მდაამ... ვიცი რომ არაფრის ღირსი არ ვარ მაგრამ მართლა ბევრი გვაქვს სამეცადინო.. წლის ბოლოა და გამოცდები თავზე გვაყრია.დიდი ბოდიში კიდევ ერთხელ და ისიამოვნეთ....
კარი გავაღე და ყურებამე გაკრეჭილი ლიზა დამხვდა რომელსაც დიდი საჩუქრის ყუთი ეჭირა.სწრაფად გამოიქცა ჩემკენ და ჩამეხუტა.
-გილოცავ ჩემო გოგო!სულ ჯანმრთელი დაბედნიერი გამყოფოს ღმერთმა ჩემთანერთად და რავი აბა ხო იციშენთვის ყველაფერი კარგი მინდა რაა!-კიდევ ერთხელ მაკოცა და სამზარეულოსკენ წავიდა-აბა დღეს სად გავიჩითოთ?მთელი თბილისი გეპატიჟება და შენ რომ არ პასუხობ მე მირეკავენ.გიომ კინაღამ გაჭედა ლუკამ რო დარეკა.გახსოვს ლუკა?-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე-შენი კლასელი შტეროო!!ხოდა მითხრა დღეს მე გეპატიჟებით ჩემი კატუსიას დაბადების დღეზეო და ამ დროს გიო თურმე უკან მიდგას და მისმეეენს...ხოდა სანამ ავუხსენი რა ხდებოდა ჭედა და ჭედა...ბოლოს გაჩერდა მაგრამ მაინ მიყვააარსსსს!!!!
-დავიწყოთ თავიდან.პირველი მადლობა მოლოცვისთვის.მეორე დღეს არსად არ მივდივარ და მესამე არ....-ლიზას ღრიალმა გამაწყვეტინა წინადადება
-რა არსად არ მიდიხარ შენ შ*გ ხომ არა გაქვს ჰაა?-მომახალა პირში და სახეზე ცეცხლისფერი დაედო
-რა პირდაპირი ხარ ჩემო გოგონა,მაგრამ არა!ნამდვილად არ მაქვს შ*გ,როგორც შენ ამბობ!-სრლი სერიოზულობით ვთქვი და ლიზას სახის დანახვისას სიცილი ძლივს შევიკავე.
-დროზე გაემზადე და 8ზე გავდივართ.მალე ეხლაა!!!!!
-აუუ არ ვარ რა ხასიათზე გთხოვ ნუ მაძალებ რაა!!!!!!!-მავედრებელი თვალებით შევხედე და ვიფიქრე მეშვველატქო მაგრამ..
-კატო რა გჩირს ამ ბოლო დროს?რაღაც ძაან უცნაურად იქცევი ბაკურიანის მერე და ხო მშვიდობა გაქ?
-ლიიიზზზ...აღარ შემიძლია რაა უნდა გითხრა.ოღონდ არ დამცინო.
-კაი გოოგ თქვი ეხლა როდის დამიცინია შენთვის ვერახარ შეენ რააა...
-მოკლედ...აუუუუ...შეყვარებული ვარ მგონი მაგრამ ჯობდა არ ვყოფილიყავი ისეთი ვიგაც მიყვაარსს!!!
~-ჰააა?????????თქვიიიიი ნუ დამტანჯეეეე_
-მოკლედ....იცი..რატ...რატი შემიყვარდა-ვუთხარი და თავ დავხარე
-რომელი რატი გოგო?
-ისაა..ბაგრატიონი;
ოოო მერე იყო წივილი კივილი და რა ვიცი.მოლოცვა მაგრამ ვერ გამეგო რას მილოცავდა ლიზას იმას რომ უაზროდ შემიყვარდა თუ იმას რომ უბედური ვარ?!რავიცი რავიცი. ბევრი ხვეწნა მუდარის შემდეგ ჩავიცვი valentinoს კაბა რომელიც ლიზამ მომიტანა და წავედით კლუბში. კლუბში რომ მივედით უკვე 9ის ნახევარი იყო.ვერ ვიტანდი ასეთ ადგილებს მაგრამ სხვა რა გზა მქონდა?! არც არაფერი. აი დალევაც ამას ქვია რამდენიც მე იქ დავლიე... ვსვამდი და ვერ ვჩერდებოდი.მე და ლიზამ დავიმხეთ თავზე მთელი კლუბი.მერე უკვე ყველაფერი ბუნდოვნად მახსოვს...რატის გამოჩენა, ცეცხლოვანი ტანგო და მერე ყველაფერი ბურუსმა მოიცვა.რა მოხდა და როგორ არაფერი მახსოვს მაგრამ დილას გაღვიძებულს ისეთი სცენა დამხვდა რომ მერჩივმა არ გამეღვიძა. დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა. ასე მეგონა საცაა გასკდებათქო.. მუცლით წოლისგან უკვე კუნთებიც დამეჭიმა და ქვედა კიდურებს, საერთოდ ვერ ვგრძნობდი. ყრუ ტკივილი კი განძრევის საშუალებას არ მაძლევდა.თვალებს მჭრიდა, მე კი იმის თავიც არ მქონდა, რამე წამომეფარა. უხერხულად წოლამ მოთმინებიდან გამომიყვანა, ხელები სახსარში მოვხარე და საწოლს დავეყრდენი. როგორც კი წამოვიწიე, ტკივილი უფრო გაძლიერდა და ძალა გამოცლილი, ისევ საწოლზე დავებერტყე.
