—დაჩი!
—ხო ჩემო დედოფალო.
—ჩვენ სულ ერთად ვიქნებით?
—სანამ ჩიტები იგალობებენ,სანამ მზე სიხივებით გაგვათბობს,სანამ დღეს ღამე შეცვლის,უბედურებას სიხარული ჩვენ მუდამ ერთად ვიქნებით!უთხრა ბიჭმა გოგონას და ცრემლები მოწმინდა.
—მაბედნიერებ!
—მოდი ჩემთან ჩემო პატარა გოგო!
—ლამაზია ხო მზის ჩასვლა,როგორ იძირება ზღვაში ეს უზარმაზარი ციური სხეული,ფერები ერთმანეთში ირევა,და მორევს გავს რომელიც გითრევს,გინდა ღრმად შეტოპო მასში და ბოლომდე შეიგრძნო ეს სასწაული!
—ეს მართლა ლამაზია თუმცა უფრო ლამაზი და თვალწარმტაცი ვიცი მე.
—მართლა?იქნებ მეც მანახო.
—ანა შენ ხარ მზის ჩასვლაზე ლამაზი!ახალ მთვარეზე მიმზიდველი,ანგელოზივით უმანკო!შენ ჩემი სიცოცხლე ხარ!
_თვალებში ცრემლჩამდგარი გოგონა სიხარულით უცქერდა მისთვის სასურველ,საყვარელ მამაკაცს და ყველა პრობლემა გადაავიწყდა.მას დაჩი აბედნიერებდა!
—დაჩიი იცი როგორ მიყვარხარ?!
—არაა აბა მითხარი.
—აი ისე როგორც მზეს უყვარს მთვარე,როგორც ჯულიეტას რომეო,როგორც დღეს ღამე!თუმცა არა!ჩემი სიყვარული უფრო ძიერი და ურყევია!
—მიყვარხარ ანაა!!გოგონას ფარატინა სხეული ჰაერში ააფრიალა ბიჭმა და თვალები დაუკოცნა.
სიყვარული ყველაზე დიდი გატაცებაა რომელიც არ სცნობს წარსულს და არც მომავალს,სიყვარულია ყველაფრის საწყისი და დასასრული!ურყევი წრფელი და უანგარო გრძნობა,რომლიც ღრმად იდგამს ფესვებს გულში.სიყვარული ნიჭია რომელიც უფალმა გვიბოძა,ის ყველასთან მოდის ადრე თუ გვიან,მთელი არსებით გიმორჩილებს და მის მონად გხდის!დაჩის და ანას სიყვარული ყველაზე წრფელი და ძლიერი გრძნობაა!მათ ერთმანეთი აბედნიერებთ და ესაა ჭეშმარიტება!


ზღვისპირას დასეირნობდნენ ანა და დაჩი,ერთმანეთით ტკბებოდნენ.—ანა მოდი სახლში წაგიყვან გვიანაა,ინერვიულებენ შენები.
—შენთან მინდა მე...მე მეშინია მათი რომ დაგვაშორონ!
—არასოდეს! გესმის ჩევენ ვერავინ დაგვაშორებს!ახლა კი წამოდი,არაფერზე იდარდო!
დამშვიდობებისას ისე ჩაეხუტნენ და მოესიყვარულნენ ერთმანეთს როგორც სამუდამოდ.

