ჩემი უბედური ცხოვრება 11წლის ასაკში დაიწყო, როდესაც მშობლებმა გარდამეცვალა, და საერთოდ ყველამ მიმატოვა. ნათესავებმა არ მიმიღეს ბებია და ბაბუა გარდაცვლილი მყავს. დეპრესიაში ვიყავი არც კი ვიცოდი რა გამეკეთებინა, ქუჩაში დავდიოდი და ვეძებდი ყველაზე იოლ გზას ფულის საშოვნელად. 1აგვისტოს 12წლის გავხდი მაგრამ არავის მოულოცია ჩემი მეორე „მე“-ს გარდა. გავიდა რამოდენიმე თვე და გავიცანი ჩემზე 2წლის დიდი 14წლის ანამარია. მან მითხრა რომ ფულის საშოვნელად ყველაზე იოლი გზა მეძავობა იყო, მაგრამ ჯერ ძალიან პატარა ვიყავი მეძავობისთვის. გავიდა 3წელი მანამდე თავს მათხოვრობით ვირჩენდი და როდესაც 15წლის გავხდი მაინტერესებდა რას ნიშნავდა მეძავობა, და როგორ შემეძლო მეშოვა ფული ამით. მივედი ღამის კლუბში, შევედი და მინდოდა უფროსთან დალაპარაკება, კარებში ახალგაზრდა ნახევრად-შიშველი გოგონა შემხვდა და გამომელაპარაკა
-აქ პირველად ხარ?
-დიახ, პირველად ვარ
-და, რისთვის მოხვედი აქ?
-მე ჯერ არაფერი არ ვიცი, მხოლოდ 15წლის ვარ...
-ააა,მივხვდი, მოდი დირექტორთან შედი
გოგონამ დირექტორის კარებამდე მიმაცილა და მეც დავაკაკუნე კარებზე
-გამარჯობა
-გამარჯობა,გენაცვალე
-შეიძლება შემოვიდე?
-შემოდი
მეც შევედი და სკამზე დავჯექი
-აბა გისმენ
-მე 15წლის ქეთი ვარ, 11წლის ასაკში მშობლებმა მიმატოვეს და დავრჩი სულ მარტო, აქამდე თავს მათხოვრობით ვირჩენდი, რამოდენიმე თვის წინ ერთი გოგო ანამარია გავიცანი და მან მითხრა რომ ყველაზე იოლი ხერხი ფულის საშოვნელად მეძავობა იყო
-საერთოდ იცი რას ნიშნავს მეძავობა, და რისი გაკეთება მოგიწევს?
-არვიცი
-მოდი აგიხსნი. მეძავობა ნიშნავს სხეულით ვაჭრობას.. ეხლა მიხვდი?
-დიახ მივხვდი
-და მაინც გსურს ამ საქმის გაკეთება?
-ფული საერთოდ არ მაქვს, ქუჩაში მათხოვრობით ვიყინები, ძალიან არმინდა ეს საქმე მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს.
-ჯერ პატარა ხარ, მაგრამ არაუშავს ნელ-ნელა მიეჩვევი. ხვალე მოდი, აქ ჩაგაცმევთ და ხვალიდან უკვე შეძლებ კლიენტების მომსახურებას
-კარგით.
წამოვედი და ძალიან ცუდ ხასიათზე ვიყავი, ძალიან დაბნეული ვიყავი, არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, როგორ მომექცეოდნენ კლიენტები და ასე შემდეგ....
ის ღამეს გარეთ გავატარე დილით კი გაყინული კლუბში მივედი, კარებში ისევ ის ახალგაზრდა გოგონა შემხვდა
-აგიყვანეს?
-დიახ, ამიყვანეს
-კაი, წამოდი მაშინ ჩაგაცმევ და აგიხსნი კიდე რაღაცეებს
-კარგი.
გოგონამ გასახდელში შემიყვანა, და ნახევრად დახეული „კალგოტკა“ მომცა
-ეს ჩაიცვი
-ეს როგორ ჩავიცვა?
