ანი:
-კარგით მას. ანუ მომავალი წლიდან გავაგრძელებთ ხო? კარგით მადლობთ -ვუთხარი ნინო მასწავლებელს ჩავეხუტე და წამოვედი. ყველაზე ბედნიერი კვირაა მასწავკებლები მთავრდება და გამოცდებიც როგორც იქნა ჩავაღწევ ჩემს მთაში ^^
----------
-დე თქვენ არწამოხვალთ? -ვკითხე მოწყენილმა და დედას ჩავეხუტე
-არა დე იქ რაგვინდა? სიცივე იქნება ჩვენ აგვისტოში ჩამოვალთ აქ რო ძაან დაცხება. თან თომასთან ერთად მიდიხარ წყნარად ვიქნები.-მითხრა დედამ და მაგრად ჩამეხუტა ბაბი გემრიელად ჩავკოცნე რადვან სადღაც 1 თვე ვერ ვნახავდი შემდეგ კი ლიფტში შევედი პირველ სართულზე ლიფტიდან თავდახრილი გამოვედი დიდ ჩემოდანს მოვათრევდი როდესაც ვიღაცის მაღალ სხეულს შევეჯახე
-ბოდიშით ვერ დაგინახეთ -ვთქვი და მაღლა ავიხედე როდესაც შიკოლადისფერ თვალებს შევხედე რომელშიც ნაცრისფერი კენჭები კიაფობდნენ.
-სადმე აპირებ წასვლას? -იკითხა შუბლშეკრულმა ლუკამ
-ჰო სექტემბრამდე მივდივარ დასასვენებლად- გახარებულმა ვუთხარი და იქვე მდგარ თომას ხელი დავუქნიე შემდეგ კი ლოყაზე კოცნით მივესალმე
-ჰო ეს ლუკაა ჩვენი მეზობელი. ეს კი თომა ჩემი მეგობარი. კარგად ლუკა უნდა წავიდეთ -ვთქვი მხიარულად და თომას ბარგი გავუწოდე
-სასიამოვნოა მაგრამ ერთი წამით შეიძლება ანას ველაპარაკო?-ბოხი ხმით თქვა ლუკამ და თომას შეხედა
-აქვე ვარ ანა-თქვა თომამ და სადარბაზოდან გავიდა მალევე ზურგზე ტკივილი ვირძენი. კედელს ალბათ მთელი ძალით მიმახეთქა და თვითონ ჩემს წინ დადგა
-ვინაა ის?-ჩასისხლიანებული თვალები შემომანათა რაზეც შიშისგან ტანზე ტაომ დამაყარა
-ნორმალური ხარ ადამიანო? ესე ხომ მომკლავ? რაგინდა? -ვცდილობდი უხეშად მეთქვა მაგრამ ეს უფრო კატის კნავილს ჰგავდა ვიდრე მტკიცედ და უშიშრად წარმოთქმულ სიტყვას. ტკივილი კი მთელ ორგანიზმს მოედო რაზეც თვალები ამეწვა.
-ვინაა მეთქი-ხმამაღლა თქვა და თვალებში მომაშტერდა. მომენტალურად დავხარე თავი.
-მეგობარი-ვთქვი ხმის კანკალით
-არწახვალ არმაინტერესებს გაიგე? 1 კვირა არვიყავი და უკვე ვიღაც ბიჭთან ერთად მიდიხარ 3 თვით გოგო სულ გამოშტერდი?
-არგაქვს უფლება ესე მელაპარაკო..ნუყოფ ცხვირს ჩემს ცხოვრებაში და წადი ვისთანაც გაგივა ეგ უფროსობა იმას ეუფროსე-გაბრაზებულმა ვუთხარი
-შენ ძალიან ხოარ დაიგრძელე ენა??? ერთი ზედმეტი სიტყვა და ამოგაძრობ ენას. ეხლა კი შეგიძლია მას უთხრა რომ არ მიდიხარ.-უფრო ახლოს მოიწია ტუჩები შუბლზე მომაწება და ტუჩის კუთხეში ჩაიცინა
-არშეგეშინდეს. ხვალ წახვალ. აბა მეც ხომ მინდა მომზადება?-კვლავ მაკოცა ოღონდ ლოყაზე ხელი მომკიდა და თომასკენ წამიყვანა
-რამე ხდება ანა? -მკაცრად შემომხედა თომამ შემდეგ კი ლუკას გახედა რომელიც გაბრაზებით უყურებდა მას. მალევე თომას სახეზე ღიმილი დავლანდე შემდეგ კი სიცილი
-შენ რა კიდევ ვინმეს უთხარი ჩემი შეყვარებულიაო?-გაიცინა თომამ
-არა, არმითქვამმს-დავიბუზღუნე თომას მხარში ჩავარტყი
-აბა მამაშენი? ესე დამაბერე გოგო?-ვითომდა გაცოფებულმა შემომხედა
-არა არა მას არაფერი უთქვამს. უბრალოდ ერთმანეთის რახართ?-იკითხა ლუკამ
-ნათლულია ჩემი. სხვა არიფიქრო. ღმერთმა დამიფაროს-თქვა სიცილით თომამ და ხელი შემომხვია
-ფუ გადი შე აფერისტოო-ხელი ვკარი თომას
-რაა? ჯანდაბა ანა მე მინდოდა მაგ მთაში სამითვით წამოსვლა?-მითხრა სიცილით
-ანუ დაგაძალე?ანუ გაძალებ წამოსვლას?
