ბედნიერება? (5)
რა ლამაზია ბათუმი მზის ჩასვლისას. ნაპირთან ვსხედვართ და ვუმზერთ ამ ულამაზეს სანახაობას .მზე ნელ-ნელა იძირება ზღვის აბობოქრებულ ტალღებში და არეკლილი სხივები ნელ-ნელა მოიწევს ნაპირისაკენ.
მე და გიო ჩახუტებულები ვსხედვართ ,წინ ნიკა გვიზის., გოგოები კი გვერდს გვიმშვენებენ.შუაში ცეცხლი გიზგიზებს და უფრო ალამაზებს ბუნების მშვენიერებას.

-მოდი ვიცეკვოთ .ფეხზე წამოიჭრა გიო, თავის ტელეფონში Qrazy all my life ჩართო და დუნდულების ქნევა დაიწყო.ამაზე ყველას სიცილი აგვიტყდა.გიო ისევ აგრძელებდა თეძოების ქანავს, ხელები ზევით აზიდა და ერთი ორჯერ ტაში შემოკრა.
-ნიკა მოდი ციცეკვოთ.ხელი დაავლო ჩემს პატარა ძამიკოს და ბოლოს ისიც გააგიჟა.
-არა რა ჩემს ძმაზე ცუდად მოქმედებს შენი სიახლოვე.სიცილით ვუთხარი გიოს და გულიანად გადავიკისკისე.
გიო ჩემთან მოვიდა ხელი დამავლო და მისკენ მიმიზიდა ,მთელი პლაჟი ჩვენ გვიყურებდა, ერთ ამბავში ვიყავით, დავხტოდით, ვცეკვავდით.კოცონის გარშემო ვტრიალებდით. მერე გიომ რაგაც სიმღერა მოთხარა, აი ისეთი რიტუალისას რომ რთავენ ხოლმე, ხელში ჯოხი დაიკავა და მიწაზე აჯაჯგურებდა.,მგონი თავი მაიას ტომის ბელადი ეგონა. ჩვენ კი ტომის წევრები... ეგრედწოდებულ რიტუალს ვასრულებდით როცა თავზე ის უჟმური დაგვაგდა, ცინიკური მზერა მოგვაპყრო გაიჯგიმა და თან ირონიით ,თან ღიმილით წარმოთქვა
-ვაა პიდარსტების აღლუმია ტოო??
-არა, მაგრამ შენ თუ შემოგვიერთდები ნამდვილად იქნება. ღიმილიანი მზერა მივაპყარი და ცეკვა განვაგრძე
-შენ გოგო ცოტა წესიერად ეე !!გაღიზიანდა ვაჟბატონი.
-რა ეე?? არ ჩამოვრჩი მეც დოინჯი შემოვირტყი ,წინ ავესვეტე და კითხვისნიშანი თვალები მივაყარი.
-რადა დასტოინად გოგო!! სახეზე გაწითლდა, ჭარხალს მაგონებდა.. სიცილი ვეღარ შევიკავე და ბოლო ხმაზე ჩავბჟირდი.ამაზე კიდევ უფრო გამწარდა.
-რა გაცინებს?!? მკაცრი, ბოხი ხმით მითხრა.
-შენ. თვალებაწყალებულმა ვუპასუხე და ხელით ცრემლებს ვიშორებდი.სიცილისგან რომ მდიოდა.
-დასტოინად. კიდევ ერთხელ გამიმეორა..
-შენ იჭრები ჩვენს ტერიტოიაზე ,შეურაწყოფას გვაყნებ და კიდე მე ვიყო დასტოინად? თვალები გადმოვუკარკლე და სახეში ჩავაშტერდი.
-თქვენი ტერიტორია?პირდაღებული მიყურებდა და თან სიცილს ძლივს იკავებდა.
-ხო ეს ჩვენი ტომის ტერიტორიაა და დავაი ეხა აქედან. მკაცრი ტონით ვუთხარი და თვალები დავუბრუალე.
-ვაუუ ტომიც გაქვთ?? ჩვენც გაგვაწევრიანეთ..ცინიკურად გვითხრა .

-შენ ეს მართლა პიდარასტების ფანკლუბი ხოარ გგონია დავაი გაქრი ეხლა აქედან.ერთი შევუბღვირე და ცეკვა განვაგრძე.გიო ისევ ჯოხს დაათრევდა ,ოღონდ ამჯერად ჰაერში იქნევდა... ის უჟმური კი ნერვებს მიშლიდა. და იქამდ არ წაეთრა სანამ გიოს მუშტი არ იგემა.სიფათალეწილმა შემომხედა და მიწაზე დაენარცხა ...
