უკვე 1 კვირაა რაც ნიკსა ცოლი მქვია. ერთად არ ვიძინებთ, შუაღამისას ბრუნდება სახლში და თან მთვრალი. მე ველოდები ხოლმე მაგრამ არ ვენახვები მას.
ერთ საღამოს როგორც ყველა დანარჩენ საღამოს მე და ლიკა ვვახშმობდით. მე უცებ საშინელმა კვერჩხის სუნმა შემაწუხა.
- ლიკა.! ჩაის რატომ აქვს კვერცხის სუნი?- გაკვირვებულმა შემომხედა იკამ მერეკი ჩაის დასუნა.
- თინი... ჩაის ჩვეულებრივი სუნი აქვს.-ცოტა ხნით ჩაფიქქრდა მერე კი შემომხედა- თინა შენ ორსულად ხომ არ ხარ?- მე გაკვირვებულმა შევხედე და მივახვედრე რომ სისულელეს ამბობდა.
იმ საღამოსაც ჩემს ოთახში ველოდებოდი ნიკას. უცებ საშინლათ მომინდა რამე ტკბილი. ვიცოდი რომ მაცივარში შოკოლადი გვქონდა. მოკლე საღამურებით ჩავედი დაბლა, მაცივართან მივედი და გამოვაღე, ამ დროს გავიგე კარის ხმა. გავიხედე და ნიკა იყო. ეტყობოდა რომ ნასვამი იყო. ერთი ამათვალიერა. ერთი დიდი ნერწყვი გადაყლაპა და ფეხსაცმელები იქვე მიყარა.
- შენ აქ რა გინდა?- მიყვირა მან. მე შევკრთი. საშინლად შემეშინდა. მინდოდა რომ იქვე მოვმკვდარიყავი მაგრამ რააა? არაფერი. ისევ ნიკას წინ ვიდექი და შეშინებული მივჩერებოდი მას.
- მე...უბრალოთ... ტკბილი მომინდა...- ამოვიტირე და შეკავებული ცრემლები წმომცვივდა.
- ნუ ტირიხარ შენი დედამ******- დამიყვირა მან და გამარტყა. მე დაბლა დავეცი.- შენი ბრალია ასეთი რომ გავხდიი... - მიყვიროდა ის და თმით მათრევდა მთელ იატაკზე.- შენ რო არ გამოჩენილიყავი ეხლა მე და ადა ერთად ვიქნებოდით.- ისევ ყვიროდა ის და თან მირტყამდა.
- რას აკეთებ ნიკააა? იმ ს გამო სცემ? ვერ შეიგნე რომ ის შენი ადა აა? რით ვერ შეეგუე ამას? თიკო რა შუაშია ან ასეთი არაკაცი როდის გახდი?- იყვირა ლიკამ და ჩემი თავი წაართვა ნიკას.
- შენ რა გინდაა? ადი შენს ოთახში.- იღრიალა ისევ ნიკამ და ისევ ჩემსკენ გამოიწია მაგრამ ლიკა გადამიდგა წინ და ჩემთვის განკუთნული ხელი მას მოხვდა.
- ლიკააა... - ვიღრიალე და მისკენ მივხოხდი რადგან სიარული აღარ შემეძლო- ხო კარგათ ხარ?- ვკიტხე უკვე გონზე მოსულ ლიკას.
- კი კარგათ ვარ.- მითხრა ადგა და მეც ამაყენა. ნიკა კი ფანჯარასთან იდგა და სიგარეტს ეწეოდა.
- თიკო აქ დამელოდე ექიმს მოვიყვან.- მითხრა ლიკამ და დაბლა ჩავიდა.

ლიკა:

არ მჯერა რომ ჩემი ძმა ასეთია. ჩემი მოსიყვარულე და მზრუნველი ძმა ასეთი როგორ გახდა იმ ადას გამო? ამ ფიქრებში ვიყავი როდესაც კიბის ბოლო საფეხურზე ჩავედი. ნიკა ისევ იქ იდგა და ისევ სიგარეტს ეწეოდა.
- როგორაა?- უემოციოდ მკითხა.
- კარგათ ნამდვილად არაა.. მთელი ტანი დალურჯებული აქ. ასეთი როდის გახდი? ნუთუ ვერ ეგუები იმას რომ ადა აა?- გაკვირვებულმა და გაბრაზებულმა შევხედე უემოციოდ მდგომს. მან ერთი ჩაიცინა და შემომხედა.
- შენი ახრით ასეთი იმ ს გამო ვარ?-ირონიულათ მკითხა მან.
- აბა რა გჭირს?- გაკვირვებულმა შევყვირე.
- უბრალოთ ჩემი თავი მძულს ასეთი არაკაცი რომ ვარ და დღეს მასზე ამოვანთხია. ვერ გეტყვი რომ ეს პირველი და უკანასკმნელი შემთხვევა იყო, რადგან ალბათ კიდევ ბევრჯერ განმეორდება! ახლა კი წადი და ექიმი მოიყვანე.-მითხრა ეს და ისევ ფანჯრისკენ შებრუნდა.მე გაკვირვებული ვიყავი და ალბათ 10 წუთი ადგილიდან არ გავნძრეულვარ. მერე კი გამახსენდა თიკო და სწრაფად გავიქეცი ექიმის მოსაყვანად.

თიკო:

ექიმმა გასინჯვა რომ დაასრულა სევდიანი თვალებით შემომხედა და მითხრა.
- გილოცავ გოგონა შენ ორსულად ხარ.


გამარჯობა ყველას... მადლობა ვიც კითხულობთ. იმედია მოგეწონებათ და გთხოვთ დაწერეთ თქვენი აზრი ... ასე მგონია რომ არ მოგწონთ და ხომ არ ჯობს რომ შევწყვიტო?

ხო კიდევ თუ დაიდო ის ფოტო რომელიც მე დავუდე მთავარ ფოტოთ მინდა იცოდეთ რომ ეს არის თიკო ხოლო ხვალ ვაპირებ რო ნიკას ფოტო დავდო. თუ რათქმაუნდა დაიდო