-დიახაც დამაძალე მეც სურვილი შეგისრულე. ართქვა რომ გაბრაზდი-ლაპარაკობდა თომა ლუკა კი ღიმილით მიყურებდა როგორ ვცდილობდი საბარგულიდან ჩემოდნის ამოღებას
-დაგეხმარო?-მკითხა დიდიხნის დაკვირვების შემდეგ ლუკამ
-ჰო თუმიხვდები კი-ვუპასუხე და გაოცებული შევხედე ლუკას რომელმაც სხარტად აიტაცა ჩემოდანი ხელში შემდეგ კი ძირს დადო
-ხოდა შეგიძლია წახვიდე. მე დამიანეს ვეტყვი-ვუთხარი გაბრაზებულმა და ხელი ჩემოდანს მოვკიდე ლიფტში შევაგდე,
-ანა ნუბრაზდები თუარგინდა არც მეარმაქვს პრობლემა ბათუმში მირჩევნია წასვლა-მომაძახა თომამ მე კი ლიფტში გაბრაზებული შევედი და ცრემლები მოვიწმინდე ნუთუ მას ვაძალებდი? ანუ ვეტენები? იდიოტი აღარასდროს დავურეკავ. მეთორმეტე ღილაკს თითი მივაჭირე და უკვე კარი იკეტებოდა ლუკა რომ შემოვარდა ლიფტში
-დამიანე ვინღაა?-სიცილით მკითხა და ხელი გადამხვია
-მომშორდი-ვუთხარი გაბრაზებულმა და მისი ხელის მოშორება ვცადე
-ანა, ნუიქცევი ბავშვივით არშეგეშალო თომაში, მე მისსავით ჩემი სურვილით არწავალ შენი ცხოვრებიდან და არც შენი სურვილით. ეხლა კი მშობლებს უთხარი რომ ხვალ ჩემთან ერთად მოდიხარ და ბარგი არამოალაგო
-არა მე არმინდა შენთან ერთად წამოსვლა. არც არავისთან მე მარტო მინდა.-ვუთხარი და ლიფტიდან გასვლა დავაპირე
-ბარგი სახლში დატოვე და აქ დაგელოდები სალაპარაკო მაქვს -იქვე ძელსკამზე ჩამოჯდა და გამიღიმა მე კი კარზე ზარი დავრეკე ..მალევე გამიღო კარი დედაჩემმა
-რამე დაგრჩა შვილო?-გაკვირვებულმა ჯერ მე შემომხედა მერე იქვე მჯდარ ლუკას შემდეგ კი ჩემს ჩანთას
-არა ბატონმა თომამ მეარმინდოდა წამოსვლა შენ მაძალებდი მე ბათუმში მინდაო და აახვია დანარჩენს მერე გეტყვი ეხლა ლუკა მელოდება -ვუთხარი ბაბის ხელი დავტაცე რომელიც უკვე მომნატრებოდა და ლუკასთან გავედი
-წამო ქვევით ჩავიდეთ -როგორცი გავედი ლუკამ შემომთავაზა ბაბი წამართვა და კოცნა დაუწყო. მისი ვარდისფერი ტუჩებით ჩემს დას კისერში კოცნიდა და მერე ორივე ოცინოდა როდესაც მისი ტუჩემის შეხება გამახსენდა ჩემს შუბლზე ცივმა ტაომ დამაყარა და ბეწვი ამეშალა
-ესე რატომ გვიყურებ? -ლუკან ღიმილით იკითხა
-არა საყვარლები ხართ და -როგორც კი ეს წამომცდა ლოყები გამიწითლდა და სხვა მხარეს გავიხედე. რასისულელე ვთქვი? დებილი ხარ ანუკი ჯაჭვლიანო დებილი. ხისთავიანი სვანი ხარ
-ჩემი მორცხვი გოგო -სიცილით თქვა ლუკამ
-რა ვისეუბნები? -ვკითხე და უკან გავიხედე ვითომდა იქ ვინმე იყო
-შენ გეუბნები. ისე ეჭვი მაქვს მამაშენი არგამოგიშვებს.-თქვა ღიმილით და ბაბი მომაჩეჩა ისევ. ჩვენს უბანში პატარა მყუდრო კაფეში დავჯექით
-აბა შეგიძლია მითხრა რაგინდოდა.