-ჩვეულებრივად, ამაზე უარესების ჩაცმა მოგიწევს
-კარგი, ჩავიცმევ
-ისე ძალიან ლამაზი ხარ, კარგი გარეგნობა გაქვს
-დიდი მადლობა
-გამხდარი ხარ, მაღალი ფეხები გაქვს, ლამაზი თვალები და კარგი თმები
-დიდი მადლობა, იცი? ცოტა ვნერვიულობ
-არაფერია სანერვიულო, თავიდან მეც ვნერვიულობდი, დღეს რადგან პირველი დღეა კლიენტებს ნუ მოემსახურები, ჯერ დააკვირდი სიტუაციას
-კარგი.
გასახდელიდან გამოვედით და სულ სხვა დარბაზში შევედით, სადაც ახალგაზრდა ბიჭები და დიდი კაცები იყვნენ
-წამოდი, გაგაცნობ გოგოებს
5გოგოსთან მივედით
-გაიცანით გოგოებო, ეს 15წლის ქეთია
-სასიამოვნოა (გოგოები)
-ჩემთვისაც
-პირველი დღეა? (ერთ-ერთი გოგონა)
-დიახ პირველი დღეა და ძალიან ვნერვიულობ
-ნუ ნერვიულობ, ბევრი ფული გექნება
-რავიცი....
ვიღაც დიდი კაცი ჩვენსკენ წამოვიდა
-აბა რომელი წამოხვალთ?
-მეეეე (ერთ-ერთი გოგონა)
-წამოდი ლამაზო...
მე ძალიან დავინტერესდი
-სად მიყავს?
-ოთახში, სად უნდა მიყავდეს (ერთ-ერთი გოგონა)
-უი ხო, დავიბენი...
გავიდა რამოდენიმე თვე და უკვე მივეჩვიე ჩემს საქმეს, აღარც ვნერვიულობდი ჩვეულებრივად ვიყავი, იმდენი ფული მქონდა რომ პატარა ბინა ვიქირავე და საჭმელსაც ვჭამდი.
ერთ დღესაც სამსახურში ვარ და მოდის ვიღაც უცხო ქალი
-ქეთი შენ ხარ?
-დიახ, რომელი ხართ?
-ქეთი, მე შენი მამიდა ვარ
-სასიამოვნოა
-წამოდი ამ სამსახურიდან, ჩემთან წაგიყვან სოფელში და იქ ვიცხოვროთ
-ქალბატონო, თქვენი სახელი?
-ნანა მქვია, და თქვენობით ნუ მელაპარაკები, მე ხომ შენი მამიდა ვარ
-ქალბატონო ნანა, როდესაც ყველამ მიმატოვა 11წლის რომ ვიყავი, მაშინ რატომ არ გაგიჩნდათ სურვილი რომ დამხვამრებოდით, 2წელი ქუჩაში ვიწექი და ვიყინებოდი საჭმლის გარეშე
-არ ვიცოდი შენს შესახებ, არაფერი.
-ძალიან კარგად იცოდით, როგორ? როცა მამა ცოცხალი იყო თქვენთვის არასოდეს უთქვამს რომ შვილი ყავდა?
-კი უთქვამს
-და თუ იცოდით? რატომ არ გაგიჩნდათ სურვილი ადრე რომ მოგეკითხათ როგორ ვიყავი? სად ვიყავი?
-ბოდიში, იმედია მაპატიებ
-საპატიებელი არაფერია, მე უბრალოდ ჩემი ცხოვრება მაქვს რომელიც არანაირად არ მსურს დაგიკავშიროთ თქვენ.
-შვილო ქეთი, გთხოვ ნუ იქცევი ასე... დამიჯერე და წამოდი ჩვენთან სოფელში
-არ წამოვალ, დიდი მადლობა შემოთავაზებისთვის, ეხლა კი საქმე მაქვს
-წავიდე?
