როდესაც გამოვიღვიძე ორ სილუეტს მოვკარი თალი ერთი ალექსანდრე იყო მეორე კი ექიმის ხალათში გამოწყობილი კაცი რომელიც ალექსანდრეს ესაუბრებოდა, მათი ხმა კარგად არ მესმოდა მაგრამ მაინც გავიგე
- გოგონას წნევამ დაუწიე, ეტყობა ნერვიულობდა რამეზე, ასევე ემოციების ბრალიცაა, სერიოზული არაფერი.დამამშვიდებელი გავუკეთეთ და დასვენება სჭირდება, ნორმალურადაც იკვებოს.- ბოლოს კი სილუეტებიც გაქრა და ძილს მივეცი თავი. სიზმრებიც არ მომშორებია სულ რაღაც მესიზმრებოდა ბოლოს კი დამესიზმრა ალქსანდრე. ჩემთან იყო რაღაცას მელაპარაკებოდა მაგრამ ვერ გავიგე, ბოლოს ჩემი სახე ხელებში მიქცია მოკოცა და მითხრა
- მშვიდობით პატარავ- ამის თქმა იყო და გამომეღვიძა. მიმოვიხედე და არავინ იყყო. ტელეფონს მოვკარი თვალი ტუმბოზე და დავხედე უკვე 12-ს აკლდა წუთები. ტელეფონის დადება მინდოდა ისე რაღაც ფურცელს მოვკარი თვალი მივედი და ავიღე, ეს წერილი იყო ალბათ ალექსანდრემ დამიწერა , არ ვაპირებდი წაკითხვას მაგრამ დამივარდა და რამოდენიმე სიტყვა ამოვიითხე, ,, ჩემი გულის ქურდი ხარ,, ქვევით კი ეწერა მშვიდობით, არვიცი რატომ მაგრამ სასწრაფოდ გავშალე და კითხვა დავიწყე.
,, ჩემი გულის ქურდი ხარ, პატარავ ჩემი იყავი ხარ და იქნები სამოდამოდ. თუ ამწერილს კითხულობ ერთი სურვილი შემისრულე და ბოლომდე წაიკითხე. ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ რადგან მინდა ყველაფერი მოგიყვე, შიძლება და შეიძლებაკი არა გვიანაა მაგრამ არაუშავს მთავარი იცოდე სიმართლე, რომ მიყვარხარ სამუდამოდ, სამუდამოდ, მთვარემდე მზემდე და მას იქეთ. ჩვენი ბოლო შეხვედრა ალბათ გახსოვს სკოლაში რომ იყავი და დაგირეკე მაშინ ჩვენი ბოლო შეხვედრა იყო, მაშინ გითხარი რომ ჩემი და ელენ იყო ცუდად და საზღვარგარეთ უნდა წამეყვანა მაგრამ აი იქ შევცდი, მაშინ მოგატყუე, ყველაფერი სხვაგვარად იყო. სანამ ჩვენი ბოლო შეხვედრა იქნებოდა ერთი კვირით ადრე, სახლში ვიყავი და ცუდად გავხდი, გული მტკიოდა დიდ ტკივის ვგრძნობდი, ბოლოს თავბუს ხვევა და გონება დავკაგე, იმდღეს დამიდგინეს რომ გულის ძალიან რთული დაავადება მქონდა რომელსაც ერთი ოპერაცია სჭირდებოდა მაგრამ მთავარი ისაა რომ ამ ოპერაციის შეედეგად ან გადავრჩებოდი და არასდროს ჩემაწუხებდა ეს პრობლემა ან კივ ვერგადავიტანდი და მოვკვდებოდი- წეერილს ვკითხულობდი და ცრემლები ჩანჩქერივით მომდიოდა, რატომ არ მოვუსმინე რომ აეხსნა, ჩემს თავს ვადანაშაულებდი, ბოლოს კი ისევ გავაგრძელე კითხვა- ამიიტომ ყველა შემთხვევაში ოპერაციის გაკეთება ვამჯობინე, ონგლისში წამოყვანეს და იქ გამიკეთეს