-დეე როგორ მომენატრეეე - ვუთხარი გაოგნებულ დედაჩემს რომელსაც ჯერ კიდევ ვერ გაეაზრებინა რა ხდებოდა და რატომ ვიდექით ეხლა მე და საბა სახლის კარებთან და ტანაც საქართველოში. ხელები მოვხვიე და ჩავეხუტე
-კი მაგრამ ეს როგორ? ვერ გაიმარჯვეთ? - თქვა დაღონებულმა
-როგორ არა მაგიტომ ვართ ეხლა აქ - მოკლედ საბაც გადაევია მოიკითხეს ერთმანეთი და სამივე დავსხედით და მოვუყევით ყველაფერი.
-დე მამა სამსახურშია ხო? - ვთქვი და სახე დავმანჭე
-ხო ხო სამსახურშია
-აუუ წავედი რა მე ვნახავ სააბ წამო რა შენც ხოიცი როგრ გაუხარდება ორივე ერთად რომ დავადგებით თავზე - საბაც დამთანხმდა და ორივე ერთად მივედით მის კომპანიაში მისი ძერსკი და აუტანელი მდივანი იქვე იჯდა დერეფანში და მობილურში იყო ჩამძვრალი თავიდან ფეხებამდე. კარების გაღება მინდოდა და კარისკენ წავედი სწერვულად და თანაც თავისი წვრილი ხმით მითხრა
-ვერ შეხვალ სტუმრები ყავს - მე ჩამეცინა და ვუპასუხე
-ჩემზე საპატიო სტუმარი ვერ ეყოლება და ვერცერთი სტუმრის დანახვა ისე ვერ გაახარებს და გააბედნიერებს როგორც ჩემი
-ვაიმეე არ მაინტერესებს ხომ გითხარი სტუმრები ყავსთქო და ვერ შეხვალ რამე ვთქვი გაუგებრად? - აი აქ უკვე ვეღარ მოვითმინე მის გვერდით დავჯექი ფეხი ფეხზე გადავიდე და დავიწყე
-შენი სახელი საყვარელო? - ვკითხე ირონიით და ისიც მე მომიტრიალდა
-გვანცა
-ხო გვანციი ძვირფასო შენ პრობლემებს ეძებ?
-არა უბრალოდ გითხარი რომ ვერ შეხვალ
-შენ იცი ვინ ვარ?
-კი ვიცი ზურას შვილი ხარ
-აუუ საბა მოდი რა ერთი გვერძე დამიჯექი - იცოდა რომ სადაცაა ვწვდებოდი ეხლა ამ ქალს და გვერძე დამიჯდა მე კი გავაგრძელე
-ჯერ ესერთი ჩიტო ზურასი კი არა ბატონი ზურას შენთვის ბატონი ზურა მაგრამ მემგონი აღარ იმიტომ რომ დღეიდან აქ აღარ მუშაობ და საერთოდ მიკვირს მამაჩემმა შენნაირი როგორ აიყვანა სამსახურში... ააა თუმცა ეტყობა შეგატყო რომ ძალიან გაჭირვებული ხარ და აგიყვანა სამუშაოდ თუმცა მე გიშვებ და იმედია აღარსად გადამეყრები ეხლა კი შეგიძლია დატოვო აქაურობა - ვუთხარი ღიმილიანი სახით და ფეხზე წამოვდექი ლიფტს ხელი მივაჭირე რომელიც იქვე იყო და ისიც ტირილით წამოდგა ალბათ არ ელოდა რომ ვინმე ესე დაამცირებდა ლიფტის კარი რომ დაიხურა მე და საბამ სიცილი ავტეხეთ მერე ჩვენი გამარჯვების ნიშნად ხელები ხელებზე მივარტყით და ცოტა რომ დავმშვიდდით და სახე დავალაგეთ კაბინეტის კარი შევაღე თურმე ბექას მამა ყოფილა მოსული რას მალაპარაკა იმ იდიოტმა გოგომ ან თავი რას გაიგდო სამსახურიდან დაეტიე რა ერთ ადგილას როცა არაფრის ტრ***ი არ გაქ. მამაჩემმა ხელში ამიყვანა და დამაბზრიალა მერე ბექას მამას ბატონ დიმიტრისაც მივესალმე და დავსხედით მე და საბა სკამებზე ყველაფერი რომ მოვუყევით მოგვილოცეს და თქვეს საღამოს ეს ყველაფერი უნდა ავღნიშნოთო.
