6 წლის რომ ვიყავი მამა დამეღუპა ციხეში მოკლეს . დედა ამბობდა რომ უდანაშაულო იყო მეც ასე მეგონა სანამ სიმართლე არ გავიგე მან არასრულწლოვანი გოგო გააუპატიურა , მკვდარზე ან კარგს ამბობენ ან საერთოდ არ საუბრობენ ამიტომ მეც თავს შევიკავებ და ამაზე არ ვისაუბრებ. ამის შემდეგ მე და დედა სოფლიდან თბილისსში გაადმოვედით გაჭირვებიდან გაჭირვებაში გვერდში მდგომელი არავინ გვყავდა ,ბინა ვიქირავეთ ქალაქის გარეუბანში ტუალეტი და სააბაზანო სახლში რომ გვქონდა ესეც კი ფუფუნებად მეჩვენებოდა სოფელში დასაბანად წყალს ვაცხელებდით და იქვე სახლის გვერდით აშენებულ დაუმთავრებელ შენობაში რომელიც წესით სააბაზანო უნდა ყოფილიყო, მაგრამ მამას დაჭერის გამო ვეღარ მოხდა მისი დამთავრება... იქ გვიწევდა დაბანა ხოლმე. დედას მოგროვილი ქონდა გარკვეული თანხა რომლითაც წინასწარ 2 თვის ქირა გადაიხადა დანარჩენი კი დროებით საჭმლის ფულად უნდა გამოგვეზოგა. პირველი ექვსი თვე ძალიან გვიჭირდა დედა ხან დამლაგებლად მუშაობდა, ხანაც ტანსაცმელს აუთოებდა სახლში სკოლაშიც ვერ დავდიოდი არგვქონდა სახელმძღვანელოების და სკოლისთვის საჭირო ატრიბუტის საყიდელი ფული.უეცრად კი ყველაფერი შეიცვალა არაპრესტიჟული უბნიდან ბინა პრესტიჟულ უბანში დავიდეთ , კერძო სკოლაში დავიწყე სიარული,ჩემი სამოსიც წინას სჯობდა.7-ის ვიყავი ეს ყველაფერი მიხაროდა ახალი სათამაშოები ახალი ტანსაცმელი , რატომ უნდა დავინტერესებულიყავი ამ ყველაფრით საიდან ან როგორ. ასე გადიოდა წლები ვიზრდებოდი და ჩემს თავშიც ტრიალებდა კითხვები რატომ მოდიოდნენ ყოველ კვირას მამაკაცები ჩვენს სახლში და რატოომ შეიკეტებოდნენ ხოლმე კაბინეტში. თავიდან იმასაც ვერ ვხვდებოდი რა იყო ის თეთრი ფხვნილი ჭუჭრუტანიდან რომ ვხედავდი ხოლმე. შემდეგ ყველაფერს ფარდა აეხადა შავი თეთრისგან გავარჩიე ვერ ვიტყვი რომ დედაჩემი ნარკომანი იყო და ის ფხვნილი თავისთვის უნდოდა რადგან დედა ნარკოტიკების ზემოქმედების ქვეშ არასდროს მინახავს მუდამ მზრუნველი იყო და თბილი,ამიტომ მეც აღარაფერი მითქვამს დინებას მივყევი დედასაც თავსვაჩვენებდი რომ არფერი ვიცოდი . კარგად მახსოვს ჩემი მეთექვსმეტე დაბადებისდღე მეგობრებმა კლუბში ავღნიშნეთ მაშინ გადავწყვიტე ტატუ გამეკეთებინა ღამის 11-ზე ჩემი მეგობრის ნაცნობს ავაკითხეთ სახლში მანაც თვალების ფშვნეტით გაგვიღო კარი. ზემოთ არფერი ეცვა და კარგად ჩანდა ნეკნებზე წარწერა ოღონთ ვერ ვარჩევდი რა ენაზე იყო . სახლში სიგარეტის გაფუჭებული საჭმლის სასმლის სუნი ერთამნეთში ირეოდა,მისღებში მაგიდა და ტატუსთვის საჭირო ატრიბუტები იდო, სავარძელზე ერთმანეთის მიყოლებით ჩაეწყვნენ გიგა,ლაზარე და ემილი რომელიც მე-6 კლასიდან ჩემი დაქალია.
-აბა ტყუილად ხო არ გამაღვიძეთ დაჯექით რომელიმე.