-ვაიმე რაჭირს? (კინაღამ გული გამისკდა ხოარ მოკვდათქო )
-არაფერი უბრალოდ გონება დაკარგა.კმაყოფილი სახით გამომხედა გიომ. -მოდი სიკვდილით დავსაჯოთ .სიცილით წარმოთვა გიომ და ჯოხი ქვას დაარტყა.
-რას ბოდავ? გაოცებულმა გავხედე..
--მოდი რა ვიღადაოთ . თავისას აგრძელებდა.
-რას აპირებ? ვკითხე გაოცებულმა.
მაგ საცოდავს ხელი სტაცა და... დაააა.......სულ რაგაც 5წუთის შემდეგ ბატონი გოგა (ასე ერქვა იმ აყლაყს)მიწაში იყო ჩაფლული და მარტო თავი უჩანდა... ამაზე ბევრი ვიცინე. ცოცხალი მუმიააო გაიძახდა გიო....

&&&&
აუ თავის ტკივილმა გამაღვიძა ტოო.ვიფიქრე გავიზმორებითქო, მაგრამ ვერ ვინძრეოდი. ძალიან შემეშინდა, თვალი გავაღე და...ვაიმეეე მიწაში ვარ ჩაფლული ტოო.მიშველეთ ცალხო! დამეხმარეთ ოეე!! არავინ არ იყო პლაჟზე. აი სად დამერხა, გავიფიქრე გულში და ვეცადე როგორმე თავი დამეღწია, მაგრამ ამაოდ. -აუ რა მიჩალიჩეს ტოო!!
დიდიხანი ვიყავი ჩამარხული, სახე დამეწვა ,არა რუჯი კი მინდოდა მაგრამ მარტო სახეზე რადმინა ტოო..
-ვაიმეე დავიწვი ხალხო!ამომიყვანეთ აქედან!!!ბოლო ხმაზე ვიღრიალე როცა ნაცნობი სილუეტი დავინახე.. ნელ-ნელა მიახლოვდებოდა და ვიცანი ბესიკა იყო, ხო ბესიკაა ტოო.
-ვა გოგა ეს რა მოგსვლია ძმაო? ახარხარებული დამადგა თავზე და თან სელფებს იღებდა ჩემს თავთან ერთად
-ოეე მორჩი ღადავს და ამომიყვანე აქედან მალეე დამეწვა სახე აღარშემიძლია!!ისიც შეუდგა საქმეს და მალე სვაბოდაზე ვიყავი რაა.
-ასე როგორ ქენი ტო? გაოცებული მიყურებდა ბესო და სიცილს ვერ იკავებდა.
-მე რავქენი ბიჭო,დაბოლილი კიარვარ .მაგათმა გამიჩალიჩეს ოხ მაგათი.


&&&&
-აუ თავი მტკივა! ლოგინიდან წამოვყავი თავი,მაგვიანდებოდა. ბარში, წამოვხტი, გადავივლე,ჩავიცვი და გავგაზე. გზა მალე გავლიე,ბარში შევედი
ძალიან ბევრი ხალხი იყო,. ძალიან გამიკვირდა,ბოლოს როდის გვყავდა ამდენი კლიენტი არც მახსოვს...
-ლიკ მალე მიდი გაგვექცევა ის ხალხი,
-ო მაცა რაა.გააგრძელა ტელეფონში ძრომიალი.
-ვაიმეე მომე მე მივიტან,შენ მეისპე.სიცილით გამოვართვი ლანგარი და მაგიდასთან მივიტანე სადაც შეყვარებულები ისხდნენ,ძალიან საყვარლები იყვნენ და ძალიან უხდებოდნენ ერთმანეთს.
-აუ გიო დავიღალე.მოწყენილი მივედი ბართან და იქვე მდგარ სკამზე დავეზნეყვე. გიოს დაღლილობის არაფერი ეტყობოდა, ისე ოსტატურად ათამაშებდა ხელში რაღაცეებს რო მისი ყურება სიამოვნებას მგვრიდა და თან მამშვიდებდა. უეცრად ვიღაც მომიჯდა გვერდზე.გავიხედე და.. ფუ რატო გავიხედე... სიცილი ამიტყდა როცა მზისგან დამწვარი სიფათი ვიცანი. ის გოგა იყო, უფრო სწორად ჭარხალი. თან სათვალეც რო გაუკეთებია.