-კარგი ავღნიშნოთ უი მამა ის შენი მდივანი გვანცაო თუ გვანციო სამსახურიდან გავუშვი - ვუთხარი და საბას რომ შევხედე რომელიც სულ გაწითლებულიყო და სიცილს ძლივს იკავებდა მეც სიცილი ამიტყდა და ორ ხმაში ვიცინოდით მერე ამათაც მოვუყევით და ამათაც აუტყდათ სიცილი არ ყოფილა ეს ბექას მამა ცუდი კაცი პირიქით აი ზუსტად მამაჩემის ნაირი გადარეული იყო რა და მხიარულობაც უყვარდა ძალიან. დავიშალეთ და საღამოსკენ გამოვეწყვე. ვიბანავე ჩავიცვი შავი ტანზე მომდგარი კაბა მუხლამდე იყო შავი მაღალქუსლიანიც და თმა გავიშალე მხოლოდ ლამაზი ოქროსფერი აბადოკი გავიკეთე რომელიც უფრო მდიდრულობას სძენდა ამ ყველაფერს. მშობლები უკვე წასულები იყვნენ მითხრეს სადაც უნდა მივსულიყავი გასვლის წინ სუნამო არ დამვიწყებია კარები გამოვიხურე და სადარბაზოს წინ ჩვეულად საბა დამხვდა რომელიც არანაკლებ ზმანზე იყო ნუ ეს სულ ესე იყო ამიტომაც არ გამკვირვებია მასთან მივედი კარი გამიღო მანქანის მერე მოუარა და თვითონაც ჩაჯდა მანქანაში. ერთად შევედით როგორც ყოველთვის მამაჩემს არც ეხლა გასჭირვებია კარგი ადგილის შერჩევა იცოდა როგორი გარემოც მომწონდა რესტორანი მხოლოდ ჩვენთვის იყო გახსნილი სხვებისთვის დაახურინა მამაჩემმა. მარჯვნივ იყო დიდი გრძელი მაგიდა ჩადგმული მარცხნივ დიდი აივანი საიდანაც ულამაზესი ხედი იშლებოდა ხოლო პირდაპირ იყო სცენა თავისი ყველაფრით (მიკროფონით ინსტრუმენტებით... ). რესტორანში უკვე მოესწოღ მოსვლა ბექას და მის ოჯახს ჩემი ოჯახი ნუ ეხლა ხო და კიდევ ალექსანდრეც აქ იყო უკვე ძალიან მიხაროდა მას რომ ვხედავდი. ყველასთან მივედი გადავკოცნე და მოვიკითხე. დავსხედით ყველანი და დავიწყეთ საუბარი უამრავი რაღაცა გაიხსენეს ყველა საუბრობდა მხოლოდ მე და ბექა ვისხედით ჩუმად და ფიქრებტ სხვაგან გაღიმებული ვიჯექი და ერთ წერტილს მივშტერებოდა საბამ ხელი რომ წამკრა და უნებურად ,,ვაი’’ ვთქვი ცოტა ხმამაღლა მომივიდა მემგონი მაგრამ არ შევიმჩნიე გავუღიმე და ვთქვი
-ხო ბიდიშით არ გისმენდით უცებ რაღაცაზე ჩავფიქრდი
-გვინდა რომ შენ და საბამ იმღეროთ - თქვა დედაჩემმა ღიმილით და ჩვენც არ ვაწყენინეთ სცენისკენ წავედით ორივე დავსხედით და ჩემი ერთ-ერთი უსაყვარლესი სიმღერა ვიმღერეთ

-სიმღერას რომ მოვჩით ბოდიში მოვიხადეთ და აივანზე გავედით. სიწყნარე იყო როგორ მიყვარდა ასეთი სიტუაცია აივნის მოაჯირს დავეყრდენი და ქალაქს გადავხედე საბამაც იგივე გაიმეორა
-საბა როგორ წარმოგიდგენია ჩვენი მომავალი?
