როდესღაც ხო მთავრდება მეგობრობა და რაიმე სხვა იწყება?მაგრამ ჩემშემთხვევაში ესე არიყო ყოველლ დღე ჩამესმოდა ხვა ბექა დევდარიანზე რომელზეც მთელი თბილისი გიჟდებოდა ძალიან მაღიზიანებდა ეს ყველაფერი უსასრულობა იყო რაღაც ჩემთვის მაღიზიანებდა მისი სახელის ან თუნდაც გვარის ხსენება მაგრა ამყველაფერს კარგად ვფარავდი მეხო ანი დადიანი ვიყავი?!ის ანი დადიანი თბილისის ლუბოი ბიჭი რო მუხლის ჩოქვით დაზდევდა...
შაბათი დღეიყო უბანში რო გავიტასავე მინდოდა უბნის "ჭორების" მოსმენა ქვევით ჩავედი თუარა დავინახე ჩემი სიცოცხლეხალხი..."ძუნძულით"წავედი და დათოს მივუსკუპდი ბექა დევდარიანიც იქიყო უბრალოდ გამიღიმა და ეგიყო და ეგ
-დათო დათო დათუჩა *ვჩქმეტდი ლოყებზე და ვაწვალებდი
-ანი გამიშვი თორე მერე ინანებ
მემაინც ვაგრძელებდი დათო წამოხტა და გამომეკიდა ისე როგორც ადრე ბავშვობაში...ბექას სახეზე ღიმილს ვატყობდი როცა მას მივაშტერდი დამავიწყდა ისრო დათოს არუნდა დავეჭირე გავშტერდი ვუყურებდი როგორ იციდოდა და მეც მეცინებოდა.
-ჰა დაგიჭირე თუარა *მომხვია ხელები დათომ და ხელში ამიყვანა
-გამიშვი შე ბაჯბაჯა გამიშვი
ვწიკვინებდი ბოლოხმაზე
-გამიშვი შედათვო გამიშვი
-აგიშვაკიარა მოდითბიჭებო
ბექა პირველიწამოხტა ფეხებში დამავლო ხელი მერე ხელში ამიყვანა და მიმათრევდნენ სადღაც
-ეეე გამიშვით თქვე ხარის ქონინაბებო დროზე!!
მერე მიღუტუნებდნენ უკვე ძაან დაღამდა ეზოში ვიყავით და საშინელებებს ვყვებდით გამახსენდა ბავშვობა საშინელების მოყოლისმერე ბექა რომაცილებდა სახლამდეხოლმე
-ხოდა მაგკაცს მიყავდა გოგოები ვინც 16-17 წლისაა
-კარგი და ბაჩო გეყოფა
-ანის შეესინდაა *აათამაშა ზარბები კურტანიძემ
-არაფერიც
-ხო არშეშინებია პროსტა სახლამდე ბექა მიაცილებს როგორც ადრე
ამაზე მედაბექამ ერთმანეთს შევხედეთ
-ხოდამერე მე დათო მიმაცილებს როგორც მაშინ *სიცილით თქვა ბექამ
შუაღამემდე გარეთ ვიყავით შეკრებილები 3-4 საათი იყო როდავიშალეთ,როგორ მომნატრებია ეს გარემე უტყდებოდი როგორციქნა ჩემს თავს,მეძინებოდა მაგრამ მასზე ფიქრი არ მასვენებდა,ვერ ვიძინებდი ვფიქრობდი იმ ადამიანძე ვიზეცარუნდა მეფიქრა უძილობა დამემართა ესე არასდროს ვყოფოილვარ ვუყურებდი ჭერს და მეღიმებოდა...
უკვე 7-ისაათი იწყებოდა ტელეოიის ზარმა რო დაარღვია ჩემიიდელეა ტელეფონს როდავხედე უცხო ნომერიიყო უცხო ნომერებს ძირითადში არვპასუხობ მაგრამ რატომღაც ვუპასხე
-ანი ჩამოხვალ ტბაზე გავისეირნოთ?
ისე დავიბენი მისი ხმარო გავიგე დათან სადო?ტბაზეო?ხოსწორედ მომესმა
-ბექა?