-შე...აქ.რაგინდა? ამომხედა დაბნეულმა .
-ეს ჩვენი ტომის თავშეყრის ადგილია. სახეზე რა მოგსვლია?? სიცილით ვუთხარი.
--ვიღაც პიდარასტებმა დამმარხეს,მაგრამ ეგ არაფერი სამაგიეროს გადავუხდი.მკაცრი, ირონია შერეული ტონით ქარმოსთქვა ბოლო სიტყვები .
-დ ა როგორ?ცოტათი გაკვირვებულმა მაგრამ მაინც მომღიმარმა ვკითხე.
-ეგ მე ვიცი.ბარ ს ხელი დაარტყა და გარეთ გავარდა.მე კი გ ლმოდგინედ გავაგრძელე ჩემი საქმე.

-კარგად გი ,კარგად ლიკუ.. დავემშვიდობე ჩემებს და სახლისკენ გავემართე.ბნელ-ნელა მივუყვებოდი განათებულ ქუჩას, გზაჯვარედინიც ჩამოვტოვე.ის იყო ხიდზე უნდა გადავსულიყავი ,მხარზე შეხება ვიგრძენი. ძალიან შემეშინდა,უკან მივიხედე და ვიღაც ნიღბიანი რომ დავინახე კივილი მოვრთე და გაქცევა დავაპირე,მაგრამ რად გინდა ხელი მტაცა და. ხიდის მოაჯირს მიმაბჯინა.ისე ახლოს იყო ჩემთან, მის სინთქვასაც კი ვგრძნობდი.
-ხელი გამიშვი! ვინ ხარ?რა ჯანდაბა გინდა?!?,ბევრს გამოვლანძღავდი პირზე ხალი რომ არ დაედო.უკან-უკან მწევდა, უკვე ძალი ან ვიყავი გადახრილი .მეშინოდა წყალში არ ჩავარდნილიყავი და უფრო მაგრად ვეჭიდებოდი მის ხელს.-გეშინია პატარავ?ბოხი ხმით მითხრა. მე ხმას ვერ ვიღებდი და ვდუმდი.ან როგორ ამოვიღებდი ხელს არ მაშორებდა პირიდან და.
-მიწაში რრომ დამმარხე რიგორი იყო?,მოდი ეხა გავგრილდეთ.ხელი მკრა დ ა მეც კივილით გადავეშვი ხიდიდან.
-ფუუ რა ბინძური წყალია!ცურვა არ ვიცი კრეტინო!!ბოლო ხმაზე ვბღაოდი დ ხელებს ვიქნევდი ,მაგრამ ადგილიდან ვერ ვიძროდი.

,&&&
როგორც კი ქვიშიდან ამოვედი კიარადა ამომთხარა ბესომ,მაშინვე მასთან წავედით სახლში. ძალიან მშიოდა თან სახე მწვავდა.ცოტახანი მასთან ვიყავი, მრრე კი თბილისში დაბრუნება გადავწყვიტე.ჩემს ბეემვეში ჩავჯექი და მშობლიური ქალაქისკენ გამოვეშურე.მგზავრობამ ძალიან დამღალა.სახლშიც არავინ იყო, რადგან მარტო ვცხოვრობ. პირდაპირ ლოგინზე დავეგდე ისე რომ ტანსაცმელიც არ გამიხდია. სამ სათიანი ძილის შემდეგ ლოგინიდან წამოვბობღდი .ჩემებთან მინდოდა გასვლა მაგრამ ჯერ არყოფილან რაჭიდან ჩამოსულები.