პასუხი არავის გაუცია .
სიჩუმე კვლავ წარბშეკრულმა კუნთიანმა კაცმა დაარღვია.
-დიდხანს გელოდოთ?
მე მე მოვალ პირველი.თითქმის დამაჯერებლად ვთქვი მე.პირველობა ჩემი ბუნებიდან გამომდინარეაა ზოგჯერ ეს ჩემდა უნებურადაც ხდება.
-მეტკინება?
-არცისე
დამამშვიდა და მოწკობილობა ხელში მოიმარჯვა.
-მეშინიააა მაინც წამოვაყრანტალე.
-აი ეს აბები დალიეე
-რაა აბებია?
-რამდენ კითხვებს სვავ უბრალოდ დალიე თვალი გადავავლე მეგობრების შეწუხებულ სახეებს და 2 რაღაც მწვანე აბი ყელში გადავუშბი.
აშკარად ექსტაზი მომცა.მალევე დაიწკო მოქმედებაა და კითხვაზე თუ რადაგახატო როდესაც უნდა მეთქვა მაჯაზე პატარა მთვარე, მხარზეე მონარქი პეპლის დახატება მოვინდომე რომელსაც შიგნით 16 ეწერებოდა.თანაც შუა ზაფხულში როდესაც რამისაა შიშველმა ვიარო. დედაჩემი მიუხედავად იმისა რომ მაქსიმალურ თავისუფლებას მაძლევდა მაინც ვერ გამებედა ტატუს და თან მის უკითხავად დახატვა.
-ანასტასიაა!! ანასტასია!!
მაჯაყჯაყებს ლაზარე თვალები მძლივს გავახილე.და როდესაც მის თვალთან 13 დავინახე თავლები დავქაჩე ვიფიქრე მეჩვენებათქო.
-არაა ტასოო არ გეჩვენება მართლაც მაწერია თვალზე 13 .
-იმხელაზე გადავიხარხარე ის კაცი გამოვიდა ოთახიდან ვინც ეს გააკეთა.
-კიმაგრამ რატომ გიხდება მომოწნს. ღიმილით ვუთხარი.
-მეც მომწონს ჩემს დასაც მოეწონება ასევე მამასაც მაგრამ დედაჩემი ყოველთვის მთხოვდა 13 არსად არ დამეწერა მე კი.......
-კაი არ ინერვიულო ჩემს მთვარეს კი სჯობს და მარცხენა ხელი ღიმილით თვალების პაჭუნით გავუწოდე.
-რა მთავრე ტასო ?
-თავლები გავახილე და ხელს დავხედე ეე სადაა მთავრე რატო არ დამახატა.
-წამომყევიი ოთახის გავლით სადაც გიგას და ემილის ეძინათ საბაზანომდე მივედით თხელი კაბა მხარზე გადამიწია და ჩემი ტატუ დამანახა, მის დანახვისას თვალები გამიფართოვდა.ჯანდაბა ჯანდაბააა რა პეპელაა რა პეპელა რა მხარი რა 16 მარინა გაგიჟდება მის დაუკითხავად რომ ვქენი .
-დედაშენს არიცნობდე რა არაფერს არ გეტყვის .
-არაა !! მეტყვის.
-ტასოო! ეს გინდოდა შენ და თუ რამის გაკეთება გინდა აღარ უნდა იკითხო ამას რა მოყვება თორემ ვერასდროს გააკეთებ.
დამამშვიდა ლაზარემ რომელიც უფროსი ძმასავით მყავს დღემდე.
კარგი მაგრამ აქ რატომ დავრჩით?
-ცეპლენამ ყველა კაიფში ჩაგვაგდო ვერსად წასვლას ვერ შევძლებდით ხოდა აქ დავრჩით.
-აუუ ტატუ მეწვის. წავიბურტყუნე.
-შენ მე მკითხე.
-წამო გავაღვიძოთ ისინი და წავიდეთ.ან ემილიმ რა დაიხატა?
-ემიმ და გიგამ რაღაც ისეთი რაა ერთი როა მარა ორივეს როაქვთ შეყვარებულობის პონტში რა.
მართალია ამ დღის მერე 5 წელი გავიდა მაგრამ მაინც გუშინდელი დღესავით მახსოვს.
დედაჩემმა დიდად არ გამლანძღა მაგრამ არც დამაკლო.