"როგორც ჩანს, აქ სიკვდილი, ასეთ დებილურ პოზაში მომიწევს და მომკითხავიც არავინ იქნება. "კიდევ ერთხელ წამოვიმართე, ამჯერად უფრო ნელა. მთელი ძალა ხელებზე გადავიტანე, როგორც კი ტკივილს შევეჩვიე, სხრულს ბიძგი მივეცი და ინერციით ზურგზე დავვარდი.სხეულის მოდუნებასთან ერთად ყრუ ტკივილი უფრო გაძლიერდა. აქოშინებულს, მუცლის ღრუში გაჩენილმა ხანძარმა კვნესა მომგვარა და ქუთუთოები მთელი ძალით დავაჭირე ერთმანეთს, თითქოს ტკივილის გადატანას ვცდილობდი.თვალების გახრლისთანავე, შევეცადე ფოკუსირება რაიმე საგანზე მომეხდინა,ოთახი კი ბრუნვას არ წყვეტდა: ნაზი, რძისფერი შეკიდული ჭერი, თითოეულ დანაყოფზე განლაგებული ნეონის ნათურები და ცენტრში-დიდი, სხვადასხვა ფორმის რიკულებით გაფორმებული ჭაღი.
"არა, გემოვნება აშკარად მაქვს. ფერთა არაჩვეულებრივი შეხამება, იდეალური ჭაღი და... მოიცა, ამის გაკეთება როდის მოასწრეს? დავიჯერო, როცა გათიშული ვიყავი?"
თავი ნელა მოვაბრუნე და მზერა კრემისფერ კედელზე, სიმეტრიულად განლაგებულ შავ თაროებზე გადავიტანე. ვიგრძენი, როგორ ამიჩქარდა გულისცემა, როგორც კი მარცხნივ საწოლი ჩაიზნიქა და ჩემ სმენას, ღრმა ამოოხვრის ხმა მისწვდა, რასაც ჩემ მუცელზე, ვიღაცის მძიმე მტევნის მოხვევა მოჰყვა. თვალებ გაფართოებულმა შევხედე დაძარღვულ, გარუჯულ მკლავს, რომელის სიმხურვალე სხეულში, საგანგაშო იმპულსებს გზავნიდა და ცხელმა ძჟრუანტელმა თხემიდან-ტერფამდე დამიარა. შევეცადე დამეიგნორებინა გულის აუტანელი ბაგაბუგი და თვალი ნელ-ნელა ავაყოლე ჩემ სხეულზე უცხოდ "შემოჭრილი" მტევნის პატრონისკენ, და ვაიმეე ღმერთო ახლა მომკალი და გამომასალმე სიცოცხლეს!!! ვაიმეეე ეს ხომ... ეს ხომ...რატტია და თან ბბაგრატიონიი!!!
რომ მივხვდი რა მდგომარეობაში ვიყავი,სად ვიყავი და რა ჩავიდინე ჩემი თავისადმი საშინელი ზიზღის გრძნობა გამიჩნდა.ბუთუ ასეთი გარყვნილი და უთავმოყვარეო ვარ რომ 2საათის სიამოვნების გამო ჩემი ოჯახი,ჩემი მეგობრები,თავმოყვარეობა,სიამაყე,ყველაგერი ფეხქვეშ გავთელე. დავივიწყე ყველა და რა მოვიგე?! რა ჩავიდინე?! მოვისპე აწმყო,მომავალი და ხალხს დავავიწყე ჩემი ამ ააქციელით უცოდველი წარსული.განა ასეთი რთული იყო მეთქვა უარი წამიერი სიამოვნებისთვის?! მაგრამ...ახლა?! ახლა რაღას შევცვლი?! ვერც ვერაფერს!!ნეტავ შემეძლოს გავქრე და აღარასოდეს გამოვჩნდე. ამ ყველაფერმა სამუდამოდ დაიდო მკვიდრი ჩემს მოგონებებში.ეს ყველაფერი ჩემს ქმართან უნდა მომხდარიყო რომელსაც ვეყვარებოდი..მეც მეყვარებოდა და ეს უნდა ყოფილიყო ჩვენი სიყვარულისგან გამოწვეული ვნება და არა...სასმელისგან.
ნელა მოვიშორე მისი მკლავები წელიდან და ფრთხილად წამოვჯექი საწოლზე.მაშინვე იწყეს პატარა არსებემა ჩემს სხეულში სირბილი და კინაღამ გული წამივიდა წელში რომ გავსწორდი და ჩემმა ხერხემალმა ტკაცანი გაადინა.გავხედე კუთხეში მიგდებულ გუშინდელ valentinoს კაბას რომელიც ნაფლეთებად იყო ქცეული.ამ ყველაფრის შემხედვარე გამახსენდა როგორ მოხვდა ის იქ და ასეთ მდგომარეობაში. ნელა წამოვდექი ფეხზე და ბორძიკით შევედი სააბაზანოში. თბილი წყლის ქვეშ დავდექი და მაშინვე გაიკვლიეს გზა აქამდე ძლივს შეკავებულმა ცრემლებმა. სახეზე ხელებს ვისვამდი და თან ვტიროდი.უცებ მკერდზე საშინელი ტკივილი ვიგრძენი და რას ვხედავ...მთელი ტანი ჩალურჯებული მაქვს!! ღმერთო ჩემო ეს როგორ გავაკეთე??!



აბა შეაფასეთ და ნუ დაიშურებთ კომენტარებს!!!