-ვიცნობ მე თომასაც და დამიანესაც.
-რა? ანუ რაგამოდის ის გაცნობის სცენები რაღა იყო? -გაბრაზებულმა გავხედე მის მომცინარ სახეს რომლის დროსაც საოცრად სიმპატიური იყო
-ეგრე ნუმიყურებ. ხოდა რაგითხარი? თომაზე არგაბრაზდე და არც დამიანეზე უარს რომ გეტყვის.
-და საიდან იცნობ მათ?
-რა? იცი რამდენი ნაბი*ვარი გვიცემია ერთად?-სიცილი დაიწყო
-მხეცებო -ცხვირი ავიბზუე და ატირებულ ბარბარეს გავხედე. ნეტავ რაატირებს
-კარგი ეხლა იმასაც გეტყვი რომ უეჭველი უთხარი მამაშენს ჩემთან ერთად რომ მოდიხარ იმიტომ რომ კარგად ვიცნობ და დარწმუნებული ვარ არ იქნება ჩვენი ურთიერთობის წინააღმდეგი. ეხლა კი აცუნცულდი სახლში. -თვალი ჩამიკრა. შეკვეთის ფული გადაიხადა და წავიდა
-დეგენერატი-დავიჩურჩულე ბარბი ავიყვანე და სახლში წავედი. როგორც ლუკამ მითხრა მამაჩემთან არანაირი პრობლემა არმქონია უკვე 9 საათი იყო Facebook-ში ვიყავი. არვიცოდი რაგამეკეთებინა ამიტომ საძიებოში ჩავწერე *ლუკა გეგეშიძე* მალევე ვიპოვე და მისი სურათების თვარიელება დავიწყე. ღმერთო რასიმპატიურია ესბიჭი მალე გამაგიჟებს ალბათ. რათქმაუნდა მეგობრობა არგამიგზავნია ან როგორ მეკადრება ქართველმა გოგონამ პირველი გავუგზავნო ბიჭს მეგობრობა. მეკადრება? არა. ხოდა არც გამიგზავნია.რული არმეკარებოდა. კინო ჩავრთე ლეპტოპი ბალიშზე დავდე. სამზარეულოდან ჩიფსები ამოვიტანე შუქი ჩავაქრე და ლოგინზე დავწექი ფილმი ჩავრვე. მაგრან მალევე სკაიპში დამირეკეს არც დამიხედია ვინ იყო ვუპასუხე. სკაიპში მხოლოდ თამარა მირეკავს. ბათუმში ცხოვრობს. წელს სკოლა დაამთვრა და აქ ჩააბარა უნივერსიტეტში.
-ვაა თამუუ როგორ ხარ?-სიცილით ჩავიდე ჩიფსი პირში ველოდებოდი როდია ჩართავდა თვალს მანაც არდააყოვნა და ყბა ლამის იატაკზე დაეცა როდესაც ეკრანზე ლუკას სილუეტი ამოვიცაანი
-ჯერ ერთი უნდა ნახო ვინ გირეკავს. მერე მაგარ ფორმაში ხარ. -სიცილიანი სახე სერიოზულში გადაუვიდა. ჩემს ტანს დავხედე. ჯანდაბა ჩემი ვარდისფერი ხალათი როდის გავიხადე? მხოლოდ ბიუსალტერი მეცვა გემეიელად შევიკურთხე და საბანი ავიფარე
-შენი ფოტო უკვე ჩემს ტელეფონშია.-სიცილით მაჩვენა მისი ტელეფონი სადაც ჩემი ფოტო იყო, წელსზემოთ შიშველი მხოლოდ ბიუსალტერით.
-დეგენერატო-ვუყვირე და ნოუთბუქი გაბრაზებულმა დავხურე.

ავტორი:ჩემი პირველი ისტორიაა აქ და ძალიან მიხარია რომ აქტიურობთ..დიდი თავის დადება მინდოდა უფრო მაგრამ არგამოვაა..დიდი მადლობა ყველას <3