დღეს გიგას და ემის ქორწილია და კაბას ვარჩევ ემიზე მეტად მე ვიპრანჭები. მაღაზიიდან 5 კაბა წამოვიღე 5 ძაან მომეწონა მაგრამ კიდევ ვერ ავარჩიე რამისაა 5 ვე ერთად ჩავიცვა
............
ქორწლიმა წყნარად და ლამაზად ჩაიარა ქერა ემილი საქორწილო კაბაში ანგელოზს გავდა.სანაძლეო წააგო ახლა მას მოუწევს ისეთი რამის გაკეთება რომ პირი დამაღებინოს :3
ტასოოო გამომტყვრალი ლაზარე მომიახლოვდა და დარბაზის შუაში გამათრია ჩემი ძალიან ძალიან სექსუალური შავი კაბის შლეიფი ფრიალით მომყვა ერთი შემომაბზრიალა სიმართლე გითხრათ შემშინა კიდეც არ დამაგდოს თქო ისეთი მთვრალლი იყო, მაგრამ მას მთვრალსაც კი ვენდობოდი. ცეცხლოვანი ჯაგაჯუგების შემდეგ ცენტრიდან გამოსვლა მოვინდომე როდესაც ერთი კიდევ დამაბზრიალა.
უეცრად რაღაც გახევის ხმა ვიგრძენი ვიფიქრე შარავლი გაეხა თქო მაგრამ წამებში როდესაც ხალხის მწველი მზერა ვიგრძენი მივხვდი რომ ............
საყავრელი ტრუსია წამოიძახა კედელთან მდგომმა მამაკაცმა.
მარჯვენა ფეხი მარცხენას ავუსვი კბილებიიი გავაღრჭიალე ლაზარე აღარსად ჩანდა ემილიმ სცილით მომაფარა რაღაც ფარდის მაგვარი რომელიც მათ საქორწილო სუფრას აფორმებდა.
დედა მალევე წავიდა ქორწილიდან მე კი ის ზემოთ ხსენებული ფარდის მაგვარი რარაც მოვირგე და მაგიდას მივუჯექი მწველი სითხე ყელში გადავუშვი.
-მასე გაბრაზდი?
უკნიდან მომესმა თითქმის დამცინავი ხმა აშკარა იყო ლაზარე არ იქნებოდა.
-არაა სიმართლე გითხრათ არა მწველი მზერა მივაპყრე უცნობს და სიმართლე გითხრათ გამიკვირდა რომ არვიცნობდი რადგან მეც გიგასაც და ემილისაც საერთო ნაცნობები გვყავდა მაგრამ აშკარად ეს გამონაკლისი იყო.
-გეტყობათ.
-დიახ.
-და რატომ არ გაბრაზდით? თქვენსადგილზე ბევრი კივილს მორთავდა.
-1 მე ყველა არ ვარ მეორე ლაზარესგან ასეთ ექსტერმალურ საქციელებს მჩვეული ვარ ჭიქა რომელიც ჯერ კიდევ ხელში მეკავა მაგიდაზე თითქმის დავახეთქე სკამიდან ფრთხილად წამოვდექი და უცნობს გამოვეცალე.
ლარაე ტუალეტიდან გამოდიოდა სახე სველი ქონდა პიჯაკიც.
-აბა ვაჟბატონო გამოცოცხლდი ?
-ტასიიი ტას მე მე
-კაი არგინდა ბოდიშები . არ წავიდეთ იშლება ხალხი უკვე.
-კაიი ტაქსით გავიდეთ.
-ხოო ემილი მოვნხოთ.
..........
ვერსად იპოვეს ვერც გიგა და ვერც ემილი
-კარგით რა უკვე გაძვრნენ ? ეთქვათ მაინც.
-კაი ტასუნი წამო წამო გაგიყვანო სახლში და მეც ავიდე მეძინება უკვე.
-კაი ცანტას ავიღებ.
კარადიდან ჩანტა ავიღე და გასასვლელისკენ დავიძარი
-ქალბატონო კაბის სლეიფი დაგავიწყდა.
ისევ გავჩერდი კისერი მარცხნივ გადავხარე და გონებაში ეს მამაკაცი ძალიან ძალიან ბევრჯერ მოვკალი.და დავიწე იმაზე ფიქრიი რომ რაიმე მწარე მეთქვა
-არაა ეგ მე დაგიტოვე... ჩემით რომ ვეღარ დატკბები ეგ მაინც დაყნოსე.