ჩავიცვი,ჩავიცვი რაა გამოვიცვალე და გარეთ გვედი ,ვიფიქრე სადმე ბარში რამეს დავლევთქო.უახლოეს ბარში შევედი ,ბართან ჩამოვჯექი და გვერდზე მჯდარი გოგოს შეთვალიერება დავიწყე,მართალია სახე არ უჩანდა მაგრამ ტანიი, ოო .რა ტანი.. როცა შემობრუნდა ადგილზე გავშრი.და სათვალეებიდან დაბნეულმა გავხედე. ის საყვარელი მაგრამ თავხედი გოგო იყი პლაჟიდან.მართალი გითხრათ ძალიან გამიხარდა მისი ნახვა,მგრამ ჩემი საცოდავი დილა რომ გამახსენდა. ბრაზი მომერია..და მზაკვრული გეგმის შედგენას შევუდექი. შავი ნიღაბი ვითრიე, ველოდებოდი როდის გამივიდოდა ჩემი გოგო ბარიდან. მოიცათ რა ვთქვი?ჩემი გოგო?ხო ჩემი გოგო. ფაქტია რომ რაღაცას ვგრძნობდი ამ თავხედი გოგოს მიმართ.აი როგორც იქნა გამოვიდა ბარიდან.მეც ნიღაბი გავიკეთე და უკენ გავყევი.როცა ხიდზე გადადიოდა მივუახლოვდი.ძალიან შეეშინდა.მიაჯირს მივაბჯინე, ისე,ახლოს მივედი მასთან რომ მის სუნთქვასაც,ვგრძნობდი.არ მინდოდა ვინაობა გაეგო მაგრამ თავი ვერ შევიკავე,სამაგიეროს გადახდა მინდოდ.ხელი ვკარი და წყალში ზღართანი მოვადენინე.სიცილს ძლივს ვიკავებდი მის ფართხალს რომ ვუყურებდი.ან როგორ გინდა არგაიცინო როცა კალმახივით ფართხალებს წყალში და უმისამართოთ იქნევა ხელებს.აი სად დამერხა გავიფიქრე ჩემთვის როცა ამომძახა ცურვა არვიცი კრეტინოო. უუ რამ დამავიწყა როარ იცოდა,ზღვაზე კინაღამ დალია სული და.
-არადა როგორ არმინდოდა დასველება ტოო.ვთქვი ჩემთვის და წყალში გადავეშვი.
-ცოტა გაუძელი მოვდივარ ლიფსიტ. სიცილით ვუთხარი და ენერგიულად განვაგრძე ცურვა.ის კიდევ ფართხალებდა ერთ ადგილზე. მივუახლოვდი და ხელები წელზე მოვხვიე. ისიც გულზრ მომეკრო და მისი სუსტი ხელებით ემაგრებოდა ჩემს მკლავებს.ალბათ შოკშია. თორე ჩახუტება კიარა ცოცხლად დამმარხავდა, ოღონდ ამჯერად თავსაც ჩამაყოლებდა მიწაში.ჩემს ფიქრებზე გამეცინა. -არა რაა ცურვა უნდა გსწავლო თორე დამეხრჩობი და ეგ იქნება.ვუთხარი სიცილით და მასთან ერთად განვაგრძე ნაპირისკენ ცურცა.
-შენ რატო უნდა მასწავლო?აკანკალებულმა მკითხა.
-ჩუუ.ტუჩზე ხელი მივადე და ნაპირზე ავავრინე.
-შენ გაკლია ხოო??გაცოფებული მომვარდა.
-აუ რაკაი რო გაგიარა ტოო?? მეც არავთქვი რას მეხუტებათქო,თურმე შოკში ყოფილხარ.ოხ რაარის ეს შისი?მომღიმარი ევცქეროდი.
-არა შენ მართლა გაკლია მგონი.ხმამაღლ მითხრა, იქვე სკამზე,ჩამოჯდა და ტირილი დაიწყო .გულში რაღაც ჩამწყდა როცა მისი ცრემლები დავინახე.რაღაც დამემართა, თითქოს ფეთქვა შეწყვიტა და გაჩერდა.
-რა გატირებს ლიფსიტ?
-შენსგამო კინაღამ მოვკვდი.აქვითინებულმა მითხრა თავი მუხლებში ჩარგო.
-შენ ჩემს გამო არასოდეს მოკვდები ეს დაიმახსოვრე პატარავ.მის წინ ჩავიმუხლე და ცრემლები ხელით მოვუწმინდე.გულს მიკლავდა მისი ცრემლები.ძალიან მომინდა ჩავხუტებოდი.
-შეიძლება ჩაგეხუტო?ძალიან თბილად ვკითხე.ისე რომ მეც კი გ მიკვირდა ჩემი სინაზის.პასუხს დიდიხანს არ დავლოდებივარ, მაშინდე გამოსწია მისი პატარა ხელები და ჩუმად მიმეხუტა.რაგაც ვიგრძენი იმ წამს, რაგაც სხვა,რომელიც არავისთან არ მიგრძვნია. მივხვდი რომ ძალიან მიყვარდა.ყველაფერი მიყვარდა მისი.ფიცხი ხასიათი,ამავდროულად ძალიან თბილი.არა მაინც როდის მოვასწარი მისი ასე ძალიან შეყვარება. ძალიან მომინდა მეკოცნა, ამჯერად ნებართვა არ ამიღია და მთელი არსებით დავეწაფე მის ტუჩებს, რომლებიც ასე მადისაღმძვრელად გ მოიყურებოდნენ.