ნია– ალო
დედა– ნიაკო დე მე ვარ.სად ხარ? ჩახვედი ბათუმში? როგორი ამინდია?
ნია– კარგად ვარ.კი ჩავედი და წვიმს.საშინელ ხასიათზე ვარ.მერე დაგირეკავ...
დედა– კარგი დე კარგად.
ნიამ მობილური გამორთო.ნია 16 წლის მაღალი შავგვრემანი გოგო იყო.თბილისიდან ბათუმში ჩამოვიდა 1 თვით დასასვენებლად.
ნიამ კალენდარზე მოინიშნა იმ დღის რიცხვი 25 ივლისი.მისი დაბადების დღიდან 5 დღე გასულიყო და მობილურზე მაინც მისდიოდა მისალოცი ესემესები.ნიამ ამოიღო ნოუთბუქი და სკაიპში შევიდა."ვაიმე სანდრო შემოვიდა.რა მივწერო? იქნებ ჯობს დაველოდო თვითონ რას მომწერს?არა მე მივწერ" ნიამ მიწერა: „ სანდრო როგორ ხარ?" – „კარგად" –„მეც.რა ხდება ახალი?" –„არაფერი.ეხლა არ მცალია"ნიამ გაიგო ნამიოკი და სკაიპიდან გავიდა.ნაწყენი დაეხეთქა ბალიშზე და mp3 ჩართო.ნიამ თავის დაქალს–ლიზის მიწერა მესიჯი:"ლიზი დღეს ჩავედი ბათუმში.საშინლად წვიმს.ხო იცი ჩემი ხასიათი ესეთ დროს ჯობია არავინ შემაწუხოს  გოგ სანდროს მივწერე და მომახალა არ მცალიაო ვიტირე... შენ როგორ ხარ? რა ხდება ახალი?!" ნიამ მობილური მოისროლა და წამოჯდა.გარეთ აღარ წვიმდა.მაგრამ მოღრუბლული იყო.ამ დროს ნიამ ბავშვების ყიჟინი გაიგო და გადაიხედა.მართლაც 6–7 წლის ბავშვების გროვა თამაშობდა ეზოში. ნიამ ფანჯრიდან გადაიხედა და ბავშვებს უთხრა გაჩუმდითო აგრამ ვის ესმოდა?! ნიამ ახლა უყვირა ბავშვებს მაგრამ უშედეგოდ.ამჯერად გაბრაზებული გოგონა ძირს ჩავიდა და ერთერთი ბავშვი ხელით დაიჭირა და ვინ იცის რას უზამდა რომ არა: –ბავშვს ხელი გაუშვი
ნია– შენ რა გინდა? გიცნობ?
–არა და ბავშვს ხელი გაუშვითქო
ნია– მაგ „ბავშვმა" ტვინი წაიღო არ გაჩუმებულა.
–გეთხოვა
ნია–ვთხოვე მაგრამ რად გინდა?ვინ მომისმინა?
–ხო ცუდია რო არ გისმენენ მაგრამ ცემა გამოსავალი არ არის.
ნია–შენ ვინ გეკითხება?
–ადი ზევით და გამოიცვალე.თვალებიც მოიბანე ტუშით გაქვს დასვრილი.
ნია–მე რასაც მინდა იმას ვიზამ და ეგ შენი საქმე არაა.
–რატომ იკბინები?
ნი– მშია
–ხოდა კაფეში გპატიჟებ აუცილებლად მოდი გთხოვ.სანამ ვინმე შეგიჭამია.
ნია გაიბუსხა და ნომეში ავიდა.ბიჭმა გაიცინა ნიას სახის დანახვაზე.ბავშვები გააფრთხილა ჩუმად ითამაშეთ და დეიდას თხოვნას ყურადღება მიაქციეთ ხოლმეო. ამ დროს ნია ოთახში ფიქრობდა რა ჩაეცვა."წითელი კაბა რომ ჩავიცვა მერე ის ბიჭი იფიქრებს მეპრანჭებაო ხოდა ჯინსის ბრიჯებს და შავ ზედას ჩავიცვამ.და კეტებს" ნია სარკეში ჩაიხედა და კმაყოფილი ჩავიდა ეზოში.ის ბიჭი ზუსტად ისე დახვდა როგორიც დატოვა ნიამ.ბიჭს გაეღიმა უფრო სწორად შეეცადა სიცილი შეეკავებინა.ნიამ შეამჩნია და კითხა:
ნია–აჰა რას ხედავ სასაცილოს? არ მოგეწონა ჩემი სტილი? აბა რას ელოდი საღამოს გრძელ კაბას?