—სად იყავი?ისევ იმ ნაბ***თან ერთად იყავი??
—მამა მას სახელი აქვს და ასე ნუ მოიხსენიებ!მასთან ვიყავი დიახ!
—ხმა ჩაიგდე ლაწირაკო!და მწარე სილა გააწნა ქალიშვილს.ზეგ შენი ქორწილია და ტყუილად ნუ გაისჯები ყველაფერი ისე იქნება როგროც მე მინდა!ახლა შეეთრიე შენს ოთახში!
—არააა!გაიგე მე დაჩი მიყვარს შენ ვერ დამინგრევ ცხოვრებას!ჩემი მომავალი მხოლოდ დაჩის ითვალისწინებს და შენ ნუ გაისჯები და დაიღლები ჩვენ ვერავინ დაგვაშორებს!
—ამჯერად ქამრით დაუწყო გოგონას ცემა.გოგონას განწირული კვნესა არღვევდა სიჩუმეს.—რეზო გეყოფა!გაუშვი ბავშვს ხელი!
—ანა შვილო ადექი.
—დამნებე თავი!თქვენ არ ხართ ჩემი მშობლები!ძალა გამოცლილი ადგა იატაკიდან და ბანცალით შევიდა თავის ოთახში.საწოლზე მოწყვეტით დაეცა ცხარე ცრემლებით ატირდა.იცოდა მამამისი თავისას გაიტანდა,ის ცნობილი მაფიოზი იყო და არ დაანებებდა დაჩისთან ყოფნას.დაჩის მესიჯი მისწერა:
—დაჩი შენ იცი რაოდენ ძლიერია ჩემი შენდამი გრძნობა,მე ვერ შევძლებ მამაჩემის ბრძანებას დავემორჩილო,მე ვერ წარმოვიდგენ მომავალს შენს გარეშე და ახლა ვიცი რასაც გავაკეთებ გულს გატკენს,მაგრამ სხვა გამოსავალი ვერ ვიპოვე...უბრალოდ მინდა იცოდე ყოველთვის მეყვარები,მაღლა ცაშიც..მაპატიე ძალიან გთხოვ სხვა გზა არ მქონდა.
შენი ანა._ესემესი გაგზავნა თუარა ტელფონი გამორთო და ხალიჩაზე დაანარცხა.სააბაზანოდან სამართებელი გამოიტანა,ლოცვა წაიკითხა და ხელს კანკალით გაისვა საართებელი ჯერ მარჯვენა მერე მარცხენა ხელზე,გულს მწარე ხმა აღმოხდა,ხალიჩაზე წვეთ-წვეთად ეცემოდა წითელი სითხე,გონებაც დაკარგა.
***
დაჩიმ როცა ესემესი წაიკითხა გამწარდა,ურეკვადა მაგრამ ტელეფონი გამორთული ჰქონდა,ეშინოდა ანას დაკარგვის უიმისოდ ვერ იცოცხლებდა!მანქანას მთელი სიჩქარით მიაქროლებდა ანას სახლში გიჟივით შევარდა მცველებს რომლებიც არ უშვებდნენ ერთი ორი უთავაზა,მისაღებში ანას მამა რეზო დახვდა ზედაც არ შეუხედავს პირდაპირ ანას ოთახს მიაშურა.კარი შეამტვრია და ნახა იატაკზე გაწოლილი ფერდაკარგული ანა,სიმწრის ბღავილი აღმოხდა ანას წინ ჩაიკეცა და ტირილი დაიწყო ამხელა კაცმა!უკან გაოცებული უყურებდა რეზო,ერთხანს თავი დამნაშავედ იგრძნო.მაგრამ იხტიბარი არ გაიტეხა.დაჩიმ სწრაფად შეუხვია ხელები ხელში აიტაცა და საავადმყოფოსკენ აიღო გეზი,ანას დედა გამწარებული მოთქვამდა ქმარს წყევლიდა მუშტებს უშენდა,სიკვდილით ემუქრებოდა.

***
უკვე ერთი საათი გავიდა რაც ანა პალატაში შეიყვანეს ექიმი კი არ ჩანდა.კორიდორში ანას პალატასთან ჩაკეცილი იყო დაჩი თავი ხელებში ჩაერგო და ტიროდა.ტიროდა რომ მის სიყვარულს ვერ გაუფრთხილდა!ანას დედა ანუგეშებდა დაჩის.—ყველაფერი კარგად იქნება შვილო დამიჯერე,მას უყვარხარ და არ მიგატოვებს,უბრალოდ წამიერად იმპულსურად ჩაიდინა ეს სისულელე.ამშვიდებდა ნანა და ეფერებოდა დაჩის.ექიმიც გამოვიდა:—პაციენტი კარგად არის თუმცა სუსტადაა,შეგიძლიათ რომელიმემ ინახულოთ ოღონდ ნუ გადაღლით.
—დაჩი შვილო შენ შედი.მას შენ სჭირდები.

***
საწოლზე უსუსური ბავშვივით მიწოლილიყო ანა,შავი გრძელი თმები მხრებზე ეფინა,თვვალის უპეები შეშუპებოდა.დაჩიმ მის მარჯვენაში მოაქცია საყვარელი ქალის ხელები.
—დ...ა..ჩ..ი.სვენებ სვენებით ლუღლუღებდა ანა.
—მჭირდები ანა!მჭირდები როგორ შეგეძლო მარტოობისთვის გაგეწირე!არ დამტოვო ჩემო დედოფალო!
—მიყვარხარ დაჩი!არ დამტოვო გემუდარები!
—არასოდეს პატარავ!არასოდეს დაგტოვებ!