-როგორც გინდათ, მე სოფელში არ წამოვალ
ვუთხარი და გამოვედი სხვა დარბაზში და საშინლად გავბრაზდი ცრემლები წამომივიდა მაგრამ არ შევიმჩნიე და ფეხზე წამოვდექი. გული საშინლად გატეხილი მქონდა, კლიენტები ძალიან უხეშად მექცეოდნენ და ძალიან დაჩაგრულად ვგრძნობდი თავს. ამ ფიქრებში ვიყავი როდესაც ახალგაზრდა ბიჭმა გამომაცოცხლა. გამთენიისას სახლში ვბრუნდებოდი როდესაც ძალიან მომინდა პიცა და შევედი პიცერიაში, შევუკვეთე პიცა და მარტო დავჯექი მაგიდასთან, უეცრად ახალგზარდა ბიჭი მოვიდა
-გამარჯობა
-გაგიმარჯოს
-შეიძლება დავჯდე?
-როგორც გინდა
-რა გქვია?
-ქეთი
-მე თორნიკე, სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
-რას საქმიანობ?
ძალიან დავიბენი, აღარ ვიცოდი რა მეთქვა, უეცრად ძალიან შემრცხვა ჩემი საქმიანობის და ისევ მოტყუება გადავწყვიტე
-სკოლის მოსწავლე ვარ, 10კლასში ვარ
-კარგია, მე 12კლასში ვარ
-კარგია
-სად ცხოვრობ?
-თემქაზე, შენ?
-მე საბურთალოზე
-კარგია.
-მშობლები გყავს?
-არა
-არა?
-ხო, სრულიად მარტო ვცხოვრობ
-ბოდიში რომ ამას გეკითხები მაგრამ ფული?
-ნათესავები მყავს და მაძლევენ ფულს
-კარგი, ბოდიში ამ კითხვისთვის, მე მყავს მშობლები და ერთად ვცხოვრობთ
-მაგას რა ჯობია?
-მართალი ხარ
პიცა მოიტანეს
-შენც პეპერონი გიყვარს?
-კი
-მეც, დამპატიჟებ?
-აბა რა, გადაიღე
1საათი ვიჯექით პიცერიაში და ვლაპარაკობდით რაღაცეებზე, ბოლოს თვითონ გადაიხადა და დავიშალეთ, არც ნომერი გამოურთმევია და არც არაფერი. იქიდან თითქოს ბედნიერი წამოვედი მაგრამ ვიცოდი რომ ეს მხოლოდ ჩემი ილუზია იყო...თითქოს ჩემი გატეხილი გული რაღაცით გამთელდა მაგრამ როდესაც მთელი ჩემი ცხოვრება თვალწინ დამიდგა ისევ საშინელ ხასიათზე დავდექი.... მეორე დღეს სახლიდან გამოვედი და ჩემს სადარბაზოსთან ის ბიჭი დამხვდა
-გამარჯობა
-გამარჯობა
-როგორ ხარ?
-კარგად მაგრამ.. ჩემი მისამართი როგორ გაიგე?
-ხომ მითხარი თემქაზეო, ხოდა მერე რაუნდა მაგის გაგებას
-ხოო, რავიცი
-საით?
-სკოლაში
-მიგაცილებ
-არა მადლობა
-რა მადლობა?! მიგაცილებ
აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, სად უნდა მივეცილებინე? მე ხომ ღამის კლუბში მივდიოდი და არა სკოლაში
-არ მინდა გაცილება, არ მიყვარს
-კარგი მაშინ, აი ჩემი ნომერი 555-99-34-55 და სკოლის მერე დამირეკე, თუ მოიცლი
-კარგი, მაშინ წავედი
-კარგად
წამოვედი და ამოვისუნთქე მაგრამ სულ დაძული ვიყავი ხომ არ მითვალთვალებსთქო... შევედი კლუბში და დირექტორი შემხვდა
-რატომ აგვიანებ?
-ბოდიში, ფეხით მოვდიოდი
-აღარ დააგვიანო!!!!
-კარგით.
გოგოებთან მივედი
-როგორ ხართ გოგოებო?
-რავიი, შეენ? (გოგოები)
-მეც ვარ რა, არ არიან კლიენტები?
-კიი, ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭია, და მიდი შედი რა
-კარგი, შევალ
მოვემზადე და ოთახის კარები გამოვაღე.....

ბავშვებო ეს ჩემი პირველი ისტორიია ვინც წაიკითხავთ ძალიან გთხოვთ მითხარით ღირს თუ არა გაგრძელება, მადლობა. <3