ჩემს ოთახში ასვლის შემდეგ, დავიწყე კაბების დათვალიერება. რადგან ჩემი ბანკეტი ახლოვდებოდა მეკიიდევ არ მქონდა კაბები ნანახი. გადაწყვეტილი მქონდა ისეთი ვყოფილიყავი, რომ ყველა გამეკვირვებინა. შევედი ფეისზე და ისე შევყევი დათვალიერებას ვერც მივხდი დრო რა უცებ გავიდა. უცებ შეტყობინება მომივიდდა ვინ იქნებოდა თუ არა ტასო.
- რაშვები ცუნცუულ?
- რავი გოგო ბანკეტის კაბებს ვათვალიერებ. შენ?
- აუ ეგ სუ დამავიწყდა...
- მეც უცებ გამახსენდა.
- არ გინდა გავიაროთ მაღაზიებში?
- მეზარება შენთავს ფიცავარ.
- კაი კაი შენხო არაფერში გამოადგებიი კაცს რა უუფ
- ნუ მებუტები რა ჩემი გოგო დაღლილი ვარ ძაან
- აჰაჰაჰ ეგ როგორ იფიქრე ხოიცი რა ძაან მიყვარხაარ
- მეც დაო. კაი გავედი მეე და ჭკვიანად
- ოოჰ როდის მნახე გადარეული რაა?!
- ოკ აბა ჰეეე .
გამოვედი ფაცედან და ისევ დავჩი უსაქმური. რადგანაც, ხვაალ შაბათია, ამიტომ არ მქონდა სასწავლი. უცებ გენიალურმა იდეამ დამარტყა და კივილით ჩავედი დაბლა კიბეებზე კინაღამ დავგორდი. დედაა და მამა გაკვირვებული მიყურებდნენ, მეკი მათ სახეებზე უფრო მეცინებოდა.
- აუუ დე სათხოვარი მაქ რაა. გავეკრიჭე დედაჩEმს.
- რა მოგაფიქრდაა ეხაა გენიოსო?
- შენხო ხატვა გეხერხება და სააბანკეტო კაბა დამიხატე რა, ხოიცი, როგორი განსხვავებული მინდა ვიყო.თანაც კარგი გემოვნება გაქ და გენდობიი.მერე მე მივუტან მკერავს გპირდები დეეე...
- კაი ხო კაი. უარის თქმა რა აზრი აქ ერთი. გამიცინა დედამ და მამას გადახედა, რომელიც ამ დროის მაძილზე ღიმილით გვიყურებდა.
- აი ყველაზე მაგარი მშობლები მყავხართ რაა გავიკრიჭე და ორივეს გადავეხვიე.
ბანკეტი სულ რაღაც 2 კვირაში მქონდა მეკიდევ ისეთი აჟიტირებული ვიყავი არაფერი მაინტერესებდა. ისევ ჩემს ოთახში ავედი ტელე მოვძებნეე და მუსიკების მოსმენა დავიწყე თან ვფიქრობდი. უცებ შეტყობინება მომივიდა უცხო ნომრიდან, შემდეგი ტექსტით:
- გამარჯობაა ანამარიაა.
გამიკვირდა და იმ ყვავილს დავუკავშირე ეს შეტყობინებაც ალბათ იმ უცნობის გამოგზავნილია თქო და პასუხიიც აღარ მივწერე. უცებ მეორე შეტყობინებაც მომივიდა
- რაიყოო უცნობებს არ წერ პატარა ქალბატონო?
ამჯერად ვერ მოვითმინე და მივწერე
- რომელი ხარ ?
- ჰმ რა მალე გავიწყდება ხალხი გოგო?
- აუ დავაი რაააა ვინხარ თქოო?
- კაი კაი დაიძინე გვიანია გაიგებ მალეე
- არ მაინტერესებს .
მართლაც მალევე ჩამეძინაა დაა იმ რეგვენს ვლანძღავდი გულში.
დილით ადრე გამეღვიძაა, შაბაათ დილას რატომღაც ასე ვარ. სასეირნოდ გასვლა გადავწყვიტე, ჩავიცვი შავი ჯინსის შორტი, ალისფერი მაიკა და ფეხზეც შავიი კედები. პარკში მივედი გავიკეთე ნაოშნიკები და დავიწყე ფიქრი ჩEმს ცხოვრებაზე. უცებ ვიღაცას შევეჯახე დაა წავიქეცი. მაღლა რომ ავიხედე ნეტა არ ამეხედაა ...