-იდეალურად შენ?
-არ ვიცი ალბათ მეც ეგრე მე ისიც არ მჯეროდა რომ გავიმარჯვებდით თუმცა გავიმარჯვეთ უზომოდ ბედნიერი ვარ იმედია ყველაფერი კარგად წავა მაგრამ ერთი რაღაც მაფიქრებს
-რა ხდება რამე გაწუხებს?
-კი იცი თუ კარიერას იქ ავაწყობთ და საქართველოში აღარაფერი გვინდა.. იცი უბრალოდ ეს რთულია მშობლები აქ არიან ეს მაწუხებს ესენი აქ არიან მე კი იქ... ხომ იცი როგორ მიყვარს ისინი მათ გარეშე ამდენი ხანი იქ როგორ გავძელი იმასაც ვერ ვხვდები...
-ანა დაწყნარდი რამეს მოვიფიქრებთ - მითხრა საბამ და ჩამეხუტა მერე კი უკან დაბრუნდა მე კი კიდევ დიდი ხანი ვიყავი იქ რომ აღარ შევედი მამა გამოვიდა
-ანა რა გჭირს დღეს ხომ წესით ბედნიერი უნდა იყო
-ხო მამა ვარ კიდეც - გავუღიმე მაგრამ ეს არ იყო ის ბავშვური და ლაღი ღიმილი მუდამ ყველას რომ ვუცინოდი ამ ღიმილში სევდა იყო ჩაქსოვილი.
-ანაა რა გჭირს? - მომიახლოვდა და ობოლი ცრემლი დაეცა მის პიჯაკს
-კი მაგრამ ასე რატომ ხარ? ან რატომ ტირი? - მე მხრები ავიჩეჩე ცრემლი მოვიწმინდე და ცოტა გულზე მოშვებულმა გავუღიმე
-ვსო აღარ ვტირი - ვთქვი და ცაში ავიხედე ღიმილით. ცა ზუსტად ისეთი იყო მე რომ მიყვარდა. მიყვარდა ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას რომ ვუყურებდი.

-აუუ საბააა გაჩერდი რა ნუ ცანცარებ მოდი თავიდან ვცადოთ - ვუთხარი საბას რომლეიც იმის მაგივრად რომ დაეკრა გიტარაზე და ემღერა ტანგოს ცეკვავდა და თანაც სასაცილოდ.
-კაი რა ანა მოდი ცოტა გავერთოთ და მერე დავუკრათ რამდენიც გინდა
-საბაა ჩვენ ლონდონში იმისთვის არ ვართ რომ გავერთოთ და თანაც ხომ იცი არა რომ სულ მალე კონცერტია და კარგად უნდა მოვემზადოთ
-აუუუფ ხო კაი - გაბრაზებული სახით დაიწყო დაკვრა ამ დროს ჩემმა მობილურმა დარეკა უცხო ნომერი იყო და თანაც საქართველოდან.
-გისმენთ - ვთქვი ღიმილიანი სახით რადგან საბას ვუყურებდი რომელიც მე მაჯავრებდა
-...... ... ..... - მოსმენილი ჯერ არ მქონდა გააზრებული მობილური ძირს დამივარდა... გულმა შეწყვიტა მოძრაობა ტვინი წამში გაითიშა... გული შემეკუმშა და იქვე ჩავიკეცე თავი კედელს მივადე და გავშტერდი საბა მომვარდა და მანჯღრევდა მისვამდა უამრავ კითხვას მე კი ვერ ვპასუხობდი მხოლოდ ერთზე ვფიქრობდი ეს ერთი კი დედაჩემი იყო....

გამარჯობა ბავშვებო დავწერე ეს თავიც იმედია მოგეწონებათ მაგრამ ისე ძალიან აღარ აქტიურობთ რაშია საქმე? გამაკრიტიკეთ არ მეწყინება რაც არ მოგეწონებათ მითხარით და იაქტიურეთ ცოტა რა კითხვებიც დამისვით თუ გინდათ