თქლოგინიდან წამოვდექი, მაინტერესებდა რისი ხმა იყო. ოთახიდან გამოვედი და კიბეებზე ჩავედი, ხმა სამზარეულოდან მოდიოდა. შიგნით შევიხედე და ვიღაც უცხო კაცი იყო, კარადებს ათვალიერებდა. მე ძალიან შემეშინდა და ვიკივლე
-გიგა მიშველე!!!
ჩემი ხმა, უცხო კაცმაც გაიგო და გამომეკიდა, მთელი ძალით გავიქეცი და კიბეებზე ავედი, ამდროს გიგაც გამოვიდა
-რახდება ანუკი?!
სირბილისგან იმდენად დავიღალე, ძლივს ვლაპარაკობდი
-გიგა, ქვევით ვიღაც უცხო კაცია
-შედი შენ ოთახში და არ გამოხვიდე!!!
ძალიან შემეშინდა, საბანი დავიფარე და 20წუთი ასე ვიყავი. მერე მაინც ვეღარ მოვითმინე და ოთახიდან გამოვედი, სიჩუმე იყო, როგორც ჩანს არავინ იყო და დავიძახე
-გიგა!
ხმა არავინ გამცა, ნელ-ნელა კიბეებზე ჩავედი, მაგრამ იქაც არავინ იყო. კიდევ უფრო შემეშინდა, და ოთახში შევვარდი, დანარჩენებს ეძინათ და აღარ გავაღვიძე. მერე როგორც ჩანს ჩამეძინა, რომ გავიღვიძე ოთახიდან გამოვედი და სამზარეულოში ჩავედი, გიგა არსად იყო. მერე ვეღარ მოვითმინე და გოგოები და ბიჭები გავაღვიძე, ყველაფერი მოვუყევი და მათაც ძალიან შეეშინდათ
-აუ ანუკი, რატო არ გაგვაღვიძე ღამე ტო?
-არვიცი, ძალიან ვნერვიულობ
ბიჭები გიგას მოსაძებნად წავიდნენ, მე ტირილი დავიწყე და გოგოები მამშვიდებდნენ. თითქმის ნახევარი დღე გავიდა და ბიჭებიც არსად ჩანდნენ, მე ყელში ამომივიდა, ჯინსი ჩავიცვი და გარეთ გავიქეცი. გოგოები გამომეკიდნენ ჩემი უკან დაბრუნება უნდოდათ, მაგრამ მაინც წამოვედი, გზაში ერთი მოხუცი შემხვდა
-გამარჯობა, დღეს ახალგაზრდა ბიჭები ხომ არ დაგინახიათ?
-კი შვილო, დაახლოებით 4ბიჭი იყო
-მითხარით საით წავიდნენ
-აი იქ, წითელი მანქანა რომ დგას ხედავ?
-დიახ
-აი მანდ მიდი, მერე ხელ-მარცხნივ შესახვევია და იქ შედი.
-დიდი მადლობა
მოხუცმა გამიღიმა, და წავიდა.
წითელ მანქანას მივუახლოვდი, და შესახვევში შევედი, კიდევ ერთი ქალი შემხვდა
-გამარჯობა, ახალგაზრდა ბიჭები ხომ არ გინახავთ დღეს?
-არა, არავინ დამინახია
-კარგით, მადლობა.
გზა გავაგრძელე, ამდროს ბიჭები დავინახე და მივვარდი
-ბიჭებო, სად დაიკარგეთ?! როგორ შემეშინდა
-ანუკი გიგა ვერ ვიპოვეთ (მითხრა ერთ-ერთმა ძმაკაცმა გიომ)
-ჰა?!
ტირილი დავიწყე, ვერ მამშვიდებდნენ...
-პოლიცია უნდა გამოვიძახო!!
-ანუკი არ გინდა, ვიპოვით (გიო)
-არა! უნდა გამოვიძახო
ტელეფონი ამოვიღე და პატრულში დავრეკე.
-გისმენთ
-გამარჯობა, გამოძახება მინდა
-რამოხდა?
-მოკლედ, წყნეთში დაიკარგა ახალგაზრდა გიგა დანელია, გუშინ ღამე სახლიდან გავიდა და მის მერე აღარ გვინახავს.
-მისამართი მითხარით, ზუსტად
-ქვემო წყნეთი, ჭავჭავაძის დასახლება, ნომერი 21
-კარგით, 20წუთში მოვა პოლიცია
-დიდი მადლობა
ტელეფონი გავთიშე, და იქვე ხის მორზე ჩამოვჯექი. პოლიციაც მალევე მოვიდა
-გამარჯობა, თქვენ გამოიძახეთ პოლიცია?