ოპერაცია, ოპერაცია თავიდან სტაბილურად მიდოდა და გადარჩენას ვარაუდობდნენ, მაგრამ უეცრად გულმა შეწყვია მუშაობა, და კომაში ჩავვარდი, ზუსტად ერთი წელი და 23 დღე ვიყავი კომაში, შემდეგ კი მკურნალობა დაიწყო, მაგრამ ერთი წუთითაც არ დამიტოვებიხაარ მარტო, სულ ჩემი მეგობრები დაგყვებოდნენ კუდში, ყველაფერი ვიცოდი შენს შესახებ შენი ყოველივე ნაბიჯი, რამოდენიმეჯერ ჩამოვედი თბილისში და შორიდან გიყურებდი, მინდოდა მოვსულიყავი და მეთქვა რომ, აი მოვედი მაპატიე რომ ადრე ვერ შევძელი მაგრამ ასე არ შემეძლო, ჩემს თავს ყველაზე მეტად იმიტომ ვადანაშაულებ რომ როდესაც დედა გარდაგეცვალა და გიჭირდა შენთან არვიყავი, მაპატიე ანასტასი გესმის მხოლოდ იმას გთხოვ რომ მაპატიო, გახსოვ პირველად რომ გითხარი ჩემი გულის ქურდი ხარ მეთქი შენკი მითხარი შენ ჩემი გულისო, მიყვარხარ სიგიჟემდე და ზუსტად იმიტომ რომ მინდა ბედნიერი იყო მივდივარ ტასო, მინდა რომ სულ იღიმოდე და ბედნიერი იყო, კიდევ ერთხელ გთხოვ რომ მაპატიო და იცოდე რო მიყვარხარ.,,
წერილს ვკითხულებდი და არმჯერო და რომ არმოვისმინე და არმივეცი საშუალება იმისა რომ აეხსა ჩემთვის სასწრაფო ავდექი, ჩავიჩვი და ქვევით ჩავედი ბავშვებთან.
- სადარის, სადწავიდა?! - ვყვიროდი ბოლო ხმაზე, მაგრამ ყვეა ჩუმა იყო
- სადწავიდა, მითხარით ვინმემ
- ტასო დამშვდდი გთხოვ (გიო)
- გიო მითხარი სადარის, სად წავიდა, რატომ დავტოვა. გიო მითხარი
- ტასო ის მიემგზავრება
- სად მიდის
- ისევ ამერიკაში ბრუნდება, თავის ოჯახში
- როდის მიემგზავრება ?
- დღეს მიდის თბილისიდან , 3 საათზეა მისი რეისი
ბავშვებისთვის არაფერი მითქვამს ისე გასაღები ავიღე და გარეთ გავვარდი
- ტასო სად მიდიხარ გაჩერდი (სანდრო)
- მასთან ,არუნდა გავუშვა
- კარგი მაშინ ჩვენ წაგიყვანთ შენ ანერვიულებული ხარ
- არმინდა მეთვითო წავა და არავინ შემეწინააღმდეგოთ
და ასეც მოიქცნენ არავინ შემწინაღმდეგებია, ჩემს მანქანაში ჩავჯექი და ადგილს სრული სიჩქარით მოვწყდი, სამ საათამდე სააათ ნახევარი იყო დარჩენილი ამიტომ ძალიან ჩქარა მივდიოდი როგორც იქნა თბილის აეროპორტში ვარ და სამს რაღაც წუთები აკლია ამიტომ პირდაპირ სალაროსთან მივედი
- ალერიკის მიმარტულებით თვითმფრინავში მინდა მოვხდე ოღონდ ძალიან სწრაფა
- უკაცრავად ქალბატონო მაგრამ ეს უკვცე შეუძლებელი
- ძალიან გთხოვთ სასწრაფოა
- ვერაფრით დაგეხმარებით მაგრამ ესკალატორზე მიდის თვითმფრინავის პილოტი და მას გადაეცით რამე თუ გინდათ- ამის თქმა იყო და მითითებული ადამიანისკენ გავიქეცი
- თქვენ ალერიკის მიმართულებით თვითმფრინავის პილოტი ხართ?