-ჰაჰ ცალყბად გაიცინა ახმახმა და ქვემოდან ამომხედა კაბის შლეიფის დაყნოსვას შენი სურნელი შევიგრძნოო ის მირჩევნიაა.
-აიჰ ოცნებები როგორ გყვარებიაა კარგი შენთვის აღარ მცალიაა თმა ზურგს უკან გადაიყარა შავგვრიმანმა ლამაზმანმა და ლაზარეს მიერ გაჩერებულ ტაქსში თავის ფარდიანად ჩაესვენა.ქუსლიანი ფეხსაცმელი რომელმაც თავი მომაბეზრა ორითითით დავიჭირე და სადრბაზოს კიბეებს ავუყევი... ჩემდა გასაკვირად კარი ოდნავ შეღებული დამხვდა დედას კი არასდროს უყვარდა კარის ღია დატოვება.კარი სევაღე ტუფლები იქვე დავაწყე და ზალის გავლით ჩემი ოთახისკენ გავეშურე.ვიფიქრე დედას უკვე ეძინაა და აღარ გავაღვიძებ თქო ამიტომ ოთახში მკვდარივით ჩავწექი და დავიძინე.დილით უნივერსიტეტში უნდა წავსულიყავი ყოველთვის დედა მაღვიძებდა ამიტომ მაღვიძარა არასდროს მჭირდებოდა იმ დილით კი არ გამაღვიძა ძილი 2 საათამდე განვაგრძე.
თვალი რომ გავახილე სათს დავხედე და გული გამეპარა როცა საატზე დრო ვნახე.
დდედააააააააა ვიყვირე მაღალ ხმაზე ადიელა გადავიძრე.
ჯერ მის ოთახში შევვარდი ვიფიქრე მასაც ჩაეძინა თქო მაგრამ საწოლი გადასწორებული დამხვდა ზალაშიც არ იყო სამზარეულოში შევედი თან მობილური მოვიმარჯვე და დავურეკე მაგრამ........
ააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა!!!!!!!
დედაააააა,დედააა დავწვდი დედაჩემის სხეულს რომელიც სამზარეულოში ეგდო,თან ვღრიალებდი და თან გონზე მოსვლას ვთხოვდი მთელი ძალით ვუჭერდი ჩემს ხელს მას ვგრძნობდი ვგრძნობდი როგორი გაყინული იყო მისი სხეული.....ასეთი გაყინული აარფერი ყოფილა ის თოვლიც არიყო ასეთიი ცივიი ზამთარში შიშველი ხელებით რომ ვიღებდი.
დედაჩემის სხეულთან ერთად გულიც გამეყინა გონებაც ძარღვებშიი სისხლი გამიჩერდა სამზარეულოს კარებთან ჩავიკეცე მუხლები პირთან მივიტანე ხელები მუხლებს შემოვხვიე და ვქანაობდი წინ და უკან თვალების დაუხამხამებლად,მლაშე სითხე ტუჩებთან გროვდებოდა და ძალა უნებურად მის გემოს ვიგებდი.პულსი არ იყო მისიი გული რომელიც ჩემდამი სიყვარულით ჰქონდა გაჟღენთილი აღარ სცემდა.დავკარგე ის ერთადერთი ადამიანი რომელიც მუდამ ჩემს გვერდით უნდა მყოლოდა.
თითები მობილურისკენ გავაცოცე და ხმის კანკალით პოლიციას მისამართი ჩავაწერინე.
იატაკზე დამხობილს ლაზარე მაწყნარებდა წყალს მაწვდიდა მაგრამ წყალი მინდოდა ახლა? ან ადამიანების ნუგეში? მხოლოდ დედაჩემის მომღიმარი სახის დანახვა და ჩახუტება მინდოდა მაგრამ ეს უკვე შეუძლებელი იყო ოდესმე ოდესმე მას კვლავ მოვეხვევი და კვლავ ვეტყვი თუ როგორ მიყვარს ვიცი მას ღმერთი სამუდამოდ არ დამაშორებს.
ვიღაცამ შემაჯანჯღარაა ცრემლიანი თვალებით მაღალ მამაკაცს ავხედე.
-ანასტასია პრეშკოვა გარდაცლილი თქვენი დედა იყო ?