—პაციენტი უნდა გავიყვანოთ ანალიზების გასაკეთებლად,გთხოვთ დატოვეთ პალატა.

—ანა მე აქ დაგელოდები,მიყვარხარ!
—მეც მიყვარხარ დაჩი ყველაზე მეტად!


***
გავიდა 1,2 საათი ანა კი არ შემოუყვანიათ პალატაში.განერვიულებული დაჩი კორიდორში ბოლთას სცემდა ყელში რომ ამოუვიდა მიმღებთან მივარდა.
—ანა დავალი რამოდენიმე საათის წინ ანალიზების ასაღებად და ჯერაც არ ჩანს ხომ ვერ მეტყვით რატომ იგვიანებენ?
—ახლავე გადავამოემებ.
არანაირი ანალიზის ასაღებად არ გაუყვანიათ,ის მამამისმა წაიყვანა,მძინარე მდგომარეობაში.
—ჯანდაბა!ამის დე***ცი!ჯანდაბააა!გამწარებული გავარდა საავადმყოფოდან,ანას მამის ყველა აგარაკზე იყო,ყველანაირი იმედი გადაეწურა,ხვალ მის საყვარელ ქალს სხვაზე ათხოვებდნენ.


***
—დედიკო გთხოვ წამიყვანე დაჩისთან!დედი გემუდარები დამეხმარე გავაღწიო ამ ციხესიმაგრიდან!
—მოიცადე შვილო ყველაფერს თავისი დრო აქვს!მოითმინე ანა და არ წააგებ!_ანა დედამისმა მარტო დატოვა და ოთახიდან გავიდა.ანა საწოლზე დაეცა და ტიროდა არ იცოდა რა ეღონა,როგორ მისულიყო დაჩისთან.

—ანა დედიკო წამომყევი ბებოს სასაფლაოზე ავიდეთ.
—კარგი დე გამოვალ.
—მიდი გელოდები.
—როგორ მოხდა რეზომ დაცვა რომ არ გამოგვაყოლა?
—მე დავარწმუნე არაა საჭირო მეთქი.
—დედა ეს არ არის სასაფლაოს გზა სად მივდივართ?
—მოითმინე ნუ ხარ სულწასული ჩემო გოგოვ!_ანას მეტჯერ არაფერი უთქვამს დინჯად მიყვებოდა დედას.
—ანა შვილო,მე შენ ძალიან მიყვარხარ,მამაშენსაც უყვარხარ ეს იცოდე....მინდა ბედნიერი იყო შენს რჩეულთან ერთად!შენი ბედნიერება მეც მაბედნიერებს!მიყვარხარ დედი და თავს და დაჩის გაუფრთხილდი!
—დედა რახდება??? ვერეფერი ვერ გავიგე.—სიბნელეში თვალი მანქნის შუქმა მომჭრა რომელიც ჩვენს წინ გაჩერდა.
—დაჩიიიიიი!!!!!
—ანა ჩემო სიხარულო!ხელში ააფრიალა საყვარელი ქალი და მოესიყვარულა.
—ბავშვებო იჩქარეთ!დაჩი შვილო გაუფრთხილდი ჩემს შვილს!ანა შენც გაუფრთხილდი ჩემს ბიჭს!
—მიყვარხარ დე!

თბილისში გამთენიისას ჩავედით.დილით კაბის საყიდლად წავედი.ისეთი კაბა ვიყიდე ბავშვობაში ვოცნებობდი,მკერდთან გამოყვანილი ქვევით გაშლილი,თოვლის ფიფქივით ქათქათა.უკვე მაკიაჟით,ყვავილით და უზარმაზარი კაბით ვდგავარ სარკის წინ და ბედნიერი ვარ რომ მყავს დაჩი!



5 წლის შემდეგ.
სკვერში სეირნობენ უბედნიერესი ანა და დაჩი შვილებთან ერთად.ევა,დემეტრე და სანდროსთან ერთად(ტყუპები)
—ანა?
—ჰო
—მიყვარხარ უსასრულობამდე და იმის იქეთ!


აბა როგორია?იმედია მოგეწონებათ.