-ხო რავი თუგეცლება ტბაზე გავისეირნოთთქოდა
-კაი რავი გნახავ 1-2 საათში
-1-2 საათშიკიარა მალე ჩაიცვი და წავიდეთრა *ყურმისი გამითიშა
ჩვენი ტბა,ძაან ირონიული იყო,ეს ის ადგილია სადაც ბავშვობაში ვიპარებოდით და საათობით აქ ვიყავითხოლმე ეს ის ადგილი იყო სადაც 9წლისას მითხრა მიყვარხარო,ძაან სასაცილოა უბრალოდ...ყველაფერი სულრამდენიმე წელში რომ დაივიწყა
შიშველი ფეხებით დავდიოდით ნამიან ბალახზე ვიცინოდით ვყვებოდით ბავშვობის ამბებს მაგრამ რათქმაუნდა გაფუჭდა ჩვენი მხიარული საუბარიც
-მოდი ჩამოვჯდეთ...იცი ხვალ დილას საქართველოდან მივდივარ ისევ ვბრუნდები...
სახე გამიფითრდა,გავშეშდი რა მექნა არვიცოდი ყველაზე მეტად გულის ნაწილი მტკიოდა ყველაფერზე მეტად ეხლა იმის მეშინდა რომ სწორედ ამას იტყოდა,არმინდოდა მისი გაშვება ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ობოლი ცრემლი გადმოვაგდე
-ჰეი ჰეი შენ რა ტირიხარ?
"ნწ ფანტანს ვაჯავრებ" ნუეს ცინიზმი მაინც რა
-არიტირო რა ჩამოვა მალე 1-2 წელი მმალე გავა ეს დრო
-მალე? მალე გავა?
-ხო ანი მალე გავა ისემალე თვალის დახამხამებასაც რომ ვერ მოასწრებ
-არა არგავა მალე გაიწელება გაიწელება საშინლად
და ცრემლს ცრემლზე ვაგდებდი
-მალე გავა ხოიცი არა და მერე სუ შენთან ვიქნები ყოველწამს გაგახსენებ იმას რო როგორ დარბოდი ბავშვობაში...
-არგვინდა ეხლა;დდ
მომწმინდა ბექამ ცრემლები გაიღიმა და ლოყაზე მაკოცა
-მალე გავა ეს დრო ძალიან მალე...
უკვე მენატრებოდა უკვე ძაან მენატრებოდა მინდოდა რო ეხლა მაგრად ჩავხუტებოდი ან რამიშლიდა ხელს?ბექასთან მივედი დებილივით ვიდექი დათან ვკითხე
-აუ შეიძლება როჩაგეხუტო?
-რაგჭირს გოგო მოდიაქქქქ
ძაანმაგრა ჩამეხუტა -ხვალ გამაცილებ ხო?
-რათქმაუნდა და სიცილს მოვაყოლე ცრემლები
***
დილის 7 საათიიყო როავდექი მინდოდა ლამაზად ვყოფილიყავი შავი მთლიანი კაბა ჩავიცვი კედები და თმები გავიშალე. აეროპორტში 8 საათზე უკვე ვიყავი ბბექა რომ გენახათ გაოცდებოდით რო დამინახა ჩემსკენ წამოვიდა მარა ნინიკო დვალიშვილი შეეკვეხა,იქვე ნაბიჯი შევაჩერე ვუყურებბდი ბექას როგორ ემშვიდობებოდა ყველას მეკი მეკი უბრალოდ დებილივით ვიდექი,
-ანი არმოხვალ?
მორიდებით მითხრა ბექამ მივედი კიარა მივფრინდი ისე ჩავეხუტე ცრემლების წამოსვლამდე ვაშტერდებოდი მის თვალებს
-არიტირო ხოგთხოვე მალე ჩამოვალ მალე
-ვიცი მალე რო ჩამოხვალ,ხო დამირეკავხოლმე?
-ხო ყოველ დღედაგირეკავ იმ პირობით თუ არ იტირებხოლმე.უკვე წასვლის დროა ყველა მიყყვარხართ და ძაან მომენატრებით
ახლოს მოიწია ბექა და ჩამეხუტა 15 წუთი ჩახუტებულები ვიყავით სადაცაა თვითმფრინავი გაფრინდებოდა
-ბექა უდა წახვიდე უკვე,
-კიდე 5 წუთირა
-დაგაგვიანდება სულელო
ბოლოს იცით რაიყო? ხელს მიქნევდა იბეებზე როცა ადიოდა თვითმფრინავის კარი დაიკეტა და მე უკვე მენატრებოდა.