-დიახ ხმის კანკალით ამოვილუღლურე და ვცდილობდი ყურს სეჩვეოდა ის რომ დედაჩემზე უკვე წარსულში უნდა მელაპრაკაა მეგონაა მეგონა სიცილით შემოვიდოდა იმ კარიდან და კვლავ გამიცინებდა მაგრამ მაგრამ ახლა ის საკაცეთი გაყავდათ უცნობ პირებს.
-დედათქვენი ნარკოტიკების ზედმეტი დოზით გარდაიცვალა.იცოდით რომ იღებდა ნარკოტიკებს?
-არა.ის ის არ იყო ნარკომანი გესმით.
-ფაქტი აამას არ ამტკიცებს სახლს ჩხრიკავენ.
-რატომ ? კვლავ ცივი ხმით ვიკითხე
-შესაძლოა დედათქვენი არამარტო მომხმარებელი არამედ ბარიგაც ყოფილიყო.
-დედაჩემი ? ცინიკურად ვიკითხე
-დიახ დედათქვენი
-იდიოტო ეს რიტორიკული კითხვა იყო. მკაცრად წააოიძახა ლაზარემ
-ახალგაზრდავ მე დეტექტივი ვარ ეგ თქვენი წარმოთქმული „ იდოტო“ კი შეურააწყოფაა შეურაწყოფაზე კიდევ 20 ლარია აი აიღე 100 ლარი და მომისმინე
-„იდიოტო“ გოგონას ახლა დედა დაეღუპაა გაიგე იდოტო? კარაგდ დაითვალე გესმის რამდენ იდიოტოს ვიტყვი გაიგე იდიოტო ?
ლაზარე შეწყვიტე.დაბალი ხმით ვთქვი და ისევ ჩამომიგორდა ცრემლები ტუჩებზე.
-ბიჭო მიწას არ აცდენილხარ გირჩევნია გაჩუნდე მიუგო მარცხნივ მდგგომაა უკვე ხანში შესულმა მამაკაცმა დეტექტივმა კი ასლარიანი აფრიალა ირონიულად გაიცინა და კედელს მიეფარა.
მესმოდა ყველასგან დამამშვიდებელი ფრაზები........როგორც ყოველთვის ხდება.მაგრამ ვისსჭირდებოდა ახლა ეს.
დეტექტივო ეს ვიპოვეთ ორი თეთრი ფხვნილით სავსე პაჭკაა გააწოდა დეტექტივს.
ხხედავ გოგონა ზოგჯერ ისეთი არაა ადამიანი როგორიც გგონია
თავიივინგგონია მთელიხმით ვიღრიალეე.ვერ ხვდებით ეს ყველაფერი მოწყობილიაა გესმით მოწყობილი დედაჩემი არი იყო მომხმარებელი არც აბრიგა „ბარიგა“ ეჭვნარევად ვთქვიი .
მიუხედავდ იმისა რომ ვიცოდი რომ დედაჩემი მართალც იყო ბარიგა 100% ვიცოდი რომ მომხმარებელი არ ყოფილა.
..................................
დეტექტივო..ყველაფერი მოგვარებულია შეუძლია მის ოჯახისწევრებს გვამი წაიღონ.
კარგი შევატყობინებ მის შვილს.
-ხო მართლაა ლევან მინდა მე პირადად და კიდევ ერთმა რიგითმა პოლიციელმა არააქვს მნიშვნელობა ეს შენ იქნები თუ სხვა ანასტასია პრეშკოვას სახლს ვუთვალთვალოთ.თუ დედამისია გარეული მეეჭვება ეს გოგო უდანაშაულო იყოს და შესაძლოა მან მთავარ მომწოდებლამდე მიგვიყვანოს.
-კარგი . დარწმუნებით მიუგო დეტექტივს რომელიც მისკენ უკვე ზურგით იდგა და მობილური მოემარჯვებინა.
-ალო ანასტასია თქვენ ხართ?
-არაა მე ტასოს დაქალი ემილივარ ვინ ბრძანდებით.ნამტირალევი ხმით უპასუხა.
-დეტექტივი ვარ მობილური ანასტასიას მიეცით.
-არ შემიძლია
-რას ქვია არ შეგიძლიათ
-გუშინ მთელი ღამე არ სძინებია ახლა ჩაეძინა და არავითარ შემთხვევაში არ გავაღვიძებ.
დეტექტივმა პირი გააღო აშკარა იყო სხვა რამის თქმას აპირებდა მაგრამ.........
