მანდატურებს კლასში დამრიგებელი შემოყვა რომელიც თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა ბრაზისგან , სკოლის პირველ დღესვე ჩხუბი მართლაც ზედმეტი იყო.
-აღარ შემიძლია პირველი დღეა ხალხო რა ვერ გაიყავით? თქვა გაბრაზებულმა დამრიგებელმა ... ასეთმა შეკითხვის ფორმამ კი ჩემი ერთი ჭორიკანა კლასელი სოფო გააქეზა და ხმა ამოიღო.
-რა და კატო ვერ გაიყვეს მას. მკაფიოდ გამოთქვა ეს სიტყვები სოფომ .
გაცეცეხლებელმა დამრიგებელმა ნაწყენი მზერა მომაპყრო არაფერი არ უთქვამს თავი უკმაყოფილოდ გადააქნია, შემდეგ მანდატურის ხმა გაისმა :
-ორი ახალი მოსწავლე , ჯიქია და გოგობერიძე დირექტორთან... რამდენიმე წამი გაჩუმდა კარისკენ წავიდა ბიჩებთან ერთად შემდეგ მოტრიალდა და ირონიით მომმართა... შენც ფაცაცია.
იმ დროს საშინელება ვიგრძენი ,მინდოდა მიწა გამსკდომოდა ვიდრე ეს ყველაფერი მომხდარიყო თან არაფრის გამო . დიტექტორმაც კარგად გამოგვლანძღა პირველ დღესვე ჩხუბი რა უბედურებაოო მშიბლებთან დარეკვას გადავრჩით ისევ პირველი დღის ხათრიით და ჩემთვის ასეთი ამბავი პირველი იყო . პირველმა დღემ დაძაბულობაში ჩაირა ყველა მე მჭორავდა ვხედავდი და არც ისინი მალავდნენ , მარტო მე, ლაშა, ირაკლი და ნიკა ვისხედით ჩუმად ვერც ერთი თვალს ვერ მისწორებდა ოღონთ იმას ვერ ვხვდებოდი სასირცხვილო მათ რა სჭირდათ .
ნიკა...
ახალი სკოლა ახალი კლასი კიდევ კაი ირაკლი და ლაშა მაინც არიან თორე გავაფრენდი , და კიდევ კატო, ამ გოგოზე იმდენს ლაპარაკობნენ რომ უკვე გაცნობის სურვილიც აღარ მქონდა. დილით რომ მოვიდა და დავინახე დავშტერდი პატარა გოგო ბავშური სახით წაბლისფერი თმით ჩემზე გარკვევით დაბალი იყო მაგრამ როგორც კი მის მკერდს შევხედე ... ისეთი ლამაზი იყო, არ მინდოდა თვალის მოშორება მაგარამ მივხვდი რომ ზედმეთი მომდიდოდა და თავის შეკავება ვცადე მაგრამ ძალიან უნიჭოდ გამომდიდოდა ეს ყველაფერი თვალი ძალიან ხშირად მეპარებოდა და ისიც როგორც კი შეამჩნევდა ისე ბავშურად იბნეოდა ეს მისი დაბნევა კი ისე მსიამოვნებდა ვერც ავხსნი. აი მეორე გაკვეთილი რომ დამტავდა გიორგი სანიკიძე მოვიდა თავის ნაგლი როჯით , კატო ისეთი დაუცველი იყო და ისე ცდილობდა ამ დაუცველობის დამლვას რომ ვერ მოვითმინე და სანიკიძეს შევეკამათე, ამ დროს მივხვდი ირაკლი და ლაშა ასე რატომ ზრუნავენ ამ დაუცველ არსებაზე , რა მემარტებოდა 1 საათის გაცნობილი გოგოსთვის ყველაფერზე მზად ვიყავი . შემდეგ ყველას დირექტორის კაბინეთშ ი გვიკრეს თავი , საკუთარი თავი არ მადარდებდა მაგარამ კატოს ცრემლიან თვალებს რომ ვუყურებდი ისე ნერვიულობდა რომ ორმაგად მიჩნდებოდა იმ ნაგლისთვის როჭის ახევის სურვილი. როცა დირექტორის კაბინეტიდან გამოვედი კატო დარცხვენილი კლასში ავიდა მე კი ირაკლიმ და ლაშამ გამაჩერეს.
