-ვაიმეე დაჩი - როგორც კი გაღებულ კარში დაჩის სილუეტი გამოჩნდა ნინო მაშინვე კისერზე ჩამოეკონწიალა
-როგორ გაზრდილხარ გოგო!-სიყვარულით წაეთამაშა დაჩი ნინოს თმებზე და ოთახში შევიდნენ.
-ოხხ ლიკუნაც ჩვენთან ყოფილა,როგორხარ გოგო ?! ასე უნდა დაკარგვა?!-ვითომნაწყენმა უთხრა ლაშამ და ლოყაზე ფრთხილად უჩქმიტა.
-ხოიცი არა გამოცდები მაქ-დარცხვენილი ბავშვივით გახედა ლაშას.
-კაი ხო არაუშავს, მოდიი გაგაცნობ ეხლა დაჩისაც დაჩი გაიცანი ეს ლიკა,ლიკა გაიცანი ეს დაჩია-ერთმანეთი გააცნო ლაშამ.დაჩიმ ოდნავ გაუღიმა და ხელი გაუწოდა ლიკამაც სწრაფად შეაგება მისი ხელი დაჩისას.ლიკა თავისთვის იჯდა სავარძელში და უსმენდა ბავშვები როგორ იხსენებდნენ ძველ დროს მერე მიხვდნენ რომ ლაპარაკი მობეზრდათ და ფილმი ჩართეს.
-ლიკა მიდი რა სამზარეულოში წვენია და გამომიტანეე რა!-თხივნით გადახედა ნინომ.
სწარაფად წამოდგა ლიკა და სამზარეულოში შევიდა მაცივრიდან წვენი გამოიღო და ჭიქაში გადმოასხა.სამზარეულოდან გამოდიოდა როდესაც შუქი ჩაქრა და ვიღაცას იმდენად მწარედ შეასკდა რომ,რომ არა სამზარეულოს კარი ძირს გაშOტვა არ ასცდებოდა.ბნელოდა მაგრამ სიბნელეში ნათლად დაინახა ბრაზისგან ანთებული თვალები.
-ისე როდადიხარ წინ უნდა იყურო მაინც რაიცი რახდება-ბრაზი დაჩის ხმას აშკარად ემჩნეოდა.იმდენად შეშინდა ლიკამ რომ ადგილიდან ვეგარც კი დაიძრა,მაგრამ პასუხი მაინც დაუბრუნა
-იქნებდა მიხვდე რომ სიბნელეში ვერდაგინახე და წვენი შენს მაისურზე ხოველივე ამის ბრალია ?!-მისხმას შიში ნამდვილად არეტყობოდა ისე მტკიცედ მიახალა დაჩის ცივი პასუხი.
-შენ გოგო ენა ხოარგაქ ცოტა გრძელი? გინდა დავამოკლო?-საშინლად გაციებოდა დაჩის ხმა.
-აბა ერთი გაბედე დამომეკარე მეტი არმინდა არაფერი რა!-ჯიბრით ჩაილაპარაკა ლიკამ
-აუუ გაიყვანეთ ესბავშვი რა!
- კაი გეყოთ ცირკი ახლა,რაიყო შენკიდე წვენი გადაგესხა სხვა ხოარაფერიყოფილა?-ღიმილით მიუბრუნდა ლაშა დაჩის.ამ დროს შუქიც აინთო და დაჩიც დაწყნარდა.
-წავალ ნინო მე გვიანია უკვე-ერთი საათის შემდეგ კარისაკენ დაიძრა ლიკა.
-მოიცალიკა დაჩიც მიდის და გაგაცილებს სახლამდე თორე ბნელა და შენი უბანი ხოიცი?!-ნიშნისმოგებით უთხრა ლაშამ და დაჩის თვალებით რაღაც ანიშნა.დაჩიც სწრაფად წამოდგა და მანქანის გასაღები აიღო ორივედაემშვიდობა და-ძმას და კიბებზე დაეშვნენ.
-არგინდა ჩემი გაცილება წადი შენ შენი გზით ჩემითაც მივალ სახლში როგორმე
-შენთვის არუსწავლებიათ უფროსებს რომ არუნდა ეტლიკინო?!
-უიი არა დაავიწყდათ!
-ვაიმე ღმერთო რაბავშვიხარ!
-ხო რავქნათ ყველა ვერვიზდებით!
-ოხხ როგორ მოქმედებ ჩემ ნერვებზე!
-ძაან კაი!
-ჩაბრძანდით მანქანაში ქალბატონო ლიკა რა! თორე მართლა დაგტოვებ და მოგიწევს მარტო სიარული!
-ჯერ ერთI საქალბატონე ვარ და მერე მეორე დამტოვე რა დავიკარგები თუ?
დაჩის ნერვებზე დაუკრა ლიკამ რასაც ქვია,ამიტომ დაჩი მანქანაში ჩაჯდა და მიატოვა ლიკა.თავისი დაღმართისაკენ წავიდა ლიკა ფეხებთან მანქანა რომ გაჩერდა.
-ლამაზოო! მარტო რატომხარ?-ვიღაცის ამაზზრზენმა ხმამ მართლაც რომ შეაშინა ლიკა.
-მერე ვინ გითხრა შენ რომ ეს გოგო აქ მარტოა?!-გაღიზიანებული დაჩის ხმა მოესმაგვერდიდან ლიკას და სიხარულისგან იკივლებდა რომ არა ის ამაზზრზენი ხმის პატრონი იქ.დაჩი ლიკას სწრაფად ამოუდგა გვერდით და ხელი გადახვია.
-ხოშტარია?!შანსი არა ეე!
-დიახ
-როდის დაბრუნდი?
-დღეს
"ვიღაცამ" მანქანა სწრაფად დაძრა და ადგილიდან გაქრა.
-წამოდი მიგაცილებ თორე მშვიდობით არმიხვალ სახლში შენ!
-დაჩი
-რაარი?
-ვინ ხარ ასეთი ყველა რომგიცნობს?
-არიცი ?
-არა
-არცა საჭირო რომიცოდე!
ლიკას შესასვლელთან გაჩერდნენ,დაჩიმ ფრთხილად ჩამოუსვა აპუწულ თმებზე ხელი და თვალებით ანიშნა წადი-ო.