-კარგით. გვამზე პროცედურებს მოვრჩით შეგიძლიათ გადაასვენოთ.
ემილის არაფერი უთქვამს მობილური გათიშა.
..........
-ეიი გაიღვიძე
-ჰოო დიდხანს მეძინა?
-4 საათით
-და შენ მთელი ეს დრო აქ იყავი?
-კი
-ქორწილის დღეები ჩაგაშხამეთ წადი გთხოვ
-რას ამბობ მარტო დაგტოვებ?გიგაც ამოვა ეხლა. ნათესავებს უნდა შევატყობინოთ .
-ვინ ნათესავებს ემი ? ვის ვადარდებდით.მხოლოდ მეგობრებიი მოვლენნ ჩემი და და.......
ტასოოო ტასოო თვალი გაახილე ღმერთო ღმერთო
სადაა მობილური სად ემილი მობილურს დასწვდა და სასწრაფო გამოიძახაა.
ცივ ხელებს ადებდა ფერწასულ ტასოს თუმცა ამაოდ.
დეტექტივო იმ მისამართზე სასწრაფოა გამოძახებული ალბათ ანასტასიაა ცუდათ.
-წავედით.
-სად ხართ აქამდე? ემილიმ გამწარებულმა შეჰკივლა როდესაც 15 წუთიანი ლოდინის შემდეგ გამოჩნდა სასწრაფო.
-გოგონა ნუ ყვირით როგორც შევძელით მოვედით ვერ ხედავთ
-სადაა ავადმყოფი
-იქ წევს.ემილიმ ექიმები ზალაში შეიყვანა.
-პულსი დაბალია.
-დედა გუშინ დაეღუპა იმაზე ნერვიულობს ცრემლებს ყლაპავდა ემილი.ხომ კარგად იქნება?
-კი გადასხმას გავუკეთებთ.
დეტექტივი მალევე მოვიდა.
-დეტექტივი ვარ რა სჭირს?
-ნერვიულობის ბრალია კარგად იქნება .მიუგო იმ ექიმმა რომლსაც ანასტასიას ვენაში ნემსი შეჰყავდა.
-ანუ ნარკოტიკი არ მიუღიაა?
-რეეებს ბოდიალობ შეჰკივლა ემილიმ და ორივე ხელი დეტექტივს მკერდზე დარტყა .
ჩემი დაქალი ნარკომანი არაა გესმით არაა.
გოგონას დამამშვიდებელი გაუკეთეთ.
-არ მჭირდება დამამშვიდებელი შეგვეშვით მოგვეცით საშუალება დავიტიროთ გესმით .
რადგან პოლიციელები ხართ ეს არ გაძლევთ უფლებას ყველაფერი იკადროთ.ახლა კი აქ არაფერი გესაქმებათ გადით ყველანი წადით ჩემს დაქალს მე მივხედავ.
ემიი რახდება ?
-გიგა უთხარი მათ რომ წავიდნენ
-კიმაგრამ რახდება
-კარგით ჩვენ წავალთ .
ანდრია წამოდი!
კარს უკან გაუჩინარდნენ.
-საყავრელო დამშვიდდი გიგამ გულზე აიკრა ემილი და თავზე აკოცა.ყველაფერი კარგად იქნება.
..............................
ჯერ შავი ფონი იყო შემდეგ ბუნდოვნად დავინახე ჩემს წინ მჯდომი ემილი და ლაზარე.
-რამოხდა? თავაუღებლად ვიკითხე.
-გონება დაკარგე უპასუხა ემიმ.
-ეიი როგორ ხარ ? (ლაზარე)
-ცოტა თავი მტკივა.
-მალე გაგივლის ( გიგი)
წამოვიწიე და ოთახისკენ წავედი
-ეიი სად მიდიხარ? (ემი)
-გამოვიცვლი და გვამს გადმოვასვენებ.
-კარგი დაგეხამრები .
-ცოდოა ტო ტასო (გიგი)
-კი ბიჭოო კარგი იქნება თუ მარტოს არ დავტოვებთ. (ლაზარე)
-არა რა მარტო ღადაობ ჩვენთან წავიყვანთ.მარინა მომენატრება გახსოვს რა ხელი ქონდა? მეორე დედაასავით გვყავდა
-ხო ჯერ კიდევ არ მჯერა და ტასოს რომ ვუყურებ საერთოდ........გული მეწვის .