-დიახ (ვუპასუხე მე)
-აბა, დეტალურად მოგვიყევით რახდება
-მოკლედ, გუშინ ღამე დაახლოებით 3საათზე, საშინელმა ხმამ გამომაღვიძა, ქვევით ჩავედი და ქურდი იყო სახლში შემოსული, მე რომ დავინახე ძალიან შემეშინდა და ვიყვირე, ჩემი ხმა რომ გაიგო გამომეკიდა, მე კიბეები ავირბინე და გიგას დავუძახე (დაკარგულს) გიგა ოთახიდან გამოვიდა, და ქვევით ჩავიდა, მე ოთახში შემოვედი. დაახლოებით 20წუთის მერე გამოვედი ოთახიდან, მაგრამ უკვე აღარავინ იყო.
-კარგით, გასაგებია გამოძიებას ვიწყებთ
-კარგით.
-თქვენ სახლში წადით, და ტელეფონის ნომერი დაგვიტოვეთ რომ კონტაქტი გვქონდეს თქვენთან
-კარგით, ჩაიწერეთ 599-46-92-74
ჩვენ სახლში წამოვედით, ძალიან ვნერვიულობდით. სახლში რომ მივედი გოგოებს მოვუყევი ყველაფერი, 2საათი გავიდა მაგრამ პოლიციას არ დაურეკავს, ამ დროს ზარი შემოვიდა ჩემს ტელეფონზე
-გისმენთ
-ანუკი მესხი თქვენ ხართ?
-დიახ
-თქვენი მეგობრის, გიგა დანელიას საქმის შესახებ გირეკავთ
-დიახ, გისმენთ
-ჯერჯერობით ახალი არაფერია, გამოძიება მიმდინარეობს
-მადლობთ, ინფორმაციისთვის.
ტელეფონი გავთიშე და ტირილი დავიწყე, ბიჭები მომვარდნენ
-ანუკი ამოიღე ხმა!! რახდება?
-ახალი არაფერიაო, გესმის?! ვერ პოულობენ გიგას! გავგიჟდები!
-კაი,კაი დამშვიდდი იპოვიან
გამთენიის ხუთი საათი იყო, არ მეძინა, მთელი ღამე გავათენე, ამდროს ტელეფონი მირეკავს
-გისმენთ
-ისევ ჩვენ გაწუხებთ
-დიახ
-თქვენი მეგობარი, გიგა დანელია ნაპოვნია
-ვაიმე!! მართლა?
-დიახ, უბრალოდ უგონოდაა, დაჭრილია
-საავადმყოფოშია? ცოცხალია?
-დიახ ცოცხალია, უბრალოდ უგონოდაა, თბილისშია საავადმყოფო "NEW HOSPITAL"
-გასაგებია, მადლობა
-არაფრის.
ტელეფონი გავთიშე, ყველა გავაღვიძე, სწრაფად ჩავიცვით, ჩანთები ჩავალაგეთ, ბინა დავკეტეთ, და გიგას მანქანით წამოვედით თბილისში. გზაში დედაჩემს დავურეკე
-გისმენ ანუკი, ხო მშვიდობაა?
-დედა მისმინე თბილისში მოვდივარ
-კი მაგრამ, ჯერ გამთენიაა
-გიგა დაჭრეს, საავადმოფოში მივდივართ
-რაა?! რასამბობ შვილო?! როგორ მოხდა?
-დედა სახლში რომ მოვალ, ყველაფერს მოგიყვები, ეხლა ვერ დაგელაპარაკები
-კარგი, ჭკუით.
როგორც იქნა საავადმყოფოში მივედით.
-გამარჯობა, გიგა დანელია რომელ პალატაშია?
-დღეს ვერ ნახავთ, პაციენტს. ჩვენთან პაციენტის მონახულება შეგიძლიათ დილის 10საათიდან 3საათამდე
-ძალიან გთხოვთ, სულ 2წუთით ვნახავ
-ვერა გოგონა, ვერ შეგიშვებთ
გიგას ძმაკაცმა, სახლში წამომიყვანა, უკვე თენდებოდა. დედაჩემს ყველაფერი მოვუყევი,წყალი გადავივლე და ათის ნახევარზე სახლიდან გავედი, სადარბაზოში უცხო ბიჭი დამხვდა
-ანუკი მესხი შენხარ ლამაზო?
-დიახ
-სად მიდიხარ? წამო გაგიყვან
-არა მადლობა, ჩემით წავალ
-წამო რაა, წაგიყვან
-კარგი.
მე და უცხო ბიჭი მანქანაში ჩავჯექით და წავედით.