- დიახ, რამის თქმა თუ გინდათ სწრაფად მითხრით მეჩქარება
- უბრალოდ იქ მჯდომ ერთ ადამიანს გადაეცით რომ მეც ძალიან მიყვარს და ყველაფერ ვაპატიებ
- კარგით მაგრამ
- გთხოვთ უბრალოდ ეს უთხარით- და წამოვედი პილოტი ექსკალატორიდან გაუჩინარდა მე კი იქვე სკამზე ჩამოვჯექი იმის იმდით რომ ალექსანდრე დაბრუნდებოდა, ჩემთან მოვიდოდა ჩამეხუტებოდა და მეტყოდა რომ მისი გულის ქურდი ვარ, მაგრამ აი
- ღმერთო რა სულელი ვარ პილოტისთვის დამავიწყდა იმის თქმა თუ ვისთვვი უნდა გადაეცა ნათქვა- ზუსტად ამდრომ ამომეწურა ის იმედიც რრაც დამრჩენოდა ამიტომ აეროპორტიდან გამოვედი,მანქანაში ჩავჯექი და სასაფლაოებისკენ წავედი.


*********
ჩემთვის ვიჯექი თვითმფრინავში და გაფრენას ველოდებოდი სანამ პილოთმა რაღაცის გამოცხადება არ დაიწყო
,, ესიგი რაღაც მინდა გითხრათ, სადამ აქამდე მოვიდოი ერთი დაბნეული გოგონა შემხვდა რომელიც ვიღაცას ეძებდა ამ თვითმფრინავში და რაღაც გადმომცა სათქმელად, მაგრამ იმის თქმა დაავიწყდა თუ ვისთვის უნდა მეთქვა ასე რომ მე მაინც გამოვაცხადებ იქნებ თქვენით მიხვდეთ ტუ ვიკ ეკუთვვნოდა ეს სიტყვები, მეც მიყვარხარ და ყველაფერ გაპატიებო. მადლიბთ ყურადღებისთვის,, როგორც კი ეს მოვისმინე ვიცოდი ვინც იყო და უკვე დაქოქილი თვითმფრინავიდან სწაფად გადმოვედი მინდოდა გამარტლებულიყო ჩემი იმედები რომ ეს ტასო იყო. მთელი აეროპორტი დავათვალიერე მაგრამ ვერსად ვნახე
- ნეტავ სად წავიდა- ჩემ თავს ვეკითხებოდი და აი მომაფიქრდა თუ სად უნდა წასულიყო რათქმაუნდა დედის საფლავზე. ტაქსი გავაჩერე და მისამარტი ვუკარნახე. მივედით ტუ არა ტასო დავინახე რომელის დედის საფლავის ქავასთან იჯდა და ტიროდა, ჩემითავი მძულდა რადგან იგი ასეთ დღეში ჩემს გამო იყო, ჩემსკენ ზრგით იყო ამიტომ არც დავუკახივარ ნელი ნაბიჯებით მივიწეოდი მისკენ.
- ჩემი გულის ქურდი ხარ ტასო, გესმის, მხოლოდ ჩემი ხარ, მიხვარ მთელი გულის უსაზღვრობ უბრალოდ გთხოვ რომ მააპატიო, მაპატიო ყოველივე ჩემი ტკება შენს მიმართ. - ცრემლიანი თვალებით შემომყურებდა და თითქოს ვერ იჯერებდა რომ ეს მევიყავი, ბოლოს მასთან მივედი და ჩავეხუტე ისე როგორც არასდროს, ისე თითქოს გეგონებოდა ვინმე წართმევას მპირებდა, ბოლოს კი უკვე მისი ნაზი და თბილი თითები ვიგრძები ზურგზე რომელიც მთელი ძალით მეხვეოდა და მაშინ მივხვდი თუ როგორ მომნატრებია.
- ხომ არასდროს მიმატოვებ და მარტო დამტოვებ? - ლუღლუღებდა იგი თა ხელეებს უფრო მაგრამ მხვევდა
- არა ჩემო პატარავ, არასდროს, იმ შემთხვევაშიც კი არდაგტოვებ მარტო როცა ჩემთან ყოფნა შენც არ გენდომება, მიყვარხარ პატარავ
- მეც, მეც მიყვარხარ.
დ ა ს ა ს რ უ ლ ი
*********
ესეც დასასრული. აბა როგორი? იმედია ცუდი არაა და მოგეწონათ, ბოდიში დაგვიანებისთვის, მადლობა ვინც კითხულობდით და ერთ კომენტარს მაინც ტოვედით, მიყვარხართ