-მზად ვართ წავედით.
........................
კომისარმა რომ დაინახა სიფრიფანა გოგო,რომელსაც სახეზე ფერი არ ედო, რომლის ფირუზისფერი თვალებიი ჩამქრალიყო და სიხარულს აღარ ასხივებდა.ქერა სწორი თმა უკან შეეკრა ფითქინას კუპრივით შავი კაბა ჩაეცვა .რომელიც მუხლს უფარავდა.
ყველა საჭირო პროცედურის შემდეგ,ტასო დედამისის გაყინული სხეულის პირდაპირ იდგა და თვალს ადევნებდა თითუეული იქ მისული ადამიანი როგორ მითქვამმოთქვამდნენ ერთმანეთში.
-საკამრისია.
-რაარის საკმარისი ტასო? იკითხა გაკვირვებულმა ემილიმ
-შეხედე მათ არავის არ სტკივა მისი სიკვდილი მხოლოდ მისი დაღუპვის მიზეზზე საუბრობდნენ .
-ეჰ არადა რალამაზი იყო სულ არ ეტყობოდა ნარკომანი რომ იყო. ამოიოხრა ერთმაა მომჭკნარმა ქალბატონმა.
ეს კი ტასოსთვის ბოლო წვეთი იყო.
-დიახ! ხმამაღლა წარმოთქვა მიუხედავად იმისა რომ ამის თავი ნაკლებად ქონდა.
ლაამაზი იყოო არის და მუდამ იქნება ! შიგნიდანაც ლამაზი იყო და არასდროს ყოფილა ნარკომანი გესმით არასდროს! თქვენ კი ამაზზრზენო ბებრებო კარგის მეტი რა გაუკეთბია? თქვენ ხუთს მუდამ გეხმარებოდათ როცა გიჭჳრდათ სრულაიდ უანგაროდ ამ წლების მანძილზე მაინც ვერ მიხვდით რომ ეს ადამიანი ნარკომანი ვერ იქნებოდა ? მას ხომ ულევი ენერგია ქონდა,როდისმე გინახავთ ის ჩაშავებული თვალებით ? მიპასუხეთ
გაეთრიეთ! გაეთრიეთ!!!!!! ოთახში ხალხი შეცოტავდა,თითქმის ყველამ უცმოდ დატოვეს ოთახი ზოგმაც კი ჩუმად წაიბუტბუტა გათამამებული თავხედი გოგო ყველაზე სასტიკი ქმნილება ადამიანია მხოლოდ მას შეულია ასეთ სიტუაციაშიც კი როდესაც ვეღარ უმკვლავდები საყავრელი ადამიანის დაკარგვით გამოწვეულ ტკივლის კიდევ გატკინოს გული.
ძალა გამოცლილი ტასო დედამისის გვამის წინ მუხლებზე დაეცა და აქვითინდა
ლაზარეს დედა მიუახლოვდა თავის მეორე შვილს თუმცა ტასომ არმისცა უფლება შეხებოდა.
სძულდა ყველა და ყველაფერი გარშემო არც ემილის მისცა საშუალება მიკარებოდა,არც ლაზარეს და არც გიგას.
ტასო დღეს ჩემთან წამოხვალ მარტო არ დაგტოვებ.მკაცრად მიუგო ნათიამ ლაზარეს დედამ
გთხოვთ...გთხოვთ წადით.
-არავითარ შემთხვევაში წამოდი შენთუარ წამოხვალ ჩვენ დავრჩებით შენთან.
და მოგიწევს 4 ადამიანი დაგვატიო.
-არგესმით მარტო ყოფნა მინდა.
-შენ არ გესმით რომ ახლა მარტო არ დაიტოვები?
-აჰაჰა ძალით გაიღიმა ტასომ თქქვენ გგონიათ თავს რამეს დავუშავებ ? კარგით რა არ მიცნობდეთ მაინც უბრალოდ ახლა საშუალება მომეცით დედას გამოვემშვიდობო თავს არეფერს დავუშავებ გესმით.


როგორ მომენატრეთ ტქვენი არვიცი მარა მე ძაან ^^ დიდხანს ვიფიქრე დამეწყო თუარა ისევ მაგრამ მაინც მძლია ცდუნებამ ხოდა დავიწყე წერა აბა მოგოწნთ ^^ ღირს გაგრძელება?