–არა მაგრამ კეტებს სანაპიროზე არ ველოდი 
ბიჭმა ხმამაღლა გაიცინა.კაფეში შევიდნენ.ეს კაფე სანაპიროს პირდაპირ იდგა და ზღვა კარგად ჩანდა.ამიტომ ბიჭმა კუთხეში დაჯავშნა ადგილი რომ უკეთესი „ხედი" ყოფილიყო. ნია დაჯდა თუ არა ოფიციანტმა მიირბინა მათთან.
ოფიციანტი–რას ინებებთ?
ბიჭმა ნია გადახედა.
ნია–ყავა და ნაყინი
ოფიციანტი–ცივი ყავა ალბათ ხომ?
ნია–არა.
ბიჭმა პირზე ხელი აიფარა.და სიცილი ვეღარ შეიკავა როცა დაინახა შეშინებული ოფიციანტის და ნიას გაბრაზებული სახეები.ნიამ მკაცრად გადმოხედა.
ბიჭი–მეც ნაყინი მინდა კარამელით ოღონდ და რაიმე კოქტეილი.
ოფიციანტმა ამოისუთქა.და გავარდა.
ნია–რა იყო იქ სასაცილო?
–ის რომ შეაშინე ოფიციანტი 
ნია– ღირსი იყო.
–ცხელი ყავა ზაფხულში,კეტები კიდევ რით გამაკვირვებ?
ნია–ნუ დამცინი რა...
–ჩემი სახელი არ გაინტერესებს?
–არა
–მოდი მაინც გეტყვი–ლევანი მქვია.
–აჰა
–შენ რა გქვია?
–ნია
–სად ცხოვრობ?
–სახლში
–სერიოზულად
–ვაჟაზე.შენ?
–მე შანხაის ბაღთან.
–ვა მანდ ჩემი შეყვა... მეგობარი ცხოვრობს სანდრო
–რა გვარია?
–სიგუა
–ჰო? ჩემი ძმაკაცია
–აა
–შენი შეყვარებულია?
–არა არა
–აბა?
–უბრალოდ მეგობარი
–ნწ წეღან სხვა რაღაცა უნდა გეთქვა.
–არაფერი
–რატომ მიმალავ? მე მეგონა შენს ასაკში ეგეთები აღარ იყო?! რამდენის ხარ?
–16
–მეც და ნუ დამიმალავ გთხოვ
–კარგი უბრალოდ მომწონს
–გიყვარს
–ხო.და ნებისმიერ მეტოქეს მოვკლავ 
ლევანმა ორაზროვნად ამოიოხრა.ამ დროს ოფიციანტმა მოიტანა შეკვეთა.
ნია–რა მოხდა?
ლევანი– არაფერი
ნია– აბა ჩვენს ასაკში დამალვები აღარ არისო...? ვალდებული არ ვიყავი მეთქვა ის...
ლევანი– კარგი.სანდრო ჩემი დის შეყვარებულია. 
ნია–ხო? არაუშვს 
ნაძალადევად გაიღიმა ნიამ აგრამ მიხვდა რომ ტირილს ვერ შეიკავებდა და მუცლის ტკივილი მოიმიზეზა,კაფედან გაიქცა.
ლევანი–ნია დაიცადე ახლა მოიტანეს შეკვეთა არ გინდა?
ნია არ მობრუნდა.უკვე ტიროდა.ლევანიმ ფული მაგიდაზე დააგდო დანიას გაეკიდა.
ლევანი–ნია რა გჭირს?
ნიამ ნაბიჯებს უმატა.მაგრამ ლევანი დაეწია ხელი ჩაავლო და მოატრიალა.
ლევანი–ტირი?
ნია–ხო
ლევანი– ვიცი რატომაც.დაგეხმარები
ნია–არ მჭირდება...
ლევანი– რატომ?
ნიამ გაიფიქრა"იმიტომ რომ შენმა დამ გააფუჭა ყველაფერი"
მაგრამ ნიამ სხვა რაღაც უპასუხა–იმიტომ რომ შენ ჩემთვის არაფერს წარმოადგენ.
ლევანიმ ხელი გაუშვა ნიას.სწრაფად მოიშორა და წავიდა.
ნია ნოერში შევიდა და წამოწვა გვიანი იყო მაგრამ არ ეძინებოდა.მაინც ჩაეძინა ბოლოს.მეორე დილას ბავშვების ხმაურმა გააღვიძა. უკვე მოთმინების ფიალა ავსებოდა და წყალი გადაასხა ბავშვებს.მაგრამ წყალი იქვე მდგომ ლევანის დაესხა.ნიამ სასწრაფოდ ჩაირბინა კიბე ლევანთან მივიდა.
ნია–მაპატიე შენთვის არ მინდოდა.
ლევანი ჩუმად მიდიოდა.