-შენ ბიჭო გამოშტერდი?(ირაკლი)
-რას ქვია კატო ვერ გაიყავით, არ იცი ეგ გოგო ჩვენთვის რამდენს ნიშნავს?(ლაშა)
-აუ ეგერე არ ყოფილა რა , ის ნაგლი მოადგა და აშკარად აწუხებდა მე კიდე დაიცავიი მეტი არაფერი არ ყოფილა(ნიკა)
-ხოო და იმ ნაგლის გამო უყურებ კატოს ვნებინანი თვალები? ბიჭო დებილეები კი არ ვართ ეე.(ირაკლი)
-ხოო ვუყურებ მერეე ?
-მერე ის რომ კატო ჩვენი დაა და ეგ არ უნდა გაბედო.(ორაკლი)
-ცუდს არაფერს არ გავბედავ, რავქნა ბიჭო შეხედე რა კარგი გოგოა(ნიკა)
- მომისმინე გაბედავ და ჩვენ სახლებეს საერთოდ დაივიწყებ კატოს რომ რამე დაუშავო შენ არ იციი სულ დავივიწყებ რომ ჩევი ძმაკაცი ხარ(ლაშა)
-არ გავბედავთქო და მორჩით ეხლა , გოგო არ მოგწონებიათ?(ნიკა)
-გოგო კი მარა კატო უბრალოდ ვერ მოგეწონება ეს კარად დაიმახსოვრე.(ირაკლი)

კატო...
შემდეგმა რამდენიმე დღემ ჩვეულ რითმში ჩაიარა , ნიკა თიტქოს სულ თავის არიდებას ცდილობდა ლაშა და ირაკლი კიდე გაუთავბლად ვინმე ხომ არ მოგწონსო მეკითხებოდნენ. ვერ ვიგებდი რა ხდებოდა. სწავლის დაწყებდან ერთი თვე გავიდა ... ნიკაზე თიტქოს ცოტა ნაწყენი ვიყავი ასე შორს რომ იჭერდა თავს ჩემგან , მაგარამ გაბარაზების რა მიმზეზი მქონდა ვერც კი ვაცნობიერებდი . სკოლაში ადრე მივიდე და ცარიელ კლასში ვიჯექი უსასრულობას გავყურებდი და თან ვფიქრობდი ყველაფერზე... ამ დროს კლასში ნიკა შემოვიდა ..
-გამარჯობა კატო...
-გაგიმარჯოს... გმარაჯობა მივიგდე რასაც ქვია და ისევ ფიქრებში ვაპირებდი ჩაძირვას გვერძე რომ მომიჯდა .
-ნაწყენი ხარ ?
-ნაწყენი რატომ უნდა ვიყო ? ფეხი ფეხზე გადავიდე და კეტელს მივეყუდე .
-რავი ისე, შენ ისეთი მგრძნობიარე ხარ .
-ნეტა შენ რა იციი მე როგორი ვარ... სიცილით ვკითხე
--ალბათ ვიცი . სრული სერიოზულობით მიპასუხა
-მაშინ კარგია , მე გრძნობებეი მაინც მაქვს შენგან განსხვავებით ... არ ვიცი ეს რატომ ვუთხარი მაგარამ ჩემა ნათვამმა აშკარად გაამწარა , როგორც იტყვიან „ტოჩკაში“ გავარტყი.
-შენ ფიქრობ რომ მე გრძნობებეი არ მაქვს ? ისე აენთო თვალები შმეშინდა შემდედ ხელი რომელიც მერხზე ედო ჩემს ფეხზე დადო და მტელი ძალიათ მომიჭირა...
-გამიშვი შენ დებილი ხომ არ ხარ... გაბარაზებულმე დავიყვირე
ტუჩზე თითი მომადო გაჩუმდიო და ცემს ყურთან მოიწია , ნელა და ჩუმად დაიწყო საუბარი.
-კატო მომისმინე მე მაქვს გრძნობებეი რომლის დაოკებაც შენს ფეხზე დადებული ხელით მიწევს რადგან მეტის უფლებას თავს ვერ მივცემ , ასე რომ სანამ რამეს იტყვი დაფიქრდი ხოლმე თორე ერთხელაც ამ გრძნობებეს მე ვერ გავაკონტროლებ...


ბოდიში თუ პაატარა ძაან მეჩქარებოდა. დიდი ამდლობა ვინც კითხულობთ იმედია მოგეწონებათ <3