
-მე არვარ შენი ღირსი, მხოლოდ სიკვდილის ღირსი ვარ!
-ლიკა რეებს ამბობ ამიხსენი რამოხდა!
-მე დამნაშავე ვარ, ჩემი ბრალია შენი უბედურება, ჰო ჩემიბრალია..
-რა უბედურებაზე ლაპარაკობ?
-მე მისი დავალებით, ჰომისი დავალებით მოვკალი..მე მავიწროვებდა..
-ვისი დავალებით და ვინმოკალი?
-ლუკა გიორგაძის დავალებით! ქრისტინე მოვკალი!

ამ სიტყვების შემდეგ გავცივდი ადგილზე, მეგონა გულში ჩამარტყეს დანა თქო.. ისიც გავიფიქრე სიმთვრალის ბრალი იქნება თქო, მაგრამ იმდენად დამაჯერებლად ამბობდა ტყუილად ვერ ჩავთვალე..
სახლში მივაცილე, არაფერი მითქვია, დავემშვიდობე და სასაფლაოზე წავედი..
ღამის 11 საათი იყო, საათი რომელზეც ჩემი და გამოასალმეს სიცოცხლეს.. ქვასთან მივედი და ლაპარაკი დავიწყე..

"დაგპირდი შენს მკვლელს ვიპოვი თქო, ვიპოვე კიდევაც, მაგრამ ახლა არვიცი რავქნა, მე ხომ ის მიყვარს, ვიცი მას ეს არუნდოდა, დააძალეს, აიძულეს, მაგრამ მაინც ვერ ვპატიობ, ალბად ვერც საკუთარ თავს ვაპატიებ შენი მკვლელი, რომ შემიყვარდა.. რავქნა არვიცი, მომეცი ნიშანი, მითხარი რამე გთხოვ მითხარი, ახლა ყველაზე მეტად მჭირდება შენი მხარდაჭერა და რჩევები.."

ცრემლები წამომივიდა, ბურთი მომაწვა ყელში, მინდოდა მეყვირა მაგრამ არვიცი რა..
მეორე დღეს სკოლაში არმივსულვარ, ეგრევე სანდროს გავუარე..

-სანდრუუუშ ადექი!
-რა გაღრიალებს ამ დილა უთენია..
-უნდა მიშველო
-რამოხდა?
-ჩემი დის მკვლელი ვიპოვე
-ვააა ვინაა?
-ლიკა, გუშინ მითხრა.. ვიღაც ლუკა გიორგაძე მაძალებდა და იმიტომ მოვკალიო..
-დაიცა მეღადავები?
-არა ლიკაა მართლა.. მიყვარს სანდრიკ აღარ ვიცი რავქნა..
-ბიჭო ლიკა კიარა ლუკა გიორგაძეს საიდან იცნობს?
-არვიცი, ვინაა ვაფშე ეგ ლუკა?
-ეგმევიცი, კაი იტოკში შენ წადი სახლში, გავარკვევ და დაგგირეკავ..
-ბიჭო რაწავიდე შენ ნორმალური ხარ? მეც აქ ვრჩები, ლიკა არვიცი მარა მაგ ლუკას დედას ვუტირებ.., ასერომ მეც შენთან ერთად მოვიდა..
-ხისთავიანი ხარ,, კაი წამოდი...

2 საათში ლუკას სახლთან ვიდექით, საშინელი შეკამათება მოხდა, რის გამოც სანდრო და მე მსუბუქად დავიჭერით, აი ლუკა კი ცოცხალი იყო თუარა ექიმები დაადგენდნენ..
"თემის" შემდეგ ლიკასთან მივედი.. ოთახში იყო ჩაკეტილი და კარს არავის უღებდა, ამბობდა არავინ და არაფერი არმინდაო..
არც მე გამიღო კარი, წადი და აღარ მოხვიდე, არ ვიმსახურებ შენგან პატიებასო...
არ დამიძალებია სახლში წავედი, ჭრილობა დავიმუშავე დამთელი ღამე ფიქრში გავატარე...

პ.ს ესეც მეოთხე იმედია მოგეწონებათ, იაქტიურეთ რა ..